Ο Στέλιος Τσουκιάς στο Ogdoo.gr

Τον Στέλιο Τσουκιά τον έχουμε ξεχωρίσει από τις πρώτες του εμφανίσεις στην Αθήνα. Ένα νέο παιδί που τραγουδά όσα αγαπά. Αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση. Τώρα, ήρθε η ώρα να μας παρουσιάσει την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά, σε δύο παραστάσεις στον Σταυρό του Νότου club. Θα τα πει ο ίδιος παρακάτω αλλά ας αναφέρουμε κάπου εδώ πως φράσεις όπως "Δεν ασχολούνται πια οι νέοι με τη μουσική" είναι άστοχες. Οι νέοι είναι εκεί έξω, είναι πολλοί (ευτυχώς) και καλώς ή κακώς - παρά τον καταιγισμό και την ευκολία της πληροφορίας που διέπει την εποχή μας- πρέπει να τους ψάξουμε από μόνοι μας. Εμείς, με αυτή την κουβέντα σας συστήνουμε μια πλευρά του Στέλιου Τσουκιά, τα υπόλοιπα μπορείτε να τα ακούσετε ζωντανά, αύριο Πέμπτη στον Σταυρό του Νότου club.

Τι κρατάς από τα Εξάρχεια που γεννήθηκες, τι από το Λονδίνο στο οποίο μένεις και τι από την Αθήνα στην οποία θα παρουσιάσεις σε 2 παραστάσεις το νέο σου δίσκο στον Σταυρό του Νότου;

Η κάθε εποχή είχε και την ομορφιά της. Τα Εξάρχεια της παιδικής μου ηλικίας ήταν διαφορετικά απ’ ότι είναι τώρα. Ένιωθα πιο ελεύθερος και ξένοιαστος, μπορεί και λόγω ηλικίας βέβαια. Με στενοχωρεί που η πλατεία έχει παραγκωνιστεί και είναι πια εστία επεισοδίων και μόνο. Η μετοίκηση μου στο Λονδίνο ήταν κομβικό σημείο για μένα. Βγήκα απ’ την συνήθεια και την ασφάλεια της πόλης μου, είδα καινούρια πράγματα, νέους λαούς, διαφορετικές μουσικές. Το Λονδίνο είναι σκληρή πόλη και αρκετά μοναχική κι αυτό με έφερε αντιμέτωπο με την ύπαρξη μου. Άλλαξα την ιδεολογία μου, τους στόχους μου, αμφισβήτησα πολλά πράγματα που είχα κάνει έως τότε και αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική, να δημιουργώ τα δικά μου τραγούδια και αυτό ήταν λυτρωτικό. Έτσι πήρα και την απόφαση να επιστρέψω στη πόλη που μεγάλωσα τελείως διαφορετικός. Με έναν δίσκο πια που έχει την προσωπική μου σφραγίδα αλλά και με μία στάση ζωής εντελώς διαφορετική, οντας κάτοικος Αθήνας πλέον. Την περασμένη Πέμπτη έγινε η πρώτη παρουσίαση του δίσκου στον Σταυρό του Νότου και έχει προγραμματιστεί άλλη μία στις 12 Δεκεμβρίου για να κλείσει αυτό το ταξίδι όμορφα, πριν την μίνι-περιοδεία που έχω ετοιμάσει εκτός Αθήνας, σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Θα παρουσιάσω τόσο τα τραγούδια του δίσκου όσο και αγαπημένες διασκευές, «πειραγμένες» ώστε να έρθουν κοντά στο συνολικό ήχο της μπάντας. Έχω και το τζουραδάκι μου πια στη σκηνή και ανυπομονώ να μοιραστώ τις μουσικές με όλους σας.

Ξεκίνησε περίπου πριν ενάμιση χρόνο παρέα με τον μουσικό και συνθέτη Κώστα Γεωργιάδη, που έχει αναλάβει την παραγωγή του δίσκου. Μετά από πολλές ώρες πειραματισμού, συζητήσεων και πολλής μουσικής, φτιάχτηκε ένας δίσκος που έχει βάση τον ηλεκτρισμό και την παράδοση μπολιασμένα με ήχους απ’ ολο τον κόσμο. Στο τελικό αποτέλεσμα έπαιξαν σημαντικό ρόλο και οι εξαιρετικοί μουσικοί που συμμετείχαν.

