την Πέννυ Ραμαντάνη να έχει αποχωρήσει, καινούρια μέλη στη σύσταση και νέο ήχο!
Ο Λευτέρης Πλιάτσικας, ο άνθρωπος που δημιούργησε το συγκρότημα το 1999, μας συνάντησε στα γραφεία του Ogdoo Music Group και με αφορμή το πρόσφατο single «Δεν ξέρω τίποτα για μένα», όπου συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας, μιλά για τα νέα δεδομένα, τα νέα τραγούδια, τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις δραστηριότητές του.
Να ξεκινήσουμε με τη νέα σύσταση των Όναρ;
Ναι, το 2013 αποχώρησε η Πέννυ Ραμαντάνη, που ήταν η βασική τραγουδίστρια μαζί με μένα. Ετοιμάζαμε το «Η αγάπη είναι παντού και είναι τώρα» όπου συνυπογράφει στίχους και μουσική και μετά από λίγο αποχώρησε. Από τότε είμαι μόνος μου σα φωνή στο γκρουπ, όπως και παλιά τις συνθέσεις τις κάνω εγώ και τη συγκεκριμένη στιγμή οι Όναρ είναι τρία άτομα. Είναι μαζί μου, δηλαδή, ο Θοδωρής & ο Λουκάς Καλαντζάκος, δύο αδέρφια που είναι και καθηγητές του Μέλυδρον, ο ένας κιθαρίστας κι ο άλλος ντραμίστας. Έχει βγει ένα αποτέλεσμα πολύ ικανοποιητικό για μένα. Είναι και μια πρόκληση, γιατί αρχίζω και παίζω και θέματα στην κιθάρα, που τα είχα αφήσει καθώς ασχολήθηκα περισσότερο με τη φωνή και κάποια ακόρντα στην ακουστική. Το τωρινό σχήμα μπορεί να βγει ηλεκτρικά σούπερ με μια αίσθηση ambient! Σαν ήχο, έχουμε κατασταλάξει κι εδώ κι ενάμιση μήνα περίπου αρχίσαμε και το βγάζουμε προς τα έξω.
Ποιο είναι το «όραμά» σας, ας το πω έτσι, με τα νέα δεδομένα;
Θα θέλαμε πάρα πολύ, εκτός από το τραγούδι αυτό που βγάλαμε πρόσφατα με τη συμμετοχή του Γιάννη Κότσιρα (διαβάστε ΕΔΩ), όλο αυτό τον ήχο και την προσπάθεια που κάνουμε πλησιάζοντας τα παλιά τραγούδια των Όναρ με τον καινούριο τρόπο παιξίματος και τα καινούρια που γράφουμε τώρα και προσπαθούμε να ενορχηστρώσουμε με βάση αυτό το νέο ήχο, να κάνουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο στις μέρες μας, γιατί χρειάζεται πάρα πολύς χρόνος και πάρα πολύ χρήμα. Πιστεύω, όμως, ότι θα τα καταφέρουμε γιατί έχουμε όλοι όρεξη γι’ αυτό και θέλουμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά με αυτή την «άποψη», με αυτό τον ήχο. Ένα δείγμα, κατά 80% περίπου, είναι το «Δεν ξέρω τίποτα για μένα» που κάναμε με το Γιάννη Κότσιρα.
Σε αυτή τη δουλειά θα συμπεριλαμβάνονται όλα τα single που βγάλατε ως τώρα, σωστά;
Ναι, κάθε single που βγάζουμε τώρα θα περιληφθεί. Η πρώτη φορά που αποφασίσαμε να βγάλουμε singleήταν το καλοκαίρι του 2013 και ήταν το «Καλοκαίρι ρε μάγκα». Δεύτερο ήταν το «Η αγάπη είναι παντού και είναι τώρα» και το τρίτο το «Δεν ξέρω τίποτα για μένα». Αυτά τα τρία έχουνε ήδη πάρει το δρόμο τους. Από δω και πέρα, ετοιμάζουμε ήδη ένα τραγούδι που ίσως βγει το Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη και μετά πάμε για το άλμπουμ, με 6 -7 ακόμα νέα τραγούδια. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Έχετε πάει στη Feelgood, έτσι;
Ναι, στη Feelgood.
