Μια διαφορετική, μουσικο-ποδοσφαιρική, συνέντευξη παραχώρησε ο Σταμάτης Κραουνάκης στον Σωτήρη Πουλόπουλο και την εφημερίδα «Κόκκινος Πρωταθλητής» με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου του τραγουδιού «Άσε με να σε σκέφτομαι» σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Νίκου Αναγνωστάκη που κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group.
Απολαύστε τη:
Κύριε Κραουνάκη. Όταν σκέφτηκα να μιλήσουμε για το… ποδόσφαιρο (της μουσικής, είχα εγώ στο μυαλό μου) αρκετοί χαμογέλασαν . Ξέρουν πως είστε άμπαλος, και δεν κατάλαβαν πως εγώ εσάς θέλω γι αυτό ακριβώς, επειδή δεν ξέρετε που πάνε τα 4 στο ποδόσφαιρο. Αλήθεια, παίξατε ποτέ μπάλα, και θυμίστε σας παρακαλώ τι σχήμα έχει, καρπούζι, πεπόνι ή πορτοκάλι;
Μα πορτοκάλι βέβαια. Διότι το καρπούζι υπάρχει και μακρόστενο. Και πεπόνι, είναι για μπέιζμπολ. Βλέπετε; δεν είμαι και τελείως βούρλο. Από μπάλα μόνο τα μήλα έπαιζα σαν παιδάκι. Στη γειτονιά. Άμπαλος δε μ’ αρέσει η λέξη. Άκου άμπαλος. Άσχετος πιο καλά. Αλλά από ποδόσφαιρο τίποτα, πράγματι. Βέβαια στις μεγάλες μας διεθνείς νίκες καμάρωνα και καμαρώνω πάντα σαν Έλληνας. Έχω τόσο καλούς φίλους ποδοσφαιρόφιλους. Με τρελαίνουν οι μεταδόσεις. Οι σπίκερ. Οι ιαχές του γκολ. Αγαπώ τον κόσμο του ποδοσφαίρου αλλά μιλάμε για μηδέν από γνώσεις και κανονισμούς.
Δεν μασάτε από ντρίπλες ε; Καλός παρά τα κιλάκια σας. Φοβάμαι πως ζηλεύετε το ποδόσφαιρο γιατί γεμίζουν γήπεδα με χιλιάδες τρελούς. Τι θα δίνατε για να …παίζετε μπάλα κάθε Κυριακή και 40.000 να σας αποθεώνουν, με το σύνθημα «Κραουνάκη Θεέ, βάλε κι άλλο γκολ τρελέ».
Τι να σας πω. Η αντιστοιχία σ αυτό είναι ο Μικ Τζάγκερ. Δεν είμαι ο Μικ Τζάγκερ. Δεν τον αντέχω τόσο θρίαμβο. Έχω πάρει όμως χαρά με μια Επίδαυρο, ένα Ηρώδειο, ένα Μέγαρο, γεμάτα και να μπιζάρουν. Ξέρω δεν είναι το ίδιο, αλλά η Τέχνη έχει άλλα γήπεδα.
Νομίζω πως το κεφάλαιο γήπεδα μόλις τώρα ανοίγει για σας. Σας εγγυώμαι πως θα ερωτευθείτε και ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Έχετε ακούσει ύμνους ποδοσφαιρικών ομάδων; Θα γράφατε ένα ποδοσφαιρικό… εμβατήριο για τον Ολυμπιακό; Σε στίχους Βαγγέλη Μαρινάκη, θα πρότεινα, το χει ο πρόεδρος!
Α το μπάσκετ το αγαπώ. Άλλο αυτό. Έχω ακούσει ύμνους. Δεν με παρέσυρε κάτι να ενθουσιαστώ. Θα μ’ άρεσε να υπάρχει κάτι πιο ανεξίτηλο στο χρόνο. Αληθινά κλασσικό. Η δυνατή ιστορία μιας ομάδας, που ζει τόσα χρόνια, μέσα στην καρδιά του λαού και των φτωχών ανθρώπων, του μεροκάματου. Τι να σας πω. Υπάρχουν αξιότατοι συνάδελφοι που θα τα κατάφερναν πολύ καλυτέρα. Εγώ είμαι του Ερωτικού, βασικά.
