Η πρώτη (και μοναδική) φορά που συνάντησα δια ζώσης την Κωνσταντίνα Παλλα ήταν ένα βράδυ σε ένα νυχτερινό μαγαζί σε ένα από εκείνα τα προγράμματα που χαρακτηρίζονται «πίστες» και έχουν τηλεοπτικές αναφορές. Τυχαία καθίσαμε δίπλα - δίπλα και σύντομα πιάσαμε μια ευγενική κουβέντα. «Δεινοπάθησα» και δεν κατάφερα ποτέ να την πείσω να μου μιλήσει στον ενικό. Ωστόσο κουβεντιάσαμε λιγάκι (κυρίως για το πρόγραμμα που παρακολουθούσαμε) και εντόπισα κοινά στοιχεία αισθητικής. Η, δε, ευγένειά της με έκανε να νιώσω συγγένεια και ελπίδα, όσο «τραβηγμένο» κι αν ακούγεται.
Στη συνέχεια, ακολούθησε μια δεύτερη «συνάντησή» μας, εν τη απουσία της όμως. Ήταν η δική μου συνάντηση με τα «Όνειρα» της Κωνσταντίνας Παλλα. Έτσι τιτλοφορείται ο πρώτος προσωπικός της δίσκος, που - αν μη τι άλλο - περιλαμβάνει καλά τραγούδια και αναδείχνει ένα κομμάτι της ερμηνευτικής της ικανότητας. Από εκεί και πέρα, το live είναι για μένα αυτό που δικαιώνει έναν τραγουδιστή και αυτό περιμένω σε πρώτη ευκαιρία.
Μέχρι τότε, αναζήτησα την Κωνσταντίνα Πάλλα για τη συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω - την τρίτη μας συνάντηση, δηλαδή - και... αναγκάστηκα να την «απειλήσω» ότι δεν θα τη δημοσιεύσω αν μου απαντήσει στον πληθυντικό. Και έπιασε!
Στις μέρες μας, που η δισκογραφία «πνέει τα λοίσθια», τι είναι αυτό που κάνει ένα νέο άνθρωπο, ένα νέο καλλιτέχνη, να θέλει να κυκλοφορήσει ένα cd;
Το μεγαλύτερο κίνητρο είναι ο ρομαντισμός στη δική μου περίπτωση! Από παιδί κρατούσα το χαρτζιλίκι μου για να αγοράσω CD και βινύλια, τα άνοιγα με ευλάβεια και πριν τα ακούσω διάβαζα τους στίχους και αναζητούσα τους συντελεστές στα βιβλιαράκια τους. Επιπλέον, ένα CD δεν είναι μόνο τραγούδια. Είναι φωτογραφίες, πολλά εξώφυλλα θεωρούνται ή είναι έργα τέχνης, είναι πηγή πληροφοριών για όλους όσους έβαλαν την ψυχή τους στη δημιουργία του, είναι ένα απτό κομμάτι αγάπης από τον καλλιτέχνη προς τον κόσμο. Σίγουρα είναι σημαντική η δυνατότητα που σου παρέχει η τεχνολογία να έχεις στο κινητό σου ανά πάσα στιγμή τη μουσική όλου του κόσμου αλλά, κάθε φορά που ανοίγω το πικάπ μου, αναπνέω μουσική άλλης ποιότητας.
