«Το 1959, 15 χρονών πήγα στον Παναθηναϊκό με κοντά παντελονάκια. Υπέγραψα για ένα κοστούμι! Έμαθα μπάλα στην αλάνα, δίπλα στο γήπεδο του ΠΑΟ. Το πρωί έπαιζα μπάλα με φίλους και μετά στο γήπεδο. Πήρα 10 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, ένα αήττητο πρωτάθλημα και είχα 536 συμμετοχές. Εύχομαι κάποιος να με ξεπεράσει κάποτε. Έπαιξα αντίπαλος με τον Πελέ, τον Κρόιφ, τον Εουσέμπιο, τον Ματσόλα, τον Ριβέρα και πάντα αυτοί φοβόντουσαν, όχι εγώ. Είμαι περήφανος που ήμουν αρχηγός του Παναθηναϊκού. Δεν φόρεσα ποτέ επικαλαμίδες επί 23 χρόνια και δεν χτύπησα ποτέ. Ήξερα πολύ καλά πώς θα πέσω, πώς θα κινηθώ μέσα στο γήπεδο. Από τη Δευτέρα προετοίμαζα το ματς της Κυριακής. Κάποτε κέρδισα την Βουγιουκλάκη σ’ ένα διαγωνισμό του περιοδικού Φαντάζιο και ήρθε στο Ζυγό να δει ποιος την πέρασε...».
Τάδε έφη Μίμης Δομάζος, ο «στρατηγός» του Παναθηναϊκού, της Εθνικής Ελλάδας, του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν η εμπροστοφυλακή μιας γειτονιάς, μιας πόλης, μιας χώρας.
Την ημέρα του Γουέμπλεϊ, 2 Ιουνίου, όταν ο Παναθηναϊκός κοντραρίστηκε στον τελικό με τον Άγιαξ το 1971, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, διάλεξε η Αθήνα να τιμήσει τον «στρατηγό» της, όπως έγραφε η αφίσα που γέμισε την πρωτεύουσα σ’ ένα ανοιχτό κάλεσμα στο Τεχνόπολις. Αφορμή η παρουσίαση του αυτοβιογραφικού βιβλίου - λευκώματος «Μίμης Δομάζος - Μυστικά και… άλλες αποκαλύψεις». Όλοι ξέρουν ότι «στρατηγός» είναι ο Μίμης Δομάζος, ο παθιασμένος αυτός ποδοσφαιριστής που γνώριζε όσο κανείς τα μυστικά της μπάλας, ο ρέκορντμαν συμμετοχών στην Α Εθνική με 536 συμμετοχές, αρχηγός του ΠΑΟ, 23 χρόνια στα γήπεδα (ο ίδιος αναγνωρίζει τα 22 και «κρύβει» το ένα που έπαιξε στο κλείσιμο της καριέρας του στην ΑΕΚ), ένας από τους 100 δημοφιλέστερους Έλληνες (πιο ψηλά στην κατάταξη από τον Καζαντζάκη, τον Βενιζέλο και τη Βουγιουκλάκη!), αλλά και το πιο σπάνιο γραμματόσημο στους συλλεκτικούς κύκλους!
Αυτή δεν ήταν η μόνη αποκάλυψη που έγινε στην παρουσίαση του βιβλίου του στο Αμφιθέατρο του Αθήνα 9.84 στη διάρκεια της οποίας τιμήθηκε και ο Αντώνης Αντωνιάδης ως πρώτος «κανονιέρης» στο δρόμο για το Γουέμπλεϊ. Άλλωστε όπου ο «κοντός» να 'σου κι ο «ψηλός»… Το θρυλικό ποδοσφαιρικό δίδυμο «ο κοντός κι ο ψηλός» μαζί στη γήπεδα, μαζί και στις βραβεύσεις. Επί 10 χρόνια αποτέλεσαν ένα αχτύπητο δίδυμο στα γήπεδα, ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων τους.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή συλλεκτικού βίντεο με την θρυλική πορεία του ΠΑΟ ως το Γουέμπλεϊ με σπάνιο υλικό που συγκεντρώθηκε ειδικά για την εκδήλωση αυτή. Έτσι ο χρόνος γύρισε πίσω, ξύπνησαν οι αναμνήσεις και η εποχή της μπάλας στις αλάνες συνεχίστηκε όταν πήρε το λόγο ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης. Έκανε την πρώτη αποκάλυψη της βραδιάς που ήταν εξω-παναθηναϊκή καθώς αποκάλυψε ότι τιμά τον Δομάζο, ως Πανιώνιος! «Έμενα στην οδό Αιγαίου 2 και Συγγρού, στον Αγ. Σώστη. Στο διπλανό σπίτι, στον αριθμό 3 έμενε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και παίζαμε μπάλα μαζί! Πρωτοπήγα στον Πανιώνιο να δω ποδόσφαιρο και κάθε αγώνας που έχανε από τον Παναθηναϊκό εξελισσόταν σε θρήνο στη Ν. Σμύρνη. Τότε ο κάθε παίκτης ήταν συνώνυμο με την ομάδα», ανέφερε μεταξύ άλλων όταν πήρε πρώτος τον λόγο. Επίσης υποσχέθηκε ότι θα βρεθεί λύση για το γήπεδο του ΠΑΟ και έδωσε την υπόσχεση να τιμηθεί σε άλλη ειδική εκδήλωση η μεγάλη ομάδα του Γουέμπλεϊ «εδώ ή στο Δημαρχείο».