Α ναι. Ευχαρίστως να με πάτε σε κάποιο καλό ματς. Αν έχω και κάποιον ειδικό κοντά να μου εξηγεί λίγο τα κόλπα. Λέτε να φάω κανένα κόλλημα και να μην ξεκολλάω;
Σας μελέτησα για 10 μέρες, μέρα νύχτα, εμμονή μου γίνατε, ξέρετε που καταλήγω: Είστε ένας ποιοτικός ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΟΣ της μουσικής! Εξέδρα, λατρεία για την ομάδα, κασκολάρα και τραγούδι μέχρι λιποθυμίας. Είστε αυτός; Ή μήπως κάτι… χειρότερο;
Μ’ αρέσει αυτό που λέτε. Έχω μια χουλιγκανιά κυρίως στα ρίσκα. Βαριέμαι πολύ εύκολα το δεδομένο, και ψάχνω πάντα μια καινούργια διαδρομή. Ναι είμαι άνθρωπος της ομάδας. Αυτό με κινητοποιεί. Η λέξη ποιοτικός λίγο με ανατριχιάζει. Είναι και κακομεταχειρισμένη. Θέλω να ναι ουσιαστικά τα πράγματα. Να μιλάνε στην ψυχή. Είμαι βασικά αισθηματίας. Αυτό.
Στο ποδόσφαιρο παίζουν άμυνα, επίθεση, πίεση, μαν του μαν. Διαλέξτε σύστημα στην ζωή σας και στην μουσική. Τι ρόλο παίζετε; Είμαι βέβαιος πως ακόμα δεν τον έχετε αποκαλύψει!
Είμαι του επιθετικού αιφνιδιασμού. Δεν κωλώνω και στο μαν του μαν. Όσο για την άμυνα πάντα τη διαχειρίζομαι για ανεφοδιασμό. Εκεί ξαναγεμίζω μπαταρία. Πίεση όχι. Δεν δουλεύει ποτέ.
Σέντερ φορ είναι αυτός που καρφώνει τα γκολ!!! Τα βάζει και πρωταγωνιστεί το λιμάνι του Πειραιά: Το λιμάνι είναι βαθύ ΦΩΝΑΖΟΥΝ 30.000 τρελαμένων Ολυμπιακών. Ξέρω πως το ζηλεύετε, αλλά πείτε μας ποιοι είναι οι σεντερ φορ της μουσικής;
Για μένα, ο Μέγας Μπαχ καταρχάς. Ο Βιβάλντι αναμφισβήτητα. Ο Ζαμπέτας οπωσδήποτε.
Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης οπωσδήποτε. Η φωνή της Μπέλλου. Η Βιτάλη. Η Γαλάνη. Ο Καζαντζίδης, Ο Μπιθικώτσης. Ο Νίκος ο Κατσίκης με το μπουζούκι του. Το κλαρίνο του Αχαλινωτόπουλου.
«Παικταρά μου», υποφέρω τα πρωινά πηγαίνοντας τα παιδιά στο σχολείο, ακούω ραπ και τα νεύρα μου τεντώνονται. Είμαι … άρρωστος λέτε;
Τ’ ακούω όλα. Έχω κολλητούς ράπερ. Έκανα ραπ στον Μαγιακόβσκι το ’84 πριν ακόμα σκάσει η μόδα. Ο Όμηρος ήταν ραπ. Το περιεχόμενο έχει πάντα σημασία. Τι λένε τα λόγια. Λατρεύω Μιθριδάτη.
Στον Ολυμπιακό οι οπαδοί του είναι «ΑΡΡΩΣΤΟΙ» με την ομάδα. Λατρεία χωρίς όρια. Θα μπείτε στην ομάδα εύκολα, ή έχετε να τους προτείνετε άλλη στάση ζωής; Προσοχή θα σας διαβάσουν!!!
