Ορόσημο στην ιστορία του Rock είναι το τελευταίο άλμπουμ των Doors “l.A. Woman” που γιορτάζει αυτό τον καιρό 50 χρόνια από την κυκλοφορία του στις 19 Απριλίου 1971.
Ήταν η τελευταία φορά που βρέθηκαν μαζί τα «ντοράκια» στο στούντιο, αν και το γκρουπ ήδη είχε διαλυθεί ανεπίσημα πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος τους αυτός.
Ο Jim Morrison πέθανε τρεις μήνες μετά στις 3 Ιουλίου 1971 στο Παρίσι.
Με το “l.A. Woman” γνώρισαν πολλοί Έλληνες τους Doors. Ήταν ο δίσκος που υπήρχε σίγουρα σε κάθε σπίτι την δεκαετία του 70 και δεν έλειπε από κανένα πάρτι. Ο αστικός μύθος λέει ότι ο πρώτος που έπαιξε το δίσκο μόλις κυκλοφόρησε ήταν ο Στέλιος Ελληνιάδης σε ντισκοτέκ στο Έδεμ εκεί που είναι το εγκαταλειμμένο σήμερα Αμφιθέατρο. Την στιγμή που η βροχή δυνάμωσε έξω και οι στάλες του νερού έτρεχαν από τα τζάμια έβαλε στο πικάπ στο “Riders On The Storm” και οι ήχοι βροχής στο τραγούδι έγιναν ένα με τον ήχο των Doors. Το μαλλί του d.j. ήταν τόσο μακρύ και σγουρό που έφτανε ως την μέση του και αποτύπωνε την εποχή. Ο κόσμος έμεινε άφωνος με το συγκρότημα του άκουγε με την επιβλητική φωνή του Jim και το όργανο του Ray Manzarek να σου παίρνει το μυαλό. Η επιλογή αυτή την συγκεκριμένη στιγμή έγραψε ιστορία για όσους ήταν μέσα στη ντισκοτέκ.
The Doors - Riders on the Storm (Official Audio)
Το “Riders On the Storm” ήταν η τελευταία φορά που οι τέσσερις πόρτες ηχογράφησαν μαζί. Ο Morrison αποχώρησε για να συμμετάσχει στο Courson στο Παρίσι προτού αναμειχθεί πλήρως το άλμπουμ και πέθανε εκεί σε ηλικία 27 ετών.
Οι Doors στην αρχική τους σύνθεση τεσσάρων ατόμων (κιθαρίστας Robbie Krieger, ντράμερ John Densmore, keyboardist Ray Manzarek και τραγουδιστής Jim Morrison) κυκλοφόρησαν έξι στούντιο άλμπουμ στην Elektra Records τα πέντε χρόνια μεταξύ 1966 και 1971, το καθένα ορόσημο στην ιστορία της ροκ .
Το L.A Woman ήταν ένας δίσκος που ενεργοποίησε ξανά το συγκρότημα μέσω μιας επιστροφής στις ρίζες τους με αμερικανικά μπλουζ, ένα υπέροχο αφιέρωμα στην πατρίδα τους στο Λος Άντζελες. Ήταν ένα άλμπουμ που ξεκίνησε μέσα σε αναταραχή και κατέληξε σε θρίαμβο.
Μπαίνοντας στα στούντιο ηχογράφησης Sunset Sound τον Νοέμβριο του 1970 με τον συνηθισμένο παραγωγό τους Paul A. Rothchild, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει σε τρία νέα τραγούδια: "Love Her Madly", "Riders Οn the Storm" και "L.A Woman". Ο Ρότσιλντ συγκρούστηκε όλο και περισσότερο με τον Μόρισον, ο οποίος είπε ότι δεν θα έκανε πρόβες και αφιέρωσε πάρα πολύ χρόνο για να ασχοληθεί με τις κακές συνήθειες του, ιδιαίτερα τη χρήση αλκοόλ.