Ο κάθε ένας έδωσε την ενέργεια του και μοιράστηκε τον ιδιαίτερο ήχο του. Ο Παντελής Στόικος έγραψε τρομπέτες στο «Τι είναι αγάπη» και στο «Για όσα έχουμε ξεχάσει» και στα υπόλοιπα έδωσε την σφραγίδα του ο Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα). Στο ακορντεόν ακούμε τον εξαιρετικό δεξιοτέχνη Θάνο Σταυρίδη με τον οποίο μαζί ετοιμάζουμε και το μίνι τουρ στην επαρχία. Στο τραγούδι «Ξαστεριά» μου έκανε την τιμή να ηχογραφήσει τζουρά ο Δημήτρης Λάππας και στο τραγούδι «Δήμητρα» ο Γιάννης Καρακαλπακίδης στο λαούτο. Επίσης, σε όλα τα τραγούδια του δίσκου τύμπανα έπαιξε ο Γιώργος Μπαλτάς. Τέλος, ο Κώστας Γεωργιάδης έγραψε ηλεκτρικές κιθάρες, πλήκτρα και μπάσο και ανέλαβε όλους αυτούς του ήχους να τους εναρμονίσει στοχεύοντας σε μία ενιαία αισθητική. 

Η αλήθεια είναι πως η ερώτηση είναι τόσο δυνατή από μόνη της που ξαφνιάστηκα όταν την διάβασα. Με έβαλε σε σκέψεις. Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος μαθαίνει να προσαρμόζεται στους κανόνες της εκάστοτε κοινωνίας, να ακολουθεί συγκεκριμένα πρότυπα και τρόπο ζωής χωρίς απαραίτητα να έχει αναρωτηθεί αν πραγματικά κάνει αυτό που θέλει. Μεγαλώνουμε, πάμε σχολείο, περνάμε σχεδόν όλη μας τη μέρα είτε σε αίθουσες, είτε σε φροντιστήρια, να περάσουμε σε μία σχολή, να βρούμε μία καλή δουλειά, να κάνουμε και παιδιά. Και μετά; Μήπως έχουμε ξεχάσει να ζούμε; Δεν ξέρω αν το θέλουμε όλο αυτό όπως έχει στηθεί. Κι αυτός που κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό πολλές φορές και εν αγνοία του, ψεύτης δεν είναι; Απ’ την άλλη έχουμε τους συνειδητοποιημένους ψεύτες όπου το ψέμα και η υποκρισία έχει γίνει τρόπος ζωής τους. Και δεν μιλώ μόνο για τους πολιτικούς, τους προέδρους χωρών, τους ιερείς με τα φανταχτερά πετραχήλια. Σε όλους τους χώρους θα τους βρεις. Εξουσιάζουν με τον δικό τους τρόπο και το ψέμα, και ο δόλος είναι η οδός να ανέβουν ψηλά στην ιεραρχία. Στην ιεραρχία, όχι στη ζωή.  [Μιλάω για τον κανόνα, φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Δεν μου αρέσει να τα ισοπεδώνουμε και όλα.] Άρα, καταλήγουμε πάλι στον άνθρωπο. Σε εμάς, που πρέπει κάποια στιγμή να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Εκεί θα βρεθεί η αλήθεια. Με αυτή τη σκέψη στο νου μου γεννήθηκε και ο «Άγιος Ψεύτης».

Είσαι ένας νέος καλλιτέχνης ο οποίος είναι εξαιρετικά ευαισθητοποιημένος και αυτό φαίνεται από τα προσωπικά σου τραγούδια αλλά και από εκείνα που επιλέγεις να ερμηνεύσεις στις παραστάσεις σου. Δεδομένης της προσωπικότητάς σου πως σου φάνηκε που καταψηφίστηκε η τροποποίηση του Άρθρου 5 του Συντάγματος, που προέβλεπε ρητή προσθήκη της απαγόρευσης διακρίσεων βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού;