Έχω τόσους κολλητούς Ολυμπιακούς, που θα χαρούν πολύ να με διαβάσουν εδώ μέσα. Μερικοί θα κάνουν πάρτι. Στέλιο Γκόλγκαρη είσαι δω; Θέλω να ‘μαι ειλικρινής. Αγαπώ τον Ολυμπιακό για τον λατρεμένο μου Περαία. Τον ΠΑΟΚ γιατί είναι Σαλονικιός και την ΑΕΚ γιατί είναι παιδί της προσφυγιάς. Επιτρέψτε μου αυτή την τοποθέτηση. Αφήστε μου την ελευθερία του μη φανατισμού για να γλεντάω και εγώ με τη χαρά σας, στις μεγάλες νίκες, ως αρχάριος, ανεπίδεκτος μαθήσεως. Ε;
Τραγουδήσατε τελευταία ένα καταπληκτικό τραγούδι, σε στίχους του χαφ Νίκου Αναγνωστάκη και του αστεριού της ομάδας Χρήστου Νικολόπουλου. Παικταράδες!!! Βγάλατε πάθος, που αν το είχαν διαρκώς οι παίκτες του Ολυμπιακού, θα έπαιρναν Ευρωπαϊκό Κύπελλο! Ποιος ΕΡΩΤΑΣ σας οδήγησε και βγάλατε τέτοιο ΠΑΘΟΣ, τέτοια ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΥΛΑ;
Ακολούθησα την έμπνευση του λατρεμένου μου συναδέλφου Χρήστου Νικολόπουλου. Έβαλα ψυχή να εκφράσω τα νοήματα του Νίκου. Χαίρομαι που αρέσει η παντρειά μας. Για μένα αυτά είναι δώρα της ζωής. Και η χαρά της συντεχνίας.Το πάθος είναι εσωτερική φλόγα. Αυτό κάθε παίχτης το βρίσκει μόνος του. Οι πολύ μεγάλοι τον ξέρουν το δρόμο. Οι νεώτεροι μόλις περάσει η πρεμούρα της φιγούρας θα τον βρουν κι αυτοί.
Πιστεύω σιγά σιγά να ’χετε ψιλοκαταλάβει πως το ποδόσφαιρο δεν… «τρώγεται». ΦΑΤΕ λοιπόν τους μεγαλύτερους άσχετους στην μουσική, αποκαλύψτε τους, εδώ τα γράφουμε όλα!!!
Δε βαριέστε χρειάζονται και οι άσχετοι για να λάμπουν τα αστέρια.
Αν μπείτε σε αποδυτήρια θα ακούσετε τον προπονητή να φωνάζει, τους παίκτες να ναι μισόγυμνοι, και να ακούγονται κραυγές στο επίπεδο «ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ», «ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΑΠΟΨΕ ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΙ», τα πιο κόσμια! Βάζετε την ουρά στα σκέλια ή το κάνετε μπάχαλο!
Νομίζω θα την κάνω τελείως λαχείο. Άλλωστε ξέρετε τη φράση «Βάζω γκολ από τα αποδυτήρια. Τη λέμε κι εμείς όταν μια συναυλία, μια παράσταση πάει καλά. Όχι αυτό είναι η ζωή του αθλήματος. Μ’ αρέσει.
Στο ποδόσφαιρο παίζουν 11. Θα μας συνθέσετε την καλύτερη μουσική ή και κοινωνική ενδεκάδα «παικτών»; Τερματοφύλακας είναι αυτός που… ψαρεύει μπροστά στα δίχτυα, οι άλλοι τρέχουνε, άλλοι πίσω και άλλοι μπροστά. Προσοχή, ο προπονητής κάνει αυτή την δουλειά και την πληρώνει πάντα.
Ως προπονητής πολλά χρόνια στη δουλειά μου, τα ‘χω καταφέρει. Έβγαλα καλούς παίχτες. Καμαρώνω σ όποια ομάδα και να πάνε. Μέχρι στιγμής δεν πλήρωσα καμιά νύφη. Μόνο χαρές έχω πάρει. Χαίρομαι κι εύκολα η αλήθεια είναι. Μην ξεχνάτε έχουμε τραγουδήσει στα πιο ωραία λαϊκά «Με το Δομαζο αρχηγό και το Σιδερη κυνηγό γιατί ήσουν Ένωση και γω με χωρισμό σ είχα φοβίσει.» Με λόγια της Λινας Νικολακοπουλου. Όσο κι αν η μπάλα έχει ανταγωνισμό είναι πάντα κι αυτή μια οικογένεια.
Φτιάχνω ενδεκάδα από τους ζώντες. Μουσική ενδεκάδα βέβαια: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Μανόλης Λιδάκης, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Γιάννης Κότσιρας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Χρήστος Γεροντίδης, Κώστας Μπουγιώτης.