Με το Γιάννη Κότσιρα πώς έγινε η συνεργασία σας;
Σκεφτήκαμε να προτείνουμε στο Γιάννη, τον οποίο δεν τον γνώριζα προσωπικά, όμως τον είχα πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου για συνεργασία. Είναι καταπληκτική φωνή, από τις καλύτερες που υπάρχουνε αυτή τη στιγμή. Σταθερή φωνή, καθαρή και μάλιστα με δύο take είπε το τραγούδι όπως το περίμενα! Τον θαυμάζω και για τη στάση ζωής του, προσπαθεί με αξιοπρέπεια να κάνει αυτό που αγαπάει κι έχει πολύ ψηλά τη μουσική. Με όλα αυτά μαζί που είχα στο μυαλό μου, πήρα το θάρρος να του στείλω το τραγούδι και να του το προτείνω. Η μουσική είναι συνεργασία και πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, να μην τα λέμε όλα μόνοι μας!
Κι ο Γιάννης δε διστάζει να συνεργαστεί, όταν κάτι του αρέσει!
Ναι, ήρθε και χάρηκα πάρα πολύ που γίναμε φίλοι. Είδες; Αυτό είναι η μουσική, μας φέρνει κοντά! Η συνεργασία είναι μαγική και μόλις το είπε το τραγούδι, το απογείωσε! Το είχε μελετήσει, ήτανε σούπερ! Αυτά μας κρατάνε ζωντανούς, μου αρέσουν πάρα πολύ οι συνεργασίες.
Μετά από όλες τις «ανακατατάξεις» στους Όναρ, δε σκέφτηκες ποτέ να συνεχίσεις μόνος σου;
Κοίταξε, πάντα ήταν έτσι η πορεία του γκρουπ, δηλαδή το ξεκίνησα εντελώς ρομαντικά, με κάποια τραγούδια που είχα και άτομα που τότε ήμασταν μια παρέα. Έτσι έγιναν οι Όναρ, από μια παρέα, όπου άλλος πήγαινε φαντάρος, άλλος ήθελε να κάνει προσωπική καριέρα, αλλά εφ’ όσον ξεκίνησε από μένα κι επειδή απλά αλλάζουν οι παρέες, πράγμα που με γεμίζει εμένα και μου παρέχει συνεχώς καινούρια στοιχεία, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι θα πρέπει να βγω μόνος μου, σαν Λευτέρης Πλιάτσικας. Τουλάχιστον όχι ακόμα! Γιατί δε θα άλλαζε κάτι στη μουσική, αυτό βγάζω. Ξεκίνησα το συγκρότημα το ’99, κάποια στιγμή ήρθε στη ζωή μου η Πέννυ, δέσαμε πάρα πολύ, της άρεσε η μουσική που έκανα και πήρε πάρα πολύ χώρο στο γκρουπ, το αισθάνθηκε και το έκανε δικό της. Πιστεύω ότι είναι από τις σπουδαιότερες ελληνικές φωνές στη νέα γενιά και το σημαντικό κομμάτι του γκρουπ. Στην πορεία έγιναν πολλές αλλαγές, η δουλειά έτρεχε μπροστά, δε μπορούσαμε να μην παίζουμε, οπότε έπρεπε να αντικαθίστανται τα παιδιά που φεύγανε για διάφορους λόγους κι έτσι κύλησε! Όμορφα θα έλεγα και όλα τα παιδιά που πέρασαν και «συναντηθήκαμε» έδωσαν κι από κάτι. Η ομαδικότητα της μουσικής είναι το σημαντικότερο, αυτή είναι η ομορφιά. Αν και μου ζητάνε σε διάφορους χώρους να παίξω μόνος μου, γιατί πλέον τα budget είναι πολύ περιορισμένα, και ίσως το κάνω κιόλας, όσον αφορά τη δισκογραφική δουλειά δεν έχω κάτι να δώσω σαν Λευτέρης, έχω κάτι σαν Όναρ! Όποιος έχει παρακολουθήσει τις δουλειές μας θα δει ότι έχει μεγάλο εύρος στη σύνθεση και την ενορχήστρωση, δηλαδή μπορείς να ακούσεις από μπαλάντες μέχρι disco, αλλά και λαϊκά. Τώρα, αν κάποια στιγμή μου έρθει κάτι κι αυτό που θα φτιάξω θα είναι πραγματικά διαφορετικό που θα προτείνει κάτι άλλο, θα το κάνω.