Ο John Densmore, ο ντράμερ των Doors, αναφέρει στη βιογραφία του “Riders On The Storm – Η ζωή μου με τον Jim Morrison και τους Doors” : Το τηλέφωνο χτύπησε το πρωί της Πέμπτης. “Έλα, μάγκα, τι κάνεις, «είπε μια φωνή που την ήξερα πολύ καλά, μια φωνή που σερνόταν απ’το ποτό και με τρόμαξε. «Γεια σου Τζιμ», απάντησα ανιχνευτικά, ενώ σκεφτόμουν ότι ήταν ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο με τον οποίο ήθελα να μιλήσω. «Πώς είναι εκεί;» πρόσθεσα. «Πώς είναι Γαλλία;». «Δεν είναι κι άσχημα», είπε ο Τζιμ επιφυλακτικά, «Πώς πάει η “Γυναίκα του Λος Άντζελες ;”».
Δεν φαινόταν να είχε πάρει τη δόση του. Πολύ νωρίς ακόμα ; Για μια στιγμή σκέφτηκα. Είναι βραδάκι εκεί. «Θαύμα. Πάει θαύμα, «είπα με ενθουσιασμό». Το «Την Αγαπάς Τρελά» (Love Her Madly) είγινε χιτ και σ’όλους αρέσει ο δίσκος». «Αυτό που δεν επρόκειτο να του πω ήταν ότι είχαμε αρχίσει κιόλας πρόβες. Χωρίς αυτόν…».
Το "Riders Οn the Storm" είχαν παίξει για πρώτη φορά δημόσια οι Doors στην συναυλία τους στο Τέξας στα τέλη του 70, πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, και άρεσε πολύ στο κοινό. Ένας δίσκος που ήταν χαμηλού προϋπολογισμού για τα δεδομένα της εποχής και του συγκροτήματος.
Ο Jim όταν βγήκε ο δίσκος σύχναζε στο στριπ κλαμπ, Body Shop ή το Barney's Beanery κι ενώ ζούσε προσωρινά στο Chateau Marmont με τη φίλη του Pamela Courson να έχει μετεγκατασταθεί από τη Sunset Street στο Παρίσι - κάτι που τον έκανε αγχώσει. Ήταν ακόμη στεναχωρημένος από τον πρόσφατο χαμό της φίλης του Janis Joplin στις 4 Οκτωβρίου 1970.
Οι Doors δεν είχαν ποτέ μόνιμο μπασίστα και τον ήχο του γέμιζε ο Manzarek με Fender Rhodes Piano Bass και για τις συναυλίες του LA Woman έπαιξε μαζί του ο μπασίστας του Elvis Presley, Jerry Scheff, που ενθουσίασε τον Morrison και με τον οποίο ο Densmore δημιούργησε έναν ισχυρό μουσικό δεσμό . Συμμετείχε επίσης ο ρυθμικός κιθαρίστας Marc Benno, που γνώριζαν μέσω της δουλειάς του με τον Leon Russell στο δίδυμο των Asylum Choir.
Χρησιμοποιώντας ένα σημειωματάριο του 1968 με ιδέες για τραγούδια και ποιήματα, ο Μόρισον δημιούργησε την αρχική μελωδία του τραγουδιού "The Changeling."
Οι Doors με τον παραγωγό και μηχανικό ήχου τους Bruce Botnick.
Το συγκρότημα πίστευε ότι το "The Changeling" θα έκανε ένα υπέροχο single και είχε ξεχωρίσει ο παραγωγός και μηχανικός ήχου Bruce Botnick, όμως ο ιδρυτής και διευθυντής της δισκογραφικής τους Electra Records, o Jac Holzman επέλεξε τελικά το "Love Her Madly" που έφτασε στο Νο 11 του Billboard chart. Είναι ένα καταπληκτικό ρυθμικό κομμάτι που γράφτηκε από τον κιθαρίστα τους Robbie Krieger στο χρόνο διακοπής κατά τη διάρκεια της δίκης του Morrison, που δεν άξιζε τη χλευασμό του παραγωγού τους Rothchild. Ο Morrison διασκέδαζε πολύ με το τραγούδι αυτό, στο οποίο είναι μεγάλη η συμβολή στο πιάνο του Manzarek.