Σκεφτόμουν για την φωτογράφιση να καθίσω πίσω σας στο μηχανάκι. Μετά λέω, τι φταίει κι αυτό… Πόσα θα δίνατε να … παίξετε μπάλα, να γίνετε πολύ κορμάρα. Μιλάμε για 75 κιλάκια!!!
Άστε τα όπως είναι. Πρώτον το μηχανάκι μου είναι τρίκυκλο πιατζιο. Αντέχει. Μ’ αρέσει το δικό μου άθλημα πολύ πιο πολύ. Ο καθένας στο πόστο του. Δε θα τα κατάφερνα στην μπάλα. Δεν το χω βρε αδερφέ. Έχω περάσει και το όριο όσο να ναι.
Αααα, δεν αλλάζετε με τίποτα εσείς. Εξέδρα και πάλι εξέδρα. Θα επιλέγατε σουίτα με Μαρινάκη, ή θύρα 7 με τα σκληρά αγόρια και πολλή τρέλα;
Κοιτάξτε εγώ είμαι αριστερός. Στη σουίτα δε χωράω. Βγάλτε άκρη το λοιπόν. Με κανένα ντρον δε γίνεται να τα βλέπω όλα από ψηλά;
Στην φωτογράφιση για τον Πρωταθλητή τρώτε μπουγάτσα, έχετε καταλάβει σε τι …ποδοσφαιρική παγίδα σας ρίξαμε; Για να σας βοηθήσω αφορά σε ομάδα της Θεσσαλονίκης, τι μαθαίνετε σήμερα…
Σας ευχαριστώ πολύ, ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΑΙ από το ποδόσφαιρο!!!
Δεν τρέχει τίποτα. Άλλωστε τη μπουγάτσα τη μοιράστηκα με το φωτογράφο. Γενικά πάντως τσίμπησα λίγη γιατί μας κέρασε ο κύριος που είχε το μαγαζί, με τα προμπς του Ολυμπιακού, ευγενέστατος και δεν ήθελα να τον προσβάλλω. Άλλωστε τι γυρεύει το μπουγατσαδικο κολλητά στο Καραϊσκάκη. Άρα την τιμάνε και οι φίλαθλοι. Ουάου.
Νίκος Αναγνωστάκης (στιχουργός)
Εάν ήσουν μια βραδιά με τον Τσιτσάνη, ποια ερώτηση θα του έκανες και ποιο τραγούδι θα λέγατε , παίζοντας εσύ πιάνο και αυτός μπουζούκι;
Ερώτηση μόνο μια: Για ποιαν έγραψε την Αχάριστη. Κι αυτό θα θελα να πούμε. Την Αχάριστη.
Εάν σου λέγανε ότι για 6 μήνες δεν θα γράψεις κανένα τραγούδι και δεν θα κάνεις καμία δημόσια εμφάνιση, τότε θα έπαιρνες τα βουνά η θα έπαιρνες μια βάρκα να ανοιχτείς στο πέλαγος;
Βουνό βουνό, αλλά θα γραφα από ένα την ημέρα και θα το έκρυβα για το τέλος της τιμωρίας. Εξάμηνη αποχή από εμφάνιση δε με χαλάει καθόλου.
Χρήστος Νικολόπουλος (συνθέτης)
Έχεις γράψει εξαιρετικά λαϊκά τραγούδια. Έχεις μελετήσει κάποιον Λαϊκό δημιουργό κάποιον από τους παλιότερους. Και ποιον; Ή γράφεις βιωματικά.
Τον Ζαμπέτα, το Χιώτη τους ξέρω απ έξω. Μετά ο,τι κατεβάσει η γκλάβα. Ευχαριστώ που το λες εσύ ότι γράφω καλά λαϊκά. Αυτό είναι μπόνους.
Για μένα είσαι ο κυριότερος και ο πιο εμπνευσμένος ανανεωτής του ελληνικού τραγουδιού.
Αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσεις τη ζωή σου σε ποια περίοδο του τραγουδιού θα ήθελες να ζήσεις;
Άστο από δω και μπρος… Ό,τι πέρασε πέρασε…
Αν ήσουν σε μια ερημική, μαγική αμμουδιά με πανσέληνο και υπήρχαν δύο πιάνα. Στο έπαιζες εσύ, για το δεύτερο ποιον θα διάλεγες, τον Έλτον Τζόουνς ή τον Ρέι Τσαρλς;
Όποιος και να ήτανε θα το πάλευα να σταθώ στο ύψος του. Με Έλτον λίγο πιο άνετα.