Πες μου λίγο για το «Μέλυδρον», τι ακριβώς είναι;
Ο πρώτος όροφος είναι στούντιο, όπου μπορεί κάποιος να ηχογραφήσει κανονικά, μέχρι τελειωμένη δουλειά. Το άνοιξε ο Φίλιππος (Πλιάτσικας) πριν τέσσερα χρόνια κι από πάνω κάναμε τώρα μια σχολή και συνδυάστηκαν οι χώροι, αίθουσα διδασκαλίας και στούντιο. Η σχολή ξεκίνησε πέρσι τον Ιούνιο κι έχω τρελαθεί, μ’ αρέσει πάρα πολύ!
Τι κάνεις στη σχολή;
Για τα ιδιαίτερα μαθήματα έχουμε κάποιους καθηγητές κλασικής κιθάρας κτλ και μετά απ’ αυτό, αφού περάσουν τα παιδιά κάποια μαθήματα, προσπαθούμε να τους κάνουμε μουσικά εργαστήρια. Εγώ είμαι εκεί, στα μουσικά εργαστήρια. Τους μαζεύω όλους μαζί και μέσα από τη θεωρία που έχουν μάθει και τα τραγούδια, προσπαθώ να τους κάνω συνεργάσιμους μουσικούς, να μπορεί ο ένας να ακούει τον άλλο και τελικά τους φτιάχνω μπάντες!
Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.
Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ. Τα παιδιά ξεκινούν από 12 χρονών, αλλά στο δεύτερο μουσικό εργαστήρι, στη μεγάλη μπάντα έχουμε και 28ρη. Κάναμε και μια εκδήλωση πριν λίγες μέρες, που τελείωσε το σχολικό έτος, είμαι κατενθουσιασμένος με αυτό το πράγμα!
Πώς το βλέπεις, βγαίνουν καινούρια ταλέντα;
Έχει παιδιά που αγαπούν τη μουσική και μελετάνε πάρα πολύ. Κάποιοι έχουν τρελή πρόοδο από την αρχή της σαιζόν, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Υπάρχουν και κάποια κορίτσια που έχουν καταπληκτικές φωνές, αλλά είναι μικρές ακόμα.
Τι τους λες για να τους συμβουλέψεις;
Δουλειά πολλή! Να είναι προσγειωμένοι, να μη βιάζονται και να καταλήξουν στο τι θέλουν να κάνουν μουσικά, μέσα από πειραματισμούς. Και φυσικά, να το κάνουν επειδή το αγαπούν, όχι γιατί υπάρχουν άλλοι λόγοι.
«Προβλέπεται» κάποιος που έχει καταλήξει κι έχει αποκτήσει μια κάποια ταυτότητα μέσα στα χρόνια να «λοξοδρομεί»;
Αυτό είναι κάτι που το κάνουν κάποιοι, τραγουδιστές ή συνθέτες, για οικονομικούς λόγους. Τυχαίνει σε περιόδους να μην έχουν να φάνε, τους έρχεται κάποια πρόταση και κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν και πάρα πολύ… Εντάξει… Αυτό καλό είναι να το αποφεύγεις, αν γίνεται, γιατί θα είσαι δυστυχισμένος. Αλλά, αν αυτό είναι το επάγγελμά σου κι απ' αυτό ζεις, δυστυχώς κάποιες φορές χρειάζεται να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις. Εγώ δεν το δέχομαι, δεν το έχω κάνει ποτέ και προσπαθώ να μην το κάνω, πράγμα που έχει αντίτιμο…
Οι επιλογές πάντα έχουν αντίτιμο…
Ε, βέβαια, και δε γυρνάει μετά… Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προστατέψουμε τα παιδιά. Αν βλέπουμε ένα παιδί ότι έχει ταλέντο, να του προτείνουμε κάποια πράγματα. Θα διαλέξει το ίδιο, βέβαια, κι ανάλογα το χαρακτήρα και την παιδεία του θα το αναπτύξει.
