«Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι»
Οι πηγές έμπνευσης ενός στιχουργού είναι πάρα πολλές. Ακόμα και τα ποιήματα ή κι αυτά τα ίδια τα τραγούδια…
… Άλλη φορά άκουσα ένα τραγούδι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, συγκεκριμένα το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι». Ερεθισμένος από τον τίτλο αυτό, έγραψα το αθάνατο «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι, μια καρέκλα πάντα αδειανή…»
Έπεσα πάνω σε αυτά τα λόγια του Κώστα Βίρβου, προετοιμάζοντας, πριν από λίγες μέρες, μια παρουσίαση για τον κύκλο τραγουδιών του, σε μουσική του Χρήστου Λεττονού «Γραφειοκρατία». *
Τον Σεπτέμβρη του 1964 έγινε η πρεμιέρα της ταινίας «Τετράγωνο», σε σενάριο Πάνου Κατέρη, Γιάννη Κοκκόλη, Νίκου Οικονόμου, Στέλιου Τζάκσον και Κώστα Τόσιου, με μουσική επένδυση του Σταύρου Ξαρχάκου.
Στην ταινία αυτή ακούστηκε η μελωδία του «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ηχογραφήθηκε τον Οκτώβρη του ‘64 με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού και κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών Columbia (SCDG – 3451), έχοντας στην άλλη πλευρά ένα οργανικό «Χασάπικο» του Ξαρχάκου.
Αργότερα το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» κυκλοφόρησε σε 45άρι (ΕΜΙ FINA 01, με άσπρη ετικέτα), «ζευγαρωμένο» με το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» των ίδιων δημιουργών.
«Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι»
Όπως ανέφερα λοιπόν παραπάνω, ακούγοντας το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού, ο Κώστας Βίρβος εμπνεύσθηκε τους στίχους του τραγουδιού «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι», που μελοποίησε ο Θόδωρος Δερβενιώτης και τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης.
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ και να μην προσθέσω κάτι περισσότερο. Όμως το «Πιάτο» του Βίρβου, κρύβει ακόμα μια μικρή ιστορία...
Όπως έχω γράψει τόσο σε παλαιότερο άρθρο μου στο Ogdoo.gr όσο και στο βιβλίο μου «Το πάθος και το λάθος – Κρυφές ιστορίες της ελληνικής δισκογραφίας», υπάρχει μια κατηγορία τραγουδιών, που στη μετεγγραφή τους από τους δίσκους γραμμοφώνου και τα 45άρια στους μεγάλους δίσκους και τα cd, άγνωστο γιατί, μεταφέρθηκαν κομμένα. Έλειπε δηλαδή η εισαγωγή ή το φινάλε.
Μια εξήγηση είναι πως αυτό συνέβαινε για εξοικονόμηση χώρου, ειδικά όταν στη μια πλευρά του δίσκου υπήρχαν πάνω από έξι τραγούδια. Το κακό είναι πως, ακόμη και όταν κάποια απ’ αυτά τα τραγούδια μπήκαν αργότερα σε cd’s, αυτό έγινε με βάση την κυκλοφορία τους στους δίσκους βινυλίου και όχι από τις πρωτότυπες μήτρες, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να κυκλοφορούν κομμένα.
Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι» του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, που το άκουγα για πολλά χρόνια από διάφορους μεγάλους δίσκους. Όταν κάποια στιγμή έπεσε στην κατοχή μου το αυθεντικό 45άρι της Parlophone (GDSP 3066), που κυκλοφόρησε στις 30 Οκτωβρίου 1965, διαπίστωσα πως σ’ αυτή την έκδοση υπήρχε κι ένα σόλο μπουζούκι στην αρχή, το οποίο έχει απαλειφθεί απ’ όλες τις μεταγενέστερες εκδόσεις. Ακόμα και στον πρώτο μεγάλο δίσκο («Τα τραγούδια της ξενιτιάς» / ΟDEON - OMCG 18, 1966), που συμπεριλήφθηκε το τραγούδι, μπήκε χωρίς το σόλο της προεισαγωγής.
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν όταν το «Ένα πιάτο άδειο» επανακυκλοφόρησε το 1976 σε δίσκο 45 στροφών με την ετικέτα της Minos πλέον (MINOS 5747), αφαιρέθηκε το ταξίμι ή όχι. Από την άλλη πλευρά και στις δυο εκδόσεις, υπήρχε το «Κάθε άσπρη τρίχα που ‘χω στα μαλλιά μου» των ίδιων δημιουργών με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλλα.