Ο 75χρονος σήμερα Μίμης Δομάζος ξεκίνησε το ποδόσφαιρο πιτσιρικάς από την Άμυνα Αμπελοκήπτων. Ύψος 1.65. Πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό με το ζόρι καθώς «ήθελε να παίζει στην Άμυνα» με αντίτιμο ένα κοστούμι!
«Όταν έμπαινα στα αποδυτήρια μιλούσα σε όλους στον πληθυντικό και τους σεβόμουν πολύ, αλλά μέσα στο γήπεδο δεν καταλάβαινα τίποτα».
Το φοβερό ήταν ότι μικρός ήταν Ολυμπιακός! Ναι ο Μίμης Δομάζος λάτρευε του «κόκκινους», αλλά έγινε η σημαία του Παναθηναϊκού και μοιραία η ζωή τον έβαψε «πράσινο» καθώς είναι ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε ο Παναθηναϊκός και αγάπησε όσο τίποτε άλλο την ομάδα που έγινε η «σημαία» της. Η καρδιά του πρέπει να έχει σχήμα τριφύλλι! Για την αξία όμως του Δομάζου έχουν μιλήσει κατά καιρούς πολλοί. Ο Φέρεντς Πούσκας είχε αναφέρει: «Μόνο ένας κοντός σαν τον Δομάζο, μπορεί να παίξει τέτοιο ποδόσφαιρο».
Όταν οι παλαίμαχοι του Άξιαξ και του ΠΑΟ έπαιξαν μετά από χρόνια αντίπαλοι στη επέτειο του τελικού στο Γουέμπλεϊ, μόλις μπήκε στο γήπεδο ο Γιόχαν Κρόιφ ρώτησε αμέσως: «Που είναι αυτός ο κοντός γίγαντας;» αναζητώντας τον Μίμη Δομάζο που ήταν βέβαια εκεί παρών (για την ιστορία πήρε τη «ρεβάνς» του 0-2 ο ΠΑΟ νικώντας 1-0), όπως είναι παρών μέχρι σήμερα σε κάθε αγώνα των παλαιμάχων του Παναθηναϊκού καθώς δεν χορταίνει με τίποτα την μπάλα. «Δεν θέλει να χάνει ούτε στην προπόνηση. Είναι φοβερό αυτό με τον Δομάζο. Περπατά στο δρόμο και βλέπει παιδιά να παίζουν μπάλα και θέλει τρέξει προς την μπάλα, όπως έτρεχε τότε, με την ίδια όρεξη», ανέφερε ο «ψηλός» για τον συμπαίκτη του.
«Κοίταζε στον Κρόιφ στα μάτια που ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο τότε! Είχε ένα πάθος που δεν υπολόγιζε κανέναν αντίπαλο», είπε όταν πήρε το λόγο ο Γιώργος Λιάνης μιλώντας με δέος για τον Δομάζο. Συγκινήθηκε και θυμήθηκε τα λόγια του Ελύτη: «Η νοσταλγία είναι όμορφη, είναι και ρουφιάνα. Σε υπονομεύει…» και τελειώνοντας τόλμησε να πει αυτό που δεν είπε κανένας: «Όποιος δεν τιμά το παρελθόν του, δεν έχει μέλλον… αυτό για τις ηχηρές απουσίες σήμερα εδώ».
