Ενοχή για τις δύο απόπειρες βιασμού που βαρύνουν τον Πέτρο Φιλιππίδη ζήτησε η εισαγγελέας. Κατά την εισαγγελική λειτουργό, οι δύο γυναίκες που κατήγγειλαν ότι ο θιασάρχης αποπειράθηκε να τις βιάσει είπαν την αλήθεια.
Η εισαγγελέας της έδρας, Στέλλα Στόγια, αναφερόμενη στο δεύτερο περιστατικό απόπειρας βιασμού το 2010 στο Θέατρο Μουσούρη, διετύπωσε την άποψη ότι η πράξη του βιασμού δεν ολοκληρώθηκε, σύμφωνα με τα καταγγελόμενα, για διάφορους λόγους. «Η πράξη του δεν ολοκληρώθηκε όχι επειδή με δίκη του βούληση τη σταμάτησε, αλλά γιατί όπως κατέθεσε η καταγγέλλουσα "ξενέρωσε"», σημείωσε η εισαγγελέας.
Η ίδια παρατήρησε, επίσης, ότι η καταγγέλουσα αναφέρει όλα τα περιστατικά που εξιστορεί με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις καταθέσεις της.
Στον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι η καταγγέλουσα τον εκδικέιται για στοιχεία και σημεία κατά την διάρκεια του επαγγελματικού βίου τους, η εισαγγελέας τόνισε πως «αν ήταν συναινετικό αυτό που έγινε γιατί δεν πήρε το ρόλο; Γιατί στη συνέχεια δεν συνεργάστηκαν ποτέ; Γιατί δεν έπαιξε στις δύο σειρές του mega;». Όπως επεσήμανε, η υπεράσπιση επιχείρησε να τρώσει την αξιοπιστία της, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι η δεύτερη καταγγέλλουσα απαντούσε στα τηλέφωνα του κατηγορουμένου και στα όσα ερωτικά της απηύθυνε.
Για την πρώτη απόπειρα, το 2014, στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου στο Παλαιό Ψυχικό, η κ. Στόγια τόνισε πως η «καταγγέλουσα, κατά την κατάθεσή της, είχε πάθει κρίση εκείνη τη στιγμή. Έκανε σαν αγρίμι και προσπαθούσε να αποτρέψει τον κατηγορούμενο από το εγκληματικό σχέδιό του, που ήταν να του κάνει πεολειχία. Μέσα στον πανικό της, της είχε μείνει η εντύπωση πως ήταν κλειδωμένη η πόρτα. "Είναι εκείνη η στιγμή που λες, πως δεν το έκανα. Γιατί δεν δοκίμασα να ανοίξω; Και τα βάζεις με τον εαυτό σου", μας κατέθεσε εδώ στο δικαστήριο. Η θέση του κατηγορουμένου απέναντι στην κατηγορία είναι πως υπήρχε ερωτική διάθεση. Αν υπήρξε συναίνεση γιατί δεν τον αναζήτησε αργότερα; Γιατί δεν επιδιώκει να τον συναντήσει ξανά; Έγινε λόγος για το ημερολόγιό της. Πώς είναι δυνατόν, είπε η υπεράσπιση, για αυτό που της συνέβη να μη γράψει κάτι; Και γιατί να γράψει; Γιατί να καταγράψει κάτι φρικτό που της συνέβη. Οι σελίδες εκείνες τις ημέρες είναι κενές. Είναι ενδεικτικό και αυτό».
Η εισαγγελέας της έδρας, Στέλλα Στόγια, αναφερόμενη στο δεύτερο περιστατικό απόπειρας βιασμού το 2010 στο Θέατρο Μουσούρη, διετύπωσε την άποψη ότι η πράξη του βιασμού δεν ολοκληρώθηκε, σύμφωνα με τα καταγγελόμενα, για διάφορους λόγους. «Η πράξη του δεν ολοκληρώθηκε όχι επειδή με δίκη του βούληση τη σταμάτησε, αλλά γιατί όπως κατέθεσε η καταγγέλλουσα "ξενέρωσε"», σημείωσε η εισαγγελέας.
Η ίδια παρατήρησε, επίσης, ότι η καταγγέλουσα αναφέρει όλα τα περιστατικά που εξιστορεί με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις καταθέσεις της.
Στον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι η καταγγέλουσα τον εκδικέιται για στοιχεία και σημεία κατά την διάρκεια του επαγγελματικού βίου τους, η εισαγγελέας τόνισε πως «αν ήταν συναινετικό αυτό που έγινε γιατί δεν πήρε το ρόλο; Γιατί στη συνέχεια δεν συνεργάστηκαν ποτέ; Γιατί δεν έπαιξε στις δύο σειρές του mega;». Όπως επεσήμανε, η υπεράσπιση επιχείρησε να τρώσει την αξιοπιστία της, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι η δεύτερη καταγγέλλουσα απαντούσε στα τηλέφωνα του κατηγορουμένου και στα όσα ερωτικά της απηύθυνε.
Για την πρώτη απόπειρα, το 2014, στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου στο Παλαιό Ψυχικό, η κ. Στόγια τόνισε πως η «καταγγέλουσα, κατά την κατάθεσή της, είχε πάθει κρίση εκείνη τη στιγμή. Έκανε σαν αγρίμι και προσπαθούσε να αποτρέψει τον κατηγορούμενο από το εγκληματικό σχέδιό του, που ήταν να του κάνει πεολειχία. Μέσα στον πανικό της, της είχε μείνει η εντύπωση πως ήταν κλειδωμένη η πόρτα. "Είναι εκείνη η στιγμή που λες, πως δεν το έκανα. Γιατί δεν δοκίμασα να ανοίξω; Και τα βάζεις με τον εαυτό σου", μας κατέθεσε εδώ στο δικαστήριο. Η θέση του κατηγορουμένου απέναντι στην κατηγορία είναι πως υπήρχε ερωτική διάθεση. Αν υπήρξε συναίνεση γιατί δεν τον αναζήτησε αργότερα; Γιατί δεν επιδιώκει να τον συναντήσει ξανά; Έγινε λόγος για το ημερολόγιό της. Πώς είναι δυνατόν, είπε η υπεράσπιση, για αυτό που της συνέβη να μη γράψει κάτι; Και γιατί να γράψει; Γιατί να καταγράψει κάτι φρικτό που της συνέβη. Οι σελίδες εκείνες τις ημέρες είναι κενές. Είναι ενδεικτικό και αυτό».