Love Her Madly
Ο τίτλος του τραγουδιού "Be Down Down So Long" αναφέρεται στο μυθιστόρημα του Richard Fariña, Be Down So Long και είναι εμπνευσμένο από πολλά παραδοσιακά μπλουζ, όπως το "I Will Turn Your Money Green" του Furry Lewis. Ο Benno παίζει υπέροχα ρυθμικά με τη Les Paul του και ο Morrison βγάζει ένα θρήνο με τη φωνή του.
Ένα πιο χαλαρό μπλουζ, το "Cars Hiss By My Window" που ηχογράφησαν την ίδια μέρα στο στούντιο, και σύμφωνα με τον Μάνζαρεκ, ο Μόρισον είπε : «Ήταν για τη ζωή στην Βενετία, σε ένα ζεστό δωμάτιο, με μια καυτή φίλη, και ένα ανοιχτό παράθυρο, και μια κακή στιγμή».
Οι Doors με τον ιδρυτή και διευθυντή της Electra Records, Jac Holzman
Η πρώτη πλευρά του δίσκου τελειώνει με τη μελωδία του ομότιτλου τραγουδιού “L.A. Woman”, του μεγαλύτερου σε διάρκεια, σχεδόν οκτώ λεπτά, με τον Krieger να ανεβάζει τους ρυθμούς με την κιθάρα του πριν ο Densmore αρχίσει να χτυπάει ένα εξαιρετικά συμπαγές ρυθμό στα τύμπανα με το ηλεκτρικό πιάνο του Manzarek να «γεμίζει» τον ήχο.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το "L'America", ένα τραγούδι που αρχικά γράφτηκε για την ταινία του Michelangelo Antonioni, Zabriskie Point, αλλά απορρίφθηκε καθώς η πλάστιγγα έγειρε προς τους Pink Floyd και τον Jerry Garcia. Ένα ρυθμικά περίπλοκο κομμάτι, με ένα σύντομο boogie, ένα είδος shuffle νυχτερινών κέντρων. Είναι μία από τις πιο πειραματικές ηχογραφήσεις των Doors και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αρχή για το δεύτερο μέρος του LP.
Το "Hyacinth House" παντρεύει την εμμονή του Manzarek με τον Chopin στους στίχους του Morrison. Ο Krieger παίζει με 12χορδη Gibson. Τα φωνητικά του Morrison είναι σε υψηλό επίπεδο και προδιαθέτουν για ένα το delta blues όπως το «Crawling King Snake», που ακολουθεί και ηχογράφησε για πρώτη φορά ο Big Joe Williams το 1941, αλλά έγινε πιο γνωστό αργότερα στην εκτέλεση του John Lee Hooker. Σε ζωντανές παραστάσεις Doors, εμφανίστηκε συχνά ως μέρος του μεγάλου κομματιού του Morrison "Celebration of the Lizard".
The WASP (Texas Radio and the Big Beat)
Το «WASP (Texas Radio and the Big Beat)» απαγγέλλεται από τον Morrison με μια βαριά ηχώ σαν να έρχεται ο ήχος της φωνής του. Οι λέξεις είχαν τυπωθεί ως ποίηση σε ένα αναμνηστικό βιβλίο της περιοδείας των Doors του 1968. Ο Manzarek ακούγεται σα να παίζει ο Jimmy Smith, αλλά είναι εκπληκτική η ερμηνεία του Jim Morrison, γεμάτη από τις προσωπικές του εμμονές και εικόνες.