Μέσα στα «Όνειρα» συναντούμε διαφορετικά είδη τραγουδιού. Τι σε έκανε να επιλέξεις τα συγκεκριμένα τραγούδια και τις συγκεκριμένες εναλλαγές στο ύφος; Δεν σε ανησύχησε -ενδεχομένως- αυτή η ποικιλία σε σχέση με τη δημιουργία μιας ξεκάθαρης προσωπικής καλλιτεχνικής ταυτότητας;
Πρώτα από όλα είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες στη ζωή γενικότερα, οπότε δε θα μπορούσα να βάλω στη μουσική μου. Με ενδιαφέρουν τα καλά αληθινά τραγούδια. Καλά τραγούδια θα συναντήσεις και σε μία μουσική σκηνή αλλά και στα μπουζούκια. Σημασία έχει να γράφονται όμορφα τραγούδια που να έχουν λόγο, να είναι ειλικρινή και να έχουν αξιοπρέπεια στην αισθητική τους. Ξεκινώντας από τα Τρίκαλα, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, έμαθα να αγαπάω το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι, στα χρόνια που σπούδαζα στην Έδεσσα ανακάλυψα τα βαλκανικά τραγούδια και στη Θεσσαλονίκη όπου ζω τα τελευταία χρόνια ήρθα αντιμέτωπη με το σήμερα, με την ανάγκη του κόσμου να εκφραστεί μέσα από τη μουσική αλλά με τον ήχο του «σήμερα». Όλα αυτά τα βιώματα, που με την πρώτη ματιά μπορεί να μη ταιριάζουν, έγιναν ο δικός μου ήχος. Όσα έζησα μέχρι τώρα αποτυπώνονται αβίαστα στα τραγούδια μου. Θα ήταν αδύνατον να λογοκρίνω όσα νιώθω και να τους βάλω ταμπέλες. Τα «Όνειρα» είναι το μουσικό αποτύπωμα της ψυχής μου σήμερα και στην ψυχή δεν κρεμάμε ταμπέλες.
Ποια η σχέση σου με τη μουσική; Έχεις σπουδάσει; Παίζεις κάποιο όργανο; Κάνεις μαθήματα φωνητικής;
Είμαι πτυχιούχος κλασικής κιθάρας και στη θεωρεία της μουσικής είμαι πτυχιούχος στο επίπεδο της Fuga. Έχω την ευλογία να έχω για γονείς δύο υπέροχους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκαν την κλίση μου και την αγάπη μου για τη μουσική και φρόντισαν τόσο για τις σπουδές μου όσο και για το να είναι πάντα δίπλα μου στα βήματά μου. Φυσικά και κάνω μαθήματα φωνητικής! Είναι απολύτως απαραίτητα και δεν σταματάνε ποτέ! Όπως λέει και η δασκάλα μου: «Είναι δουλειά σου να υπηρετείς τις νότες». Και είναι μία αρκετά δύσκολη δουλειά. Τα μαθήματα φωνητικής είναι τόσο απαραίτητα για τους τραγουδιστές, όσο οι προπονήσεις για τους αθλητές.
Πόσο σημαντικό είναι για έναν τραγουδιστή να είναι και μουσικός ταυτόχρονα;
Οφείλει ο τραγουδιστής να έχει βασικές μουσικές γνώσεις και είμαι κάθετη σε αυτό! Μα, τα λόγια που τραγουδάει είναι νότες. Πρέπει να ξέρει τι τραγουδάει, να γνωρίζει από τι τόνο θα πει το κάθε τραγούδι, να έχει μουσική άποψη. Ξέρεις, επειδή παίζω και κιθάρα στα live μου, έρχονται πολλές φορές συνάδελφοι και θέλουν να πουν ένα τραγούδι. Όταν τους ρωτάω από τι τόνο το λένε, με κοιτάζουν με απορία. Οι μουσικές μου γνώσεις μου ανοίγουν δρόμους που δε θα μπορούσα να περπατήσω αλλιώς σαν τραγουδίστρια.
Πότε και σε ποια συγκυρία άκουσες για πρώτη φορά ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Σε ποιες περιστάσεις και με ποιους τρόπους ακούς μουσική;
Άκουσα το «Αν δεν ήσουν εδώ», το πρώτο τραγούδι του δίσκου που κυκλοφόρησε, καθώς οδηγούσα προς τη δουλειά τον περασμένο Ιούνιο σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Ήταν πολύ περίεργο… όμορφο, αλλά περίεργο. Μου αρέσει να οδηγώ πολύ, οπότε ακούω τα cd που αγοράζω στο αυτοκίνητο κυρίως ή όταν έχω χρόνο στο σπίτι. Δυσκολεύομαι να ακούσω μουσική στο δρόμο από το κινητό μου γιατί θέλω να είμαι αρκετά αφοσιωμένη σε αυτό που ακούω.
