χρησιμοποιήσει δεν της είπε κανείς ότι αν βάλει αλουμινόχαρτο μέσα θα ανατιναχθεί το σπίτι… Αυτό έπαθε η Ελλάδα με την ΕΟΚ.»
Με αυτόν παραστατικό τρόπο ο Σταμάτης Κραουνάκης εξηγεί την κατρακύλα της χώρας και μιλάει καθαρά και ξάστερα για όλους και για όλα, στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Βαγγέλη Λιακόγκονα και φιλοξενείται στο aixmi.gr.
Αναδημοσιεύουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Διαχειριστήκαν άλλοι την ευκαιρία να εκτινάξουμε στα ύψη το ειδικό προϊόν μας, εκεί είναι το ζήτημα. Μια χώρα που βγάζει τα πάντα κάνει λ.χ. εισαγωγή κρεάτων 72%. Μια γεωργική – κτηνοτροφική χώρα… Έλεος! Μόνο τον πλούτο π.χ. στα βότανα που βγαίνουν στη χώρα να υπολογίσουμε, που είναι πάνω από 3.000 είδη, τους «ξεσκίζουμε». Βγήκε η ελληνική φέτα στην Αμερική και απογειώθηκε. Η Τουρκία «τόσο δα έκανε» για τον Τουρισμό και τον έχει εκτινάξει… Τι να λέμε; Είμαστε κάθε τετραγωνικό και αξία και τα «ξέσκισαν» όλα αδιάντροπα. Είναι επιτελάρχες της παγκόσμιας τραπεζικής χούντας και μόνο. Τρέμω και με αυτό το PSI –που υποτίθεται ότι κατάφερε ο Βενιζέλος εν μια νυκτί. Με τι μελλοντικές υποσχέσεις στο διεθνές τραπεζικό σύστημα επετεύχθη; Δεν ξέρω τι θα «ξεσκεπάσει» αυτή η ιστορία…
Εγώ θα έβαζα, για παράδειγμα, υπουργό Πολιτισμού τον Γεωργουσόπουλο. Δεν γίνεται να μπαίνουν σε διευθυντικές θέσεις άνθρωποι που μπορούν απλώς να κάνουν πολλά τηλέφωνα… Τους αφήσαμε όλοι «κάτω απ’ τη μύτη μας» και «έπαιξαν μπαλάκι στην πλάτη μας» εδώ και 60 χρόνια. Νισάφι πια…
Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ θα τα ψηφίσουν όσοι έχουν άμεσο συμφέρον, κι αυτοί είναι λιγότεροι από ποτέ. Δεν έχουν να μοιράσουν όπως παλιά. Από κει και πέρα πρέπει ο Έλληνας να επιλέξει με ψυχή. Θα δείξει… Πρέπει να «χτυπηθεί» παραδειγματικά ο δικομματισμός. Με τον όποιο τρόπο. Και, επιτέλους, επιλέξτε. Εγώ κατ’ επιλογήν έχω πάει εκεί (ΚΚΕ), γιατί «δεν υπάρχει άλλη μπουτίκ ανοιχτή». Και, εδώ που τα λέμε, καλώς ή κακώς το ΚΚΕ είναι το μόνο μαγαζί που έχει… μαγαζί.
Φταίμε κι εμείς. Αλλά νομίζω ότι τα δύο αυτά ελεεινά κόμματα πρέπει να χτυπηθούν πάραυτα. Επίσης, θεωρώ τεράστιο πολιτικό λάθος του Βενιζέλου, απ’ τη στιγμή που πέτυχε να διασώσει την προσωπικότητά του, ρίχνοντας δουλειά και μιλώντας Ελληνικά, να συνεχίσει με το ΠΑΣΟΚ. Τι κάθεσαι σε αυτό το αχάριστο και άθλιο κόμμα; Φτιάξε ένα κόμμα καινούργιο. Πάρε πέντε ανθρώπους να καταλαβαίνουν και κάνε μια καινούργια κατάσταση. Ειλικρινά, αν γινόταν αυτό θα τον ψήφιζα, θα «με έψηνε». Αλλά όταν βλέπω ότι πάνε να ανακαινίσουν, να διασώσουν ένα κατεστραμμένο brand name, που δεν υφίσταται καν πλέον, απογοητεύομαι. Αν τελικά κατάφερε κάτι ο Γιώργος, είναι το «αναπαύεται η ψυχή μου μετά του ΠΑΣΟΚ».