Σύμφωνα με τον Manzarek και τον Krieger, η μελωδία του κλασικού τραγουδιού "(Ghost) Riders In the Sky" επηρέασε την ανάπτυξη του "Riders On the Storm", που τερματίζει το LP. Είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια των Doors που φέρνουν τις καθημερινές λεπτομέρειες της ζωής τους σ’ έναν μεταφυσικό κόσμο. Ο συγγραφέας Stephen Davis πιστεύει ότι οι στίχοι αναφέρονται στις πρώτες μέρες του Morrison που κάνει ωτοστόπ στη Φλόριντα, όταν η φαντασία του προκάλεσε διάφορους δαίμονες και κινδύνους, συμπεριλαμβανομένου του «δολοφόνου στο δρόμο». Ο Μόρισον έκανε το κύριο φωνητικό του και έπειτα πρόσθεσε στίχους ψιθυρισμένους για να δημιουργήσει μια τρομακτική ηχώ. Ο Scheff ανέπτυξε τις μπασογραμμές που του έδειξε ο Manzarek στα πλήκτρα και ο Botnick πρόσθεσε τα εφέ καταιγίδας στο τέλος την ηχογράφηση με μια κινηματογραφική ηρεμία.
To single του "Riders On the Storm" έκανε το ντεμπούτο του στο Billboard Hot 100 chart την ημέρα που πέθανε ο Morrison. Σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανιών Ηχογραφήσεων της Αμερικής, οι Doors έχουν πουλήσει συνολικά περισσότερα από 33 εκατομμύρια αντίγραφα των άλμπουμ τους, συμπεριλαμβανομένων αρκετών εκατομμυρίων του L.A. Woman.
Ο Morrison πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 27 ετών χωρίς να υπάρξει αυτοψία και η αιτία θανάτου ήταν πάντα αμφισβητήσιμη. Ο τάφος του στο νεκροταφείο Pere Lachaise είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς των φίλων της rock μουσικής και των Doors. Ο Manzarek πέθανε στις 20 Μαΐου 2013, στη Γερμανία, ενώ υποβλήθηκε σε θεραπεία για καρκίνο των χοληφόρων πόρων. Οι Densmore και Krieger είναι ακόμα ενεργοί. Ο Krieger κυκλοφόρησε ένα ορχηστρικό άλμπουμ jazz-fusion με τίτλο “The Ritualhe Ritual Begins At Sundown” τον Αύγουστο του 2020.
Ήταν η τελευταία φορά που βρέθηκαν μαζί τα «ντοράκια» στο στούντιο, αν και το γκρουπ ήδη είχε διαλυθεί ανεπίσημα πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος τους αυτός.
Ο Jim Morrison πέθανε τρεις μήνες μετά στις 3 Ιουλίου 1971 στο Παρίσι.
Με το “l.A. Woman” γνώρισαν πολλοί Έλληνες τους Doors. Ήταν ο δίσκος που υπήρχε σίγουρα σε κάθε σπίτι την δεκαετία του 70 και δεν έλειπε από κανένα πάρτι. Ο αστικός μύθος λέει ότι ο πρώτος που έπαιξε το δίσκο μόλις κυκλοφόρησε ήταν ο Στέλιος Ελληνιάδης σε ντισκοτέκ στο Έδεμ εκεί που είναι το εγκαταλειμμένο σήμερα Αμφιθέατρο. Την στιγμή που η βροχή δυνάμωσε έξω και οι στάλες του νερού έτρεχαν από τα τζάμια έβαλε στο πικάπ στο “Riders On The Storm” και οι ήχοι βροχής στο τραγούδι έγιναν ένα με τον ήχο των Doors. Το μαλλί του d.j. ήταν τόσο μακρύ και σγουρό που έφτανε ως την μέση του και αποτύπωνε την εποχή. Ο κόσμος έμεινε άφωνος με το συγκρότημα του άκουγε με την επιβλητική φωνή του Jim και το όργανο του Ray Manzarek να σου παίρνει το μυαλό. Η επιλογή αυτή την συγκεκριμένη στιγμή έγραψε ιστορία για όσους ήταν μέσα στη ντισκοτέκ.