Ο Φίλιππος (Πλιάτσικας) έχει κάποιο ρόλο στη σχολή σας ή μόνο στο στούντιο;
Ο Φίλιππος κατά βάση έχει το στούντιο κι ένα συμβουλευτικό ρόλο στα προγράμματα της σχολής. Όταν ένας μαθητής με ταλέντο φτάσει σε ένα καλό επίπεδο, το συζητάμε και με το Θοδωρή Καλαντζάκο που είναι ο διευθυντής της σχολής και κοιτάμε πώς μπορούμε να τον προχωρήσουμε. Να πέσει μια ιδέα, να γραφτεί κάποιο τραγούδι πάνω του, ή μια διασκευή. Να ηχογραφηθεί και να πάει στο επόμενο σκαλοπάτι, να ακούσει τη φωνή του μέσα από μια ενορχηστρωμένη δουλειά.
Έχει γίνει ήδη κάτι τέτοιο; Είναι κάποιος που τον ξέρουμε;
Όχι, δεν έχει γίνει ακόμα, οι παραγωγές του Μέλυδρον δεν είναι μέσα από τη σχολή. Η σχολή είναι ενός χρόνου, τα περισσότερα παιδιά είναι και μικρά, όμως έχουμε διαλέξει ήδη κάποια παιδιά, με τα οποία όχι αυτό το χρόνο, αλλά του χρόνου θα ασχοληθούμε.
Πολύ ενδιαφέρον!
Ναι, είναι πολύ ενδιαφέρον και μ’ αρέσει τρελά. Έχει πάρα πολλή δουλειά, αλλά δημιουργική δουλειά. Η μουσική είναι σωτήρια σε πολλές περιπτώσεις!
Τι σε προβληματίζει περισσότερο στη σημερινή κατάσταση στο χώρο της μουσικής;
Το γεγονός ότι δυσκολεύομαι να βρω χρόνο για να γράψω τα καινούρια πράγματα που έχουμε στο μυαλό μας με τα παιδιά και να μπούμε στο στούντιο χωρίς άλλες σκέψεις, για το πού θα παίξουμε, πώς θα παίξουμε…
Τρώει πολλή ενέργεια, ε;
Την περισσότερη! Ασχολούμαστε το 60% της ημέρας με τα διαδικαστικά. Όταν μαζεύονται πάρα πολλά στο μυαλό μας, στις σημειώσεις μας γίνονται ένας όγκος που τον κουβαλάς, πώς να ηρεμήσεις και να δημιουργήσεις. Και φυσικά, άνθρωποι υπάρχουν για να ασχολούνται μ’ αυτά, και πολύ ικανοί μάλιστα, αλλά δε μπορούμε να τους πληρώσουμε, γιατί δε μπορούμε κατ’ αρχήν να εισπράξουμε. Θυμάμαι στο ξεκίνημά μας υπήρχε ένα «δίκτυο» από πίσω μας, που έβγαζε χρήματα από τους δίσκους μας, φαντάσου ο πρώτος μας είχε πουλήσει 40.000 αντίτυπα, άρα μπορούσε να φροντίσει και τα υπόλοιπα, τα γραφιστικά για παράδειγμα, το κλείσιμο συναυλιών κτλ. Τώρα δεν υπάρχει αυτό. Αναγκαστικά πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου, με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι κι έχεις βρει μια λύση στα οικονομικά… Εντάξει, είναι ωραία η προσπάθεια, απλά δε μένει χρόνος για δημιουργία.
