Ο Σπύρος Παπανικόλας είναι διπλωματούχος της κλασικής και της jazz κιθάρας και των ανωτέρων θεωρητικών. Σπούδασε πλάι σε σπουδαίους και καταξιωμένους καθηγητές όπως ο Γ. Νικολόπουλος, Μ. Κιταψιδάκης, Α. Χατζησταύρου. Εχει παρακολουθήσει Master Class με τους Pat Martino Mike Stern κ.α.
Αριθμεί περί τα 25 χρόνια εμπειρίας στην διδασκαλία, καθώς και πολυάριθμες συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς συνθέτες και ερμηνευτές όπως ο Γ.Κουρουπός, ο Μ.Μητσιάς, ο Αρ. Μόσχος, η Πόλυ Πάνου, ο Μ. Πλέσσας. Ακόμη έχει συμπράξει με την Εστουντιαντίνα του Δήμου Αθηναίων, τον Μιχ. Δημητριάδη, τον Μπ.Τσέρτο ,τον Αγάθωνα Ιακωβίδη, τον Θ.Παπαδόπουλο και τον Γ.Εμμανουιλίδη (Οπισθοδρομική κομπανία), τον Ηλ. Μακρή, την Ν. Καραγιάννη, τον Τ. Κωνσταντακόπουλο, τον Γ. Ξηντάρη τον Ν. Δημητράτο, τον Μ. Καρπάθιο κ.α.
Έχει ιδρύσει τη σχολή μουσικής “MUSICart”στα Μέγαρα η αποία αποτελεί ένα σύγχρονο και φιλόξενο περιβάλλον για να ανακαλύψουν μικροί και μεγάλοι τη μαγεία και την ομορφιά της μουσικής. Σε έναν πλήρως εξοπλισμένο και ζεστό χώρο, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν και να καλλιεργήσουν την μουσική τους ικανότητα και αντίληψη τόσο στον κλασικό, όσο και τον σύγχρονο και τον παραδοσιακό τομέα. Είναι συνεργάτης ωδείων ανά την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.
Ο Σπύρος Παπανικόλας διδάσκει επίσης μουσική στο Αριστοτέλειο Κορινθιακό Εκπαιδευτήριο όπου πληθώρα μαθητών έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει και να έρθει σε επαφή με διάφορα είδη μουσικής, να συμμετάσχει ενεργά σε χορωδιακά σύνολα, ορχήστρες, και να εμπλουτίσει δημιουργικά με ποιοτικά χαρακτηριστικά το πρόγραμμα σπουδών του εκπαιδευτηρίου σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.
Πως γεννιέται η αγάπη σου για την μουσική;
Από τότε που ανακάλυψα ότι η ζωή μου είναι γεμάτη ήχους. Ένας κόσμος διαφορετικός απ αυτόν που βλέπουμε. Άλλη σφαίρα που μόνο οι μουσικοί και οι σωστοί ακροατές έχουν προνόμιο να ταξιδεύουν. Ένα ταξίδι στο σύμπαν με όχημα τον ήχο. Συναρπαστικό φαινόμενο.
Πως προκύπτει ο έρωτας με την κιθάρα;
Ο έρωτας με την κιθάρα, στην ουσία το αγγιγμα ενός ερωτικού πλάσματος με καθήλωσε απ την πρώτη στιγμή. Εξ’ απαλών ονύχων θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατώ μια κιθάρα. Απο τότε είναι η προέκταση της ψυχής μου, η ανάγκη έκφρασης και εξωτερίκευσης των συναισθημάτων μου.
Οι σημαντικότερες συνεργασίες σου, οι σταθμοί της πορείας σου;
Οι φίλοι μου είναι πολύτιμοι συνεργάτες και αντίστροφα. Αισθάνομαι τυχερός ως προς αυτό, γιατί έχω την τύχη να συνεργάζομαι αυτή τη στιγμη , αλλά και στο παρελθόν με σπουδαίους και καταξιωμένους ανθρώπους της Τέχνης. Ο καθένας για εμένα πολύτιμος Θησαυρός όπου μόνο θετικά έιχα να αποκομίσω. Αναφέρω τη συνεργασία μου με τον Γεώργιο Κουρουπό στους «Δραπέτες της Σκακιέρας», τον Μανώλη Μητσιά, τον Μανώλη Καρπάθιο κι εσένα φίλε Κώστα στο «Συγγνώμη Πόλη μου», την Πόλυ Πάνου, τον Μπάμπη Τσέρτο, τον Αριστέιδη Μόσχο και τόσους άλλους οι οποίοι υπήρξαν φάροι στην καλλιτεχνική μου πορεία.