Ας το δούμε ως εξής: Πήγαινε σε ένα χωριό και βρες ένα παιδί που έχει ταλέντο σε κάτι. Αν αυτό δεν εντοπιστεί από το σπίτι του και ενθαρρυνθεί να το αξιοποιήσει, θα «το φάνε». Υπάρχει ζήλια και φθόνος. Όπως έλεγα και σε ένα στιχάκι σε παλιά επιθεώρηση: «Στη χώρα ο φθόνος κυκλοφορεί αφθόνως». Από την άλλη, βλέπεις καλλιτέχνες, καλούς ηθοποιούς, σκηνοθέτες νέους με ενδιαφέρον και είναι σαν κάποιος να τους «ρουφάει το μυαλό» για να συντονιστούν σε ό,τι είναι αρεστό και δεν «ενοχλεί». Ας δούμε και την παραστατική Τέχνη, τα θέατρα: Υπάρχουν 350 θέατρα και δεν έχουμε –πλην ψηγμάτων- μια παράσταση που να μιλά για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, ότι δηλαδή καταρρέει το τραπεζικό σύστημα και πως πρόκειται για μια «χούντα τραπεζών» που θέλει να διαλύσει όλη τη νότια Ευρώπη. Περί αυτού πρόκειται.
(Για τον Γιώργο Νταλάρα) Λάθος κίνηση σε λάθος στιγμή, αφού «κούνησε το κόκκινο πανί». Το «δωρεάν» προκάλεσε. Ο λαός ξεχνάει γρήγορα. Είναι ένας καλλιτέχνης που έδωσε πολλά στον κόσμο. Το σημείο που «ξεπέρασε» ο Νταλάρας και τον έκανε τραγικό πρόσωπο για λίγο είναι ότι, ενδεχομένως, θεωρεί πως η προσωπική του κρίση πρέπει να είναι η θέση όλων.
Παρεμπιπτόντως, όμως, οι μέχρι τώρα μηχανισμοί της πληροφορίας δεν μπορούν να κάνουν με τον ίδιο τρόπο τα «στημένα» που έκαναν μέχρι σήμερα. Την επόμενη στιγμή ενός συμβάντος η εικόνα έχει διακινηθεί με το video, όπως στο θέμα Νταλάρα. Ενώ δούλεψε ο μηχανισμός για να τον προστατεύσει, το internet κινητοποιούσε συνέχεια την αντίρροπη δύναμη. Δεν θα κρίνω γενικά αν αυτό έγινε καλώς ή κακώς, αν και για μένα είναι κακώς. Δεν είναι αντικειμενικά σωστό ένας καλλιτέχνης επειδή έχει παντρευτεί μια γυναίκα που είναι στο διοικούν κόμμα να υφίσταται αυτήν την ταλαιπωρία.
Συνάντησα τον Παπανδρέου σε ένα εστιατόριο προχθές. Μίλησα στην Άντα κι αυτόν ούτε που τον κοίταξα. Δεν του μιλάω καν.
Για μένα είναι δύο συνεργάτες που «παίζουν μπαλιές». Είναι το ίδιο δεξιοί και οι δύο. Βαθύτατα δεξιοί. Το ΠΑΣΟΚ έγινε ακόμη πιο επικίνδυνη Δεξιά από τη ΝΔ. Και, επίσης, πολύ σωστά η ΝΔ βρίσκεται πλέον κοντά στο «Ωνάσειο», ώστε τα υπερήλικα να έχουν γρήγορα πρόσβαση εκεί… (γέλια)
Προσωπικά, πάντως, γι’ αυτό δεν φοβάμαι τον Έλληνα. Βρίσκει λύσεις. Στα Γρεβενά υπάρχει ανταλλακτική λαϊκή αγορά εδώ και ενάμιση χρόνο. Υπάρχει πολυκατοικία στη Νέα Σμύρνη όπου μαγειρεύουν εκ περιτροπής. Μαζεύουν λεφτά και μαγειρεύουν δύο διαμερίσματα για όλη την πολυκατοικία ανά εβδομάδα…
Σε ότι αφορά εμένα, είχα φροντίσει να εκπαιδευτώ στη φτώχεια. Η δεκαετία με την ομάδα -μουσικού θεάτρου «Σπείρα – Σπείρα»- με εκπαίδευσε στο να βρίσκω τρόπους με τα πάρα πολύ λίγα να γίνεται δουλειά.