Και είχε δίκιο καθώς κοιτάζοντας ανάμεσα στους επώνυμους «πράσινους» καλεσμένους διέκρινε κανείς μόνο τον πάντα ευγενικό και χιουμορίστα Τότη Φυλακούρη, το «μηχανάκι» του ΠΑΟ τον Σπύρο Λιβαθηνό, το μπαλλαδόρο Γιώργο Καμάρα και τον Γιώργο Βλάχο, όλοι από την θρυλική εκείνη ομάδα του Γουέμπλεϊ και κάποιους παλιούς στην ομάδα, όπως ο Λώρης… Ούτε παράγοντες, ούτε πρόεδροι, ούτε προπονητές, ούτε παίκτες, τωρινοί ή παλιότεροι.
«Όποιος δεν έχει δει τον Μίμη Δομάζο στο ματς της Εθνικής στο Βουκουρέστι με την Ρουμανία, το 1969 που με το 1-1 προκριθήκαμε στο Μουντιάλ του Μεξικού, δεν έχει δει τίποτα, έτσι λένε οι παλιοί», ανέφερε ο πιο σημαντικός ίσως νεώτερος αθλητικός δημοσιογράφος, ο Αλέξης Σπυρόπουλος, που επίσης δήλωσε Πανιώνιος, αλλά αυτό είναι γνωστό για όσους παρακολουθούν αθλητικά. Ο θαυμασμός του όμως για τον Μίμη Δομάζο τεράστιος. Του έπλεξε το εγκώμιο όπως αξίζει του «αρχηγού» ως ο νεώτερος και πιο ειδικός στο πάνελ της εκδήλωσης.
«Μ’ ένα τρανζίστορ τινάξαμε στον αέρα το σχολείο και ήταν θηλέων! Στην πέμπτη γυμνασίου τότε, δηλαδή Β Λυκείου. Ήταν 1971», θυμήθηκε η Λιάνα Κανέλλη, υπεύθυνη του γραφείου Τύπου του ΠΑΟ επί σειρά ετών και «βαμμένη» πράσινη από μαθήτρια.
Τη μουσική νότα στην εκδήλωση έδωσε ο γνωστός για τα Παναθηναϊκά του αισθήματα, Γιάννης Ζουγανέλης, που περίμενε υπομονετικά, αγκαλιά με την κιθάρα του, τη σειρά του στο πάνελ για το φινάλε. Τραγούδησε ένα τραγούδι του Ολυμπιακού Νίκου Κεραμιδά που γράφτηκε ειδικά για την εκδήλωση και τον Μίμη Δομάζο! «Γνωρίστηκα κάποτε σ’ ένα γύρισμα με το μεγάλο Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή Σόκρατες και τον μόνο Έλληνα παίκτη που γνώριζε ήταν ο Δομάζος», είπε πλέκοντας το εγκώμιο του παιδικού ινδάλματος.
Η ιστορία όμως με το γραμματόσημο είναι πραγματικά συλλεκτική! Όταν ο ΠΑΟ προκρίθηκε στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος τύπωσε χιλιάδες συλλεκτικά γραμματόσημα με τον Μίμη Δομάζο ως αρχηγό, που έγραφαν: «Παναθηναϊκός Πρωταθλητής Ευρώπης», τα οποία θα κυκλοφορούσαν αμέσως μετά τον τελικό. Όμως η ελληνική ομάδα έχασε κι έτσι ήταν άκαιρα τα γραμματόσημα. Διέταξε να πεταχτούν, αλλά κάποιοι τότε που ήταν στη διαδικασία αυτή έβαλαν μερικά στην τσέπη τους. Σήμερα λοιπόν το καθένα απ’ αυτά στοιχίζει 50.000 ευρώ! Είναι το πιο σπάνιο γραμματόσημο στους συλλεκτικούς κύκλους!
Στις άλλες αποκαλύψεις της βραδιάς ήταν, δια στόματος του Γιώργου Λιάνη, ότι «ο Δομάζος είχε δώσει 150.000 δραχμές από την τσέπη του για να πάρει ο Παναθηναϊκός τον Χάρη Γραμμό!». Ο ίδιος θυμάται σήμερα ότι το μόνο πριμ που πήρε ως παίκτης του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ήταν 600 δραχμές όταν η ομάδα του απέσπασε ισοπαλία από τον πανίσχυρο τότε Παναθηναϊκό! Επίσης όταν είχε ρωτήσει σε μια συνέντευξή τον Δομάζο να του πει με το χέρι στην καρδιά, τι ήταν η ζωή του; Εκείνος απάντησε: «Μια στρογγυλή μπάλα. Αυτό ήταν!».