The Doors - Riders on the Storm (Official Audio)
Το “Riders On the Storm” ήταν η τελευταία φορά που οι τέσσερις πόρτες ηχογράφησαν μαζί. Ο Morrison αποχώρησε για να συμμετάσχει στο Courson στο Παρίσι προτού αναμειχθεί πλήρως το άλμπουμ και πέθανε εκεί σε ηλικία 27 ετών.
Οι Doors στην αρχική τους σύνθεση τεσσάρων ατόμων (κιθαρίστας Robbie Krieger, ντράμερ John Densmore, keyboardist Ray Manzarek και τραγουδιστής Jim Morrison) κυκλοφόρησαν έξι στούντιο άλμπουμ στην Elektra Records τα πέντε χρόνια μεταξύ 1966 και 1971, το καθένα ορόσημο στην ιστορία της ροκ .
Το L.A Woman ήταν ένας δίσκος που ενεργοποίησε ξανά το συγκρότημα μέσω μιας επιστροφής στις ρίζες τους με αμερικανικά μπλουζ, ένα υπέροχο αφιέρωμα στην πατρίδα τους στο Λος Άντζελες. Ήταν ένα άλμπουμ που ξεκίνησε μέσα σε αναταραχή και κατέληξε σε θρίαμβο.
Μπαίνοντας στα στούντιο ηχογράφησης Sunset Sound τον Νοέμβριο του 1970 με τον συνηθισμένο παραγωγό τους Paul A. Rothchild, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει σε τρία νέα τραγούδια: "Love Her Madly", "Riders Οn the Storm" και "L.A Woman". Ο Ρότσιλντ συγκρούστηκε όλο και περισσότερο με τον Μόρισον, ο οποίος είπε ότι δεν θα έκανε πρόβες και αφιέρωσε πάρα πολύ χρόνο για να ασχοληθεί με τις κακές συνήθειες του, ιδιαίτερα τη χρήση αλκοόλ.
Ο John Densmore, ο ντράμερ των Doors, αναφέρει στη βιογραφία του “Riders On The Storm – Η ζωή μου με τον Jim Morrison και τους Doors” : Το τηλέφωνο χτύπησε το πρωί της Πέμπτης. “Έλα, μάγκα, τι κάνεις, «είπε μια φωνή που την ήξερα πολύ καλά, μια φωνή που σερνόταν απ’το ποτό και με τρόμαξε. «Γεια σου Τζιμ», απάντησα ανιχνευτικά, ενώ σκεφτόμουν ότι ήταν ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο με τον οποίο ήθελα να μιλήσω. «Πώς είναι εκεί;» πρόσθεσα. «Πώς είναι Γαλλία;». «Δεν είναι κι άσχημα», είπε ο Τζιμ επιφυλακτικά, «Πώς πάει η “Γυναίκα του Λος Άντζελες ;”».
Δεν φαινόταν να είχε πάρει τη δόση του. Πολύ νωρίς ακόμα ; Για μια στιγμή σκέφτηκα. Είναι βραδάκι εκεί. «Θαύμα. Πάει θαύμα, «είπα με ενθουσιασμό». Το «Την Αγαπάς Τρελά» (Love Her Madly) είγινε χιτ και σ’όλους αρέσει ο δίσκος». «Αυτό που δεν επρόκειτο να του πω ήταν ότι είχαμε αρχίσει κιόλας πρόβες. Χωρίς αυτόν…».
Το "Riders Οn the Storm" είχαν παίξει για πρώτη φορά δημόσια οι Doors στην συναυλία τους στο Τέξας στα τέλη του 70, πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, και άρεσε πολύ στο κοινό. Ένας δίσκος που ήταν χαμηλού προϋπολογισμού για τα δεδομένα της εποχής και του συγκροτήματος.
Ο Jim όταν βγήκε ο δίσκος σύχναζε στο στριπ κλαμπ, Body Shop ή το Barney's Beanery κι ενώ ζούσε προσωρινά στο Chateau Marmont με τη φίλη του Pamela Courson να έχει μετεγκατασταθεί από τη Sunset Street στο Παρίσι - κάτι που τον έκανε αγχώσει. Ήταν ακόμη στεναχωρημένος από τον πρόσφατο χαμό της φίλης του Janis Joplin στις 4 Οκτωβρίου 1970.