Ο Λευτέρης Πλιάτσικας, ο άνθρωπος που δημιούργησε το συγκρότημα το 1999, μας συνάντησε στα γραφεία του Ogdoo Music Group και με αφορμή το πρόσφατο single «Δεν ξέρω τίποτα για μένα», όπου συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας, μιλά για τα νέα δεδομένα, τα νέα τραγούδια, τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις δραστηριότητές του.
Να ξεκινήσουμε με τη νέα σύσταση των Όναρ;
Ναι, το 2013 αποχώρησε η Πέννυ Ραμαντάνη, που ήταν η βασική τραγουδίστρια μαζί με μένα. Ετοιμάζαμε το «Η αγάπη είναι παντού και είναι τώρα» όπου συνυπογράφει στίχους και μουσική και μετά από λίγο αποχώρησε. Από τότε είμαι μόνος μου σα φωνή στο γκρουπ, όπως και παλιά τις συνθέσεις τις κάνω εγώ και τη συγκεκριμένη στιγμή οι Όναρ είναι τρία άτομα. Είναι μαζί μου, δηλαδή, ο Θοδωρής & ο Λουκάς Καλαντζάκος, δύο αδέρφια που είναι και καθηγητές του Μέλυδρον, ο ένας κιθαρίστας κι ο άλλος ντραμίστας. Έχει βγει ένα αποτέλεσμα πολύ ικανοποιητικό για μένα. Είναι και μια πρόκληση, γιατί αρχίζω και παίζω και θέματα στην κιθάρα, που τα είχα αφήσει καθώς ασχολήθηκα περισσότερο με τη φωνή και κάποια ακόρντα στην ακουστική. Το τωρινό σχήμα μπορεί να βγει ηλεκτρικά σούπερ με μια αίσθηση ambient! Σαν ήχο, έχουμε κατασταλάξει κι εδώ κι ενάμιση μήνα περίπου αρχίσαμε και το βγάζουμε προς τα έξω.
Ποιο είναι το «όραμά» σας, ας το πω έτσι, με τα νέα δεδομένα;
Θα θέλαμε πάρα πολύ, εκτός από το τραγούδι αυτό που βγάλαμε πρόσφατα με τη συμμετοχή του Γιάννη Κότσιρα (διαβάστε ΕΔΩ), όλο αυτό τον ήχο και την προσπάθεια που κάνουμε πλησιάζοντας τα παλιά τραγούδια των Όναρ με τον καινούριο τρόπο παιξίματος και τα καινούρια που γράφουμε τώρα και προσπαθούμε να ενορχηστρώσουμε με βάση αυτό το νέο ήχο, να κάνουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο στις μέρες μας, γιατί χρειάζεται πάρα πολύς χρόνος και πάρα πολύ χρήμα. Πιστεύω, όμως, ότι θα τα καταφέρουμε γιατί έχουμε όλοι όρεξη γι’ αυτό και θέλουμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά με αυτή την «άποψη», με αυτό τον ήχο. Ένα δείγμα, κατά 80% περίπου, είναι το «Δεν ξέρω τίποτα για μένα» που κάναμε με το Γιάννη Κότσιρα.
Σε αυτή τη δουλειά θα συμπεριλαμβάνονται όλα τα single που βγάλατε ως τώρα, σωστά;
Ναι, κάθε single που βγάζουμε τώρα θα περιληφθεί. Η πρώτη φορά που αποφασίσαμε να βγάλουμε singleήταν το καλοκαίρι του 2013 και ήταν το «Καλοκαίρι ρε μάγκα». Δεύτερο ήταν το «Η αγάπη είναι παντού και είναι τώρα» και το τρίτο το «Δεν ξέρω τίποτα για μένα». Αυτά τα τρία έχουνε ήδη πάρει το δρόμο τους. Από δω και πέρα, ετοιμάζουμε ήδη ένα τραγούδι που ίσως βγει το Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη και μετά πάμε για το άλμπουμ, με 6 -7 ακόμα νέα τραγούδια. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Έχετε πάει στη Feelgood, έτσι;
Ναι, στη Feelgood.