Ποιο τραγούδι άκουσες σήμερα πρώτο - πρώτο από το πρωί που ξύπνησες;
Σήμερα ξύπνησα με ένα τραγούδι που ετοιμάζει ένας συνάδελφος και μου το έστειλε για να του πω τη γνώμη μου. Είναι ένα από τα καλά του επαγγέλματος!
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες; Ποια είναι τα πρώτα σου ακούσματα, εκείνα που θυμάσαι από παιδί;
Δεν θα μπορέσω ποτέ να επιλέξω. Άλλωστε ζούμε σε μία χώρα που έχει γεννήσει σπουδαίους καλλιτέχνες. Από τον Τσιτσάνη μέχρι τον Αλκίνοο Ιωαννίδη υπάρχει μια μεγάλη και πλούσια ιστορία. Θεωρώ την Τζένη Βάνου κορυφαία φωνή αλλά πώς να διαλέξω και ανάμεσα στη φωνή του Στράτου Διονυσίου, του Γρηγόρη Μπιθικώτση, της Ελένης Βιτάλη, της Χαρούλας Αλεξίου, τι να πω για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, για τον Γιώργο Καζατζή ή για τον Κώστα Λειβαδά και αν στραφώ στην παράδοση να σταθώ στον Ξυλούρη, στον Πετρολούκα Χαλκιά ή στο Μάνο Αχαλινωτόπουλο; Αλήθεια, πώς να διαλέξει κάποιος; Μπορώ όμως και οφείλω να μελετήσω αυτή τη μεγάλη προίκα και να γίνω καλύτερη. Θυμάμαι στο σπίτι τους δίσκους του Τσιτσάνη, του Νταλάρα αλλά και τις κασέτες του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Σπουδαία βιώματα…
Ποιο όνειρο θα ήθελες να εκπληρώσεις μέσα από το τραγούδι;
Θα ήθελα να δω έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη, ελπίδα και ανιδιοτέλεια και με λιγότερο θυμό και απελπισία. Αυτό προσπαθώ μέσα από τα τραγούδια μου να δώσω αλλά και από τα υπόλοιπα τραγούδια που επιλέγω στα προγράμματά μου. Ζούμε σε εξαιρετικά δύσκολες εποχές και χρειαζόμαστε την αγάπη όσο ποτέ.
Παίζεις όσο συχνά θα ήθελες να παίζεις;
Ναι, πάντα έκανα πολλές εμφανίσεις, αλλά φέτος ακόμη περισσότερες καθώς προσπαθώ μέσα στη βδομάδα να δίνω το παρόν και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και φυσικά όταν το επιτρέπουν οι συγκυρίες και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έχω ανάγκη να κάνω Live, είναι η ανάσα μου! Είναι αρκετά κουραστικό αλλά δεν μπορώ να ζήσω με άλλους ρυθμούς. Αγαπάω τη δουλειά μου και θέλω να δίνω όλη την ενέργειά μου σε αυτή.