Απολαύστε τη:
Κύριε Κραουνάκη. Όταν σκέφτηκα να μιλήσουμε για το… ποδόσφαιρο (της μουσικής, είχα εγώ στο μυαλό μου) αρκετοί χαμογέλασαν . Ξέρουν πως είστε άμπαλος, και δεν κατάλαβαν πως εγώ εσάς θέλω γι αυτό ακριβώς, επειδή δεν ξέρετε που πάνε τα 4 στο ποδόσφαιρο. Αλήθεια, παίξατε ποτέ μπάλα, και θυμίστε σας παρακαλώ τι σχήμα έχει, καρπούζι, πεπόνι ή πορτοκάλι;
Μα πορτοκάλι βέβαια. Διότι το καρπούζι υπάρχει και μακρόστενο. Και πεπόνι, είναι για μπέιζμπολ. Βλέπετε; δεν είμαι και τελείως βούρλο. Από μπάλα μόνο τα μήλα έπαιζα σαν παιδάκι. Στη γειτονιά. Άμπαλος δε μ’ αρέσει η λέξη. Άκου άμπαλος. Άσχετος πιο καλά. Αλλά από ποδόσφαιρο τίποτα, πράγματι. Βέβαια στις μεγάλες μας διεθνείς νίκες καμάρωνα και καμαρώνω πάντα σαν Έλληνας. Έχω τόσο καλούς φίλους ποδοσφαιρόφιλους. Με τρελαίνουν οι μεταδόσεις. Οι σπίκερ. Οι ιαχές του γκολ. Αγαπώ τον κόσμο του ποδοσφαίρου αλλά μιλάμε για μηδέν από γνώσεις και κανονισμούς.
Δεν μασάτε από ντρίπλες ε; Καλός παρά τα κιλάκια σας. Φοβάμαι πως ζηλεύετε το ποδόσφαιρο γιατί γεμίζουν γήπεδα με χιλιάδες τρελούς. Τι θα δίνατε για να …παίζετε μπάλα κάθε Κυριακή και 40.000 να σας αποθεώνουν, με το σύνθημα «Κραουνάκη Θεέ, βάλε κι άλλο γκολ τρελέ».
Τι να σας πω. Η αντιστοιχία σ αυτό είναι ο Μικ Τζάγκερ. Δεν είμαι ο Μικ Τζάγκερ. Δεν τον αντέχω τόσο θρίαμβο. Έχω πάρει όμως χαρά με μια Επίδαυρο, ένα Ηρώδειο, ένα Μέγαρο, γεμάτα και να μπιζάρουν. Ξέρω δεν είναι το ίδιο, αλλά η Τέχνη έχει άλλα γήπεδα.
Νομίζω πως το κεφάλαιο γήπεδα μόλις τώρα ανοίγει για σας. Σας εγγυώμαι πως θα ερωτευθείτε και ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Έχετε ακούσει ύμνους ποδοσφαιρικών ομάδων; Θα γράφατε ένα ποδοσφαιρικό… εμβατήριο για τον Ολυμπιακό; Σε στίχους Βαγγέλη Μαρινάκη, θα πρότεινα, το χει ο πρόεδρος!
Α το μπάσκετ το αγαπώ. Άλλο αυτό. Έχω ακούσει ύμνους. Δεν με παρέσυρε κάτι να ενθουσιαστώ. Θα μ’ άρεσε να υπάρχει κάτι πιο ανεξίτηλο στο χρόνο. Αληθινά κλασσικό. Η δυνατή ιστορία μιας ομάδας, που ζει τόσα χρόνια, μέσα στην καρδιά του λαού και των φτωχών ανθρώπων, του μεροκάματου. Τι να σας πω. Υπάρχουν αξιότατοι συνάδελφοι που θα τα κατάφερναν πολύ καλυτέρα. Εγώ είμαι του Ερωτικού, βασικά.