Σαν καλλιτέχνης είμαι υποχρεωμένος «να κοιτώ πίσω από το λόφο με τα σκουπίδια», για να υποσχεθώ την επόμενη μέρα. Αλλιώς τι; Και, εν τέλει, η ουτοπία είναι δουλειά της Τέχνης…
Λείπουν το θάρρος και η ιδέα. Δεν υπάρχει ιδεολογία από πίσω… Στους σκηνοθέτες δεν υπάρχει καν ρεαλισμός. Ο Κουν, ο Βολανάκης, ο Βουτσινάς είχαν βασική ιδέα. Σήμερα τα φτιάχνουν όλα με αντιγραφή. Δεν είναι δυνατόν όταν είσαι στην κοιτίδα της Τέχνης να λειτουργείς έτσι. Εγώ τη χρονιά που δούλεψα τον «Δικαιόπολι» το έκανα για εκπαίδευση και νόμιζαν ότι τρελάθηκα. Έλεγα «αφού ασχολούμαι με αυτό το είδος ας μάθω πώς είναι και ο βασικός άξονας». Πήγαν να με «σκοτώσουν» καλλιτεχνικά, όμως κανείς δεν μπόρεσε να το κάνει γιατί είχα ενωθεί με αυτό το πράγμα. Την ώρα που παίρνεις ένα κείμενο που αντέχει 4.000 χρόνια θα πας να κάνεις τον έξυπνο; Όχι. Μόνο αυτό σε σώζει…
Η «Σπείρα» είναι 12 χρόνια άνεργη και χρηματοδοτείται από την τσέπη μου. Μας ειδοποίησαν ότι υπάρχει πρόγραμμα του ΟΑΕΔ με το οποίο μπορούν να καλυφθούν οι άνεργοι. Επίσης δεν έλαβα εγώ χρήματα, γιατί η «Σπείρα» είναι εταιρεία στην οποία δεν ανήκω. Αυτό απλά τότε ήταν ένα «μαστίγωμα», του στυλ «σκάσε και μη μιλάς γιατί ‘σ’ έχουμε’», εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ. Στον κατάλογο αυτό, ήταν άλλοι 500 και «έπαιξα» πρώτος εγώ. Για να μη μιλάω. Κάθε φορά που μίλαγα, ερχόταν το ΣΔΟΕ στο σπίτι. Ήταν χτύπημα κάτω απ’ τη μέση για να το βουλώσουμε. Κοίτα, όμως, να δεις σε πόσο σύντομο διάστημα «το πήρε ο διάολος». Τα χρήματα (150.000 σε 6 δόσεις) τα αξιοποιήσαμε πληρώνοντας εφορίες, μεροκάματα για 5 χρόνια… Τα «κάναμε χρυσάφι», γιατί είχαμε μάθει στο «τίποτα» και επιβιώσαμε.
Ότι κι αν λένε, ο κόσμος ξέρει που μένω, ποιος είμαι και τι ζωή κάνω. Δεν με βλέπουν ποτέ δίπλα σε πολιτικούς με πούρα, σε καμία lifestyle δεξίωση. Όποτε πήγα, ήταν γιατί κάποιος φίλος με φώναξε. Μέχρι και «αυτοκρατορικό συνθέτη» με αποκάλεσαν επειδή η Νατάσα Καραμανλή με κάλεσε και έπαιξα πιάνο στα γενέθλιά της. Ο κόσμος που πέταξε γιαούρτια στον Νταλάρα ξέρει ότι εγώ δεν είμαι αυτός που θα του πετάξει γιαούρτια…
Σε τελική ανάλυση μου αρκεί που μερικοί από το κοινό, μετά τις παραστάσεις, έρχονται και μου εκμυστηρεύονται ότι ένιωσαν σαν να πήγαν στον εξομολόγο.
Πηγή: aixmi.gr
