Το «Κεκλεισμένων των θυρών», ένα από τα πιο σημαντικά έργα της θεατρικής παραγωγής του Σάρτρ, είναι ένα φιλοσοφικό θεατρικό δοκίμιο, που μιλά για την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Σε λίγες μέρες το έργο θα κάνει πρεμιέρα στο Studio Μαυρομιχάλη, σε μια φρέσκια ανάγνωση του Στέλιου Πετράκη.
Εμείς μιλήσαμε μ’ έναν από τους πρωταγωνιστές της παράστασης, τον Γιάννη Κατή. Ο ίδιος μας μίλησε για την πορεία του στο χώρο, τα όνειρά του αλλά και πώς μια τυχαία συνάντηση με τον Ντάνιελ Μπρουλ τον έπεισε να γίνει ηθοποιός, ενώ μας εξομολογήθηκε πόσο κοντά είναι στη γνωστή φράση του Σάρτρ που υποστηρίζει ότι «Η κόλαση είναι οι άλλοι»….
Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείτε και να μας πείτε μας δύο λόγια για εσάς
Είμαι ο Γιάννης Κατής. Ας πούμε ότι βρίσκομαι στα πρώτα μου βήματα στο χώρο της υποκριτής τέχνης. Φοίτησα για τρία χρόνια σε ένα θεατρικό εργαστήρι και συνεχίζω να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου παρακολουθώντας σεμινάρια υποκριτικής. Ξεκινώντας όλο αυτό το ταξίδι της δημιουργίας μέσα από το θέατρο συνειδητοποίησα την ανάγκη για έκφραση που είχα μέσα μου.
Πότε γεννήθηκε μέσα σας το μικρόβιο της υποκριτικής;
Πριν χρόνια έζησα στο Λονδίνο, ήταν μια απόφαση της στιγμής χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Βρέθηκα λοιπόν εκεί και ξεκίνησα να κάνω διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή γνώρισα μια κοπέλα που σπούδαζε υποκριτική. Άρχισε να μου λέει τι κάνουν στη σχολή και γενικά να μου παρουσιάζει τον κόσμο της δημιουργίας. Τότε ξεκίνησε να μου μπαίνει η ιδέα. Άρχισα να νιώθω ότι αυτά που ακούω με αφορούν παραπάνω από όσο περίμενα, σαν να συνάντησα ξαφνικά μια κρυφή μου ανάγκη. Για το αστείο της υπόθεσης να σου αναφέρω ότι εκείνες τις μέρες σε ένα εστιατόριο που δούλευα συνάντησα τον Ντάνιελ Μπρουλ και στην ουσία με παρότρυνε να γίνω ηθοποιός, κάπως έτσι γυρνώντας στην Ελλάδα ξεκίνησε η αναζήτηση μου.
Τις επόμενες ημέρες ανεβαίνει η παράσταση «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πολ Σαρτρ, σε σκηνοθεσία του Στέλιου Πετράκη. Ποιο ρόλο ερμηνεύετε;
Η πρεμιέρα μας είναι την 1η Μαρτίου και ερμηνεύω τον Ζοζεφ Γκαρσεν, τον ανδρικό ρόλο του έργου.
Πώς προσεγγίζει ο Στέλιος Πετράκης το έργο του Σάρτρ;
Ο Στέλιος Πετράκης έχει προσεγγίσει το έργο με μια φρέσκια ματιά προσπαθώντας να υπογραμμίσει τα κωμικά στοιχεία του έργου χωρίς όμως να διακυβεύεται το νόημα του. Έχουν γίνει πολύπλευρες ερμηνευτικές προσεγγίσεις οι οποίες συνδυάζονται επί σκηνής. Φόρμα και ρεαλισμός συναντιούνται σε ένα λιτό σκηνικό "κόλασης".