Τι μουσική ακούς; Πώς βλέπεις τη γενιά σου, τόσο σε ερμηνευτικό, όσο και σε δημιουργικό επίπεδο; Υπάρχει «νέο αίμα» στο τραγούδι;
Ακούω όλα τα είδη μουσικής αλλά κυρίως ελληνική μουσική. Πραγματικά είναι αστείρευτη, κάθε μέρα ανακαλύπτω και μαθαίνω κάτι καινούργιο. Είμαι πολύ χαρούμενη και αισιόδοξη γιατί βλέπω ότι υπάρχει «νέο αίμα», υπάρχουν εξαιρετικές φωνές και δημιουργοί που έχουν να πουν και να δώσουν πολλά στο τραγούδι. Και το σημαντικό είναι ότι τα νέα παιδιά είναι πολύ καλά «διαβασμένα». Έχουν σπουδάσει και έχουν τόσες γνώσεις που αγγίζουν την τέχνη με την ταπεινότητα που πρέπει. Αυτό είναι απαραίτητο για να δημιουργηθεί μια αγνή αισθητική γύρω από το τραγούδι. Όταν μέσα σε μία κρίση αρχίζει και ανθίζει η τέχνη τότε υπάρχει ελπίδα.
Πες μου μια συναυλία που παρακολούθησες και δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Γιατί την επιλέγεις;
Η συναυλία που δε θα ξεχάσω ποτέ είχε πρωταγωνίστρια την Τάνια Τσανακλίδου με συμπρωταγωνιστές τον Μανώλη Καραντίνη τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη και τον Παναγιώτη Τσεβά. Ένιωσα την απόλυτη πληρότητα και ότι κοίταζα κατάματα το πεπρωμένο μου. Εκείνο το βράδυ, όλα βρήκαν μέσα μου τη θέση τους, τόσο απλά!
Και μια συναυλία που θα ήθελες να παρακολουθήσεις ή να έχεις παρακολουθήσει.
Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν σε εκείνο το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης όπου η Τζένη Βάνου τραγούδησε το «Να μ΄αγαπάς». Κάθε φορά που ακούω το απόσπασμα δεν μπορώ να το πιστέψω! Είναι πραγματικό αριστούργημα!
Ευχαριστώ θερμά.
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ!
Στη συνέχεια, ακολούθησε μια δεύτερη «συνάντησή» μας, εν τη απουσία της όμως. Ήταν η δική μου συνάντηση με τα «Όνειρα» της Κωνσταντίνας Παλλα. Έτσι τιτλοφορείται ο πρώτος προσωπικός της δίσκος, που - αν μη τι άλλο - περιλαμβάνει καλά τραγούδια και αναδείχνει ένα κομμάτι της ερμηνευτικής της ικανότητας. Από εκεί και πέρα, το live είναι για μένα αυτό που δικαιώνει έναν τραγουδιστή και αυτό περιμένω σε πρώτη ευκαιρία.
Μέχρι τότε, αναζήτησα την Κωνσταντίνα Πάλλα για τη συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω - την τρίτη μας συνάντηση, δηλαδή - και... αναγκάστηκα να την «απειλήσω» ότι δεν θα τη δημοσιεύσω αν μου απαντήσει στον πληθυντικό. Και έπιασε!
Στις μέρες μας, που η δισκογραφία «πνέει τα λοίσθια», τι είναι αυτό που κάνει ένα νέο άνθρωπο, ένα νέο καλλιτέχνη, να θέλει να κυκλοφορήσει ένα cd;
Το μεγαλύτερο κίνητρο είναι ο ρομαντισμός στη δική μου περίπτωση! Από παιδί κρατούσα το χαρτζιλίκι μου για να αγοράσω CD και βινύλια, τα άνοιγα με ευλάβεια και πριν τα ακούσω διάβαζα τους στίχους και αναζητούσα τους συντελεστές στα βιβλιαράκια τους. Επιπλέον, ένα CD δεν είναι μόνο τραγούδια. Είναι φωτογραφίες, πολλά εξώφυλλα θεωρούνται ή είναι έργα τέχνης, είναι πηγή πληροφοριών για όλους όσους έβαλαν την ψυχή τους στη δημιουργία του, είναι ένα απτό κομμάτι αγάπης από τον καλλιτέχνη προς τον κόσμο. Σίγουρα είναι σημαντική η δυνατότητα που σου παρέχει η τεχνολογία να έχεις στο κινητό σου ανά πάσα στιγμή τη μουσική όλου του κόσμου αλλά, κάθε φορά που ανοίγω το πικάπ μου, αναπνέω μουσική άλλης ποιότητας.