Γιατί ξεκίνησες τη διδασκαλία;
Η διδασκαλία είναι η ολοκλήρωση για έναν μουσικό. Είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό χάρισμα και εφόσον το έχεις πρέπει να το αξιοποιήσεις για να ισορροπεις ως μουσικός και άνθρωπος. Έχω αρκετούς μαθητές και η σχέση μας είναι υψηλού επιπέδου δομημένη πάνω σε αιώνιες αρχές.
Τι πρέπει να διαθέτει ένας σωστός δάσκαλος;
Υπομονή, αγάπη, προσδοκίες και προπάντων να είναι παράδειγμα αισιοδοξίας και ελπίδας που τα χει ανάγκη ο μαθητής. Ο δάσκαλος μουσικής πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι σωστός παιδαγωγός, να μπορεί να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του το ήθος του να εκτελεί χρέη κηδεμόνα, φίλου ακόμα και ψυχοθεραπευτή. Αλλωστε η μουσική θεωρούνταν από αρχαιοτάτων χρόνων μέθοδος θεραπείας. Με τους ήχους τους κατάλληλους η ψυχή και το σώμα αντιδρούν, εκκρίνονται ορμόνες, εκτονώνεται ενέργεια. Αν το γνώριζε ο κόσμος θα έτρεχε να μάθει μουσική δίπλα στον κατάλληλο μουσικό - θεραπευτή.
Υπάρχει ενδιαφέρον από τα παιδιά και τους νεότερους για την μουσική και την κιθάρα;
Η κιθάρα είναι το πλησιέστερο όργανο στον άνθρωπο. Ο κιθαριστής αγκαλιάζει την κιθάρα και οι δονήσεις μεταφέρονται κατευθίαν στο ανθρώπινο σώμα. Επίσης οι επαφή με τις χορδές γίνεται δια της κρόυσης απο το δεξί χέρι και δια του πατήματος απο το αριστερό χέρι με τις άκρες των δακτύλων, με εξαίρεση την ηλεκρική όπου εκει χρησιμοποιείται και η πένα. Πάντοτε η κιθάρα ήταν δημοφιλές όργανο καθώς μπορεί να καλύψει κάθε έιδος μουσικής και εποχής. Είναι εύκολη στη μεταφορά, στην πραγματικότητα μια μικρή ορχήστρα στα χέρια του ικανού κιθαριστή. Αυτό κληροδοτείται από γενιά σε γενιά και μεταλαμπαδεύεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής.
Βοηθάει η μουσική στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου;
Η μουσική σμιλεύει τον άνθρωπο, χτίζει χαρακτήρα. Τον βοηθά να επικεντρώσει στο βάθος της ψυχής και να ανασύρει αρχεγονες καταβολές που τον κάνουν να νοιώθει την ενότητα της ανθρωπότητας από κτίσεως κόσμου μέχρι το άπειρο. Έτσι κοινωνικοποιειται μέσα απο την ενδοσκόπηση που είναι μια διαρκής και μοναχική διαδικασία. Το έργο του μουσικού τελικά γίνεται κτήμα όλης της κοινωνίας και μέσο για σύναψη σχέσεων, επαφών, αναζητήσεων κλπ. Αυτό είναι νομίζω αδιαμφισβήτητο από τ' αρχαία χρόνια. Σε κάθε εποχή είναι, όμως, ζητούμενα το πώς γίνεται ακριβώς αυτή η επίδραση, πόσο μπορεί να γίνεται αποτελεσματική για το καλό της κοινωνίας αλλά και της ίδιας της μουσικής τέχνης, επιπροσθέτως ποια μουσική έχει την μεγαλύτερη επίδραση. Διάβασα τελευταία σε ένα σύγχρονο μεγάλο συγγραφέα ότι "ο πίθηκος ενανθρωπίστηκε τραγουδώντας και ο άνθρωπος πιθηκοποιείται με την έλλειψή της". Ίσως είναι ποιητική υπερβολή, έχει θαρρώ και πολλά στοιχεία αλήθειας. Είναι τεράστιο θέμα.... Συνοπτικά θεωρώ ότι η σημερινή μουσική ως γενική, μαζική τάση εκφυλίζεται στον εμπορικό καταναλωτικό θόρυβο. Από την άλλη,όμως είμαστε πολύ τυχεροί γιατί ακόμα παράγεται ωραία μουσική στην Ελλάδα. Δεν προβάλλεται και θέλει να την ανακαλύπτει ο ακροτής, ιδιαίτερα οι νέοι, που είναι πιο ανοιχτοί σε επιρροές. Ως προς το πιο χρήσιμο και επιδραστικό είδος της μουσικής είναι νομίζω αυτό, που συνάδει με την λαϊκή παράδοση κάθε τόπου και μεταγγίζεται, εξελίσσεται στα σύγχρονα μουσικά έργα.
Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας καλός κιθαρίστας;
Μουσικοτητα, καλή τεχνική, δεξιοτεχνία. Αυτά τα τρία στοιχεία σε συνδυασμό με τη σοβαρότητα και τη διαρκή μελέτη συνιστούν θεμέλια για έναν καλό κιθαριστή. Η έμπνευση, το ταλέντο και η επίπονη και επίμονη καθημερινή δουλειά. Αυτά είναι για κάθε μουσικό. Ισχύει για όλα τα μουσικά όργανα πως έχουν κάποιες συγκεκριμένες αρχές, ένα σύστημα κανόνων παιξίματος τους οποίους σπουδάζει για παράδειγμα κάθε κιθαρίστας και από εκεί και πέρα ανάλογα με το ταλέντο και την έμπνευση τους εφαρμόζει, διανθίζει και εμπλουτίζει στο έργο του. Θα έλεγα ότι οι μεγάλοι σολίστες στα παιξίματα αναιρούν τους κανόνες βρίσκουν συχνά καινούργιους δρόμους.
Ο κορονοϊός άλλαξε τη ζωή μας, άλλαξε και τα δεδομένα της μουσικής εκπαίδευσης;
Βέβαια, όλα άλλαξαν σε επίπεδο επαφής. Αρχικά κάναμε μόνο διαδικτυακά και σιγά σιγά επανηλθαμε στο μάθημα εκ του συνεγγυς. Τίποτα όμως δεν είναι ίδιο πια. Και εμείς αλλάξαμε και οι μαθητές. Είναι μια πρόκληση που στο βάθος θα οδηγήσει σε καινούργια μονοπάτια. Ενα προοίμιο μιας νέας εποχής που ανοίγεται μπροστά μας.
Γράφεις τραγούδια;
Δεν έχω νιώσει την ανάγκη να εκφραστώ μέσω της σύνθεσης τραγουδιών πλην ελλαχίστων εξαιρέσεων για την ανάγκη κάποιου θεατρικού έργου. Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου αλλά πάντα μια δεύτερη σκέψη καταστέλλει αυτή την ιδέα. Γράφω όμως μουσική για θέατρο. Εχω επενδύσει αρκετά θεατρικά έργα με τη μουσική μου. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να το επιχειρίσω.
Ευχαριστώ βαριά που χρωστάς;
Στους δασκάλους μου. Χωρίς αυτούς η σφυριλάτηση της μουσικής μου προσωπικότητας θα ήταν ελλειπής. Μαθήτευσα πλάι σε σπουδαίους Δασκάλους-κιθαριστές όπως ο Γ. Νικολόπουλος, ο Μ. Κιταψιδάκης,ο Α. Χατζησταύρου, η συνάντιση με τον Pat Martino και τον Mike Stern υπήρξε για μένα εμπειρία ζωής. Η ακαδημαϊκή μου εκπαίδευση στην πορεία με έκανε να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο στη μαγεία και τον πλούτο της μουσικής.
Ένα όνειρο;
Να αναγνωριστεί η μουσική παιδεία στην Ελλάδα όπως και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Θα ήθελα πολύ να συναντώ σε κάθε γωνιά της χώρας ορχήστρες, μπάντες με νέα παιδιά να εκφράζονται με όχημα τη μουσική παράγοντας πολιτισμό.