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Στέλιο για την εμπιστοσύνη, όπως επίσης τη Χρυσάνθη Παπαλεβέντη, τη Μαρίζα Μανατάκη, την Τάμμυ Κασιμάτη και την Μαρτίνα Ολχάβα για αυτήν την υπέροχη συνεργασία.
Ο Σάρτρ υποστήριζε ότι: «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Προσωπικά, πώς ερμηνεύετε τη φράση;
Αυτή η φράση δυστυχώς δικαιώνεται και βρίσκει έφορο έδαφος όλο και περισσότερο στην κοινωνία που ζούμε. Βολεύει η κόλαση μας να είναι οι άλλοι, να είναι ο απέναντι, ο διπλανός, ο άγνωστος και ο γνωστός. Βολεύει να μην δούμε όλοι μαζί τι πραγματικά μας φέρνει την "κόλαση" γιατί αυτό θα δημιουργούσε συσπείρωση. Και έτσι μόνοι και αποδυναμωμένοι γινόμαστε ο ένας η κόλαση του άλλου. Στον άλλον θα προβάλουμε όλες μας τις πληγές, τις αδυναμίες, τον θυμό μας γιατί πολύ απλά αυτό είναι που βολεύει.
Θα μπορούσαμε να ερμηνεύουμε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους τη φράση του Σαρτρ αλλά σε αυτή την περίοδο που διανύουμε για μένα μεταφράζεται με αυτόν τον τρόπο, ίσως σε άλλη φάση να σου απαντούσα κάτι διαφορετικό.
Έχετε συμμετάσχει και σε αρκετές διαφημίσεις. Τι σας έδωσε αυτή η εμπειρία;
Με έφερε σε επαφή με την κάμερα, ήταν κάτι καινούριο για μένα. Είναι ένας άλλος κόσμος, μαθαίνεις πώς πρέπει να στηθείς που πρέπει να κοιτάς και εξοικειώνεσαι με τη διαδικασία των γυρισμάτων. Βρήκα την εμπειρία πολύ ενδιαφέρουσα και έμαθα πολλά πράγματα. Οπότε, μπορώ να πω ότι σίγουρα κέρδισα καινούργια εργαλεία.
Πώς ονειρεύεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Δεν ξέρω τι ακριβώς να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση... Τα τελευταία χρόνια μας έφεραν ακαριαία απέναντι σε αυτό που λέμε : «δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει» . Τελικά όντως όλα στη ζωή μπορούν να ανατραπούν, να αλλάξουν. Οπότε ας πούμε ότι ονειρεύομαι σε δέκα χρόνια να ζω όπως θα νιώθω και θα επιθυμώ. Σίγουρα θέλω να είναι καλά οι δικοί μου άνθρωποι και εγώ. Μακάρι, όλοι μας να ζούσε μια πιο αλληλέγγυα κοινωνία.
«Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πολ Σαρτρ από την «Akatsuki Theatre Company» στο Studio Μαυρομιχάλη από 01/03/2023 – 09/04/2023, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00.
Υπόθεση:
Τρεις διαφορετικοί ανθρώπινοι χαρακτήρες, που συμβολίζουν το τρίπτυχο του ανθρώπινου ψυχισμού (Προεγώ, Υπερεγώ, Εγώ), συνυπάρχουν σ' έναν μεταφυσικό χώρο, άχρονο και αδρανή, ο οποίος συμβολίζει την κόλαση. Εκεί, τους υποδέχεται το «Γκαρσόν», ένα δισυπόστατο πλάσμα που τους οδηγεί διαδοχικά στο συγκεκριμένο δωμάτιο και τους εξηγεί τους «κανόνες λειτουργίας», σχολιάζει, παρεμβαίνει και φυσικά….απολαμβάνει την εξέλιξη.
