Το πανηγύρι, το γλέντι αν θέλετε, είναι ακριβή, υπόθεση. Δεν μιλώ… χρηματικά. Αναφέρομαι στο σμίλεμα και ξόδεμα, ξέσπασμα της ψυχής, στο ξεχείλισμα των αισθήσεων.
Ο Λάλεζας σε ένα ορεινό χωριό της Κυνουρίας χάρισε μεταλαβιά. Όμορφο πρόγραμμα, με επιλογές από την σπορά των τραγουδοποιών στο ξεκίνημα (Κατσιμίχα, Παπάζογλου, Περίδη κ.ά.) και λαϊκά –με την ευρύτερη έννοια της λέξης- των τελευταίων δεκαετιών, που αρχίζουν να μην παλιώνουν… και μετά παραδοσιακά και νεοδημοτικά.
Καλοπαιγμένα από μια δεμένη μπάντα, χωρίς τρελές εντάσεις και παρακρούσεις, ίσα ίσα, απολαυστικά, και καλοερμηνευμένα.
Χορός, αντάμωμα, τραγούδισμα.
Τέτοιους ωραίους καλλιτέχνες σε άλλες χώρες τους έχουν εικόνισμα και ταυτότητα.
Ευτυχώς ο κόσμος ξέρει να τιμά τους ξεχωριστούς.
Κι ας μην τους καταδέχονται τα ράδια και τα μίντια γενικότερα στην Ελλάς του 2000. Βλέπετε αυτοί… κάνουν άλλη ποιότητα.