Με το Γιάννη Κότσιρα πώς έγινε η συνεργασία σας;
Σκεφτήκαμε να προτείνουμε στο Γιάννη, τον οποίο δεν τον γνώριζα προσωπικά, όμως τον είχα πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου για συνεργασία. Είναι καταπληκτική φωνή, από τις καλύτερες που υπάρχουνε αυτή τη στιγμή. Σταθερή φωνή, καθαρή και μάλιστα με δύο take είπε το τραγούδι όπως το περίμενα! Τον θαυμάζω και για τη στάση ζωής του, προσπαθεί με αξιοπρέπεια να κάνει αυτό που αγαπάει κι έχει πολύ ψηλά τη μουσική. Με όλα αυτά μαζί που είχα στο μυαλό μου, πήρα το θάρρος να του στείλω το τραγούδι και να του το προτείνω. Η μουσική είναι συνεργασία και πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, να μην τα λέμε όλα μόνοι μας!
Κι ο Γιάννης δε διστάζει να συνεργαστεί, όταν κάτι του αρέσει!
Ναι, ήρθε και χάρηκα πάρα πολύ που γίναμε φίλοι. Είδες; Αυτό είναι η μουσική, μας φέρνει κοντά! Η συνεργασία είναι μαγική και μόλις το είπε το τραγούδι, το απογείωσε! Το είχε μελετήσει, ήτανε σούπερ! Αυτά μας κρατάνε ζωντανούς, μου αρέσουν πάρα πολύ οι συνεργασίες.
Μετά από όλες τις «ανακατατάξεις» στους Όναρ, δε σκέφτηκες ποτέ να συνεχίσεις μόνος σου;
Κοίταξε, πάντα ήταν έτσι η πορεία του γκρουπ, δηλαδή το ξεκίνησα εντελώς ρομαντικά, με κάποια τραγούδια που είχα και άτομα που τότε ήμασταν μια παρέα. Έτσι έγιναν οι Όναρ, από μια παρέα, όπου άλλος πήγαινε φαντάρος, άλλος ήθελε να κάνει προσωπική καριέρα, αλλά εφ’ όσον ξεκίνησε από μένα κι επειδή απλά αλλάζουν οι παρέες, πράγμα που με γεμίζει εμένα και μου παρέχει συνεχώς καινούρια στοιχεία, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι θα πρέπει να βγω μόνος μου, σαν Λευτέρης Πλιάτσικας. Τουλάχιστον όχι ακόμα! Γιατί δε θα άλλαζε κάτι στη μουσική, αυτό βγάζω. Ξεκίνησα το συγκρότημα το ’99, κάποια στιγμή ήρθε στη ζωή μου η Πέννυ, δέσαμε πάρα πολύ, της άρεσε η μουσική που έκανα και πήρε πάρα πολύ χώρο στο γκρουπ, το αισθάνθηκε και το έκανε δικό της. Πιστεύω ότι είναι από τις σπουδαιότερες ελληνικές φωνές στη νέα γενιά και το σημαντικό κομμάτι του γκρουπ. Στην πορεία έγιναν πολλές αλλαγές, η δουλειά έτρεχε μπροστά, δε μπορούσαμε να μην παίζουμε, οπότε έπρεπε να αντικαθίστανται τα παιδιά που φεύγανε για διάφορους λόγους κι έτσι κύλησε! Όμορφα θα έλεγα και όλα τα παιδιά που πέρασαν και «συναντηθήκαμε» έδωσαν κι από κάτι. Η ομαδικότητα της μουσικής είναι το σημαντικότερο, αυτή είναι η ομορφιά. Αν και μου ζητάνε σε διάφορους χώρους να παίξω μόνος μου, γιατί πλέον τα budget είναι πολύ περιορισμένα, και ίσως το κάνω κιόλας, όσον αφορά τη δισκογραφική δουλειά δεν έχω κάτι να δώσω σαν Λευτέρης, έχω κάτι σαν Όναρ! Όποιος έχει παρακολουθήσει τις δουλειές μας θα δει ότι έχει μεγάλο εύρος στη σύνθεση και την ενορχήστρωση, δηλαδή μπορείς να ακούσεις από μπαλάντες μέχρι disco, αλλά και λαϊκά. Τώρα, αν κάποια στιγμή μου έρθει κάτι κι αυτό που θα φτιάξω θα είναι πραγματικά διαφορετικό που θα προτείνει κάτι άλλο, θα το κάνω.
