Έφυγε χθες από τη ζωή ο γνωστός στιχουργός Γιάννης Τσατσόπουλος σε ηλικία 64 ετών.
O φιλόλογος Γιάννης Τσατσόπουλος είχε μια διακριτική πορεία ως στιχουργός που όπως γέννησε ξεχωριστά τραγούδια σαν αυτά που αναφέρθηκα νωρίτερα.
Ο «συνοδοιπόρος» του Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος τον αποχαιρέτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τα παρακάτω συγκινητικά και «κατατοπιστικά» λόγια:
«Ο στιχουργός Γιάννης Τσατσόπουλος, ο φίλος μου ο Γιάννης, έφυγε στα 64 του χρόνια,μετά από μακρόχρονη περιπέτεια της υγείας του, στην οποία είχε πολύτιμους συμπαραστάτες τις αδερφές του και κυρίως την ανιψιά του Μαρία, την οποία θέλω να ευχαριστήσω και δημοσίως.
Ο Γιάννης ήταν τα νιάτα μου στο τραγούδι. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία, διορίστηκε στη Μέση εκπαίδευση ώσπου συνταξιοδοτήθηκε για λόγους υγείας. Εκτός από στίχους έγραφε και διηγήματα. Το πρώτο στιχάκι του το έγραψε με αφορμή έναν διαγωνισμό ενός περιοδικού(νομίζω ΚΑΙ λεγόταν, αν δεν απατώμαι) κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80 και πήρε το πρώτο βραβείο. Το πρώτο του διήγημα το έγραψε με αφορμή ένα διαγωνισμό της τσαγερί Ζώγια στη Θεσσαλονίκη και ξαναπήρε το πρώτο βραβείο. Έγραφε κυρίως αν είχε λόγο να γράψει. Ήμουν από τότε θαυμαστής του ταλέντου του».
Με τον Γιαννάκη, γνωριστήκαμε πολύ πριν ξεκινήσει το ταξίδι μας στη δισκογραφία με συνδετικό κρίκο το Δημήτρη Μαρκατόπουλο, στα τέλη της δεκαετίας του 80.Μαζί ξεκινήσαμε να γράφουμε τραγούδια οι τρεις μας το 1990, άλλωστε στους δυο προσωπικούς μου δίσκους με τον Δημήτρη («Τραγούδια για μικρές εβδομάδες», Minos 1996 και «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» , Σείριος 2001) συμμετείχε και ο Γιάννης με 2 τραγούδια στον καθένα. Επίσης το 1996 μοιραστήκαμε στιχουργικά το δίσκο του φίλου μου Μαρίνος Ε. Καρβελάς, «Αρπακτικό μου όνειρο». Συμμετείχε στο Φεστιβάλ τραγουδιού το 1991 και το 1992 σε μουσική Δημήτρη Μαρκατοπουλου και το 1996 νομίζω σε μουσική δική του.
Μπήκε επίσημα στην ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού με το τραγούδι «ΤΡΟΧΑΙΟ» σε μουσική Δημήτρη Μαρκατόπουλου, από τους Αγώνες Τραγουδιού Καλαμάτας του Μάνου Χατζιδάκι, το 1991 αλλά το ευρύτερο κοινό τον γνώρισε την επόμενη χρονιά με τα τραγούδια «Της μέρας και της νύχτας» σε μουσική Σωκράτη Μάλαμα κι ερμηνεία της Μελίνας Κανά , με προξενιό της Ντόρα Ρίζου, παραγωγού της δισκογραφικής εταιρείας Λύρα, στη Θεσσαλονίκης. Ειδικά το τραγούδι του «μεταξωτά» τραγουδήθηκε σε πολλές εκτελέσεις από γνωστούς ερμηνευτές.
Έμεινε δημιουργικά ενεργός στο τραγούδι μόνο για μια δεκαετία περίπου. Σ αυτό το ελάχιστο διάστημα η μικρή του προίκα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 το πολύ δισκογραφημένα τραγούδια κυρίως σε μουσική Δ. Μαρκατόπουλου, Σ. Μάλαμα, Γιώργου Καζαντζή, Τάσου Γκρους ενώ συνεργάστηκε και με τους Κώστα Παπαδόπουλο, Στέφανο Κόκκαλη, Κώστα Παυλίδη. Σ’ ένα από τα δισκογραφημένα τραγούδια του , «Αλκυονίδα μέρα» με τη φωνή της Βούλας Σαββίδηέγραψε ο ίδιος τη μουσική.
Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει Μελίνα Κανά, Σωκράτης Μάλαμας,Βουλα Σαββίδη, Μανώλης Χατζημανώλης, Παντελής Θεοχαρίδης, Ανδρέας Καρακότας, Κώστας Παυλίδης, Δήμητρα Γαλάνη, Μαρίνος Καρβελάς, Λιζέτα Καλημέρη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Γεωργία Ψωμά
(συγγνώμη αν τέτοια στιγμή που προσπαθώ να τιμήσω το φίλο μου, ξεχνάω κατι)
Γιαννάκη μου, είμαι περήφανος που συνυπήρξα μαζί σου σ’ αυτό το ταξίδι.
Το ελληνικό τραγούδι έχασε-κι ας μη το ξέρει- ένα σπουδαίο μάστορα της στιχουργικής κι ας μην σεβάστηκε το ταλέντο του. Μακάρι αυτά τα λίγα που έμειναν στα συρτάρια, τα δικά σου, τα δικά μου και των άλλων να βγουν στο φως, με σεβασμό στη μνήμη σου. Η διαδρομή σου στο τραγούδι επιβεβαιώνει πως «ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Καλό αέρα στα πανιά σου, στο ταξίδι για το φως, αγόρι μου άτυχο και φιλιά στο Δημήτρη μας.
Αύριο (σήμερα δηλαδή) στις 11.30 στα κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου ο τελευταίος αποχαιρετισμός.
Quid donum portemus ad amicitiam;
Quid opus defendit amorem fragilem;
Audite in nocte tristia praecordia
cantare in medios de solitudine.*
*Τι δώρο να προσφέρουμε στη φιλία;
Ποια πράξη υπερασπίζει τον εύθραυστο έρωτα;
Ακούστε μέσα στη νύχτα τη θλιμμένη καρδιά
να τραγουδάει ανάμεσά μας για τη μοναξιά της.
O φιλόλογος Γιάννης Τσατσόπουλος είχε μια διακριτική πορεία ως στιχουργός που όπως γέννησε ξεχωριστά τραγούδια σαν αυτά που αναφέρθηκα νωρίτερα.
Ο «συνοδοιπόρος» του Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος τον αποχαιρέτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τα παρακάτω συγκινητικά και «κατατοπιστικά» λόγια:
«Ο στιχουργός Γιάννης Τσατσόπουλος, ο φίλος μου ο Γιάννης, έφυγε στα 64 του χρόνια,μετά από μακρόχρονη περιπέτεια της υγείας του, στην οποία είχε πολύτιμους συμπαραστάτες τις αδερφές του και κυρίως την ανιψιά του Μαρία, την οποία θέλω να ευχαριστήσω και δημοσίως.
Ο Γιάννης ήταν τα νιάτα μου στο τραγούδι. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία, διορίστηκε στη Μέση εκπαίδευση ώσπου συνταξιοδοτήθηκε για λόγους υγείας. Εκτός από στίχους έγραφε και διηγήματα. Το πρώτο στιχάκι του το έγραψε με αφορμή έναν διαγωνισμό ενός περιοδικού(νομίζω ΚΑΙ λεγόταν, αν δεν απατώμαι) κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80 και πήρε το πρώτο βραβείο. Το πρώτο του διήγημα το έγραψε με αφορμή ένα διαγωνισμό της τσαγερί Ζώγια στη Θεσσαλονίκη και ξαναπήρε το πρώτο βραβείο. Έγραφε κυρίως αν είχε λόγο να γράψει. Ήμουν από τότε θαυμαστής του ταλέντου του».
