Πολλοί και διάφοροι οι λόγοι που η συγκεκριμένη μέρα και ο συνδυασμός της Τρίτης με το 13 θεωρούνται καρα-γρουσούζικοι.
Από μόνη της η Τρίτη… έχει τον αρνητισμό της. Τρίτωσε το κακό λέει ο λαός. Αλλά και στην αρχαιότητα το 13 κουβάλαγε κακά δαιμόνια… Καμία σχέση με το 12 του Δωδεκάθεου, των άθλων του Ηρακλή, το 2x12 ώρες της μέρας, αλλά και τους 12 του Χριστού και των Ευαγγελίων. Καμία σύγκριση δηλαδή του ατελούς και περίσσιου 13 με την πληρότητα της δωδεκάδας.
Τρίτη 29 Μαΐου 1453, έπεσε και η Πόλη. Τα αθροίσματα είναι καταδικαστικά…
Ο μήνας έχει 13
καταραμένη μέρα,
δεν θέλω ν’ ανταμώσω άνθρωπο
ούτε για καλημέρα…
Τα είπε όλα η Σοφία Βέμπο στη «Στέλλα» του Κακογιάννη με τα μπουζούκια του Τσιτσάνη!
Αρκετά χρόνια νωρίτερα ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε κάνει τη δική του αιχμηρή αναφορά στην γρουσουζιά και τον γρουσούζη…
Και ο Βαγγέλης Κορακάκης όμως, μίλησε με μεστή κοινωνική ματιά για τον γρουσούζη και τον σύγχρονο καιρό, «Μάνα που ζω» που τραγούδησε ο βιολογικά απών αλλά πανταχού παρών Δημήτρης Μητροπάνος.
Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν
με πληγώνει ό,τι δω
μάνα πού ζω
Ο Νίκος Καρανικόλας έπιασε ζεστά το θέμα και έγραψε το απαράμιλλο «Η γκαντεμιά κι η ζήλεια» σε στίχους Ευανθίας Τριδήμα. Το τραγούδι το ερμήνευσε η αλησμόνητη Βίκυ Μοσχολιού αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο μπλέχτηκε σε έναν δίσκο που για αστάθμητους και αδιευκρίνιστους λόγους δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Την κλασική «Μολυβιά» του Λευτέρη Ζέρβα και του Ανδρέα Σπυροπούλου ο Μανώλης Αγγελόπουλος δεν ήθελε να την τραγουδήσει. Αντιμετώπιζε μικροπροβλήματα υγείας και θεωρούσε το θέμα της βαρύ και γρουσούζικο… Όλοι πέσανε πάνω του, ακόμα κι ο γιος του Στάθης: «Καλά αυτό το τραγούδι δεν θα πεις;». Το είπε και έφυγε… Λίγο αργότερα ακολούθησε και ο στιχουργός της, Σπυρόπουλος.
Που ‘σαι Θανάση, Που ‘σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα, η γρουσουζιά να σπάσει…
Το τελευταίο σουξέ του θρυλικού στιχουργού Χαράλαμπου Βασιλειάδη, του γνωστού «Τσάντα» ήρθε μετά θάνατον…
Ο Ζαμπέτας τα εξηγεί καλύτερα με το δικό του χαρισματικό τρόπο:
Για να σπάσει η γρουσουζιά και να φύγουν τα δαιμονικά ο Άκης Πάνου έχει την προσωπική του μυστική συνταγή. Μας τη «διαβάζει» ο Μιχάλης Μενιδιάτης…
Βγάλ’ τα έξω, βγάλ’ τα έξω
να φύγουν τα δαιμονικά.
Βάλε απήγανο στην πόρτα
και τρέχα φέρε τον παπά.
Πάντως στις «κατάρες» η Τρίτη έχει την τιμητική της:
Ήταν μια Τρίτη βροχερή καταραμένη μέρα,
που πήρες την απόφαση για να με κάνεις πέρα.
Παρ’ όλα αυτά το τραγούδι είναι διαμάντι. Μιλάνε από μόνα τους τα ονόματα των συντελεστών…
Ο ορισμός του γκαντέμη… έρχεται από το συγκρότημα «1 Βήμα Μπροστά». Δε χωρά αμφιβολία πως όσα τραβάει ο ήρωας, εκτυλίσσονται μια Τρίτη και 13!
Τη δική του εμπειρία στο «Τρίτη και 13» εξιστορεί ο τραγουδοποιός Γιώργος Μυλωνάς…
Ο μήνας είχε 13
κι η μέρα ήταν Τρίτη
μέρα γεμάτη γκαντεμιά…
Τρίτη και 13… λοιπόν. Να φεύγει γρήγορα!
