Ο Σταμάτης Σπανουδάκης παραχώρησε μια συνέντευξη στον Τάσο Τρύφωνος στην εκπομπή «Τετ Α Τετ» και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια.
«Όταν ήμουν 15 χρονών πέθανε ο πατέρας μου και άλλαξαν οι ισορροπίες προς το καλό. Αυτό είναι και το φοβερό. Απελευθερώθηκα, Ενώ τον αγαπούσα τον πατέρα μου και θα ήμουν πολύ ευτυχής να με είχε αναγνωρίσει, δηλαδή να με είχε δεχθεί σαν παιδί του, παρόλα αυτά όμως ελευθερώθηκα γιατί ήμουν με μια μάνα που τα είχε τότε χαμένα. Ήταν πολύ μικρή, πολύ όμορφη, δεν είχε ιδέα πως να ζήσει και τι να κάνει και από εκεί και πέρα χάθηκαν τα πολλά πλούτη αλλά δεν με ένοιαζε. Ξέφυγα σε δυο, τρία χρόνια δουλεύοντας σε ορχήστρα.
Σε ηλικία 12 ετών η μητέρα μου με πήγε σε ψυχίατρο. Δεν ήμουν καλά. Με όλα αυτά μέσα μου ένιωθα πως δεν ταίριαζα πουθενά. Η ψυχίατρος, λοιπόν, είπε πως “το παιδί αυτό έχει το άγχος του θανάτου”. Αυτή ήταν η διάγνωση. Δεν ήταν τίποτα. Αν και σε τσακίζει, δεν ήταν τίποτα φοβερό παρά οι άνθρωποι που φοβούνται το σούρουπο ή οι άνθρωποι που μόλις βραδιάσει θέλουν να βγουν για να μην μείνουν μόνοι. Αυτό είναι στην ουσία. Δεν θέλουν να μένουν μόνοι και δεν θέλουν να είναι ενώπιος ενωπίω. Αυτό με κυνήγησε σε όλη μου την ζωή και πάντα έψαχνα κάτι» εξομολογήθηκε ο Σταμάτης Σπανουδάκης.
«Όταν ήμουν 15 χρονών πέθανε ο πατέρας μου και άλλαξαν οι ισορροπίες προς το καλό. Αυτό είναι και το φοβερό. Απελευθερώθηκα, Ενώ τον αγαπούσα τον πατέρα μου και θα ήμουν πολύ ευτυχής να με είχε αναγνωρίσει, δηλαδή να με είχε δεχθεί σαν παιδί του, παρόλα αυτά όμως ελευθερώθηκα γιατί ήμουν με μια μάνα που τα είχε τότε χαμένα. Ήταν πολύ μικρή, πολύ όμορφη, δεν είχε ιδέα πως να ζήσει και τι να κάνει και από εκεί και πέρα χάθηκαν τα πολλά πλούτη αλλά δεν με ένοιαζε. Ξέφυγα σε δυο, τρία χρόνια δουλεύοντας σε ορχήστρα.
Σε ηλικία 12 ετών η μητέρα μου με πήγε σε ψυχίατρο. Δεν ήμουν καλά. Με όλα αυτά μέσα μου ένιωθα πως δεν ταίριαζα πουθενά. Η ψυχίατρος, λοιπόν, είπε πως “το παιδί αυτό έχει το άγχος του θανάτου”. Αυτή ήταν η διάγνωση. Δεν ήταν τίποτα. Αν και σε τσακίζει, δεν ήταν τίποτα φοβερό παρά οι άνθρωποι που φοβούνται το σούρουπο ή οι άνθρωποι που μόλις βραδιάσει θέλουν να βγουν για να μην μείνουν μόνοι. Αυτό είναι στην ουσία. Δεν θέλουν να μένουν μόνοι και δεν θέλουν να είναι ενώπιος ενωπίω. Αυτό με κυνήγησε σε όλη μου την ζωή και πάντα έψαχνα κάτι» εξομολογήθηκε ο Σταμάτης Σπανουδάκης.