Μια ευχή;
Να τελειώσει όλη αυτή η κρίση που βιώνουμε όσο πιο σύντομα γίνεται και να επιστρέψουμε χωρίς εμπόδια στις καλλιτεχνικές μας δραστηριότητες.
Αριθμεί περί τα 25 χρόνια εμπειρίας στην διδασκαλία, καθώς και πολυάριθμες συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς συνθέτες και ερμηνευτές όπως ο Γ.Κουρουπός, ο Μ.Μητσιάς, ο Αρ. Μόσχος, η Πόλυ Πάνου, ο Μ. Πλέσσας. Ακόμη έχει συμπράξει με την Εστουντιαντίνα του Δήμου Αθηναίων, τον Μιχ. Δημητριάδη, τον Μπ.Τσέρτο ,τον Αγάθωνα Ιακωβίδη, τον Θ.Παπαδόπουλο και τον Γ.Εμμανουιλίδη (Οπισθοδρομική κομπανία), τον Ηλ. Μακρή, την Ν. Καραγιάννη, τον Τ. Κωνσταντακόπουλο, τον Γ. Ξηντάρη τον Ν. Δημητράτο, τον Μ. Καρπάθιο κ.α.
Έχει ιδρύσει τη σχολή μουσικής “MUSICart”στα Μέγαρα η αποία αποτελεί ένα σύγχρονο και φιλόξενο περιβάλλον για να ανακαλύψουν μικροί και μεγάλοι τη μαγεία και την ομορφιά της μουσικής. Σε έναν πλήρως εξοπλισμένο και ζεστό χώρο, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν και να καλλιεργήσουν την μουσική τους ικανότητα και αντίληψη τόσο στον κλασικό, όσο και τον σύγχρονο και τον παραδοσιακό τομέα. Είναι συνεργάτης ωδείων ανά την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.
Ο Σπύρος Παπανικόλας διδάσκει επίσης μουσική στο Αριστοτέλειο Κορινθιακό Εκπαιδευτήριο όπου πληθώρα μαθητών έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει και να έρθει σε επαφή με διάφορα είδη μουσικής, να συμμετάσχει ενεργά σε χορωδιακά σύνολα, ορχήστρες, και να εμπλουτίσει δημιουργικά με ποιοτικά χαρακτηριστικά το πρόγραμμα σπουδών του εκπαιδευτηρίου σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.
Πως γεννιέται η αγάπη σου για την μουσική;
Από τότε που ανακάλυψα ότι η ζωή μου είναι γεμάτη ήχους. Ένας κόσμος διαφορετικός απ αυτόν που βλέπουμε. Άλλη σφαίρα που μόνο οι μουσικοί και οι σωστοί ακροατές έχουν προνόμιο να ταξιδεύουν. Ένα ταξίδι στο σύμπαν με όχημα τον ήχο. Συναρπαστικό φαινόμενο.
Πως προκύπτει ο έρωτας με την κιθάρα;
Ο έρωτας με την κιθάρα, στην ουσία το αγγιγμα ενός ερωτικού πλάσματος με καθήλωσε απ την πρώτη στιγμή. Εξ’ απαλών ονύχων θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατώ μια κιθάρα. Απο τότε είναι η προέκταση της ψυχής μου, η ανάγκη έκφρασης και εξωτερίκευσης των συναισθημάτων μου.
Οι σημαντικότερες συνεργασίες σου, οι σταθμοί της πορείας σου;
Οι φίλοι μου είναι πολύτιμοι συνεργάτες και αντίστροφα. Αισθάνομαι τυχερός ως προς αυτό, γιατί έχω την τύχη να συνεργάζομαι αυτή τη στιγμη , αλλά και στο παρελθόν με σπουδαίους και καταξιωμένους ανθρώπους της Τέχνης. Ο καθένας για εμένα πολύτιμος Θησαυρός όπου μόνο θετικά έιχα να αποκομίσω. Αναφέρω τη συνεργασία μου με τον Γεώργιο Κουρουπό στους «Δραπέτες της Σκακιέρας», τον Μανώλη Μητσιά, τον Μανώλη Καρπάθιο κι εσένα φίλε Κώστα στο «Συγγνώμη Πόλη μου», την Πόλυ Πάνου, τον Μπάμπη Τσέρτο, τον Αριστέιδη Μόσχο και τόσους άλλους οι οποίοι υπήρξαν φάροι στην καλλιτεχνική μου πορεία.