Α ναι. Ευχαρίστως να με πάτε σε κάποιο καλό ματς. Αν έχω και κάποιον ειδικό κοντά να μου εξηγεί λίγο τα κόλπα. Λέτε να φάω κανένα κόλλημα και να μην ξεκολλάω;
Σας μελέτησα για 10 μέρες, μέρα νύχτα, εμμονή μου γίνατε, ξέρετε που καταλήγω: Είστε ένας ποιοτικός ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΟΣ της μουσικής! Εξέδρα, λατρεία για την ομάδα, κασκολάρα και τραγούδι μέχρι λιποθυμίας. Είστε αυτός; Ή μήπως κάτι… χειρότερο;
Μ’ αρέσει αυτό που λέτε. Έχω μια χουλιγκανιά κυρίως στα ρίσκα. Βαριέμαι πολύ εύκολα το δεδομένο, και ψάχνω πάντα μια καινούργια διαδρομή. Ναι είμαι άνθρωπος της ομάδας. Αυτό με κινητοποιεί. Η λέξη ποιοτικός λίγο με ανατριχιάζει. Είναι και κακομεταχειρισμένη. Θέλω να ναι ουσιαστικά τα πράγματα. Να μιλάνε στην ψυχή. Είμαι βασικά αισθηματίας. Αυτό.
Στο ποδόσφαιρο παίζουν άμυνα, επίθεση, πίεση, μαν του μαν. Διαλέξτε σύστημα στην ζωή σας και στην μουσική. Τι ρόλο παίζετε; Είμαι βέβαιος πως ακόμα δεν τον έχετε αποκαλύψει!
Είμαι του επιθετικού αιφνιδιασμού. Δεν κωλώνω και στο μαν του μαν. Όσο για την άμυνα πάντα τη διαχειρίζομαι για ανεφοδιασμό. Εκεί ξαναγεμίζω μπαταρία. Πίεση όχι. Δεν δουλεύει ποτέ.
Σέντερ φορ είναι αυτός που καρφώνει τα γκολ!!! Τα βάζει και πρωταγωνιστεί το λιμάνι του Πειραιά: Το λιμάνι είναι βαθύ ΦΩΝΑΖΟΥΝ 30.000 τρελαμένων Ολυμπιακών. Ξέρω πως το ζηλεύετε, αλλά πείτε μας ποιοι είναι οι σεντερ φορ της μουσικής;
Για μένα, ο Μέγας Μπαχ καταρχάς. Ο Βιβάλντι αναμφισβήτητα. Ο Ζαμπέτας οπωσδήποτε.
Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης οπωσδήποτε. Η φωνή της Μπέλλου. Η Βιτάλη. Η Γαλάνη. Ο Καζαντζίδης, Ο Μπιθικώτσης. Ο Νίκος ο Κατσίκης με το μπουζούκι του. Το κλαρίνο του Αχαλινωτόπουλου.
«Παικταρά μου», υποφέρω τα πρωινά πηγαίνοντας τα παιδιά στο σχολείο, ακούω ραπ και τα νεύρα μου τεντώνονται. Είμαι … άρρωστος λέτε;
Τ’ ακούω όλα. Έχω κολλητούς ράπερ. Έκανα ραπ στον Μαγιακόβσκι το ’84 πριν ακόμα σκάσει η μόδα. Ο Όμηρος ήταν ραπ. Το περιεχόμενο έχει πάντα σημασία. Τι λένε τα λόγια. Λατρεύω Μιθριδάτη.
Στον Ολυμπιακό οι οπαδοί του είναι «ΑΡΡΩΣΤΟΙ» με την ομάδα. Λατρεία χωρίς όρια. Θα μπείτε στην ομάδα εύκολα, ή έχετε να τους προτείνετε άλλη στάση ζωής; Προσοχή θα σας διαβάσουν!!!