Η κόλαση όμως δεν είναι αυτό που περίμεναν οι τρείς νεκροί. Δεν υπάρχουν όργανα βασανιστηρίων παρά μόνο ένα σαλόνι με …ευρωπαϊκή επίπλωση.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σχεδόν άδειο δωμάτιο, με τρεις πολυθρόνες διαφορετικού χρώματος οι οποίες αποτελούν το κεντρικό σετ της σκηνικής σύνθεσης. Οι τρεις προσφάτως αποβιώσαντες χαρακτήρες αναζητούν τον Δήμιο που θα τους υποβάλλει στα βασανιστήρια που τους αξίζουν, αλλά μάταια. Ο Δήμιος είναι ο κάθε ένας από τους τρείς για τους άλλους δυο και η τιμωρία τους είναι η αναγκαστική συνύπαρξή τους σε αυτό το δωμάτιο για πάντα.
Οι τρεις ήρωες, υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις παρεμβάσεις του «Γκαρσόν», σταδιακά εξομολογούνται ο ένας στον άλλον τις αμαρτίες τους, τους λόγους για τους οποίους βρέθηκαν στην κόλαση και όσο γνωρίζονται καλύτερα, αντιλαμβάνονται πως η διαφορετικότητά τους καθιστά την συνύπαρξή τους αδύνατη, ένα σκέτο βασανιστήριο…
Λίγα λόγια για τη Θεατρική Ομάδα «Akatsuki Theatre Company»:
Η Akatsuki Theatre Company («Ακάτσουκι Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία») ιδρύθηκε το 2017 στοχεύοντας σε ένα μη ρεαλιστικό θέατρο, αντλώντας κυρίως από έργα της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, της Λογοτεχνίας Τρόμου, των Ιαπωνικών anime και manga και γενικότερα της ποπ κουλτούρας. Πρώτη παράσταση της Akatsuki ήταν το «Techou-To Tεφτέρι» του Στέλιου Πετράκη, στο Θέατρο Λύχνος το 2017. Την ίδια χρονιά η ομάδα συμμετείχε με το ίδιο έργο στο 4ο Φεστιβάλ του Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΟΕΘ-ΣΕΗ) και απέσπασε ενθουσιώδη σχόλια.
Η δεύτερη παράσταση της Ομάδας ήταν το «KURO» του Στέλιου Πετράκη, στο Θέατρο ΠΚ το 2020. Επρόκειτο για μια θεατρική συνάντηση των θρύλων της Ιαπωνίας μ’ εκείνους του ελληνικού πολιτισμού, της ιαπωνικής ποίησης «χαϊκού» με την ελληνική δημοτική ποίηση και την αρχαία τραγωδία, επενδυμένη με την πρωτότυπη μουσική του συνθέτη Αντώνη Καραθανασόπουλου.
Η Akatsuki συνεργάζεται με καταξιωμένους αλλά κυρίως με νέους ηθοποιούς δίνοντάς τους την ευκαιρία να δοκιμαστούν σε σημαντικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία/Δραματουργική Επεξεργασία/Επιμέλεια Κίνησης: Στέλιος Πετράκης
Βοηθ. Σκηνοθέτη: Μαρίζα Μανατάκη
Σκηνικά/Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Πρωτότυπη Μουσική/Video: Φοίβος Σαμαρτζής
Χορογραφία: Χρυσάνθη Παπαλεβέντη
Hair Styling: Γιώργος Οικονομόπουλος
Φωτογραφίες: Δημήτρης Λαντζούνης
Εικαστική Επιμέλεια/Γραφιστικά: Παναγιώτης Λυκουρίδης
Οι μπαρόκ πολυθρόνες είναι χορηγία της Mousas Galleri
Ερμηνεύουν οι: Τάμμυ Κασιμάτη, Γιάννης Κατής, Μαρίζα Μανατάκη, Μαρτίνα Ολχάβα, Χρυσάνθη Παπαλεβέντη.