Γιατί ξεκίνησες τη διδασκαλία;
Η διδασκαλία είναι η ολοκλήρωση για έναν μουσικό. Είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό χάρισμα και εφόσον το έχεις πρέπει να το αξιοποιήσεις για να ισορροπεις ως μουσικός και άνθρωπος. Έχω αρκετούς μαθητές και η σχέση μας είναι υψηλού επιπέδου δομημένη πάνω σε αιώνιες αρχές.
Τι πρέπει να διαθέτει ένας σωστός δάσκαλος;
Υπομονή, αγάπη, προσδοκίες και προπάντων να είναι παράδειγμα αισιοδοξίας και ελπίδας που τα χει ανάγκη ο μαθητής. Ο δάσκαλος μουσικής πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι σωστός παιδαγωγός, να μπορεί να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του το ήθος του να εκτελεί χρέη κηδεμόνα, φίλου ακόμα και ψυχοθεραπευτή. Αλλωστε η μουσική θεωρούνταν από αρχαιοτάτων χρόνων μέθοδος θεραπείας. Με τους ήχους τους κατάλληλους η ψυχή και το σώμα αντιδρούν, εκκρίνονται ορμόνες, εκτονώνεται ενέργεια. Αν το γνώριζε ο κόσμος θα έτρεχε να μάθει μουσική δίπλα στον κατάλληλο μουσικό - θεραπευτή.
Υπάρχει ενδιαφέρον από τα παιδιά και τους νεότερους για την μουσική και την κιθάρα;
Η κιθάρα είναι το πλησιέστερο όργανο στον άνθρωπο. Ο κιθαριστής αγκαλιάζει την κιθάρα και οι δονήσεις μεταφέρονται κατευθίαν στο ανθρώπινο σώμα. Επίσης οι επαφή με τις χορδές γίνεται δια της κρόυσης απο το δεξί χέρι και δια του πατήματος απο το αριστερό χέρι με τις άκρες των δακτύλων, με εξαίρεση την ηλεκρική όπου εκει χρησιμοποιείται και η πένα. Πάντοτε η κιθάρα ήταν δημοφιλές όργανο καθώς μπορεί να καλύψει κάθε έιδος μουσικής και εποχής. Είναι εύκολη στη μεταφορά, στην πραγματικότητα μια μικρή ορχήστρα στα χέρια του ικανού κιθαριστή. Αυτό κληροδοτείται από γενιά σε γενιά και μεταλαμπαδεύεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής.
Βοηθάει η μουσική στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου;
Η μουσική σμιλεύει τον άνθρωπο, χτίζει χαρακτήρα. Τον βοηθά να επικεντρώσει στο βάθος της ψυχής και να ανασύρει αρχεγονες καταβολές που τον κάνουν να νοιώθει την ενότητα της ανθρωπότητας από κτίσεως κόσμου μέχρι το άπειρο. Έτσι κοινωνικοποιειται μέσα απο την ενδοσκόπηση που είναι μια διαρκής και μοναχική διαδικασία. Το έργο του μουσικού τελικά γίνεται κτήμα όλης της κοινωνίας και μέσο για σύναψη σχέσεων, επαφών, αναζητήσεων κλπ. Αυτό είναι νομίζω αδιαμφισβήτητο από τ' αρχαία χρόνια. Σε κάθε εποχή είναι, όμως, ζητούμενα το πώς γίνεται ακριβώς αυτή η επίδραση, πόσο μπορεί να γίνεται αποτελεσματική για το καλό της κοινωνίας αλλά και της ίδιας της μουσικής τέχνης, επιπροσθέτως ποια μουσική έχει την μεγαλύτερη επίδραση. Διάβασα τελευταία σε ένα σύγχρονο μεγάλο συγγραφέα ότι "ο πίθηκος ενανθρωπίστηκε τραγουδώντας και ο άνθρωπος πιθηκοποιείται με την έλλειψή της". Ίσως είναι ποιητική υπερβολή, έχει θαρρώ και πολλά στοιχεία αλήθειας. Είναι τεράστιο θέμα.... Συνοπτικά θεωρώ ότι η σημερινή μουσική ως γενική, μαζική τάση εκφυλίζεται στον εμπορικό καταναλωτικό θόρυβο. Από την άλλη,όμως είμαστε πολύ τυχεροί γιατί ακόμα παράγεται ωραία μουσική στην Ελλάδα. Δεν προβάλλεται και θέλει να την ανακαλύπτει ο ακροτής, ιδιαίτερα οι νέοι, που είναι πιο ανοιχτοί σε επιρροές. Ως προς το πιο χρήσιμο και επιδραστικό είδος της μουσικής είναι νομίζω αυτό, που συνάδει με την λαϊκή παράδοση κάθε τόπου και μεταγγίζεται, εξελίσσεται στα σύγχρονα μουσικά έργα.
Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας καλός κιθαρίστας;
Μουσικοτητα, καλή τεχνική, δεξιοτεχνία. Αυτά τα τρία στοιχεία σε συνδυασμό με τη σοβαρότητα και τη διαρκή μελέτη συνιστούν θεμέλια για έναν καλό κιθαριστή. Η έμπνευση, το ταλέντο και η επίπονη και επίμονη καθημερινή δουλειά. Αυτά είναι για κάθε μουσικό. Ισχύει για όλα τα μουσικά όργανα πως έχουν κάποιες συγκεκριμένες αρχές, ένα σύστημα κανόνων παιξίματος τους οποίους σπουδάζει για παράδειγμα κάθε κιθαρίστας και από εκεί και πέρα ανάλογα με το ταλέντο και την έμπνευση τους εφαρμόζει, διανθίζει και εμπλουτίζει στο έργο του. Θα έλεγα ότι οι μεγάλοι σολίστες στα παιξίματα αναιρούν τους κανόνες βρίσκουν συχνά καινούργιους δρόμους.
Ο κορονοϊός άλλαξε τη ζωή μας, άλλαξε και τα δεδομένα της μουσικής εκπαίδευσης;
Βέβαια, όλα άλλαξαν σε επίπεδο επαφής. Αρχικά κάναμε μόνο διαδικτυακά και σιγά σιγά επανηλθαμε στο μάθημα εκ του συνεγγυς. Τίποτα όμως δεν είναι ίδιο πια. Και εμείς αλλάξαμε και οι μαθητές. Είναι μια πρόκληση που στο βάθος θα οδηγήσει σε καινούργια μονοπάτια. Ενα προοίμιο μιας νέας εποχής που ανοίγεται μπροστά μας.
Γράφεις τραγούδια;
Δεν έχω νιώσει την ανάγκη να εκφραστώ μέσω της σύνθεσης τραγουδιών πλην ελλαχίστων εξαιρέσεων για την ανάγκη κάποιου θεατρικού έργου. Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου αλλά πάντα μια δεύτερη σκέψη καταστέλλει αυτή την ιδέα. Γράφω όμως μουσική για θέατρο. Εχω επενδύσει αρκετά θεατρικά έργα με τη μουσική μου. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να το επιχειρίσω.
Ευχαριστώ βαριά που χρωστάς;
Στους δασκάλους μου. Χωρίς αυτούς η σφυριλάτηση της μουσικής μου προσωπικότητας θα ήταν ελλειπής. Μαθήτευσα πλάι σε σπουδαίους Δασκάλους-κιθαριστές όπως ο Γ. Νικολόπουλος, ο Μ. Κιταψιδάκης,ο Α. Χατζησταύρου, η συνάντιση με τον Pat Martino και τον Mike Stern υπήρξε για μένα εμπειρία ζωής. Η ακαδημαϊκή μου εκπαίδευση στην πορεία με έκανε να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο στη μαγεία και τον πλούτο της μουσικής.
Ένα όνειρο;
Να αναγνωριστεί η μουσική παιδεία στην Ελλάδα όπως και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Θα ήθελα πολύ να συναντώ σε κάθε γωνιά της χώρας ορχήστρες, μπάντες με νέα παιδιά να εκφράζονται με όχημα τη μουσική παράγοντας πολιτισμό.
Μια ευχή;
Να τελειώσει όλη αυτή η κρίση που βιώνουμε όσο πιο σύντομα γίνεται και να επιστρέψουμε χωρίς εμπόδια στις καλλιτεχνικές μας δραστηριότητες.