Έχω τόσους κολλητούς Ολυμπιακούς, που θα χαρούν πολύ να με διαβάσουν εδώ μέσα. Μερικοί θα κάνουν πάρτι. Στέλιο Γκόλγκαρη είσαι δω; Θέλω να ‘μαι ειλικρινής. Αγαπώ τον Ολυμπιακό για τον λατρεμένο μου Περαία. Τον ΠΑΟΚ γιατί είναι Σαλονικιός και την ΑΕΚ γιατί είναι παιδί της προσφυγιάς. Επιτρέψτε μου αυτή την τοποθέτηση. Αφήστε μου την ελευθερία του μη φανατισμού για να γλεντάω και εγώ με τη χαρά σας, στις μεγάλες νίκες, ως αρχάριος, ανεπίδεκτος μαθήσεως. Ε;
Τραγουδήσατε τελευταία ένα καταπληκτικό τραγούδι, σε στίχους του χαφ Νίκου Αναγνωστάκη και του αστεριού της ομάδας Χρήστου Νικολόπουλου. Παικταράδες!!! Βγάλατε πάθος, που αν το είχαν διαρκώς οι παίκτες του Ολυμπιακού, θα έπαιρναν Ευρωπαϊκό Κύπελλο! Ποιος ΕΡΩΤΑΣ σας οδήγησε και βγάλατε τέτοιο ΠΑΘΟΣ, τέτοια ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΥΛΑ;
Ακολούθησα την έμπνευση του λατρεμένου μου συναδέλφου Χρήστου Νικολόπουλου. Έβαλα ψυχή να εκφράσω τα νοήματα του Νίκου. Χαίρομαι που αρέσει η παντρειά μας. Για μένα αυτά είναι δώρα της ζωής. Και η χαρά της συντεχνίας.Το πάθος είναι εσωτερική φλόγα. Αυτό κάθε παίχτης το βρίσκει μόνος του. Οι πολύ μεγάλοι τον ξέρουν το δρόμο. Οι νεώτεροι μόλις περάσει η πρεμούρα της φιγούρας θα τον βρουν κι αυτοί.
Πιστεύω σιγά σιγά να ’χετε ψιλοκαταλάβει πως το ποδόσφαιρο δεν… «τρώγεται». ΦΑΤΕ λοιπόν τους μεγαλύτερους άσχετους στην μουσική, αποκαλύψτε τους, εδώ τα γράφουμε όλα!!!
Δε βαριέστε χρειάζονται και οι άσχετοι για να λάμπουν τα αστέρια.
Αν μπείτε σε αποδυτήρια θα ακούσετε τον προπονητή να φωνάζει, τους παίκτες να ναι μισόγυμνοι, και να ακούγονται κραυγές στο επίπεδο «ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ», «ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΑΠΟΨΕ ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΙ», τα πιο κόσμια! Βάζετε την ουρά στα σκέλια ή το κάνετε μπάχαλο!
Νομίζω θα την κάνω τελείως λαχείο. Άλλωστε ξέρετε τη φράση «Βάζω γκολ από τα αποδυτήρια. Τη λέμε κι εμείς όταν μια συναυλία, μια παράσταση πάει καλά. Όχι αυτό είναι η ζωή του αθλήματος. Μ’ αρέσει.
Στο ποδόσφαιρο παίζουν 11. Θα μας συνθέσετε την καλύτερη μουσική ή και κοινωνική ενδεκάδα «παικτών»; Τερματοφύλακας είναι αυτός που… ψαρεύει μπροστά στα δίχτυα, οι άλλοι τρέχουνε, άλλοι πίσω και άλλοι μπροστά. Προσοχή, ο προπονητής κάνει αυτή την δουλειά και την πληρώνει πάντα.
Ως προπονητής πολλά χρόνια στη δουλειά μου, τα ‘χω καταφέρει. Έβγαλα καλούς παίχτες. Καμαρώνω σ όποια ομάδα και να πάνε. Μέχρι στιγμής δεν πλήρωσα καμιά νύφη. Μόνο χαρές έχω πάρει. Χαίρομαι κι εύκολα η αλήθεια είναι. Μην ξεχνάτε έχουμε τραγουδήσει στα πιο ωραία λαϊκά «Με το Δομαζο αρχηγό και το Σιδερη κυνηγό γιατί ήσουν Ένωση και γω με χωρισμό σ είχα φοβίσει.» Με λόγια της Λινας Νικολακοπουλου. Όσο κι αν η μπάλα έχει ανταγωνισμό είναι πάντα κι αυτή μια οικογένεια.
Φτιάχνω ενδεκάδα από τους ζώντες. Μουσική ενδεκάδα βέβαια: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Μανόλης Λιδάκης, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Γιάννης Κότσιρας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Χρήστος Γεροντίδης, Κώστας Μπουγιώτης.
Σκεφτόμουν για την φωτογράφιση να καθίσω πίσω σας στο μηχανάκι. Μετά λέω, τι φταίει κι αυτό… Πόσα θα δίνατε να … παίξετε μπάλα, να γίνετε πολύ κορμάρα. Μιλάμε για 75 κιλάκια!!!
