Έχω ξαναγράψει, πως είναι από τις λίγες περιπτώσεις που φράσεις όπως, «είχε πολλά ακόμη να δώσει» ή «αφήνει μεγάλο κενό πίσω του», που συνοδεύουν κάποιον που φεύγει (είτε είναι 40 ετών, είτε 100), βρίσκουν το πραγματικό τους νόημα…. Ο Μάνος Λοΐζος έφυγε στην ακμή της παραγωγικότητάς του, σε μια εποχή που είχε αρχίσει να πειραματίζεται με ένα νέο, πιο σύγχρονο ήχο και, ποιος ξέρει, αν ζούσε περισσότερο, πόσα ακόμα μουσικά «διαμάντια», θα προσέφερε….
Τα της βιογραφίας του έχουν, λίγο-πολύ, αναφερθεί σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά αφιερώματα, σε δισκογραφικές εκδόσεις, αλλά και σε τέσσερα βιβλία.*
To 1952 γράφεται στο «Ωδείο Ιωαννίδη», παράρτημα του Εθνικού Ωδείου της Αλεξάνδρειας, για να μάθει βιολί. Τελικά καταλήγει στην κιθάρα, ενώ δυο χρόνια μετά ο πατέρας του, θα του αγοράσει το πρώτο του πιάνο. Το καλοκαίρι του 1955 απολύεται από το «Αβερώφειο Γυμνάσιο» και αφήνει την Αλεξάνδρεια για να έρθει στην Αθήνα και να γραφτεί στη Φαρμακευτική Σχολή, από την οποία φεύγει λίγους μήνες μετά, για να δοκιμάσει την τύχη του στην Ανωτάτη Εμπορική, όπου και παραμένει μέχρι το 1961. Από κει και πέρα, κάνει διάφορες δουλειές, όπως γκαρσόνι, γραφίστας, διακοσμητής, φοιτά για ένα μικρό διάστημα στη σχολή «Βακαλό» και παράλληλα συμμετέχει στις δραστηριότητες του Συλλόγου Φίλων Ελληνικής Μουσικής.
Η πρώτη του επαφή με τη δισκογραφία γίνεται το 1962. Στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» βρίσκει και μελοποιεί το «Τραγούδι του δρόμου» του Federico Garcia Lorca, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου. Μέσω της Διδώς Πετροπούλου - Διαμαντοπούλου, η οποία δουλεύει στην Ελληνική Ραδιοφωνία, έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, που βρίσκει τα τραγούδια του ενδιαφέροντα και μεσολαβεί στην εταιρεία Fidelity. Έτσι, στις αρχές του 1962 ο Λοΐζος ηχογραφεί σε δίσκο 45 στροφών «Το τραγούδι του δρόμου» με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο (Philips 7817). Στην άλλη πλευρά το δισκάκι είχε «Το τελευταίο τραγούδι» των Γ. Δασκαλόπουλου - Κ. Παλαιολόγου και πάλι με ερμηνευτή τον Μούτσιο.
Το 1974 ο Μάνος Λοΐζος ηχογραφεί ξανά «Το τραγούδι του δρόμου», αυτή τη φορά με τη δική του φωνή και το εντάσσει στο μεγάλο δίσκο «Τα τραγούδια του δρόμου».
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού με τον Μούτσιο συμπεριλήφθηκε το 2002 στη συλλογή τραγουδιών του Λοΐζου «Εκτός Σειράς - 40 σκόρπιες ηχογραφήσεις 1962-1985» που κυκλοφόρησε από τη Minos-Emi σε επιμέλεια Μυρσίνης Λοΐζου, Πέτρου Παράσχη και Γιώργου Τσάμπρα. Εκεί φέρεται ως «Παραδοσιακό ισπανικό τραγούδι, εναρμονισμένο από τον Federico Garcia Lorca. Eλεύθερη απόδοση στα ελληνικά: Νίκος Γκάτσος» (Ενδέχεται να έχει μπει και σε άλλες προγενέστερες συλλογές «ποικίλης ύλης», οι οποίες δεν έχουν πέσει στην αντίληψή μας).
Για την ιστορία αναφέρουμε πως το «Τραγούδι του δρόμου» μελοποιήθηκε και από την ιδρύτρια και διευθύντρια της γνωστότερης ελληνικής χορωδίας, της Χορωδίας Τρικάλων, Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, και ηχογραφήθηκε το 1972 στην Polygram -με μικροδιαφορές στους στίχους- στο δίσκο της Παπαστεφάνου «Άσμα Ασμάτων», που κυκλοφόρησε με το label της Olympic.