Πες μου λίγο για το «Μέλυδρον», τι ακριβώς είναι;
Ο πρώτος όροφος είναι στούντιο, όπου μπορεί κάποιος να ηχογραφήσει κανονικά, μέχρι τελειωμένη δουλειά. Το άνοιξε ο Φίλιππος (Πλιάτσικας) πριν τέσσερα χρόνια κι από πάνω κάναμε τώρα μια σχολή και συνδυάστηκαν οι χώροι, αίθουσα διδασκαλίας και στούντιο. Η σχολή ξεκίνησε πέρσι τον Ιούνιο κι έχω τρελαθεί, μ’ αρέσει πάρα πολύ!
Τι κάνεις στη σχολή;
Για τα ιδιαίτερα μαθήματα έχουμε κάποιους καθηγητές κλασικής κιθάρας κτλ και μετά απ’ αυτό, αφού περάσουν τα παιδιά κάποια μαθήματα, προσπαθούμε να τους κάνουμε μουσικά εργαστήρια. Εγώ είμαι εκεί, στα μουσικά εργαστήρια. Τους μαζεύω όλους μαζί και μέσα από τη θεωρία που έχουν μάθει και τα τραγούδια, προσπαθώ να τους κάνω συνεργάσιμους μουσικούς, να μπορεί ο ένας να ακούει τον άλλο και τελικά τους φτιάχνω μπάντες!
Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.
Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ. Τα παιδιά ξεκινούν από 12 χρονών, αλλά στο δεύτερο μουσικό εργαστήρι, στη μεγάλη μπάντα έχουμε και 28ρη. Κάναμε και μια εκδήλωση πριν λίγες μέρες, που τελείωσε το σχολικό έτος, είμαι κατενθουσιασμένος με αυτό το πράγμα!
Πώς το βλέπεις, βγαίνουν καινούρια ταλέντα;
Έχει παιδιά που αγαπούν τη μουσική και μελετάνε πάρα πολύ. Κάποιοι έχουν τρελή πρόοδο από την αρχή της σαιζόν, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Υπάρχουν και κάποια κορίτσια που έχουν καταπληκτικές φωνές, αλλά είναι μικρές ακόμα.
Τι τους λες για να τους συμβουλέψεις;
Δουλειά πολλή! Να είναι προσγειωμένοι, να μη βιάζονται και να καταλήξουν στο τι θέλουν να κάνουν μουσικά, μέσα από πειραματισμούς. Και φυσικά, να το κάνουν επειδή το αγαπούν, όχι γιατί υπάρχουν άλλοι λόγοι.
«Προβλέπεται» κάποιος που έχει καταλήξει κι έχει αποκτήσει μια κάποια ταυτότητα μέσα στα χρόνια να «λοξοδρομεί»;
Αυτό είναι κάτι που το κάνουν κάποιοι, τραγουδιστές ή συνθέτες, για οικονομικούς λόγους. Τυχαίνει σε περιόδους να μην έχουν να φάνε, τους έρχεται κάποια πρόταση και κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν και πάρα πολύ… Εντάξει… Αυτό καλό είναι να το αποφεύγεις, αν γίνεται, γιατί θα είσαι δυστυχισμένος. Αλλά, αν αυτό είναι το επάγγελμά σου κι απ' αυτό ζεις, δυστυχώς κάποιες φορές χρειάζεται να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις. Εγώ δεν το δέχομαι, δεν το έχω κάνει ποτέ και προσπαθώ να μην το κάνω, πράγμα που έχει αντίτιμο…
Οι επιλογές πάντα έχουν αντίτιμο…
Ε, βέβαια, και δε γυρνάει μετά… Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προστατέψουμε τα παιδιά. Αν βλέπουμε ένα παιδί ότι έχει ταλέντο, να του προτείνουμε κάποια πράγματα. Θα διαλέξει το ίδιο, βέβαια, κι ανάλογα το χαρακτήρα και την παιδεία του θα το αναπτύξει.
