Ανέκαθεν η Ιταλία διέθετε μουσικό πανόραμα με πολυχρωμία και ουσία.
Και στη ροκιά είχε μεγάλη παράδοση και φυσικά έχει έντονο παρόν.
Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε ονόματα με «ροκεντρολάδες», urlattori, προοδευτικούς και πιο σκληρούς ροκάδες –όπου και κάποιοι δικοί μας έπαιξαν σημαντικό ρόλο- και φυσικά τραγουδοποιούς, αξιοπρεπείς «ποπάδες», ράπερς δίχως να παραλείπουμε την βαθιά ρίζα του λυρικού τραγουδιού και το διαρκές μπόλιασα της canzone leggera στο ευρύτερο μουσικό προσκήνιο της γειτονικής χώρας.
Οι μάγκες που πήραν την πρωτιά στη Eurovision μου φέρνουν πολύ στον Ligabue.
Το θέμα είναι πως οι Måneskin πήγαν εκεί με τον τρόπο τους και τη γλώσσα τους. Και η αλήθεια τους τελικά τους έδωσε την πρωτιά.
Η Κύπρος και η Ελλάδα πήγαν σαν ένα… κάτι –για να το πω ευγενικά- του συρμού. Τι διέθεταν από τις χώρες που εκπροσωπούσαν τα συγκεκριμένα τραγούδια;
Και να κέρδιζαν η νίκη θα ήταν αποκλειστικά και μόνο των καλλιτεχνών… οι οποίοι στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν απελπιστικά tale quale με αμέτρητους άλλους «ευθυγραμμισμένους» σε όλο τον πλανήτη.
Μακάρι το εν λόγω κακό -όπως είχε παρακαταντήσει ειδικά και συνεχόμενα τα τελευταία χρόνια- πανηγύρι να γίνει επιτέλους μια γιορτή, αντάμωμα του ευρωπαϊκού τραγουδιού.
Και στη ροκιά είχε μεγάλη παράδοση και φυσικά έχει έντονο παρόν.
Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε ονόματα με «ροκεντρολάδες», urlattori, προοδευτικούς και πιο σκληρούς ροκάδες –όπου και κάποιοι δικοί μας έπαιξαν σημαντικό ρόλο- και φυσικά τραγουδοποιούς, αξιοπρεπείς «ποπάδες», ράπερς δίχως να παραλείπουμε την βαθιά ρίζα του λυρικού τραγουδιού και το διαρκές μπόλιασα της canzone leggera στο ευρύτερο μουσικό προσκήνιο της γειτονικής χώρας.
Οι μάγκες που πήραν την πρωτιά στη Eurovision μου φέρνουν πολύ στον Ligabue.
Το θέμα είναι πως οι Måneskin πήγαν εκεί με τον τρόπο τους και τη γλώσσα τους. Και η αλήθεια τους τελικά τους έδωσε την πρωτιά.
Η Κύπρος και η Ελλάδα πήγαν σαν ένα… κάτι –για να το πω ευγενικά- του συρμού. Τι διέθεταν από τις χώρες που εκπροσωπούσαν τα συγκεκριμένα τραγούδια;
Και να κέρδιζαν η νίκη θα ήταν αποκλειστικά και μόνο των καλλιτεχνών… οι οποίοι στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν απελπιστικά tale quale με αμέτρητους άλλους «ευθυγραμμισμένους» σε όλο τον πλανήτη.
Μακάρι το εν λόγω κακό -όπως είχε παρακαταντήσει ειδικά και συνεχόμενα τα τελευταία χρόνια- πανηγύρι να γίνει επιτέλους μια γιορτή, αντάμωμα του ευρωπαϊκού τραγουδιού.