Από μόνη της η Τρίτη… έχει τον αρνητισμό της. Τρίτωσε το κακό λέει ο λαός. Αλλά και στην αρχαιότητα το 13 κουβάλαγε κακά δαιμόνια… Καμία σχέση με το 12 του Δωδεκάθεου, των άθλων του Ηρακλή, το 2x12 ώρες της μέρας, αλλά και τους 12 του Χριστού και των Ευαγγελίων. Καμία σύγκριση δηλαδή του ατελούς και περίσσιου 13 με την πληρότητα της δωδεκάδας.
Τρίτη 29 Μαΐου 1453, έπεσε και η Πόλη. Τα αθροίσματα είναι καταδικαστικά…
Τρίτη και 13 - Τα τραγούδια
Ο μήνας έχει 13
καταραμένη μέρα,
δεν θέλω ν’ ανταμώσω άνθρωπο
ούτε για καλημέρα…
Τα είπε όλα η Σοφία Βέμπο στη «Στέλλα» του Κακογιάννη με τα μπουζούκια του Τσιτσάνη!
Αρκετά χρόνια νωρίτερα ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε κάνει τη δική του αιχμηρή αναφορά στην γρουσουζιά και τον γρουσούζη…
Και ο Βαγγέλης Κορακάκης όμως, μίλησε με μεστή κοινωνική ματιά για τον γρουσούζη και τον σύγχρονο καιρό, «Μάνα που ζω» που τραγούδησε ο βιολογικά απών αλλά πανταχού παρών Δημήτρης Μητροπάνος.
Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν
με πληγώνει ό,τι δω
μάνα πού ζω
Ο Νίκος Καρανικόλας έπιασε ζεστά το θέμα και έγραψε το απαράμιλλο «Η γκαντεμιά κι η ζήλεια» σε στίχους Ευανθίας Τριδήμα. Το τραγούδι το ερμήνευσε η αλησμόνητη Βίκυ Μοσχολιού αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο μπλέχτηκε σε έναν δίσκο που για αστάθμητους και αδιευκρίνιστους λόγους δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Την κλασική «Μολυβιά» του Λευτέρη Ζέρβα και του Ανδρέα Σπυροπούλου ο Μανώλης Αγγελόπουλος δεν ήθελε να την τραγουδήσει. Αντιμετώπιζε μικροπροβλήματα υγείας και θεωρούσε το θέμα της βαρύ και γρουσούζικο… Όλοι πέσανε πάνω του, ακόμα κι ο γιος του Στάθης: «Καλά αυτό το τραγούδι δεν θα πεις;». Το είπε και έφυγε… Λίγο αργότερα ακολούθησε και ο στιχουργός της, Σπυρόπουλος.
Που ‘σαι Θανάση, Που ‘σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα, η γρουσουζιά να σπάσει…
Το τελευταίο σουξέ του θρυλικού στιχουργού Χαράλαμπου Βασιλειάδη, του γνωστού «Τσάντα» ήρθε μετά θάνατον…
Ο Ζαμπέτας τα εξηγεί καλύτερα με το δικό του χαρισματικό τρόπο:
Για να σπάσει η γρουσουζιά και να φύγουν τα δαιμονικά ο Άκης Πάνου έχει την προσωπική του μυστική συνταγή. Μας τη «διαβάζει» ο Μιχάλης Μενιδιάτης…
Βγάλ’ τα έξω, βγάλ’ τα έξω
να φύγουν τα δαιμονικά.
Βάλε απήγανο στην πόρτα
και τρέχα φέρε τον παπά.
Πάντως στις «κατάρες» η Τρίτη έχει την τιμητική της:
Ήταν μια Τρίτη βροχερή καταραμένη μέρα,
που πήρες την απόφαση για να με κάνεις πέρα.
Παρ’ όλα αυτά το τραγούδι είναι διαμάντι. Μιλάνε από μόνα τους τα ονόματα των συντελεστών…
Ο ορισμός του γκαντέμη… έρχεται από το συγκρότημα «1 Βήμα Μπροστά». Δε χωρά αμφιβολία πως όσα τραβάει ο ήρωας, εκτυλίσσονται μια Τρίτη και 13!
Τη δική του εμπειρία στο «Τρίτη και 13» εξιστορεί ο τραγουδοποιός Γιώργος Μυλωνάς…
Ο μήνας είχε 13
κι η μέρα ήταν Τρίτη
μέρα γεμάτη γκαντεμιά…
Τρίτη και 13… λοιπόν. Να φεύγει γρήγορα!