Ο Μίμης Δομάζος όταν ρωτήθηκε αν εξακολουθεί να έχει την ίδια γνώμη για το ποιος είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής, επέμενε στον Τάκη Λουκανίδη! Το είπε όμως με τον δικό του τρόπο φέρνοντας τα πάνω - κάτω: «Ο καλύτερος ήταν ο Λουκανίδης. Έχει παίξει και στις 11 θέσεις, μέχρι και τερματοφύλακας. Αλλά από τα 30 ματς του πρωταθλήματος ήταν ο καλύτερος σε 6-7, εγώ ήμουν και στα 30!».
Ο Μίμης Δομάζος φανερώνει τα… μυστικά του ποδοσφαίρου και αποκαλύπτει για πρώτη φορά στιγμές και γεγονότα που δε γνωρίζαμε. Μια ιστορία σαν παραμύθι: η ιστορία του «Στρατηγού» του ελληνικού ποδοσφαίρου, μέσα από διηγήσεις, εικόνες, άγνωστες μέχρι σήμερα ιστορίες και τεχνικές συμβουλές για τους επίδοξους… «διαδόχους» του.
Από την «αλάνα» της δεκαετίας του ’50, μέχρι τη λαμπαδηδρομία στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Από τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και το έπος του Γουέμπλεϋ, μέχρι τη μεταγραφή στην ΑΕΚ και το κλείσιμο της καριέρας με το τριφύλλι στο στήθος. Τα εξώφυλλα των εφημερίδων και των περιοδικών της εποχής από όλο τον κόσμο. Οι άγνωστοι διάλογοι και οι ανέκδοτες ιστορίες. Οι μάχες στα γήπεδα με τον Πελέ, οι ατάκες του Κρόιφ για τον «κοντό δαίμονα» και πολλά ακόμη.
Πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό, σε μία απολαυστική και ευχάριστη έκδοση για μεγάλους και μικρούς. Η ζωντανή ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα σε ένα λεύκωμα για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο και όχι μόνο…
Κάθε φωτογραφία είναι από μόνη της μια ιστορία!
*Το βιβλίο - λεύκωμα «Μίμης Δομάζος - Μυστικά και… άλλες αποκαλύψεις» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Welcome». Εκδότης ο Άρης Ξηντάρας. Η τιμή του 20 ευρώ.
*Στην εκδήλωση συντονίστρια της παρουσίασης και της συζήτησης ήταν η κόρη του Μίμη Δομάζου, η δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός Πόπη Δομάζου.
Τάδε έφη Μίμης Δομάζος, ο «στρατηγός» του Παναθηναϊκού, της Εθνικής Ελλάδας, του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν η εμπροστοφυλακή μιας γειτονιάς, μιας πόλης, μιας χώρας.
Την ημέρα του Γουέμπλεϊ, 2 Ιουνίου, όταν ο Παναθηναϊκός κοντραρίστηκε στον τελικό με τον Άγιαξ το 1971, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, διάλεξε η Αθήνα να τιμήσει τον «στρατηγό» της, όπως έγραφε η αφίσα που γέμισε την πρωτεύουσα σ’ ένα ανοιχτό κάλεσμα στο Τεχνόπολις. Αφορμή η παρουσίαση του αυτοβιογραφικού βιβλίου - λευκώματος «Μίμης Δομάζος - Μυστικά και… άλλες αποκαλύψεις». Όλοι ξέρουν ότι «στρατηγός» είναι ο Μίμης Δομάζος, ο παθιασμένος αυτός ποδοσφαιριστής που γνώριζε όσο κανείς τα μυστικά της μπάλας, ο ρέκορντμαν συμμετοχών στην Α Εθνική με 536 συμμετοχές, αρχηγός του ΠΑΟ, 23 χρόνια στα γήπεδα (ο ίδιος αναγνωρίζει τα 22 και «κρύβει» το ένα που έπαιξε στο κλείσιμο της καριέρας του στην ΑΕΚ), ένας από τους 100 δημοφιλέστερους Έλληνες (πιο ψηλά στην κατάταξη από τον Καζαντζάκη, τον Βενιζέλο και τη Βουγιουκλάκη!), αλλά και το πιο σπάνιο γραμματόσημο στους συλλεκτικούς κύκλους!
