Για «Τα Σκέτα» και την πολυτιμότητά τους έχω γράψει πια άπειρες φορές.
Ο Σωκράτης Μάλαμας λειτουργεί ως «κιβωτός» και μάλιστα σε ζόρικους καιρούς, και με τρόπο και αποτέλεσμα ουσιαστικό.
Στην ενότητα Χιώτης, σειρά παίρνει το ακριβό «Φτωχομπούζουκο».
Κι εδώ ο Μάλαμας, που ξέρει τι κάνει, παραχωρεί τη θέση του ερμηνευτή στο Μανώλη Πάππο.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι και ότι ο τελευταίος κάνει με τη σειρά το ίδιο, με αποτέλεσμα ο κεντητής κιθαρίστας Δημήτρης Λάππας να μεταμορφώνεται σε ατμοσφαιρικό μπουζουξή.
Ο Μάλαμας αρπίζει τσιμπητά και μαστόρικα, ο Πάππος κρατά μεστά τ’ ακόρντα και «επικεντρωμένα» ερμηνεύει όπως πρέπει ένα τραγικό αριστούργημα.
Ο Σωκράτης Μάλαμας λειτουργεί ως «κιβωτός» και μάλιστα σε ζόρικους καιρούς, και με τρόπο και αποτέλεσμα ουσιαστικό.
Στην ενότητα Χιώτης, σειρά παίρνει το ακριβό «Φτωχομπούζουκο».
Κι εδώ ο Μάλαμας, που ξέρει τι κάνει, παραχωρεί τη θέση του ερμηνευτή στο Μανώλη Πάππο.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι και ότι ο τελευταίος κάνει με τη σειρά το ίδιο, με αποτέλεσμα ο κεντητής κιθαρίστας Δημήτρης Λάππας να μεταμορφώνεται σε ατμοσφαιρικό μπουζουξή.
Ο Μάλαμας αρπίζει τσιμπητά και μαστόρικα, ο Πάππος κρατά μεστά τ’ ακόρντα και «επικεντρωμένα» ερμηνεύει όπως πρέπει ένα τραγικό αριστούργημα.
