Ένα ολοκληρωμένο από όλες απόψεις ταξίδι πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 30 Οκτωβρίου στο Χυτήριο.
Ο Νίκος Αβαγιανός παρουσίασε την παράσταση «Τα τραγούδια της ξενιτιάς στο γύρισμα του χρόνου», έχοντας δίπλα του φίλους του καλλιτέχνες, που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Η Λένα Αλκαίου, η Νάντια Καραγιάννη, η Ελένη Τσέτη και ο Θωμάς Μασούρας ερμήνευσαν κομμάτια που γράφτηκαν για το μείζον θέμα της μετανάστευσης που ταλαιπωρεί τη χώρα μας εδώ και πάρα πολλές γενιές, ενώ στα κείμενα και την αφήγηση ήταν ο Δημήτρης Μπρούχος.
Μέσα στο όλο θετικό κλίμα της βραδιάς ήταν η έκτακτη συμμετοχή του Γιώργου Σαρρή, ο οποίος ήρθε για να τιμήσει τον παλιό του φίλο Νίκο Αβαγιανό, καταχειροκροτούμενος -όπως και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες- από το ενθουσιασμένο κοινό.
Κατά τη διάρκεια της τρίωρης παράστασης ακούσαμε τραγούδια πολλών δεκαετιών, τα οποία μιλούσαν για τον πόνο και την αγωνία της ξενιτιάς, σε συνδυασμό με καλογραμμένα κείμενα. «Τζιβαέρι», «Η Σμύρνη μάνα καίγεται», «Το πλοίο θα σαλπάρει», «Το Ανεστάκι», «Σαν πας στα ξένα», «Τα τρένα που φύγαν», «Σου στέλνω χαιρετίσματα» και «Σαν το μετανάστη» ήταν μόνο κάποια από αυτά που ερμήνευσαν οι καλλιτέχνες και που σιγοτραγούδησαν οι θεατές.
Ο Νίκος Αβαγιανός δήλωσε ότι αυτή ήταν οριστικά η τελευταία του παράσταση στην Αθήνα, στενοχωρώντας όλους εκείνους που τον παρακολουθούν εδώ και λίγα χρόνια που παρουσιάζει θεματικές μουσικές βραδιές στην πόλη. Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει γνώμη, γιατί, αν μη τι άλλο, οι παραστάσεις του εκτός από διασκεδαστικές είναι και «επιμορφωτικές». Άλλωστε το καλό τραγούδι ήταν και θα είναι καθρέφτης των καιρών του.
Ο Νίκος Αβαγιανός παρουσίασε την παράσταση «Τα τραγούδια της ξενιτιάς στο γύρισμα του χρόνου», έχοντας δίπλα του φίλους του καλλιτέχνες, που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Η Λένα Αλκαίου, η Νάντια Καραγιάννη, η Ελένη Τσέτη και ο Θωμάς Μασούρας ερμήνευσαν κομμάτια που γράφτηκαν για το μείζον θέμα της μετανάστευσης που ταλαιπωρεί τη χώρα μας εδώ και πάρα πολλές γενιές, ενώ στα κείμενα και την αφήγηση ήταν ο Δημήτρης Μπρούχος.
Μέσα στο όλο θετικό κλίμα της βραδιάς ήταν η έκτακτη συμμετοχή του Γιώργου Σαρρή, ο οποίος ήρθε για να τιμήσει τον παλιό του φίλο Νίκο Αβαγιανό, καταχειροκροτούμενος -όπως και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες- από το ενθουσιασμένο κοινό.
Κατά τη διάρκεια της τρίωρης παράστασης ακούσαμε τραγούδια πολλών δεκαετιών, τα οποία μιλούσαν για τον πόνο και την αγωνία της ξενιτιάς, σε συνδυασμό με καλογραμμένα κείμενα. «Τζιβαέρι», «Η Σμύρνη μάνα καίγεται», «Το πλοίο θα σαλπάρει», «Το Ανεστάκι», «Σαν πας στα ξένα», «Τα τρένα που φύγαν», «Σου στέλνω χαιρετίσματα» και «Σαν το μετανάστη» ήταν μόνο κάποια από αυτά που ερμήνευσαν οι καλλιτέχνες και που σιγοτραγούδησαν οι θεατές.
Ο Νίκος Αβαγιανός δήλωσε ότι αυτή ήταν οριστικά η τελευταία του παράσταση στην Αθήνα, στενοχωρώντας όλους εκείνους που τον παρακολουθούν εδώ και λίγα χρόνια που παρουσιάζει θεματικές μουσικές βραδιές στην πόλη. Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει γνώμη, γιατί, αν μη τι άλλο, οι παραστάσεις του εκτός από διασκεδαστικές είναι και «επιμορφωτικές». Άλλωστε το καλό τραγούδι ήταν και θα είναι καθρέφτης των καιρών του.
