Αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας μου φαντάζει «κουφό» και «ανάρμοστο». Κάθε καλοκαίρι ο κόσμος γιομίζει τα πανηγύρια κατά χιλιάδες. Γλεντάει, χορεύει… γουστάρει.
Για να βρεις ημερομηνία για «δημοτικό» καλλιτέχνη την περίοδο Μάϊο – Οκτώβριο πρέπει να έχεις… μέσο από υπουργό και βάλε.
Οι ίδιοι βιοπορίζονται τους υπόλοιπους μήνες μέσα από κέντρα, έκτακτες εμφανίσεις αλλά και «παραγγελίες» δηλαδή συνεστιάσεις, γάμους, βαφτίσια, χαρές, εκδηλώσεις, γιορτές.
Κι όμως δεν υπάρχει ένα ραδιόφωνο που να… παίζει δημοτικό τραγούδι τού χτες αλλά και τού σήμερα με αξιώσεις.
Θα μου πεις τα ίδια δε γίνονται με το λαϊκό. Όμως τουλάχιστον εδώ την κατάσταση σώζουν οι επίσημοι-ημιπαράνομοι. Το δημοτικό μένει στην αφάνεια…
Αντίθετα αν ζούσε η Cesaria Evora -γεννήθηκε σαν σήμερα- και ερχόταν στον τόπο μας, και συνεντεύξεις σε μέσα πρώτης γραμμής θα έδινε και τα Ηρώδεια θα γέμιζαν, και τα μέγαρα και οι Λυκαβηττοί από επίσημους και μη, για να την απολαύσουν. Φαίνεται πως ο Έλληνας καίγεται ν’ ακούσει τα δημοτικά του Πράσινου Ακρωτηρίου… ενώ ακρωτηριάζει τα ακούσματα που τον συνδέουν με τη ρίζα του.
Πριν λίγο καιρό δύο μεγάλες κυρίες του τραγουδιού μας, αηδόνια αληθινά με μεγάλη σπορά, η τρανή Σοφία Κολλητήρη και η περίτεχνη Τασία Βέρρα εξέδωσαν τις βιογραφίες τους.
Αυτές είναι οι δικές μας Cesaries… Τους αξίζουν οι ίδιες τιμές και… βάλε.
Την ίδια ώρα έχουμε και πολλούς Cesarius… και ερμηνευτές και μουσίκαρους…
Βέβαια ότι και να κάνουν τα «Με Με», ο κόσμος έχει τους δικούς του κώδικες, το δικό του ένστικτο, τους δικούς του Θεούς που δεν ξεριζώνονται με τίποτα. Ευτυχώς!
Για να βρεις ημερομηνία για «δημοτικό» καλλιτέχνη την περίοδο Μάϊο – Οκτώβριο πρέπει να έχεις… μέσο από υπουργό και βάλε.
Οι ίδιοι βιοπορίζονται τους υπόλοιπους μήνες μέσα από κέντρα, έκτακτες εμφανίσεις αλλά και «παραγγελίες» δηλαδή συνεστιάσεις, γάμους, βαφτίσια, χαρές, εκδηλώσεις, γιορτές.
Κι όμως δεν υπάρχει ένα ραδιόφωνο που να… παίζει δημοτικό τραγούδι τού χτες αλλά και τού σήμερα με αξιώσεις.
Θα μου πεις τα ίδια δε γίνονται με το λαϊκό. Όμως τουλάχιστον εδώ την κατάσταση σώζουν οι επίσημοι-ημιπαράνομοι. Το δημοτικό μένει στην αφάνεια…
Αντίθετα αν ζούσε η Cesaria Evora -γεννήθηκε σαν σήμερα- και ερχόταν στον τόπο μας, και συνεντεύξεις σε μέσα πρώτης γραμμής θα έδινε και τα Ηρώδεια θα γέμιζαν, και τα μέγαρα και οι Λυκαβηττοί από επίσημους και μη, για να την απολαύσουν. Φαίνεται πως ο Έλληνας καίγεται ν’ ακούσει τα δημοτικά του Πράσινου Ακρωτηρίου… ενώ ακρωτηριάζει τα ακούσματα που τον συνδέουν με τη ρίζα του.
Πριν λίγο καιρό δύο μεγάλες κυρίες του τραγουδιού μας, αηδόνια αληθινά με μεγάλη σπορά, η τρανή Σοφία Κολλητήρη και η περίτεχνη Τασία Βέρρα εξέδωσαν τις βιογραφίες τους.
Αυτές είναι οι δικές μας Cesaries… Τους αξίζουν οι ίδιες τιμές και… βάλε.
Την ίδια ώρα έχουμε και πολλούς Cesarius… και ερμηνευτές και μουσίκαρους…
Βέβαια ότι και να κάνουν τα «Με Με», ο κόσμος έχει τους δικούς του κώδικες, το δικό του ένστικτο, τους δικούς του Θεούς που δεν ξεριζώνονται με τίποτα. Ευτυχώς!