*1) Λευτέρης Παπαδόπουλος «Μάνος Λοΐζος» (Κάκτος 1983)
2) Θανάσης Συλιβός «Μάνος Λοΐζος - Η δική του ιστορία» (Σύγχρονη Εποχή 1997)
3) Θανάσης Συλιβός «Μάνος Λοΐζος, Απ’ τη μνήμη στην καρδιά» (Μετρονόμος 2012)
4) Ισάακ Σούσης «Μάνος Λοΐζος - Για μια μέρα ζωής» (Ιανός 2007)
5) cd «Μάνος Λοΐζος - Εκτός σειράς» (Minos-Emi 2002, επιμέλεια Μυρσίνη Λοΐζου, Πέτρος Παράσχης, Γιώργος Τσάμπρας)
- Η φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο του Θανάση Συλιβού «Μάνος Λοΐζος, Απ’ τη μνήμη στην καρδιά»
Τα της βιογραφίας του έχουν, λίγο-πολύ, αναφερθεί σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά αφιερώματα, σε δισκογραφικές εκδόσεις, αλλά και σε τέσσερα βιβλία.*
To 1952 γράφεται στο «Ωδείο Ιωαννίδη», παράρτημα του Εθνικού Ωδείου της Αλεξάνδρειας, για να μάθει βιολί. Τελικά καταλήγει στην κιθάρα, ενώ δυο χρόνια μετά ο πατέρας του, θα του αγοράσει το πρώτο του πιάνο. Το καλοκαίρι του 1955 απολύεται από το «Αβερώφειο Γυμνάσιο» και αφήνει την Αλεξάνδρεια για να έρθει στην Αθήνα και να γραφτεί στη Φαρμακευτική Σχολή, από την οποία φεύγει λίγους μήνες μετά, για να δοκιμάσει την τύχη του στην Ανωτάτη Εμπορική, όπου και παραμένει μέχρι το 1961. Από κει και πέρα, κάνει διάφορες δουλειές, όπως γκαρσόνι, γραφίστας, διακοσμητής, φοιτά για ένα μικρό διάστημα στη σχολή «Βακαλό» και παράλληλα συμμετέχει στις δραστηριότητες του Συλλόγου Φίλων Ελληνικής Μουσικής.
Η πρώτη του επαφή με τη δισκογραφία γίνεται το 1962. Στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» βρίσκει και μελοποιεί το «Τραγούδι του δρόμου» του Federico Garcia Lorca, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου. Μέσω της Διδώς Πετροπούλου - Διαμαντοπούλου, η οποία δουλεύει στην Ελληνική Ραδιοφωνία, έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, που βρίσκει τα τραγούδια του ενδιαφέροντα και μεσολαβεί στην εταιρεία Fidelity. Έτσι, στις αρχές του 1962 ο Λοΐζος ηχογραφεί σε δίσκο 45 στροφών «Το τραγούδι του δρόμου» με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο (Philips 7817). Στην άλλη πλευρά το δισκάκι είχε «Το τελευταίο τραγούδι» των Γ. Δασκαλόπουλου - Κ. Παλαιολόγου και πάλι με ερμηνευτή τον Μούτσιο.
Το 1974 ο Μάνος Λοΐζος ηχογραφεί ξανά «Το τραγούδι του δρόμου», αυτή τη φορά με τη δική του φωνή και το εντάσσει στο μεγάλο δίσκο «Τα τραγούδια του δρόμου».
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού με τον Μούτσιο συμπεριλήφθηκε το 2002 στη συλλογή τραγουδιών του Λοΐζου «Εκτός Σειράς - 40 σκόρπιες ηχογραφήσεις 1962-1985» που κυκλοφόρησε από τη Minos-Emi σε επιμέλεια Μυρσίνης Λοΐζου, Πέτρου Παράσχη και Γιώργου Τσάμπρα. Εκεί φέρεται ως «Παραδοσιακό ισπανικό τραγούδι, εναρμονισμένο από τον Federico Garcia Lorca. Eλεύθερη απόδοση στα ελληνικά: Νίκος Γκάτσος» (Ενδέχεται να έχει μπει και σε άλλες προγενέστερες συλλογές «ποικίλης ύλης», οι οποίες δεν έχουν πέσει στην αντίληψή μας).
Για την ιστορία αναφέρουμε πως το «Τραγούδι του δρόμου» μελοποιήθηκε και από την ιδρύτρια και διευθύντρια της γνωστότερης ελληνικής χορωδίας, της Χορωδίας Τρικάλων, Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, και ηχογραφήθηκε το 1972 στην Polygram -με μικροδιαφορές στους στίχους- στο δίσκο της Παπαστεφάνου «Άσμα Ασμάτων», που κυκλοφόρησε με το label της Olympic.
*1) Λευτέρης Παπαδόπουλος «Μάνος Λοΐζος» (Κάκτος 1983)
2) Θανάσης Συλιβός «Μάνος Λοΐζος - Η δική του ιστορία» (Σύγχρονη Εποχή 1997)
3) Θανάσης Συλιβός «Μάνος Λοΐζος, Απ’ τη μνήμη στην καρδιά» (Μετρονόμος 2012)
4) Ισάακ Σούσης «Μάνος Λοΐζος - Για μια μέρα ζωής» (Ιανός 2007)
5) cd «Μάνος Λοΐζος - Εκτός σειράς» (Minos-Emi 2002, επιμέλεια Μυρσίνη Λοΐζου, Πέτρος Παράσχης, Γιώργος Τσάμπρας)
- Η φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο του Θανάση Συλιβού «Μάνος Λοΐζος, Απ’ τη μνήμη στην καρδιά»