INFO:
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00
Πρώτη παράσταση: 1η Μαρτίου 2023
Τελευταία παράσταση: 6 Απριλίου 2023
Στο Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα 114 72
Τηλέφωνο: 21 0645 3330
Προπώληση: viva.gr
Τιμές εισιτηρίων:
γενική είσοδος : 12€
ανεργίας, άνω των 65, φοιτητικό, ατέλειες: 10€
Διάρκεια: 75’
Εμείς μιλήσαμε μ’ έναν από τους πρωταγωνιστές της παράστασης, τον Γιάννη Κατή. Ο ίδιος μας μίλησε για την πορεία του στο χώρο, τα όνειρά του αλλά και πώς μια τυχαία συνάντηση με τον Ντάνιελ Μπρουλ τον έπεισε να γίνει ηθοποιός, ενώ μας εξομολογήθηκε πόσο κοντά είναι στη γνωστή φράση του Σάρτρ που υποστηρίζει ότι «Η κόλαση είναι οι άλλοι»….
Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείτε και να μας πείτε μας δύο λόγια για εσάς
Είμαι ο Γιάννης Κατής. Ας πούμε ότι βρίσκομαι στα πρώτα μου βήματα στο χώρο της υποκριτής τέχνης. Φοίτησα για τρία χρόνια σε ένα θεατρικό εργαστήρι και συνεχίζω να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου παρακολουθώντας σεμινάρια υποκριτικής. Ξεκινώντας όλο αυτό το ταξίδι της δημιουργίας μέσα από το θέατρο συνειδητοποίησα την ανάγκη για έκφραση που είχα μέσα μου.
Πότε γεννήθηκε μέσα σας το μικρόβιο της υποκριτικής;
Πριν χρόνια έζησα στο Λονδίνο, ήταν μια απόφαση της στιγμής χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Βρέθηκα λοιπόν εκεί και ξεκίνησα να κάνω διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή γνώρισα μια κοπέλα που σπούδαζε υποκριτική. Άρχισε να μου λέει τι κάνουν στη σχολή και γενικά να μου παρουσιάζει τον κόσμο της δημιουργίας. Τότε ξεκίνησε να μου μπαίνει η ιδέα. Άρχισα να νιώθω ότι αυτά που ακούω με αφορούν παραπάνω από όσο περίμενα, σαν να συνάντησα ξαφνικά μια κρυφή μου ανάγκη. Για το αστείο της υπόθεσης να σου αναφέρω ότι εκείνες τις μέρες σε ένα εστιατόριο που δούλευα συνάντησα τον Ντάνιελ Μπρουλ και στην ουσία με παρότρυνε να γίνω ηθοποιός, κάπως έτσι γυρνώντας στην Ελλάδα ξεκίνησε η αναζήτηση μου.
Τις επόμενες ημέρες ανεβαίνει η παράσταση «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πολ Σαρτρ, σε σκηνοθεσία του Στέλιου Πετράκη. Ποιο ρόλο ερμηνεύετε;
Η πρεμιέρα μας είναι την 1η Μαρτίου και ερμηνεύω τον Ζοζεφ Γκαρσεν, τον ανδρικό ρόλο του έργου.
Πώς προσεγγίζει ο Στέλιος Πετράκης το έργο του Σάρτρ;
Ο Στέλιος Πετράκης έχει προσεγγίσει το έργο με μια φρέσκια ματιά προσπαθώντας να υπογραμμίσει τα κωμικά στοιχεία του έργου χωρίς όμως να διακυβεύεται το νόημα του. Έχουν γίνει πολύπλευρες ερμηνευτικές προσεγγίσεις οι οποίες συνδυάζονται επί σκηνής. Φόρμα και ρεαλισμός συναντιούνται σε ένα λιτό σκηνικό "κόλασης".
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Στέλιο για την εμπιστοσύνη, όπως επίσης τη Χρυσάνθη Παπαλεβέντη, τη Μαρίζα Μανατάκη, την Τάμμυ Κασιμάτη και την Μαρτίνα Ολχάβα για αυτήν την υπέροχη συνεργασία.
