Σύμφωνα με το Μουσικό Ημερολόγιο ο Χρήστος Θηβαίος γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1963.
Εκτός από κάποιες συνεντεύξεις και κοινές παρουσίες σε «ομαδικές» εκδηλώσεις (πρόβες, τηλεοπτικά κλπ) δεν έχουμε σμίξει, δεν έχουμε συναντηθεί δημιουργικά.
Άλλωστε όταν εγώ έφτανα στην Μπολόνια για τα «φοιτητικά», εκείνος ουσιαστικά αποχωρούσε.
Πρόλαβα όμως να τον ακούσω να παίζει κιθάρα και να τραγουδά σε διάφορα «μεζεδοπωλεία» (osterie), μάλλον από μεράκι και για να ικανοποιήσει τους συμφοιτητές θαμώνες.
Θυμάμαι όταν παρουσίαζε και προσωπικά του ανέκδοτα τραγούδια, κάποιοι δυσανασχετούσαν καθώς θέλαν κάνουν «κέφι» με τα γνωστά κι αγαπημένα.
Λίγους μήνες αργότερα όταν θα κυκλοφορούσε ο δίσκο με τους «Συνήθεις Ύποπτους» τα δικά του θα γίνονταν περιζήτητα.
Θυμάμαι πως καμαρώναμε στο Ελληνικό εστιατόριο της πόλης «Il Partenone» για το γεγονός πως ένας από εμάς έκανε τη διαφορά…
Μάλιστα το γεγονός αυτό μου έδωσε την ώθηση να αναζητήσω κι εγώ τότε, τον παραγωγό του, τον Άγγελο Σφακιανάκη μπας και βρω με τη σειρά μου έκφραση στην καλλιτεχνική μοίρα. Ο Άγγελος δεν με απέπεμψε, του έστειλα υλικό (στίχους), μου είπε να περιμένω και να συνεχίζω, μέχρι να δει αν και τι μπορούσε να κάνει.
Ο Θηβαίος έλαμψε γρήγορα και για τα τραγούδια του και για τις ερμηνείες του. Νέο αγέρι δροσερό και λυτρωτικό από ασκούς βαθιούς.
Σε μια από τις καλοκαιρινές «επιστροφές» μου το τον θαύμασα στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα. Έκτοτε το καθάριο νερό του μπήκε στο ξάστερο αυλάκι του.
Ποτέ δεν έγινε ψευτογυαλιστερός, κράτησε στάση πιστή στο καλό τραγούδι, στην απαιτητική στράτα, με όποιο κόστος κι αν έχει αυτό, και πορεύεται αναλόγως.
Μια έκδοση με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι «Από τους κήπους των ψιθύρων» παρέα με τον Χάρη Κατσιμίχα αλλά και η παρουσία του στα «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» και (νέο) «Εμπάργκο» με τη συνθετική σφραγίδα του Θάνου Μικρούτσικου με τον οποίο συμπορεύτηκε στενά.
Μ’ άρεσε που σε συνεντεύξεις του, ο Θηβαίος, παραδέχτηκε τα λάθη και τα πάθη του αλλά και το χάραγμα της νέας ρότας του απαλλαγμένη απ’ όσα μας βαραίνουν . Γεγονός ταιριαστό και με τα πονήματα και με την αλήθεια των ερμηνειών του.
Κλείνω με ένα ακόμη τραγούδι που «κάρφωσε» με την ερμηνεία του σε στίχους και μουσική δυο φίλων και συνοδοιπόρων.
Εκτός από κάποιες συνεντεύξεις και κοινές παρουσίες σε «ομαδικές» εκδηλώσεις (πρόβες, τηλεοπτικά κλπ) δεν έχουμε σμίξει, δεν έχουμε συναντηθεί δημιουργικά.
Άλλωστε όταν εγώ έφτανα στην Μπολόνια για τα «φοιτητικά», εκείνος ουσιαστικά αποχωρούσε.
Πρόλαβα όμως να τον ακούσω να παίζει κιθάρα και να τραγουδά σε διάφορα «μεζεδοπωλεία» (osterie), μάλλον από μεράκι και για να ικανοποιήσει τους συμφοιτητές θαμώνες.
Θυμάμαι όταν παρουσίαζε και προσωπικά του ανέκδοτα τραγούδια, κάποιοι δυσανασχετούσαν καθώς θέλαν κάνουν «κέφι» με τα γνωστά κι αγαπημένα.
Λίγους μήνες αργότερα όταν θα κυκλοφορούσε ο δίσκο με τους «Συνήθεις Ύποπτους» τα δικά του θα γίνονταν περιζήτητα.
Θυμάμαι πως καμαρώναμε στο Ελληνικό εστιατόριο της πόλης «Il Partenone» για το γεγονός πως ένας από εμάς έκανε τη διαφορά…
Μάλιστα το γεγονός αυτό μου έδωσε την ώθηση να αναζητήσω κι εγώ τότε, τον παραγωγό του, τον Άγγελο Σφακιανάκη μπας και βρω με τη σειρά μου έκφραση στην καλλιτεχνική μοίρα. Ο Άγγελος δεν με απέπεμψε, του έστειλα υλικό (στίχους), μου είπε να περιμένω και να συνεχίζω, μέχρι να δει αν και τι μπορούσε να κάνει.
Ο Θηβαίος έλαμψε γρήγορα και για τα τραγούδια του και για τις ερμηνείες του. Νέο αγέρι δροσερό και λυτρωτικό από ασκούς βαθιούς.
Σε μια από τις καλοκαιρινές «επιστροφές» μου το τον θαύμασα στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα. Έκτοτε το καθάριο νερό του μπήκε στο ξάστερο αυλάκι του.
Ποτέ δεν έγινε ψευτογυαλιστερός, κράτησε στάση πιστή στο καλό τραγούδι, στην απαιτητική στράτα, με όποιο κόστος κι αν έχει αυτό, και πορεύεται αναλόγως.
Μια έκδοση με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι «Από τους κήπους των ψιθύρων» παρέα με τον Χάρη Κατσιμίχα αλλά και η παρουσία του στα «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» και (νέο) «Εμπάργκο» με τη συνθετική σφραγίδα του Θάνου Μικρούτσικου με τον οποίο συμπορεύτηκε στενά.
Μ’ άρεσε που σε συνεντεύξεις του, ο Θηβαίος, παραδέχτηκε τα λάθη και τα πάθη του αλλά και το χάραγμα της νέας ρότας του απαλλαγμένη απ’ όσα μας βαραίνουν . Γεγονός ταιριαστό και με τα πονήματα και με την αλήθεια των ερμηνειών του.
Κλείνω με ένα ακόμη τραγούδι που «κάρφωσε» με την ερμηνεία του σε στίχους και μουσική δυο φίλων και συνοδοιπόρων.