Ο Φίλιππος (Πλιάτσικας) έχει κάποιο ρόλο στη σχολή σας ή μόνο στο στούντιο;
Ο Φίλιππος κατά βάση έχει το στούντιο κι ένα συμβουλευτικό ρόλο στα προγράμματα της σχολής. Όταν ένας μαθητής με ταλέντο φτάσει σε ένα καλό επίπεδο, το συζητάμε και με το Θοδωρή Καλαντζάκο που είναι ο διευθυντής της σχολής και κοιτάμε πώς μπορούμε να τον προχωρήσουμε. Να πέσει μια ιδέα, να γραφτεί κάποιο τραγούδι πάνω του, ή μια διασκευή. Να ηχογραφηθεί και να πάει στο επόμενο σκαλοπάτι, να ακούσει τη φωνή του μέσα από μια ενορχηστρωμένη δουλειά.
Έχει γίνει ήδη κάτι τέτοιο; Είναι κάποιος που τον ξέρουμε;
Όχι, δεν έχει γίνει ακόμα, οι παραγωγές του Μέλυδρον δεν είναι μέσα από τη σχολή. Η σχολή είναι ενός χρόνου, τα περισσότερα παιδιά είναι και μικρά, όμως έχουμε διαλέξει ήδη κάποια παιδιά, με τα οποία όχι αυτό το χρόνο, αλλά του χρόνου θα ασχοληθούμε.
Πολύ ενδιαφέρον!
Ναι, είναι πολύ ενδιαφέρον και μ’ αρέσει τρελά. Έχει πάρα πολλή δουλειά, αλλά δημιουργική δουλειά. Η μουσική είναι σωτήρια σε πολλές περιπτώσεις!
Τι σε προβληματίζει περισσότερο στη σημερινή κατάσταση στο χώρο της μουσικής;
Το γεγονός ότι δυσκολεύομαι να βρω χρόνο για να γράψω τα καινούρια πράγματα που έχουμε στο μυαλό μας με τα παιδιά και να μπούμε στο στούντιο χωρίς άλλες σκέψεις, για το πού θα παίξουμε, πώς θα παίξουμε…
Τρώει πολλή ενέργεια, ε;
Την περισσότερη! Ασχολούμαστε το 60% της ημέρας με τα διαδικαστικά. Όταν μαζεύονται πάρα πολλά στο μυαλό μας, στις σημειώσεις μας γίνονται ένας όγκος που τον κουβαλάς, πώς να ηρεμήσεις και να δημιουργήσεις. Και φυσικά, άνθρωποι υπάρχουν για να ασχολούνται μ’ αυτά, και πολύ ικανοί μάλιστα, αλλά δε μπορούμε να τους πληρώσουμε, γιατί δε μπορούμε κατ’ αρχήν να εισπράξουμε. Θυμάμαι στο ξεκίνημά μας υπήρχε ένα «δίκτυο» από πίσω μας, που έβγαζε χρήματα από τους δίσκους μας, φαντάσου ο πρώτος μας είχε πουλήσει 40.000 αντίτυπα, άρα μπορούσε να φροντίσει και τα υπόλοιπα, τα γραφιστικά για παράδειγμα, το κλείσιμο συναυλιών κτλ. Τώρα δεν υπάρχει αυτό. Αναγκαστικά πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου, με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι κι έχεις βρει μια λύση στα οικονομικά… Εντάξει, είναι ωραία η προσπάθεια, απλά δε μένει χρόνος για δημιουργία.
