Μπορούν να συνυπάρξουν 2 καλλιτέχνες, που υπηρετούν για 40 και πλέον χρόνια το τραγούδι από διαφορετικό μετερίζι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «μίγμα» είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο…
Κλείνοντας πριν από λίγο καιρό μια καταγραφή που έκανα με τίτλο «Βασίλης Παπακωνσταντίνου: Κι αν ΔΕΝ είμαι ροκ… μη με φοβάσαι», η οποία αναφερόταν στην άλλη, την εκτός rock, πλευρά του τραγουδιστή, έκλεινα ως εξής: Έχω την αίσθηση πως είναι η ώρα, μετά από 40 χρόνια λαμπρής καριέρας, τόσο ο τραγουδιστής, όσο και το κοινό να εμβαθύνουν περισσότερο και να φωτίσουν κι αυτή την πιο «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού»… Την τόσο σημαντική τελικά… «Σκαλίζοντας» τα παλιά και «φυτεύοντας» κι άλλα «αερικά» λαϊκά τραγούδια… (1)
Ήρθε λοιπόν αυτή η ώρα και η πολυαναμενόμενη συνεργασία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με το Χρήστο Νικολόπουλο, η οποία ανακοινώθηκε πριν από λίγους μήνες, πήρε σάρκα και οστά, φέρει τον τίτλο «Χάρτινα δεσμά» και βρίσκεται στα χέρια μας, μέσω της εφημερίδας «Το Βήμα» αρχικά, ενώ στη συνέχεια θα κυκλοφορήσει και στα δισκοπωλεία από τη «Rain Music». Τους στίχους στα 12 τραγούδια του cd υπογράφει ο Θοδωρής Γραμμένος:
1) Φώτα σβηστά
2) Η Σκύλλα και η Χάρυβδη
3) Μόνα Λίζα
4) Σφηνάκια
5) Χάρτινα δεσμά
6) Εγώ δε μοιάζω με τον άλλον
7) Πάρε την ευθύνη
8) Κάνε στην άκρη
9) Θέλω πίσω τη ζωή μου
10) Μη με ξεχνάς
11) Το τίμημα του έρωτα
12) Καληνύχτα
Η ηχογράφηση έγινε στο studio «Ν».
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Χρήστος Νικολόπουλος: Τσουμπούς, τζουράδες, μπαγλαμά, κιθάρα εισαγωγές
Στέφανος Δημητρίου: Drums, κρουστά
Γιώργος Αιγιώτης: Ακουστική κιθάρα
Γιάννης Αυγέρης: Ηλεκτρική κιθάρα
Ανδρέας Αποστόλου: Μπάσο, πιάνο, πλήκτρα, CLAV
Μαίρη Μπρόζη: Βιολί
Βασίλης Χατζηλούκας: Ακουστική, κλασική κιθάρα
H εικονογράφηση έγινε από την Έφη Ξένου
Η φράση «Ο Παπακωνσταντίνου τραγουδάει Νικολόπουλο» προκαλεί από μόνη της την περιέργεια και το ενδιαφέρον του ακροατή. Πώς μπορούν να συνυπάρξουν δυο καλλιτέχνες, που υπηρέτησαν για 40 και πλέον χρόνια το ελληνικό τραγούδι- ο Νικολόπουλος κοντεύει τα 50- από διαφορετικό μετερίζι ο καθένας; Κι όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ πως το «μίγμα» είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο. Ενδιαφέρουσες συνθέσεις, με ενορχηστρώσεις που κρατώντας το «λαϊκό» τους χαρακτήρα, με τις απαραίτητες «ηλεκτρικές» προσμίξεις, φέρνουν τα τραγούδια πιο κοντά στο γνώριμο ύφος του ερμηνευτή, ενώ παράλληλα είναι ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του δημιουργού τους. Ο οποίος σε πρόσφατες συνεντεύξεις