*Κώστας Βίρβος «Λαϊκή Στιχουργική Ανθολογία» (Βιβλιοεκδοτική Αναστασάκη-1989)
Οι πηγές έμπνευσης ενός στιχουργού είναι πάρα πολλές. Ακόμα και τα ποιήματα ή κι αυτά τα ίδια τα τραγούδια…
… Άλλη φορά άκουσα ένα τραγούδι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, συγκεκριμένα το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι». Ερεθισμένος από τον τίτλο αυτό, έγραψα το αθάνατο «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι, μια καρέκλα πάντα αδειανή…»
Έπεσα πάνω σε αυτά τα λόγια του Κώστα Βίρβου, προετοιμάζοντας, πριν από λίγες μέρες, μια παρουσίαση για τον κύκλο τραγουδιών του, σε μουσική του Χρήστου Λεττονού «Γραφειοκρατία». *
Τον Σεπτέμβρη του 1964 έγινε η πρεμιέρα της ταινίας «Τετράγωνο», σε σενάριο Πάνου Κατέρη, Γιάννη Κοκκόλη, Νίκου Οικονόμου, Στέλιου Τζάκσον και Κώστα Τόσιου, με μουσική επένδυση του Σταύρου Ξαρχάκου.
Στην ταινία αυτή ακούστηκε η μελωδία του «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ηχογραφήθηκε τον Οκτώβρη του ‘64 με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού και κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών Columbia (SCDG – 3451), έχοντας στην άλλη πλευρά ένα οργανικό «Χασάπικο» του Ξαρχάκου.
Αργότερα το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» κυκλοφόρησε σε 45άρι (ΕΜΙ FINA 01, με άσπρη ετικέτα), «ζευγαρωμένο» με το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» των ίδιων δημιουργών.
«Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι»
Όπως ανέφερα λοιπόν παραπάνω, ακούγοντας το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού, ο Κώστας Βίρβος εμπνεύσθηκε τους στίχους του τραγουδιού «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι», που μελοποίησε ο Θόδωρος Δερβενιώτης και τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης.
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ και να μην προσθέσω κάτι περισσότερο. Όμως το «Πιάτο» του Βίρβου, κρύβει ακόμα μια μικρή ιστορία...
Όπως έχω γράψει τόσο σε παλαιότερο άρθρο μου στο Ogdoo.gr όσο και στο βιβλίο μου «Το πάθος και το λάθος – Κρυφές ιστορίες της ελληνικής δισκογραφίας», υπάρχει μια κατηγορία τραγουδιών, που στη μετεγγραφή τους από τους δίσκους γραμμοφώνου και τα 45άρια στους μεγάλους δίσκους και τα cd, άγνωστο γιατί, μεταφέρθηκαν κομμένα. Έλειπε δηλαδή η εισαγωγή ή το φινάλε.
Μια εξήγηση είναι πως αυτό συνέβαινε για εξοικονόμηση χώρου, ειδικά όταν στη μια πλευρά του δίσκου υπήρχαν πάνω από έξι τραγούδια. Το κακό είναι πως, ακόμη και όταν κάποια απ’ αυτά τα τραγούδια μπήκαν αργότερα σε cd’s, αυτό έγινε με βάση την κυκλοφορία τους στους δίσκους βινυλίου και όχι από τις πρωτότυπες μήτρες, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να κυκλοφορούν κομμένα.
Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι» του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, που το άκουγα για πολλά χρόνια από διάφορους μεγάλους δίσκους. Όταν κάποια στιγμή έπεσε στην κατοχή μου το αυθεντικό 45άρι της Parlophone (GDSP 3066), που κυκλοφόρησε στις 30 Οκτωβρίου 1965, διαπίστωσα πως σ’ αυτή την έκδοση υπήρχε κι ένα σόλο μπουζούκι στην αρχή, το οποίο έχει απαλειφθεί απ’ όλες τις μεταγενέστερες εκδόσεις. Ακόμα και στον πρώτο μεγάλο δίσκο («Τα τραγούδια της ξενιτιάς» / ΟDEON - OMCG 18, 1966), που συμπεριλήφθηκε το τραγούδι, μπήκε χωρίς το σόλο της προεισαγωγής.
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν όταν το «Ένα πιάτο άδειο» επανακυκλοφόρησε το 1976 σε δίσκο 45 στροφών με την ετικέτα της Minos πλέον (MINOS 5747), αφαιρέθηκε το ταξίμι ή όχι. Από την άλλη πλευρά και στις δυο εκδόσεις, υπήρχε το «Κάθε άσπρη τρίχα που ‘χω στα μαλλιά μου» των ίδιων δημιουργών με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλλα.
*Κώστας Βίρβος «Λαϊκή Στιχουργική Ανθολογία» (Βιβλιοεκδοτική Αναστασάκη-1989)