Αυτή δεν ήταν η μόνη αποκάλυψη που έγινε στην παρουσίαση του βιβλίου του στο Αμφιθέατρο του Αθήνα 9.84 στη διάρκεια της οποίας τιμήθηκε και ο Αντώνης Αντωνιάδης ως πρώτος «κανονιέρης» στο δρόμο για το Γουέμπλεϊ. Άλλωστε όπου ο «κοντός» να 'σου κι ο «ψηλός»… Το θρυλικό ποδοσφαιρικό δίδυμο «ο κοντός κι ο ψηλός» μαζί στη γήπεδα, μαζί και στις βραβεύσεις. Επί 10 χρόνια αποτέλεσαν ένα αχτύπητο δίδυμο στα γήπεδα, ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων τους.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή συλλεκτικού βίντεο με την θρυλική πορεία του ΠΑΟ ως το Γουέμπλεϊ με σπάνιο υλικό που συγκεντρώθηκε ειδικά για την εκδήλωση αυτή. Έτσι ο χρόνος γύρισε πίσω, ξύπνησαν οι αναμνήσεις και η εποχή της μπάλας στις αλάνες συνεχίστηκε όταν πήρε το λόγο ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης. Έκανε την πρώτη αποκάλυψη της βραδιάς που ήταν εξω-παναθηναϊκή καθώς αποκάλυψε ότι τιμά τον Δομάζο, ως Πανιώνιος! «Έμενα στην οδό Αιγαίου 2 και Συγγρού, στον Αγ. Σώστη. Στο διπλανό σπίτι, στον αριθμό 3 έμενε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και παίζαμε μπάλα μαζί! Πρωτοπήγα στον Πανιώνιο να δω ποδόσφαιρο και κάθε αγώνας που έχανε από τον Παναθηναϊκό εξελισσόταν σε θρήνο στη Ν. Σμύρνη. Τότε ο κάθε παίκτης ήταν συνώνυμο με την ομάδα», ανέφερε μεταξύ άλλων όταν πήρε πρώτος τον λόγο. Επίσης υποσχέθηκε ότι θα βρεθεί λύση για το γήπεδο του ΠΑΟ και έδωσε την υπόσχεση να τιμηθεί σε άλλη ειδική εκδήλωση η μεγάλη ομάδα του Γουέμπλεϊ «εδώ ή στο Δημαρχείο».
Ο 75χρονος σήμερα Μίμης Δομάζος ξεκίνησε το ποδόσφαιρο πιτσιρικάς από την Άμυνα Αμπελοκήπτων. Ύψος 1.65. Πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό με το ζόρι καθώς «ήθελε να παίζει στην Άμυνα» με αντίτιμο ένα κοστούμι!
«Όταν έμπαινα στα αποδυτήρια μιλούσα σε όλους στον πληθυντικό και τους σεβόμουν πολύ, αλλά μέσα στο γήπεδο δεν καταλάβαινα τίποτα».
Το φοβερό ήταν ότι μικρός ήταν Ολυμπιακός! Ναι ο Μίμης Δομάζος λάτρευε του «κόκκινους», αλλά έγινε η σημαία του Παναθηναϊκού και μοιραία η ζωή τον έβαψε «πράσινο» καθώς είναι ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε ο Παναθηναϊκός και αγάπησε όσο τίποτε άλλο την ομάδα που έγινε η «σημαία» της. Η καρδιά του πρέπει να έχει σχήμα τριφύλλι! Για την αξία όμως του Δομάζου έχουν μιλήσει κατά καιρούς πολλοί. Ο Φέρεντς Πούσκας είχε αναφέρει: «Μόνο ένας κοντός σαν τον Δομάζο, μπορεί να παίξει τέτοιο ποδόσφαιρο».