Οι Doors δεν είχαν ποτέ μόνιμο μπασίστα και τον ήχο του γέμιζε ο Manzarek με Fender Rhodes Piano Bass και για τις συναυλίες του LA Woman έπαιξε μαζί του ο μπασίστας του Elvis Presley, Jerry Scheff, που ενθουσίασε τον Morrison και με τον οποίο ο Densmore δημιούργησε έναν ισχυρό μουσικό δεσμό . Συμμετείχε επίσης ο ρυθμικός κιθαρίστας Marc Benno, που γνώριζαν μέσω της δουλειάς του με τον Leon Russell στο δίδυμο των Asylum Choir.
Χρησιμοποιώντας ένα σημειωματάριο του 1968 με ιδέες για τραγούδια και ποιήματα, ο Μόρισον δημιούργησε την αρχική μελωδία του τραγουδιού "The Changeling."
Οι Doors με τον παραγωγό και μηχανικό ήχου τους Bruce Botnick. Το συγκρότημα πίστευε ότι το "The Changeling" θα έκανε ένα υπέροχο single και είχε ξεχωρίσει ο παραγωγός και μηχανικός ήχου Bruce Botnick, όμως ο ιδρυτής και διευθυντής της δισκογραφικής τους Electra Records, o Jac Holzman επέλεξε τελικά το "Love Her Madly" που έφτασε στο Νο 11 του Billboard chart. Είναι ένα καταπληκτικό ρυθμικό κομμάτι που γράφτηκε από τον κιθαρίστα τους Robbie Krieger στο χρόνο διακοπής κατά τη διάρκεια της δίκης του Morrison, που δεν άξιζε τη χλευασμό του παραγωγού τους Rothchild. Ο Morrison διασκέδαζε πολύ με το τραγούδι αυτό, στο οποίο είναι μεγάλη η συμβολή στο πιάνο του Manzarek.
Love Her Madly
Ο τίτλος του τραγουδιού "Be Down Down So Long" αναφέρεται στο μυθιστόρημα του Richard Fariña, Be Down So Long και είναι εμπνευσμένο από πολλά παραδοσιακά μπλουζ, όπως το "I Will Turn Your Money Green" του Furry Lewis. Ο Benno παίζει υπέροχα ρυθμικά με τη Les Paul του και ο Morrison βγάζει ένα θρήνο με τη φωνή του.
Ένα πιο χαλαρό μπλουζ, το "Cars Hiss By My Window" που ηχογράφησαν την ίδια μέρα στο στούντιο, και σύμφωνα με τον Μάνζαρεκ, ο Μόρισον είπε : «Ήταν για τη ζωή στην Βενετία, σε ένα ζεστό δωμάτιο, με μια καυτή φίλη, και ένα ανοιχτό παράθυρο, και μια κακή στιγμή».
Οι Doors με τον ιδρυτή και διευθυντή της Electra Records, Jac Holzman Η πρώτη πλευρά του δίσκου τελειώνει με τη μελωδία του ομότιτλου τραγουδιού “L.A. Woman”, του μεγαλύτερου σε διάρκεια, σχεδόν οκτώ λεπτά, με τον Krieger να ανεβάζει τους ρυθμούς με την κιθάρα του πριν ο Densmore αρχίσει να χτυπάει ένα εξαιρετικά συμπαγές ρυθμό στα τύμπανα με το ηλεκτρικό πιάνο του Manzarek να «γεμίζει» τον ήχο.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το "L'America", ένα τραγούδι που αρχικά γράφτηκε για την ταινία του Michelangelo Antonioni, Zabriskie Point, αλλά απορρίφθηκε καθώς η πλάστιγγα έγειρε προς τους Pink Floyd και τον Jerry Garcia. Ένα ρυθμικά περίπλοκο κομμάτι, με ένα σύντομο boogie, ένα είδος shuffle νυχτερινών κέντρων. Είναι μία από τις πιο πειραματικές ηχογραφήσεις των Doors και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αρχή για το δεύτερο μέρος του LP.