Μέσα στα «Όνειρα» συναντούμε διαφορετικά είδη τραγουδιού. Τι σε έκανε να επιλέξεις τα συγκεκριμένα τραγούδια και τις συγκεκριμένες εναλλαγές στο ύφος; Δεν σε ανησύχησε -ενδεχομένως- αυτή η ποικιλία σε σχέση με τη δημιουργία μιας ξεκάθαρης προσωπικής καλλιτεχνικής ταυτότητας;
Πρώτα από όλα είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες στη ζωή γενικότερα, οπότε δε θα μπορούσα να βάλω στη μουσική μου. Με ενδιαφέρουν τα καλά αληθινά τραγούδια. Καλά τραγούδια θα συναντήσεις και σε μία μουσική σκηνή αλλά και στα μπουζούκια. Σημασία έχει να γράφονται όμορφα τραγούδια που να έχουν λόγο, να είναι ειλικρινή και να έχουν αξιοπρέπεια στην αισθητική τους. Ξεκινώντας από τα Τρίκαλα, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, έμαθα να αγαπάω το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι, στα χρόνια που σπούδαζα στην Έδεσσα ανακάλυψα τα βαλκανικά τραγούδια και στη Θεσσαλονίκη όπου ζω τα τελευταία χρόνια ήρθα αντιμέτωπη με το σήμερα, με την ανάγκη του κόσμου να εκφραστεί μέσα από τη μουσική αλλά με τον ήχο του «σήμερα». Όλα αυτά τα βιώματα, που με την πρώτη ματιά μπορεί να μη ταιριάζουν, έγιναν ο δικός μου ήχος. Όσα έζησα μέχρι τώρα αποτυπώνονται αβίαστα στα τραγούδια μου. Θα ήταν αδύνατον να λογοκρίνω όσα νιώθω και να τους βάλω ταμπέλες. Τα «Όνειρα» είναι το μουσικό αποτύπωμα της ψυχής μου σήμερα και στην ψυχή δεν κρεμάμε ταμπέλες.
Ποια η σχέση σου με τη μουσική; Έχεις σπουδάσει; Παίζεις κάποιο όργανο; Κάνεις μαθήματα φωνητικής;
Είμαι πτυχιούχος κλασικής κιθάρας και στη θεωρεία της μουσικής είμαι πτυχιούχος στο επίπεδο της Fuga. Έχω την ευλογία να έχω για γονείς δύο υπέροχους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκαν την κλίση μου και την αγάπη μου για τη μουσική και φρόντισαν τόσο για τις σπουδές μου όσο και για το να είναι πάντα δίπλα μου στα βήματά μου. Φυσικά και κάνω μαθήματα φωνητικής! Είναι απολύτως απαραίτητα και δεν σταματάνε ποτέ! Όπως λέει και η δασκάλα μου: «Είναι δουλειά σου να υπηρετείς τις νότες». Και είναι μία αρκετά δύσκολη δουλειά. Τα μαθήματα φωνητικής είναι τόσο απαραίτητα για τους τραγουδιστές, όσο οι προπονήσεις για τους αθλητές.
Πόσο σημαντικό είναι για έναν τραγουδιστή να είναι και μουσικός ταυτόχρονα;
Οφείλει ο τραγουδιστής να έχει βασικές μουσικές γνώσεις και είμαι κάθετη σε αυτό! Μα, τα λόγια που τραγουδάει είναι νότες. Πρέπει να ξέρει τι τραγουδάει, να γνωρίζει από τι τόνο θα πει το κάθε τραγούδι, να έχει μουσική άποψη. Ξέρεις, επειδή παίζω και κιθάρα στα live μου, έρχονται πολλές φορές συνάδελφοι και θέλουν να πουν ένα τραγούδι. Όταν τους ρωτάω από τι τόνο το λένε, με κοιτάζουν με απορία. Οι μουσικές μου γνώσεις μου ανοίγουν δρόμους που δε θα μπορούσα να περπατήσω αλλιώς σαν τραγουδίστρια.