Όταν οι παλαίμαχοι του Άξιαξ και του ΠΑΟ έπαιξαν μετά από χρόνια αντίπαλοι στη επέτειο του τελικού στο Γουέμπλεϊ, μόλις μπήκε στο γήπεδο ο Γιόχαν Κρόιφ ρώτησε αμέσως: «Που είναι αυτός ο κοντός γίγαντας;» αναζητώντας τον Μίμη Δομάζο που ήταν βέβαια εκεί παρών (για την ιστορία πήρε τη «ρεβάνς» του 0-2 ο ΠΑΟ νικώντας 1-0), όπως είναι παρών μέχρι σήμερα σε κάθε αγώνα των παλαιμάχων του Παναθηναϊκού καθώς δεν χορταίνει με τίποτα την μπάλα. «Δεν θέλει να χάνει ούτε στην προπόνηση. Είναι φοβερό αυτό με τον Δομάζο. Περπατά στο δρόμο και βλέπει παιδιά να παίζουν μπάλα και θέλει τρέξει προς την μπάλα, όπως έτρεχε τότε, με την ίδια όρεξη», ανέφερε ο «ψηλός» για τον συμπαίκτη του.
«Κοίταζε στον Κρόιφ στα μάτια που ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο τότε! Είχε ένα πάθος που δεν υπολόγιζε κανέναν αντίπαλο», είπε όταν πήρε το λόγο ο Γιώργος Λιάνης μιλώντας με δέος για τον Δομάζο. Συγκινήθηκε και θυμήθηκε τα λόγια του Ελύτη: «Η νοσταλγία είναι όμορφη, είναι και ρουφιάνα. Σε υπονομεύει…» και τελειώνοντας τόλμησε να πει αυτό που δεν είπε κανένας: «Όποιος δεν τιμά το παρελθόν του, δεν έχει μέλλον… αυτό για τις ηχηρές απουσίες σήμερα εδώ».
Και είχε δίκιο καθώς κοιτάζοντας ανάμεσα στους επώνυμους «πράσινους» καλεσμένους διέκρινε κανείς μόνο τον πάντα ευγενικό και χιουμορίστα Τότη Φυλακούρη, το «μηχανάκι» του ΠΑΟ τον Σπύρο Λιβαθηνό, το μπαλλαδόρο Γιώργο Καμάρα και τον Γιώργο Βλάχο, όλοι από την θρυλική εκείνη ομάδα του Γουέμπλεϊ και κάποιους παλιούς στην ομάδα, όπως ο Λώρης… Ούτε παράγοντες, ούτε πρόεδροι, ούτε προπονητές, ούτε παίκτες, τωρινοί ή παλιότεροι.
«Όποιος δεν έχει δει τον Μίμη Δομάζο στο ματς της Εθνικής στο Βουκουρέστι με την Ρουμανία, το 1969 που με το 1-1 προκριθήκαμε στο Μουντιάλ του Μεξικού, δεν έχει δει τίποτα, έτσι λένε οι παλιοί», ανέφερε ο πιο σημαντικός ίσως νεώτερος αθλητικός δημοσιογράφος, ο Αλέξης Σπυρόπουλος, που επίσης δήλωσε Πανιώνιος, αλλά αυτό είναι γνωστό για όσους παρακολουθούν αθλητικά. Ο θαυμασμός του όμως για τον Μίμη Δομάζο τεράστιος. Του έπλεξε το εγκώμιο όπως αξίζει του «αρχηγού» ως ο νεώτερος και πιο ειδικός στο πάνελ της εκδήλωσης.
«Μ’ ένα τρανζίστορ τινάξαμε στον αέρα το σχολείο και ήταν θηλέων! Στην πέμπτη γυμνασίου τότε, δηλαδή Β Λυκείου. Ήταν 1971», θυμήθηκε η Λιάνα Κανέλλη, υπεύθυνη του γραφείου Τύπου του ΠΑΟ επί σειρά ετών και «βαμμένη» πράσινη από μαθήτρια.
Τη μουσική νότα στην εκδήλωση έδωσε ο γνωστός για τα Παναθηναϊκά του αισθήματα, Γιάννης Ζουγανέλης, που περίμενε υπομονετικά, αγκαλιά με την κιθάρα του, τη σειρά του στο πάνελ για το φινάλε. Τραγούδησε ένα τραγούδι του Ολυμπιακού Νίκου Κεραμιδά που γράφτηκε ειδικά για την εκδήλωση και τον Μίμη Δομάζο! «Γνωρίστηκα κάποτε σ’ ένα γύρισμα με το μεγάλο Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή Σόκρατες και τον μόνο Έλληνα παίκτη που γνώριζε ήταν ο Δομάζος», είπε πλέκοντας το εγκώμιο του παιδικού ινδάλματος.