του δήλωσε πως αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη συνεργασία που είχε με τραγουδιστή. Ήδη δυο τραγούδια, το «Καληνύχτα» και τα «Σφηνάκια», διαγράφουν αξιόλογη πορεία στο διαδίκτυο. Το δεύτερο, γραμμένο με καλοκαιρινή διάθεση, μιλώντας παράλληλα για τις «λίστες των ληστών», μου θύμισε την προ δεκαπενταετίας «Εκδρομή» του Νικολόπουλου και του Άρη Δαβαράκη με τον Δημήτρη Μπάση. Μοναδική «παραφωνία» στην έκδοση, θα έλεγα πως αποτελεί η φτωχή συσκευασία της, στην οποία δεν αναφέρεται καν το όνομα του ενορχηστρωτή. Ελπίζω, πως η κανονική έκδοση θα είναι πληρέστερη και εμπλουτισμένη με φυλλάδιο, πληροφορίες κλπ. Όπως ελπίζω τα τραγούδια να ακουστούν και στις συναυλίες του τραγουδιστή και μάλιστα με την ανάλογη ενορχήστρωση. Τότε μόνο θα μπορούμε να πούμε, πως ο τραγουδιστής έκανε το ολοκληρωμένο «άνοιγμα» και την ανατροπή… Η εμπειρία μου, έχει δείξει πως οι περισσότεροι τραγουδιστές, όταν ξεφεύγουν για λίγο από τα «κεκτημένα», σε δισκογραφικό επίπεδο, είναι ιδιαίτερα διστακτικοί, όταν έρχεται ο καιρός να υπερασπιστούν αυτές τις επιλογές στις συναυλίες τους.
Εύχομαι στην περίπτωση του Παπακωνσταντίνου αυτό να αλλάξει και οι ροκ μπαλάντες με τις οποίες ο τραγουδιστής καταξιώθηκε στη συνείδηση του κοινού, να μπερδευτούν γλυκά με τα ζεϊμπέκικα, τα τσιφτετέλια, τους καρσιλαμάδες αλλά και τις κλασικές μπαλάντες του Νικολόπουλου…
Κλείνοντας πριν από λίγο καιρό μια καταγραφή που έκανα με τίτλο «Βασίλης Παπακωνσταντίνου: Κι αν ΔΕΝ είμαι ροκ… μη με φοβάσαι», η οποία αναφερόταν στην άλλη, την εκτός rock, πλευρά του τραγουδιστή, έκλεινα ως εξής: Έχω την αίσθηση πως είναι η ώρα, μετά από 40 χρόνια λαμπρής καριέρας, τόσο ο τραγουδιστής, όσο και το κοινό να εμβαθύνουν περισσότερο και να φωτίσουν κι αυτή την πιο «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού»… Την τόσο σημαντική τελικά… «Σκαλίζοντας» τα παλιά και «φυτεύοντας» κι άλλα «αερικά» λαϊκά τραγούδια… (1)
Ήρθε λοιπόν αυτή η ώρα και η πολυαναμενόμενη συνεργασία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με το Χρήστο Νικολόπουλο, η οποία ανακοινώθηκε πριν από λίγους μήνες, πήρε σάρκα και οστά, φέρει τον τίτλο «Χάρτινα δεσμά» και βρίσκεται στα χέρια μας, μέσω της εφημερίδας «Το Βήμα» αρχικά, ενώ στη συνέχεια θα κυκλοφορήσει και στα δισκοπωλεία από τη «Rain Music». Τους στίχους στα 12 τραγούδια του cd υπογράφει ο Θοδωρής Γραμμένος:
1) Φώτα σβηστά
2) Η Σκύλλα και η Χάρυβδη
3) Μόνα Λίζα
4) Σφηνάκια
5) Χάρτινα δεσμά
6) Εγώ δε μοιάζω με τον άλλον
7) Πάρε την ευθύνη
8) Κάνε στην άκρη
9) Θέλω πίσω τη ζωή μου
10) Μη με ξεχνάς
11) Το τίμημα του έρωτα
12) Καληνύχτα
Η ηχογράφηση έγινε στο studio «Ν».