Τι να πω γι’ αυτό. Για τα αυτονόητα δηλαδή που δυστυχώς όμως, ακόμα και στο τέλος του 2019 δεν είναι. Τι είναι ο ρατσισμός και πώς γίνεται να υφίσταται ακόμα σε κάθε πτυχή της ζωής μας; Δεν χωράει στην λογική μου. Είναι μία αντίληψη υπεροχής και ανωτερότητας που διαμορφώθηκε ιστορικά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και εξακολουθεί να «εμπνέει» κάποιους ανεγκέφαλους και μάλλον, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, ανισόρροπους ανθρώπους μέσα στους αιώνες που πιστεύουν πως η φυλή τους, το χρώμα τους, η θρησκεία τους ή ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους είναι και ο καλύτερος. Είναι τρομακτικό, μετά κυρίως από τα ολέθρια αποτελέσματα της εφαρμογής των ρατσιτστικών αντιλήψεων μέσα στον 20ο αιώνα, να μην βλέπουμε πως όλοι είμαστε ίδιοι πάνω σ’αυτόν τον «βράχο» και το ότι αποκαλούμαστε για παράδειγμα Ευρωπαίοι είναι απλά τυχαίο. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε γεννηθεί σε εμπόλεμη ζώνη. Αν αυτή ήταν η τύχη των Ελλήνων αυτήν την εποχή, θα μιλούσαμε για διαφορετικά πράγματα τώρα. Αν είχαμε το χρόνο. Η καταψήφιση της τροποποίησης του Άρθρου 5 του Συντάγματος είναι στα δικά μου μάτια κομμάτι του παιχνιδιού και αυτής της εχθρικής αντίληψης και υποτιμητικής στάσης απέναντι στο διαφορετικό που κατέχει μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και εδώ και σε άλλες χώρες του κόσμου. Η αποδοχή όλων, ανεξαρτήτως διαφορών είναι ένα βήμα μπροστά, είναι εξύψωση για τον άνθρωπο. Σημαίνει παραχωρήσεις, δικαίωμα στη συμμετοχή στα κοινά, μοιρασιά αυτών που κάποιοι κρατούν για τον εαυτό τους. Κυρίως οι πολιτικοί φοβούνται τα βήματα μπροστά γιατί το μόνο που ενδιαφέρει τον εκάστοτε πολιτικό είναι η ζεστή θέση στη Βουλή που έρχεται με ψηφοθηρία. Ε πως να πάει έτσι μπροστά ο τόπος; Η απάντηση που δίνω είναι πως όλα ξεκινούν από εμάς. Μόνο έτσι θα αλλάξουμε τον κόσμο. Αλλάζοντας τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σίγουρα όχι μόνο τους καλλιτέχνες αλλά όλο τον κόσμο επηρεάζει οποιοδήποτε κοινωνικό ή πολιτικό κατάλοιπο, τουλάχιστον έτσι όπως έχει στηθεί η κοινωνία απ΄ τη βάση της. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να ανακαλύψω την αγνή πλευρά της τέχνης χωρίς να προεξοφλώ την δημιουργία ενός τραγουδιού σκεπτόμενος το μετά.

Είναι πολλά που αγάπησα και πολλά που έπεσαν στα αυτιά μου και είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κάποια album ενδεικτικά είναι «Τα λάθη» από Λάργκο και το «Age of Aquarious» από VIC. Από τραγούδια ξεχώρισα τον «Κήπο της Εδέμ».

Θα παιχτούν πρώτη φορά όλα τα τραγούδια του δίσκου ζωντανά. Αυτό από μόνο του με φέρνει σε αμηχανία αλλά απ’ την άλλη και σε μεγάλη προσμονή. Ήδη ο κόσμος ανταποκρίθηκε την πρώτη Πέμπτη και αγκάλιασε την μουσική μου. Είναι μοναδικό συναίσθημα κάτι που έχεις γράψει σε μία προσωπική στιγμή να βγαίνει εκεί «έξω» και να το αγκαλιάζει ο κόσμος. Πέραν των τραγουδιών μου, έχουμε ετοιμάσει και αγαπημένες διασκευές που έχω «πειράξει», τραγούδια των Σ.Μάλαμα, Γ.Αγγελάκα, Θ. Παπακωνσταντίνου, Α.Ιωαννίδη, Π.Σιδηρόπουλου, ένα τραγούδια από τα Διάφανα Κρίνα και άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών, ώστε να έρθουν κοντά στον ήχο που θέλω να παρουσιάζω στα live μου. Σας περιμένω όλους την Πέμπτη λοιπόν!