25 Σεπτέμβρη του 1967 και οι Doors κυκλοφορούσαν το δεύτερο τους άλμπουμ με τον παράξενο τίτλο Strange Days. Είχε προηγηθεί στην αρχή της χρονιάς το εντυπωσιακό ομώνυμο ντεμπούτο τους με το «Light My Fire» που καρφώθηκε στο Νο1 του Billboard Hot 100.
Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες αριθμητικά, αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν απόλυτα, τουλάχιστον στο ψηλό σημείο όπου είχε τεθεί ο πήχης.
Η μουσική όμως δεν μετριέται με… νούμερα και το Strange Days ήταν και παραμένει δισκάρα. Ακόμα και τώρα άμα τον ακούσεις ξεχειλίζει από φρεσκάδα, μαστοριά, πρωτοπορία, μεράκι επικοινωνίας.
Και δεν είναι μόνο ο χαρισματικός Jim Morrison. Και οι άλλοι μουσικοί ο Ray Manzarek, ο John Densmore και ο Robby Krieger είναι στην κατηγορία τους διαλεκτοί.
Ο τελευταίος μάλιστα υπογράφει και την τρανταχτή επιτυχία του δίσκου «Love Me Two Times», Νο.25 στην Αμερική, μετά το «People are strange» που σκαρφάλωσε στο Νο.12 του πίνακα επιτυχιών.
Και τα υπόλοιπα όμως οκτώ τραγούδια του δίσκου είναι διαμάντια. Ενδεικτικά αναφέρω τα «You're Lost Little Girl», «When the Music's Over», «Moonlight Drive», «Horse Latitudes».
Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες αριθμητικά, αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν απόλυτα, τουλάχιστον στο ψηλό σημείο όπου είχε τεθεί ο πήχης.
Η μουσική όμως δεν μετριέται με… νούμερα και το Strange Days ήταν και παραμένει δισκάρα. Ακόμα και τώρα άμα τον ακούσεις ξεχειλίζει από φρεσκάδα, μαστοριά, πρωτοπορία, μεράκι επικοινωνίας.
Και δεν είναι μόνο ο χαρισματικός Jim Morrison. Και οι άλλοι μουσικοί ο Ray Manzarek, ο John Densmore και ο Robby Krieger είναι στην κατηγορία τους διαλεκτοί.
Ο τελευταίος μάλιστα υπογράφει και την τρανταχτή επιτυχία του δίσκου «Love Me Two Times», Νο.25 στην Αμερική, μετά το «People are strange» που σκαρφάλωσε στο Νο.12 του πίνακα επιτυχιών.
Και τα υπόλοιπα όμως οκτώ τραγούδια του δίσκου είναι διαμάντια. Ενδεικτικά αναφέρω τα «You're Lost Little Girl», «When the Music's Over», «Moonlight Drive», «Horse Latitudes».
Υπάρχουν πολλοί πειραματισμοί και μεγάλη δουλειά στο στούντιο, τεράστια προσοχή σε μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Η παραγωγή έγινε ξανά από τον Πολ Ρόθτσιλντ, με μηχανικό τον Μπρους Μπότνικ. Το ταιριαστό με τον τίτλο της έκδοσης εξώφυλλο βασίζεται σε φωτογραφία του Τζόελ Μπρόντσκι με καλλιτέχνες του δρόμου σε γειτονιά της Νέας Υόρκης.
Το άλμπουμ καρφώθηκε στο Νο.3 του Bilboard 200. Κινήθηκε δυναμικά και εκτός των ΗΠΑ σε Βρετανία, Καναδά, Γερμανία, Γαλλία και όχι μόνο, στεριώνοντας πλέον -τότε-, οριστικά και αμετάκλητα το αποτύπωμα της μπάντας.
Το άλμπουμ καρφώθηκε στο Νο.3 του Bilboard 200. Κινήθηκε δυναμικά και εκτός των ΗΠΑ σε Βρετανία, Καναδά, Γερμανία, Γαλλία και όχι μόνο, στεριώνοντας πλέον -τότε-, οριστικά και αμετάκλητα το αποτύπωμα της μπάντας.
