Ο Μανώλης Φάμελλος παραχώρησε συνέντευξη στη Ζωή Λιάκα και την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (11 Μαΐου 2023).
Πολύ ενδιαφέρουσα η συνομιλία τους με ιδιαίτερες στιγμές.
Σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης του Μανώλη Φάμελλου στην καλή δημοσιογράφο -και φίλη- Ζωή Λιάκα.
…Μεγάλωσα ως Βενιαμίν σε μια οικογένεια που ζούσε μέσα στη μικροαστική κανονικότητα της πόλης, χωρίς τον πατέρα, από αρκετά νωρίς και με περιορισμένα οικονομικά, που δεν διέφεραν όμως και τόσο από τα αντίστοιχα των παιδιών της γειτονιάς γενικότερα. Μπορώ να πω πως και οι ειδικές οικογενειακές συνθήκες και το ευρύτερο αστικό κοινωνικό περιβάλλον δεν μας πρόσφεραν πολλά από την υλική πλευρά, όμως από την άλλη, η αφθονία, όπως αποδεικνύεται περίτρανα σήμερα, είναι ο καθοριστικότερος ανασταλτικός παράγοντας αν θέλεις να κάνεις κάτι, μια προσπάθεια να τραβήξεις τον εαυτό σου από τα μαλλιά και όπου βγει…
Ο πατέρας σας πως έφυγε
Ατύχημα εν ώρα εργασίας. Εκείνος ήταν πολυπράγμων, εγώ προέκυψα μονοθεματικός, αλλά με είχε εισαγάγει στη μουσική, έπαιζε μπουζούκι και του άρεσαν τα λαϊκά, υπήρξε μάλιστα και μια βραχύβια οικογενειακή κομπανία. Παράλληλα ο αδελφός του πατέρα μου είχε περισσότερες αναζητήσεις προς το έντεχνο, έτσι, αν θέλεις, ολοκληρώθηκε η πρωτοβάθμια μαθητεία στο ελληνικό τραγούδι.
Μέσα από τη μουσική βρήκατε τρόπο να κάνετε παρόντα τον πατέρα σας;
Το έχω σκεφτεί και αυτό. Αλλά ίσως παράλληλα να ήθελα να κάνω τον εαυτό μου διακριτό από αυτόν αφού ιδίως τα πρώτα χρόνια η απουσία ήταν επιβλητικότερη από κάθε άλλη παρουσία. Εδώ υπήρξε και μια αντιστροφή. Η ποπ μουσική συγκινούσε περισσότερο τον αδελφό μου, ο οποίος έπαιζε κιθάρα τα πρώτα χρόνια κι εγώ μπουζούκι. Η κιθάρα του Σωκράτη που είχε μείνει αφημένη στο δωμάτιο έμελλε να γίνει τελικά το όργανο που έγραψα τα περισσότερα μου τραγούδια.
Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (11 Μαΐου 2023)
Πολύ ενδιαφέρουσα η συνομιλία τους με ιδιαίτερες στιγμές.
Σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης του Μανώλη Φάμελλου στην καλή δημοσιογράφο -και φίλη- Ζωή Λιάκα.
…Μεγάλωσα ως Βενιαμίν σε μια οικογένεια που ζούσε μέσα στη μικροαστική κανονικότητα της πόλης, χωρίς τον πατέρα, από αρκετά νωρίς και με περιορισμένα οικονομικά, που δεν διέφεραν όμως και τόσο από τα αντίστοιχα των παιδιών της γειτονιάς γενικότερα. Μπορώ να πω πως και οι ειδικές οικογενειακές συνθήκες και το ευρύτερο αστικό κοινωνικό περιβάλλον δεν μας πρόσφεραν πολλά από την υλική πλευρά, όμως από την άλλη, η αφθονία, όπως αποδεικνύεται περίτρανα σήμερα, είναι ο καθοριστικότερος ανασταλτικός παράγοντας αν θέλεις να κάνεις κάτι, μια προσπάθεια να τραβήξεις τον εαυτό σου από τα μαλλιά και όπου βγει…
Ο πατέρας σας πως έφυγε
Ατύχημα εν ώρα εργασίας. Εκείνος ήταν πολυπράγμων, εγώ προέκυψα μονοθεματικός, αλλά με είχε εισαγάγει στη μουσική, έπαιζε μπουζούκι και του άρεσαν τα λαϊκά, υπήρξε μάλιστα και μια βραχύβια οικογενειακή κομπανία. Παράλληλα ο αδελφός του πατέρα μου είχε περισσότερες αναζητήσεις προς το έντεχνο, έτσι, αν θέλεις, ολοκληρώθηκε η πρωτοβάθμια μαθητεία στο ελληνικό τραγούδι.
Μέσα από τη μουσική βρήκατε τρόπο να κάνετε παρόντα τον πατέρα σας;
Το έχω σκεφτεί και αυτό. Αλλά ίσως παράλληλα να ήθελα να κάνω τον εαυτό μου διακριτό από αυτόν αφού ιδίως τα πρώτα χρόνια η απουσία ήταν επιβλητικότερη από κάθε άλλη παρουσία. Εδώ υπήρξε και μια αντιστροφή. Η ποπ μουσική συγκινούσε περισσότερο τον αδελφό μου, ο οποίος έπαιζε κιθάρα τα πρώτα χρόνια κι εγώ μπουζούκι. Η κιθάρα του Σωκράτη που είχε μείνει αφημένη στο δωμάτιο έμελλε να γίνει τελικά το όργανο που έγραψα τα περισσότερα μου τραγούδια.
Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (11 Μαΐου 2023)