Το "Hyacinth House" παντρεύει την εμμονή του Manzarek με τον Chopin στους στίχους του Morrison. Ο Krieger παίζει με 12χορδη Gibson. Τα φωνητικά του Morrison είναι σε υψηλό επίπεδο και προδιαθέτουν για ένα το delta blues όπως το «Crawling King Snake», που ακολουθεί και ηχογράφησε για πρώτη φορά ο Big Joe Williams το 1941, αλλά έγινε πιο γνωστό αργότερα στην εκτέλεση του John Lee Hooker. Σε ζωντανές παραστάσεις Doors, εμφανίστηκε συχνά ως μέρος του μεγάλου κομματιού του Morrison "Celebration of the Lizard".
The WASP (Texas Radio and the Big Beat)
Το «WASP (Texas Radio and the Big Beat)» απαγγέλλεται από τον Morrison με μια βαριά ηχώ σαν να έρχεται ο ήχος της φωνής του. Οι λέξεις είχαν τυπωθεί ως ποίηση σε ένα αναμνηστικό βιβλίο της περιοδείας των Doors του 1968. Ο Manzarek ακούγεται σα να παίζει ο Jimmy Smith, αλλά είναι εκπληκτική η ερμηνεία του Jim Morrison, γεμάτη από τις προσωπικές του εμμονές και εικόνες.
Σύμφωνα με τον Manzarek και τον Krieger, η μελωδία του κλασικού τραγουδιού "(Ghost) Riders In the Sky" επηρέασε την ανάπτυξη του "Riders On the Storm", που τερματίζει το LP. Είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια των Doors που φέρνουν τις καθημερινές λεπτομέρειες της ζωής τους σ’ έναν μεταφυσικό κόσμο. Ο συγγραφέας Stephen Davis πιστεύει ότι οι στίχοι αναφέρονται στις πρώτες μέρες του Morrison που κάνει ωτοστόπ στη Φλόριντα, όταν η φαντασία του προκάλεσε διάφορους δαίμονες και κινδύνους, συμπεριλαμβανομένου του «δολοφόνου στο δρόμο». Ο Μόρισον έκανε το κύριο φωνητικό του και έπειτα πρόσθεσε στίχους ψιθυρισμένους για να δημιουργήσει μια τρομακτική ηχώ. Ο Scheff ανέπτυξε τις μπασογραμμές που του έδειξε ο Manzarek στα πλήκτρα και ο Botnick πρόσθεσε τα εφέ καταιγίδας στο τέλος την ηχογράφηση με μια κινηματογραφική ηρεμία.
To single του "Riders On the Storm" έκανε το ντεμπούτο του στο Billboard Hot 100 chart την ημέρα που πέθανε ο Morrison. Σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανιών Ηχογραφήσεων της Αμερικής, οι Doors έχουν πουλήσει συνολικά περισσότερα από 33 εκατομμύρια αντίγραφα των άλμπουμ τους, συμπεριλαμβανομένων αρκετών εκατομμυρίων του L.A. Woman.
Ο Morrison πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 27 ετών χωρίς να υπάρξει αυτοψία και η αιτία θανάτου ήταν πάντα αμφισβητήσιμη. Ο τάφος του στο νεκροταφείο Pere Lachaise είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς των φίλων της rock μουσικής και των Doors. Ο Manzarek πέθανε στις 20 Μαΐου 2013, στη Γερμανία, ενώ υποβλήθηκε σε θεραπεία για καρκίνο των χοληφόρων πόρων. Οι Densmore και Krieger είναι ακόμα ενεργοί. Ο Krieger κυκλοφόρησε ένα ορχηστρικό άλμπουμ jazz-fusion με τίτλο “The Ritualhe Ritual Begins At Sundown” τον Αύγουστο του 2020.