Άστε τα όπως είναι. Πρώτον το μηχανάκι μου είναι τρίκυκλο πιατζιο. Αντέχει. Μ’ αρέσει το δικό μου άθλημα πολύ πιο πολύ. Ο καθένας στο πόστο του. Δε θα τα κατάφερνα στην μπάλα. Δεν το χω βρε αδερφέ. Έχω περάσει και το όριο όσο να ναι.
Αααα, δεν αλλάζετε με τίποτα εσείς. Εξέδρα και πάλι εξέδρα. Θα επιλέγατε σουίτα με Μαρινάκη, ή θύρα 7 με τα σκληρά αγόρια και πολλή τρέλα;
Κοιτάξτε εγώ είμαι αριστερός. Στη σουίτα δε χωράω. Βγάλτε άκρη το λοιπόν. Με κανένα ντρον δε γίνεται να τα βλέπω όλα από ψηλά;
Στην φωτογράφιση για τον Πρωταθλητή τρώτε μπουγάτσα, έχετε καταλάβει σε τι …ποδοσφαιρική παγίδα σας ρίξαμε; Για να σας βοηθήσω αφορά σε ομάδα της Θεσσαλονίκης, τι μαθαίνετε σήμερα…
Σας ευχαριστώ πολύ, ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΑΙ από το ποδόσφαιρο!!!
Δεν τρέχει τίποτα. Άλλωστε τη μπουγάτσα τη μοιράστηκα με το φωτογράφο. Γενικά πάντως τσίμπησα λίγη γιατί μας κέρασε ο κύριος που είχε το μαγαζί, με τα προμπς του Ολυμπιακού, ευγενέστατος και δεν ήθελα να τον προσβάλλω. Άλλωστε τι γυρεύει το μπουγατσαδικο κολλητά στο Καραϊσκάκη. Άρα την τιμάνε και οι φίλαθλοι. Ουάου.
Νίκος Αναγνωστάκης (στιχουργός)
Εάν ήσουν μια βραδιά με τον Τσιτσάνη, ποια ερώτηση θα του έκανες και ποιο τραγούδι θα λέγατε , παίζοντας εσύ πιάνο και αυτός μπουζούκι;
Ερώτηση μόνο μια: Για ποιαν έγραψε την Αχάριστη. Κι αυτό θα θελα να πούμε. Την Αχάριστη.
Εάν σου λέγανε ότι για 6 μήνες δεν θα γράψεις κανένα τραγούδι και δεν θα κάνεις καμία δημόσια εμφάνιση, τότε θα έπαιρνες τα βουνά η θα έπαιρνες μια βάρκα να ανοιχτείς στο πέλαγος;
Βουνό βουνό, αλλά θα γραφα από ένα την ημέρα και θα το έκρυβα για το τέλος της τιμωρίας. Εξάμηνη αποχή από εμφάνιση δε με χαλάει καθόλου.
Χρήστος Νικολόπουλος (συνθέτης)
Έχεις γράψει εξαιρετικά λαϊκά τραγούδια. Έχεις μελετήσει κάποιον Λαϊκό δημιουργό κάποιον από τους παλιότερους. Και ποιον; Ή γράφεις βιωματικά.
Τον Ζαμπέτα, το Χιώτη τους ξέρω απ έξω. Μετά ο,τι κατεβάσει η γκλάβα. Ευχαριστώ που το λες εσύ ότι γράφω καλά λαϊκά. Αυτό είναι μπόνους.
Για μένα είσαι ο κυριότερος και ο πιο εμπνευσμένος ανανεωτής του ελληνικού τραγουδιού.
Αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσεις τη ζωή σου σε ποια περίοδο του τραγουδιού θα ήθελες να ζήσεις;
Άστο από δω και μπρος… Ό,τι πέρασε πέρασε…
Αν ήσουν σε μια ερημική, μαγική αμμουδιά με πανσέληνο και υπήρχαν δύο πιάνα. Στο έπαιζες εσύ, για το δεύτερο ποιον θα διάλεγες, τον Έλτον Τζόουνς ή τον Ρέι Τσαρλς;
Όποιος και να ήτανε θα το πάλευα να σταθώ στο ύψος του. Με Έλτον λίγο πιο άνετα.