Ο Σάρτρ υποστήριζε ότι: «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Προσωπικά, πώς ερμηνεύετε τη φράση;
Αυτή η φράση δυστυχώς δικαιώνεται και βρίσκει έφορο έδαφος όλο και περισσότερο στην κοινωνία που ζούμε. Βολεύει η κόλαση μας να είναι οι άλλοι, να είναι ο απέναντι, ο διπλανός, ο άγνωστος και ο γνωστός. Βολεύει να μην δούμε όλοι μαζί τι πραγματικά μας φέρνει την "κόλαση" γιατί αυτό θα δημιουργούσε συσπείρωση. Και έτσι μόνοι και αποδυναμωμένοι γινόμαστε ο ένας η κόλαση του άλλου. Στον άλλον θα προβάλουμε όλες μας τις πληγές, τις αδυναμίες, τον θυμό μας γιατί πολύ απλά αυτό είναι που βολεύει.
Θα μπορούσαμε να ερμηνεύουμε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους τη φράση του Σαρτρ αλλά σε αυτή την περίοδο που διανύουμε για μένα μεταφράζεται με αυτόν τον τρόπο, ίσως σε άλλη φάση να σου απαντούσα κάτι διαφορετικό.
Έχετε συμμετάσχει και σε αρκετές διαφημίσεις. Τι σας έδωσε αυτή η εμπειρία;
Με έφερε σε επαφή με την κάμερα, ήταν κάτι καινούριο για μένα. Είναι ένας άλλος κόσμος, μαθαίνεις πώς πρέπει να στηθείς που πρέπει να κοιτάς και εξοικειώνεσαι με τη διαδικασία των γυρισμάτων. Βρήκα την εμπειρία πολύ ενδιαφέρουσα και έμαθα πολλά πράγματα. Οπότε, μπορώ να πω ότι σίγουρα κέρδισα καινούργια εργαλεία.
Πώς ονειρεύεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Δεν ξέρω τι ακριβώς να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση... Τα τελευταία χρόνια μας έφεραν ακαριαία απέναντι σε αυτό που λέμε : «δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει» . Τελικά όντως όλα στη ζωή μπορούν να ανατραπούν, να αλλάξουν. Οπότε ας πούμε ότι ονειρεύομαι σε δέκα χρόνια να ζω όπως θα νιώθω και θα επιθυμώ. Σίγουρα θέλω να είναι καλά οι δικοί μου άνθρωποι και εγώ. Μακάρι, όλοι μας να ζούσε μια πιο αλληλέγγυα κοινωνία.
«Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πολ Σαρτρ από την «Akatsuki Theatre Company» στο Studio Μαυρομιχάλη από 01/03/2023 – 09/04/2023, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00.
Υπόθεση:
Τρεις διαφορετικοί ανθρώπινοι χαρακτήρες, που συμβολίζουν το τρίπτυχο του ανθρώπινου ψυχισμού (Προεγώ, Υπερεγώ, Εγώ), συνυπάρχουν σ' έναν μεταφυσικό χώρο, άχρονο και αδρανή, ο οποίος συμβολίζει την κόλαση. Εκεί, τους υποδέχεται το «Γκαρσόν», ένα δισυπόστατο πλάσμα που τους οδηγεί διαδοχικά στο συγκεκριμένο δωμάτιο και τους εξηγεί τους «κανόνες λειτουργίας», σχολιάζει, παρεμβαίνει και φυσικά….απολαμβάνει την εξέλιξη.
Η κόλαση όμως δεν είναι αυτό που περίμεναν οι τρείς νεκροί. Δεν υπάρχουν όργανα βασανιστηρίων παρά μόνο ένα σαλόνι με …ευρωπαϊκή επίπλωση.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σχεδόν άδειο δωμάτιο, με τρεις πολυθρόνες διαφορετικού χρώματος οι οποίες αποτελούν το κεντρικό σετ της σκηνικής σύνθεσης. Οι τρεις προσφάτως αποβιώσαντες χαρακτήρες αναζητούν τον Δήμιο που θα τους υποβάλλει στα βασανιστήρια που τους αξίζουν, αλλά μάταια. Ο Δήμιος είναι ο κάθε ένας από τους τρείς για τους άλλους δυο και η τιμωρία τους είναι η αναγκαστική συνύπαρξή τους σε αυτό το δωμάτιο για πάντα.