Το γραμματόσημο
Η ιστορία όμως με το γραμματόσημο είναι πραγματικά συλλεκτική! Όταν ο ΠΑΟ προκρίθηκε στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος τύπωσε χιλιάδες συλλεκτικά γραμματόσημα με τον Μίμη Δομάζο ως αρχηγό, που έγραφαν: «Παναθηναϊκός Πρωταθλητής Ευρώπης», τα οποία θα κυκλοφορούσαν αμέσως μετά τον τελικό. Όμως η ελληνική ομάδα έχασε κι έτσι ήταν άκαιρα τα γραμματόσημα. Διέταξε να πεταχτούν, αλλά κάποιοι τότε που ήταν στη διαδικασία αυτή έβαλαν μερικά στην τσέπη τους. Σήμερα λοιπόν το καθένα απ’ αυτά στοιχίζει 50.000 ευρώ! Είναι το πιο σπάνιο γραμματόσημο στους συλλεκτικούς κύκλους!
Στις άλλες αποκαλύψεις της βραδιάς ήταν, δια στόματος του Γιώργου Λιάνη, ότι «ο Δομάζος είχε δώσει 150.000 δραχμές από την τσέπη του για να πάρει ο Παναθηναϊκός τον Χάρη Γραμμό!». Ο ίδιος θυμάται σήμερα ότι το μόνο πριμ που πήρε ως παίκτης του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ήταν 600 δραχμές όταν η ομάδα του απέσπασε ισοπαλία από τον πανίσχυρο τότε Παναθηναϊκό! Επίσης όταν είχε ρωτήσει σε μια συνέντευξή τον Δομάζο να του πει με το χέρι στην καρδιά, τι ήταν η ζωή του; Εκείνος απάντησε: «Μια στρογγυλή μπάλα. Αυτό ήταν!».
Ο Μίμης Δομάζος όταν ρωτήθηκε αν εξακολουθεί να έχει την ίδια γνώμη για το ποιος είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής, επέμενε στον Τάκη Λουκανίδη! Το είπε όμως με τον δικό του τρόπο φέρνοντας τα πάνω - κάτω: «Ο καλύτερος ήταν ο Λουκανίδης. Έχει παίξει και στις 11 θέσεις, μέχρι και τερματοφύλακας. Αλλά από τα 30 ματς του πρωταθλήματος ήταν ο καλύτερος σε 6-7, εγώ ήμουν και στα 30!».
Το βιβλίο - λεύκωμα
Ο Μίμης Δομάζος φανερώνει τα… μυστικά του ποδοσφαίρου και αποκαλύπτει για πρώτη φορά στιγμές και γεγονότα που δε γνωρίζαμε. Μια ιστορία σαν παραμύθι: η ιστορία του «Στρατηγού» του ελληνικού ποδοσφαίρου, μέσα από διηγήσεις, εικόνες, άγνωστες μέχρι σήμερα ιστορίες και τεχνικές συμβουλές για τους επίδοξους… «διαδόχους» του.
Από την «αλάνα» της δεκαετίας του ’50, μέχρι τη λαμπαδηδρομία στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Από τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και το έπος του Γουέμπλεϋ, μέχρι τη μεταγραφή στην ΑΕΚ και το κλείσιμο της καριέρας με το τριφύλλι στο στήθος. Τα εξώφυλλα των εφημερίδων και των περιοδικών της εποχής από όλο τον κόσμο. Οι άγνωστοι διάλογοι και οι ανέκδοτες ιστορίες. Οι μάχες στα γήπεδα με τον Πελέ, οι ατάκες του Κρόιφ για τον «κοντό δαίμονα» και πολλά ακόμη.
Πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό, σε μία απολαυστική και ευχάριστη έκδοση για μεγάλους και μικρούς. Η ζωντανή ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα σε ένα λεύκωμα για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο και όχι μόνο…
Κάθε φωτογραφία είναι από μόνη της μια ιστορία!
*Το βιβλίο - λεύκωμα «Μίμης Δομάζος - Μυστικά και… άλλες αποκαλύψεις» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Welcome». Εκδότης ο Άρης Ξηντάρας. Η τιμή του 20 ευρώ.
*Στην εκδήλωση συντονίστρια της παρουσίασης και της συζήτησης ήταν η κόρη του Μίμη Δομάζου, η δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός Πόπη Δομάζου.