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Χρήστος Νικολόπουλος: Τσουμπούς, τζουράδες, μπαγλαμά, κιθάρα εισαγωγές
Στέφανος Δημητρίου: Drums, κρουστά
Γιώργος Αιγιώτης: Ακουστική κιθάρα
Γιάννης Αυγέρης: Ηλεκτρική κιθάρα
Ανδρέας Αποστόλου: Μπάσο, πιάνο, πλήκτρα, CLAV
Μαίρη Μπρόζη: Βιολί
Βασίλης Χατζηλούκας: Ακουστική, κλασική κιθάρα
H εικονογράφηση έγινε από την Έφη Ξένου
Η φράση «Ο Παπακωνσταντίνου τραγουδάει Νικολόπουλο» προκαλεί από μόνη της την περιέργεια και το ενδιαφέρον του ακροατή. Πώς μπορούν να συνυπάρξουν δυο καλλιτέχνες, που υπηρέτησαν για 40 και πλέον χρόνια το ελληνικό τραγούδι- ο Νικολόπουλος κοντεύει τα 50- από διαφορετικό μετερίζι ο καθένας; Κι όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ πως το «μίγμα» είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο. Ενδιαφέρουσες συνθέσεις, με ενορχηστρώσεις που κρατώντας το «λαϊκό» τους χαρακτήρα, με τις απαραίτητες «ηλεκτρικές» προσμίξεις, φέρνουν τα τραγούδια πιο κοντά στο γνώριμο ύφος του ερμηνευτή, ενώ παράλληλα είναι ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του δημιουργού τους. Ο οποίος σε πρόσφατες συνεντεύξεις του δήλωσε πως αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη συνεργασία που είχε με τραγουδιστή. Ήδη δυο τραγούδια, το «Καληνύχτα» και τα «Σφηνάκια», διαγράφουν αξιόλογη πορεία στο διαδίκτυο. Το δεύτερο, γραμμένο με καλοκαιρινή διάθεση, μιλώντας παράλληλα για τις «λίστες των ληστών», μου θύμισε την προ δεκαπενταετίας «Εκδρομή» του Νικολόπουλου και του Άρη Δαβαράκη με τον Δημήτρη Μπάση. Μοναδική «παραφωνία» στην έκδοση, θα έλεγα πως αποτελεί η φτωχή συσκευασία της, στην οποία δεν αναφέρεται καν το όνομα του ενορχηστρωτή. Ελπίζω, πως η κανονική έκδοση θα είναι πληρέστερη και εμπλουτισμένη με φυλλάδιο, πληροφορίες κλπ. Όπως ελπίζω τα τραγούδια να ακουστούν και στις συναυλίες του τραγουδιστή και μάλιστα με την ανάλογη ενορχήστρωση. Τότε μόνο θα μπορούμε να πούμε, πως ο τραγουδιστής έκανε το ολοκληρωμένο «άνοιγμα» και την ανατροπή… Η εμπειρία μου, έχει δείξει πως οι περισσότεροι τραγουδιστές, όταν ξεφεύγουν για λίγο από τα «κεκτημένα», σε δισκογραφικό επίπεδο, είναι ιδιαίτερα διστακτικοί, όταν έρχεται ο καιρός να υπερασπιστούν αυτές τις επιλογές στις συναυλίες τους.
Εύχομαι στην περίπτωση του Παπακωνσταντίνου αυτό να αλλάξει και οι ροκ μπαλάντες με τις οποίες ο τραγουδιστής καταξιώθηκε στη συνείδηση του κοινού, να μπερδευτούν γλυκά με τα ζεϊμπέκικα, τα τσιφτετέλια, τους καρσιλαμάδες αλλά και τις κλασικές μπαλάντες του Νικολόπουλου…
