«Οι εταιρείες δεν… απευθύνονταν στον καθένα. Είχαν συγκεκριμένους συνεργάτες που είχαν αποδείξει ότι κατείχαν τα μυστικά της τέχνης τους, ήταν συνεπείς στους χρόνους παράδοσης και στις έκτακτες περιπτώσεις που προκύπταν και γνώριζαν τον κώδικα των… σουξέ! Να πιάνουν δηλαδή τον σφυγμό της εποχής, το παλμό των καιρών και των ακροατών. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι ανάγκες για σταθερές συμπράξεις και… δίδυμα».
Με αυτά τα λόγια ο Κώστας Μπαλαχούτης «κεντράρισε» την πορεία των δημιουργικών ζευγαριών, συνθετών και στιχουργών, στο αφιέρωμα της «Αυλής των Χρωμάτων» στον Αλέκο Χρυσοβέργη, ο οποίος συνέπραξε δισκογραφικά επί μακρόν με τον Σπύρο Γιατρά.
Τα «ένθετα» του συγγραφέα, στιχουργού και καλλιτεχνικού επιμελητή της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ2 διακρίνονται για την μεστή πληρότητά τους.
Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο και για τις ξεχωριστές επιδόσεις που σημειώνει η «Αυλή των Χρωμάτων» που παρουσιάζουν η Αθηνά Καμπάκογλου και ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Και κατέληξε ο Κώστας Μπαλαχούτης, αυτή τη φορά αποκλειστικά και μόνο για τον Αλέκο Χρυσοβέργη:
«…πρόκειται για μελωδό δίχως όρια και στεγανά. Εμπνευσμένο και συχνά καινοτόμο… μέσα στα όρια του νόμου που ρυθμίζει το επαγγελματικό τραγούδι. Είναι και λαϊκός και… δυτικός. Και κλασικός και μοντέρνος. Και είναι και ταπεινός, όπως συμβαίνει με τους αληθινά σπουδαίους».
Με αυτά τα λόγια ο Κώστας Μπαλαχούτης «κεντράρισε» την πορεία των δημιουργικών ζευγαριών, συνθετών και στιχουργών, στο αφιέρωμα της «Αυλής των Χρωμάτων» στον Αλέκο Χρυσοβέργη, ο οποίος συνέπραξε δισκογραφικά επί μακρόν με τον Σπύρο Γιατρά.
Τα «ένθετα» του συγγραφέα, στιχουργού και καλλιτεχνικού επιμελητή της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ2 διακρίνονται για την μεστή πληρότητά τους.
Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο και για τις ξεχωριστές επιδόσεις που σημειώνει η «Αυλή των Χρωμάτων» που παρουσιάζουν η Αθηνά Καμπάκογλου και ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Και κατέληξε ο Κώστας Μπαλαχούτης, αυτή τη φορά αποκλειστικά και μόνο για τον Αλέκο Χρυσοβέργη:
«…πρόκειται για μελωδό δίχως όρια και στεγανά. Εμπνευσμένο και συχνά καινοτόμο… μέσα στα όρια του νόμου που ρυθμίζει το επαγγελματικό τραγούδι. Είναι και λαϊκός και… δυτικός. Και κλασικός και μοντέρνος. Και είναι και ταπεινός, όπως συμβαίνει με τους αληθινά σπουδαίους».