Με τον Γιαννάκη, γνωριστήκαμε πολύ πριν ξεκινήσει το ταξίδι μας στη δισκογραφία με συνδετικό κρίκο το Δημήτρη Μαρκατόπουλο, στα τέλη της δεκαετίας του 80.Μαζί ξεκινήσαμε να γράφουμε τραγούδια οι τρεις μας το 1990, άλλωστε στους δυο προσωπικούς μου δίσκους με τον Δημήτρη («Τραγούδια για μικρές εβδομάδες», Minos 1996 και «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» , Σείριος 2001) συμμετείχε και ο Γιάννης με 2 τραγούδια στον καθένα. Επίσης το 1996 μοιραστήκαμε στιχουργικά το δίσκο του φίλου μου Μαρίνος Ε. Καρβελάς, «Αρπακτικό μου όνειρο». Συμμετείχε στο Φεστιβάλ τραγουδιού το 1991 και το 1992 σε μουσική Δημήτρη Μαρκατοπουλου και το 1996 νομίζω σε μουσική δική του.
Μπήκε επίσημα στην ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού με το τραγούδι «ΤΡΟΧΑΙΟ» σε μουσική Δημήτρη Μαρκατόπουλου, από τους Αγώνες Τραγουδιού Καλαμάτας του Μάνου Χατζιδάκι, το 1991 αλλά το ευρύτερο κοινό τον γνώρισε την επόμενη χρονιά με τα τραγούδια «Της μέρας και της νύχτας» σε μουσική Σωκράτη Μάλαμα κι ερμηνεία της Μελίνας Κανά , με προξενιό της Ντόρα Ρίζου, παραγωγού της δισκογραφικής εταιρείας Λύρα, στη Θεσσαλονίκης. Ειδικά το τραγούδι του «μεταξωτά» τραγουδήθηκε σε πολλές εκτελέσεις από γνωστούς ερμηνευτές.
Έμεινε δημιουργικά ενεργός στο τραγούδι μόνο για μια δεκαετία περίπου. Σ αυτό το ελάχιστο διάστημα η μικρή του προίκα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 το πολύ δισκογραφημένα τραγούδια κυρίως σε μουσική Δ. Μαρκατόπουλου, Σ. Μάλαμα, Γιώργου Καζαντζή, Τάσου Γκρους ενώ συνεργάστηκε και με τους Κώστα Παπαδόπουλο, Στέφανο Κόκκαλη, Κώστα Παυλίδη. Σ’ ένα από τα δισκογραφημένα τραγούδια του , «Αλκυονίδα μέρα» με τη φωνή της Βούλας Σαββίδηέγραψε ο ίδιος τη μουσική.
Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει Μελίνα Κανά, Σωκράτης Μάλαμας,Βουλα Σαββίδη, Μανώλης Χατζημανώλης, Παντελής Θεοχαρίδης, Ανδρέας Καρακότας, Κώστας Παυλίδης, Δήμητρα Γαλάνη, Μαρίνος Καρβελάς, Λιζέτα Καλημέρη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Γεωργία Ψωμά
(συγγνώμη αν τέτοια στιγμή που προσπαθώ να τιμήσω το φίλο μου, ξεχνάω κατι)
Γιαννάκη μου, είμαι περήφανος που συνυπήρξα μαζί σου σ’ αυτό το ταξίδι.
Το ελληνικό τραγούδι έχασε-κι ας μη το ξέρει- ένα σπουδαίο μάστορα της στιχουργικής κι ας μην σεβάστηκε το ταλέντο του. Μακάρι αυτά τα λίγα που έμειναν στα συρτάρια, τα δικά σου, τα δικά μου και των άλλων να βγουν στο φως, με σεβασμό στη μνήμη σου. Η διαδρομή σου στο τραγούδι επιβεβαιώνει πως «ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Καλό αέρα στα πανιά σου, στο ταξίδι για το φως, αγόρι μου άτυχο και φιλιά στο Δημήτρη μας.
Αύριο (σήμερα δηλαδή) στις 11.30 στα κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου ο τελευταίος αποχαιρετισμός.
Quid donum portemus ad amicitiam;
Quid opus defendit amorem fragilem;
Audite in nocte tristia praecordia
cantare in medios de solitudine.*
*Τι δώρο να προσφέρουμε στη φιλία;
Ποια πράξη υπερασπίζει τον εύθραυστο έρωτα;
Ακούστε μέσα στη νύχτα τη θλιμμένη καρδιά
να τραγουδάει ανάμεσά μας για τη μοναξιά της.