Οι τρεις ήρωες, υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις παρεμβάσεις του «Γκαρσόν», σταδιακά εξομολογούνται ο ένας στον άλλον τις αμαρτίες τους, τους λόγους για τους οποίους βρέθηκαν στην κόλαση και όσο γνωρίζονται καλύτερα, αντιλαμβάνονται πως η διαφορετικότητά τους καθιστά την συνύπαρξή τους αδύνατη, ένα σκέτο βασανιστήριο…
Λίγα λόγια για τη Θεατρική Ομάδα «Akatsuki Theatre Company»:
Η Akatsuki Theatre Company («Ακάτσουκι Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία») ιδρύθηκε το 2017 στοχεύοντας σε ένα μη ρεαλιστικό θέατρο, αντλώντας κυρίως από έργα της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, της Λογοτεχνίας Τρόμου, των Ιαπωνικών anime και manga και γενικότερα της ποπ κουλτούρας. Πρώτη παράσταση της Akatsuki ήταν το «Techou-To Tεφτέρι» του Στέλιου Πετράκη, στο Θέατρο Λύχνος το 2017. Την ίδια χρονιά η ομάδα συμμετείχε με το ίδιο έργο στο 4ο Φεστιβάλ του Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΟΕΘ-ΣΕΗ) και απέσπασε ενθουσιώδη σχόλια.
Η δεύτερη παράσταση της Ομάδας ήταν το «KURO» του Στέλιου Πετράκη, στο Θέατρο ΠΚ το 2020. Επρόκειτο για μια θεατρική συνάντηση των θρύλων της Ιαπωνίας μ’ εκείνους του ελληνικού πολιτισμού, της ιαπωνικής ποίησης «χαϊκού» με την ελληνική δημοτική ποίηση και την αρχαία τραγωδία, επενδυμένη με την πρωτότυπη μουσική του συνθέτη Αντώνη Καραθανασόπουλου.
Η Akatsuki συνεργάζεται με καταξιωμένους αλλά κυρίως με νέους ηθοποιούς δίνοντάς τους την ευκαιρία να δοκιμαστούν σε σημαντικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία/Δραματουργική Επεξεργασία/Επιμέλεια Κίνησης: Στέλιος Πετράκης
Βοηθ. Σκηνοθέτη: Μαρίζα Μανατάκη
Σκηνικά/Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Πρωτότυπη Μουσική/Video: Φοίβος Σαμαρτζής
Χορογραφία: Χρυσάνθη Παπαλεβέντη
Hair Styling: Γιώργος Οικονομόπουλος
Φωτογραφίες: Δημήτρης Λαντζούνης
Εικαστική Επιμέλεια/Γραφιστικά: Παναγιώτης Λυκουρίδης
Οι μπαρόκ πολυθρόνες είναι χορηγία της Mousas Galleri
Ερμηνεύουν οι: Τάμμυ Κασιμάτη, Γιάννης Κατής, Μαρίζα Μανατάκη, Μαρτίνα Ολχάβα, Χρυσάνθη Παπαλεβέντη.
INFO:
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00
Πρώτη παράσταση: 1η Μαρτίου 2023
Τελευταία παράσταση: 6 Απριλίου 2023
Στο Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα 114 72
Τηλέφωνο: 21 0645 3330
Προπώληση: viva.gr
Τιμές εισιτηρίων:
γενική είσοδος : 12€
ανεργίας, άνω των 65, φοιτητικό, ατέλειες: 10€
Διάρκεια: 75’
