«Και ας παν στην ευχή τα παλιά…»
Στις 5 Ιουλίου 1952 ο Απόστολος Καλδάρας και ο Στέλιος Καζαντζίδης μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν ένα ζεϊμπέκικο του Καλδάρα, με τίτλο «Για μπάνιο πάω», με το οποίο ο Καζαντζίδης πήρε το «βάπτισμα του πυρός» στην ελληνική δισκογραφία…
Κι αν αυτή η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία, από τότε, μέχρι το 1972 και τον «Γυάλινο κόσμο» με τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, Καλδάρας και Καζαντζίδης συνεργάστηκαν περισσότερες από τριάντα φορές, ηχογραφώντας μια σειρά τραγουδιών που διέγραψαν τη δική τους μεγάλη διαδρομή. «Όποια και να’σαι», «Εγώ ποτέ δεν αγαπώ», «Ποιος θα με πληροφορήσει», «Αν είναι η αγάπη έγκλημα», «Στο τραπέζι που τα πίνω», «Είμαι ένα κορμί χαμένο», «Ένας σκύλος και μια γυναίκα», «Πέτρα θα ρίξω πίσω», «Πυρετός» και όλα τα υπόλοιπα, ανάμεσα στα οποία και το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» σε μουσική και στίχους του συνθέτη, ο οποίος σιγοντάρει τον Καζαντζίδη.
Το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 1969 σε δίσκο 45 στροφών Parlophone (GDSP-3303), έχοντας στην άλλη πλευρά ένα άλλο ξεχωριστό τραγούδι του Καλδάρα με στίχους της «γριάς», με τίτλο «Αλλοτινές μου εποχές». Τα δυο τραγούδια κυκλοφόρησαν επίσης σε δίσκους Parlophone στην Αυστραλία (GDSPO-3303) και, πολύ αργότερα, Minos (5764).
Την ίδια χρονιά, με το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» έκλεινε ο μεγάλος δίσκος του Καζαντζίδη που είχε τίτλο «Νυχτερίδες κι αράχνες», που κυκλοφόρησε αρχικά με το label της Odeon (και στη συνέχεια της Margophone), συγκεντρώνοντας δώδεκα τραγούδια της διετίας 1968-1969 που είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους 45 στροφών.
Κάτι που δεν είχα προσέξει μέχρι πριν από λίγες μέρες και διέφυγε από την καταγραφή των παράλληλων ηχογραφήσεων του Καζαντζίδη τόσο στο περιοδικό «Όασις» και το Ogdoo.gr, όσο και στο βιβλίο μου «Το πάθος και το λάθος», είναι πως η εκτέλεση του μικρού δίσκου, έχει μικροδιαφορές στα φωνητικά του Καζαντζίδη, από την εκτέλεση του lp «Νυχτερίδες κι αράχνες», που είναι κι αυτή που συμπεριλήφθηκε τα επόμενα χρόνια σε όλες τις συλλογές τραγουδιών του Καλδάρα και του Καζαντζίδη. (Δυστυχώς δεν έχω τα δυο δισκάκια της Parlophone Αυστραλίας και της Minos, για να ξέρω ποια από τις δυο εκτελέσεις περιλαμβάνουν).
Στο video μπορείτε να ακούσετε τις δυο ηχογραφήσεις του «Ας παν στην ευχή τα παλιά», με πρώτη αυτή του μεγάλου δίσκου και στη συνέχεια του δίσκου 45 στροφών και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη…
Στις 5 Ιουλίου 1952 ο Απόστολος Καλδάρας και ο Στέλιος Καζαντζίδης μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν ένα ζεϊμπέκικο του Καλδάρα, με τίτλο «Για μπάνιο πάω», με το οποίο ο Καζαντζίδης πήρε το «βάπτισμα του πυρός» στην ελληνική δισκογραφία…
Κι αν αυτή η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία, από τότε, μέχρι το 1972 και τον «Γυάλινο κόσμο» με τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, Καλδάρας και Καζαντζίδης συνεργάστηκαν περισσότερες από τριάντα φορές, ηχογραφώντας μια σειρά τραγουδιών που διέγραψαν τη δική τους μεγάλη διαδρομή. «Όποια και να’σαι», «Εγώ ποτέ δεν αγαπώ», «Ποιος θα με πληροφορήσει», «Αν είναι η αγάπη έγκλημα», «Στο τραπέζι που τα πίνω», «Είμαι ένα κορμί χαμένο», «Ένας σκύλος και μια γυναίκα», «Πέτρα θα ρίξω πίσω», «Πυρετός» και όλα τα υπόλοιπα, ανάμεσα στα οποία και το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» σε μουσική και στίχους του συνθέτη, ο οποίος σιγοντάρει τον Καζαντζίδη.
Το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 1969 σε δίσκο 45 στροφών Parlophone (GDSP-3303), έχοντας στην άλλη πλευρά ένα άλλο ξεχωριστό τραγούδι του Καλδάρα με στίχους της «γριάς», με τίτλο «Αλλοτινές μου εποχές». Τα δυο τραγούδια κυκλοφόρησαν επίσης σε δίσκους Parlophone στην Αυστραλία (GDSPO-3303) και, πολύ αργότερα, Minos (5764).
Την ίδια χρονιά, με το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» έκλεινε ο μεγάλος δίσκος του Καζαντζίδη που είχε τίτλο «Νυχτερίδες κι αράχνες», που κυκλοφόρησε αρχικά με το label της Odeon (και στη συνέχεια της Margophone), συγκεντρώνοντας δώδεκα τραγούδια της διετίας 1968-1969 που είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους 45 στροφών.
Κάτι που δεν είχα προσέξει μέχρι πριν από λίγες μέρες και διέφυγε από την καταγραφή των παράλληλων ηχογραφήσεων του Καζαντζίδη τόσο στο περιοδικό «Όασις» και το Ogdoo.gr, όσο και στο βιβλίο μου «Το πάθος και το λάθος», είναι πως η εκτέλεση του μικρού δίσκου, έχει μικροδιαφορές στα φωνητικά του Καζαντζίδη, από την εκτέλεση του lp «Νυχτερίδες κι αράχνες», που είναι κι αυτή που συμπεριλήφθηκε τα επόμενα χρόνια σε όλες τις συλλογές τραγουδιών του Καλδάρα και του Καζαντζίδη. (Δυστυχώς δεν έχω τα δυο δισκάκια της Parlophone Αυστραλίας και της Minos, για να ξέρω ποια από τις δυο εκτελέσεις περιλαμβάνουν).
Στο video μπορείτε να ακούσετε τις δυο ηχογραφήσεις του «Ας παν στην ευχή τα παλιά», με πρώτη αυτή του μεγάλου δίσκου και στη συνέχεια του δίσκου 45 στροφών και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη…
