Το βράδυ της Τετάρτης 9 Ιουνίου 2015 μας βρήκε για τρίτη φορά αυτό το μήνα στο Θέατρο Βράχων. Ο Γιάννης Χαρούλης & η παρέα του, χωρίς καλεσμένους και χωρίς εκπλήξεις – προχθές στη σκηνή μαζί του ανέβηκε ο Eric Burdon – πραγματοποίησαν τη δεύτερη εμφάνισή τους, γεμίζοντας ασφυκτικά το χώρο.
Αν και βρήκα το πρόγραμμα κάπως υποτονικό στην αρχή, χιλιάδες ζευγάρια χέρια σηκώθηκαν στον αέρα όταν ο Γιάννης τραγούδαγε το «Τριανταφυλλάκι», την «Ουρά του αλόγου», τον «Ακροβάτη», το «Σκουλαρίκι», το «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι», τον «Διάφανο», «Της λήθης το πηγάδι» και τόσα άλλα, δικά του (με την έννοια της πρώτης ερμηνείας) ή συναδέλφων του, όπως του Θανασάρα, του Σωκράτη, του Σαββόπουλου ή του Νίκου Παπάζογλου. Ο κόσμος τραγούδησε μαζί του, ακόμα – ακόμα χόρεψε, ενώ ο Γιάννης Χαρούλης, λιτός κι απέριττος, έδωσε για άλλη μια φορά τη ψυχή του, κάτι που κανείς δε μπορεί να του αμφισβητήσει. Το χάρισμα, άλλωστε, να μαγεύεις & να γοητεύεις ή το ‘χεις, ή δεν το ‘χεις.
Πότε παρέα με την εκπληκτική μπάντα του, που ξεχειλίζει από ενέργεια, φρεσκάδα και όρεξη, πότε μόνος με το λαούτο του, έδωσε και πήρε σε μια συνεχή αλληλεπίδραση, τόσο με το κοινό, όσο και με τη μπάντα. Είναι από τους λίγους τραγουδιστές που έχω παρατηρήσει να γυρνά τόσο συχνά πίσω του για να «επικοινωνήσει» με τους μουσικούς, ενδεικτικό, πιστεύω, του ότι αυτό που συμβαίνει επί σκηνής, δεν είναι προσωπική υπόθεση του «μπροστάρη», αλλά συλλογικό αποτέλεσμα μιας «δεμένης στο όνομα της μουσικής» ομάδας.
Μαζί του, λοιπόν, «κέντησαν» οι μουσικοί: Λευτέρης Ανδριώτης στη λύρα, Μιχάλης Καλκάνης στο κοντραμπάσο, Κωνσταντής Πιστιόλης στα πνευστά, αλλά και στο τραγούδι - εντυπωσιακός και πάλι στο ηπειρώτικο παραδοσιακό «Πες μας χάρε να χαρείς», Θανάσης Τζίνγκοβιτς στην κιθάρα και Πάνος Τόλιος στα τύμπανα.
«Χίλια καλώς να (ξανα)σμίξουμε» και άλλα τόσα μπράβο στο Γιάννη, που απόψε θα εμφανιστεί για τρίτη συνεχόμενη βραδιά στο Θέατρο Βράχων, διαθέτοντας τα έσοδα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ αμέσως μετά συνεχίζει την καλοκαιρινή του περιοδεία.
Αν και βρήκα το πρόγραμμα κάπως υποτονικό στην αρχή, χιλιάδες ζευγάρια χέρια σηκώθηκαν στον αέρα όταν ο Γιάννης τραγούδαγε το «Τριανταφυλλάκι», την «Ουρά του αλόγου», τον «Ακροβάτη», το «Σκουλαρίκι», το «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι», τον «Διάφανο», «Της λήθης το πηγάδι» και τόσα άλλα, δικά του (με την έννοια της πρώτης ερμηνείας) ή συναδέλφων του, όπως του Θανασάρα, του Σωκράτη, του Σαββόπουλου ή του Νίκου Παπάζογλου. Ο κόσμος τραγούδησε μαζί του, ακόμα – ακόμα χόρεψε, ενώ ο Γιάννης Χαρούλης, λιτός κι απέριττος, έδωσε για άλλη μια φορά τη ψυχή του, κάτι που κανείς δε μπορεί να του αμφισβητήσει. Το χάρισμα, άλλωστε, να μαγεύεις & να γοητεύεις ή το ‘χεις, ή δεν το ‘χεις.
Πότε παρέα με την εκπληκτική μπάντα του, που ξεχειλίζει από ενέργεια, φρεσκάδα και όρεξη, πότε μόνος με το λαούτο του, έδωσε και πήρε σε μια συνεχή αλληλεπίδραση, τόσο με το κοινό, όσο και με τη μπάντα. Είναι από τους λίγους τραγουδιστές που έχω παρατηρήσει να γυρνά τόσο συχνά πίσω του για να «επικοινωνήσει» με τους μουσικούς, ενδεικτικό, πιστεύω, του ότι αυτό που συμβαίνει επί σκηνής, δεν είναι προσωπική υπόθεση του «μπροστάρη», αλλά συλλογικό αποτέλεσμα μιας «δεμένης στο όνομα της μουσικής» ομάδας.
Μαζί του, λοιπόν, «κέντησαν» οι μουσικοί: Λευτέρης Ανδριώτης στη λύρα, Μιχάλης Καλκάνης στο κοντραμπάσο, Κωνσταντής Πιστιόλης στα πνευστά, αλλά και στο τραγούδι - εντυπωσιακός και πάλι στο ηπειρώτικο παραδοσιακό «Πες μας χάρε να χαρείς», Θανάσης Τζίνγκοβιτς στην κιθάρα και Πάνος Τόλιος στα τύμπανα.
«Χίλια καλώς να (ξανα)σμίξουμε» και άλλα τόσα μπράβο στο Γιάννη, που απόψε θα εμφανιστεί για τρίτη συνεχόμενη βραδιά στο Θέατρο Βράχων, διαθέτοντας τα έσοδα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ αμέσως μετά συνεχίζει την καλοκαιρινή του περιοδεία.
Φωτογραφίες | Video: Κίκα Α. Ρόκα
