Μετά την παταγώδη αποτυχία των επικεφαλής των κομμάτων που πρώτευσαν στις εκλογές της 6ης Μα ΐ ου, προκειμένου να…
δημιουργηθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας και με διαφορετικές εκτιμήσεις για το αν αυτό θα ήταν το καλύτερο για τη χώρα, στις 17 Ιουνίου καλούμαστε ξανά να αποφασίσουμε για το μέλλον της…
Προς το παρόν όμως η χώρα δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη… Έτσι, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, ορκίστηκε χθες ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο κ. Παναγιώτης Πικραμμένος, πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, τα τελευταία 4 χρόνια…
Ο κ. Πικραμμένος είναι ο δεύτερος πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, μετά τον κ. Ι. Γρίβα , το 1989, που αναλαμβάνει την πρωθυπουργία τα τελευταία 23 χρόνια.
Γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα και είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής. Ως δικηγόρος εξειδικεύθηκε σε θέματα ναυτικού δικαίου σε μεγάλη δικηγορική εταιρεία στο Λονδίνο μέχρι το 1972 και πραγματοποίησε σπουδές στο πανεπιστήμιο Paris ΙΙ, απ' όπου πήρε το μεταπτυχιακό του πτυχίο το 1974.
Το 1976 διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας με διαγωνισμό και το 1981 προήχθη στο βαθμό του παρέδρου. Στο βαθμό του συμβούλου προήχθη το 1993, ενώ το 2007 έγινε αντιπρόεδρος του ΣτΕ και τον Ιούλιο του 2009 πρόεδρός του.
Την περίοδο '91 - '93 διετέλεσε σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού κ. Κ. Μητσοτάκη , ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχει πάρει μέρος σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, αλλά και στη σύνθεση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. Είχε εκδώσει την απόφαση ότι είναι αντισυνταγματική η προσωποκράτηση για χρέη.
Ο κ. Πικραμμένος έχει διατελέσει και γενικός διευθυντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών, θέση από την οποία παραιτήθηκε όταν έγινε πρόεδρος του ΣτΕ.
Ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, εδώ και 4 χρόνια προήδρευε της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και πολλές φορές είχε έρθει αντιμέτωπος με υποθέσεις βαθιά πολιτικές, όπως οι προσφυγές κατά του Μνημονίου. (1)
Εμείς από την πλευρά μας ευχόμαστε με ένα τραγούδι στο νέο Πρόεδρο της Κυβέρνησης, να σταθεί αντάξιος των περιστάσεων και να ολοκληρώσει με επιτυχία το σύντομο αλλά δύσκολο έργο του...
Το τραγούδι είναι σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και στίχους του Μάνου Ελευθερίου. Ηχογραφήθηκε στα τέλη του 1974, σε μια περίοδο που η χώρα προσπαθούσε - για μιαν ακόμη φορά- να ορθοποδήσει. Η ενορχήστρωση ήταν του Κώστα Κλάββα, τραγούδησε ο Αντώνης Καλογιάννης και συμπεριλήφθηκε στον κύκλο τραγουδιών «Νύχτα θανάτου». Τα τραγούδια του κύκλου αυτού είχαν γραφτεί έξι χρόνια περίπου πριν, το 1968, όταν ο συνθέτης βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο εξοχικό του στο Βραχάτι Κορινθίας αρχικά και μετά τον Αύγουστο εκτοπισμένος στη Ζάτουνα. Οποιαδήποτε ομοιότητα στους στίχους που γράφτηκαν 44 χρόνια πριν, με το σήμερα, είναι εντελώς συμπτωματική…
«Στου πικραμένου την αυλή»
Στου πικραμένου την αυλή βγαίνει ξερό χορτάρι
δεν έχει δέντρο και πουλί τον πόνο του να πάρει.
Κι αυτά τα δάκρυα τα καυτά δεν ξέρεις για που πάνε
για όσους θά 'ρθουν ή γι' αυτούς που πίσω δεν γυρνάνε.
Μες στο παλιό το σπιτικό που έχουν όλοι φύγει
ο θάνατος το μυστικό σιγά-σιγά τυλίγει .
Το Φλεβάρη του 1975 διασκευάστηκε από την ορχήστρα του Gerald Calvi και κυκλοφόρησε σε ένα δίσκο με 12 τραγούδια του Θεοδωράκη από τη συγκεκριμένη ορχήστρα.
Στο ηχητικό ακούτε τις δυο ηχογραφήσεις του τραγουδιού…
Πηγές:
1)http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=457954
2)Σημείωμα του Γιώργου Μονεμβασίτη στο cd των Μίκη Θεοδωράκη-Μάνου Ελευθερίου «Τα λαϊκά-Νύχτα θανάτου» ( Universal 2008)