Πότε και σε ποια συγκυρία άκουσες για πρώτη φορά ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Σε ποιες περιστάσεις και με ποιους τρόπους ακούς μουσική;
Άκουσα το «Αν δεν ήσουν εδώ», το πρώτο τραγούδι του δίσκου που κυκλοφόρησε, καθώς οδηγούσα προς τη δουλειά τον περασμένο Ιούνιο σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Ήταν πολύ περίεργο… όμορφο, αλλά περίεργο. Μου αρέσει να οδηγώ πολύ, οπότε ακούω τα cd που αγοράζω στο αυτοκίνητο κυρίως ή όταν έχω χρόνο στο σπίτι. Δυσκολεύομαι να ακούσω μουσική στο δρόμο από το κινητό μου γιατί θέλω να είμαι αρκετά αφοσιωμένη σε αυτό που ακούω.
Ποιο τραγούδι άκουσες σήμερα πρώτο - πρώτο από το πρωί που ξύπνησες;
Σήμερα ξύπνησα με ένα τραγούδι που ετοιμάζει ένας συνάδελφος και μου το έστειλε για να του πω τη γνώμη μου. Είναι ένα από τα καλά του επαγγέλματος!
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες; Ποια είναι τα πρώτα σου ακούσματα, εκείνα που θυμάσαι από παιδί;
Δεν θα μπορέσω ποτέ να επιλέξω. Άλλωστε ζούμε σε μία χώρα που έχει γεννήσει σπουδαίους καλλιτέχνες. Από τον Τσιτσάνη μέχρι τον Αλκίνοο Ιωαννίδη υπάρχει μια μεγάλη και πλούσια ιστορία. Θεωρώ την Τζένη Βάνου κορυφαία φωνή αλλά πώς να διαλέξω και ανάμεσα στη φωνή του Στράτου Διονυσίου, του Γρηγόρη Μπιθικώτση, της Ελένης Βιτάλη, της Χαρούλας Αλεξίου, τι να πω για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, για τον Γιώργο Καζατζή ή για τον Κώστα Λειβαδά και αν στραφώ στην παράδοση να σταθώ στον Ξυλούρη, στον Πετρολούκα Χαλκιά ή στο Μάνο Αχαλινωτόπουλο; Αλήθεια, πώς να διαλέξει κάποιος; Μπορώ όμως και οφείλω να μελετήσω αυτή τη μεγάλη προίκα και να γίνω καλύτερη. Θυμάμαι στο σπίτι τους δίσκους του Τσιτσάνη, του Νταλάρα αλλά και τις κασέτες του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Σπουδαία βιώματα…
Ποιο όνειρο θα ήθελες να εκπληρώσεις μέσα από το τραγούδι;
Θα ήθελα να δω έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη, ελπίδα και ανιδιοτέλεια και με λιγότερο θυμό και απελπισία. Αυτό προσπαθώ μέσα από τα τραγούδια μου να δώσω αλλά και από τα υπόλοιπα τραγούδια που επιλέγω στα προγράμματά μου. Ζούμε σε εξαιρετικά δύσκολες εποχές και χρειαζόμαστε την αγάπη όσο ποτέ.
Παίζεις όσο συχνά θα ήθελες να παίζεις;
Ναι, πάντα έκανα πολλές εμφανίσεις, αλλά φέτος ακόμη περισσότερες καθώς προσπαθώ μέσα στη βδομάδα να δίνω το παρόν και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και φυσικά όταν το επιτρέπουν οι συγκυρίες και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έχω ανάγκη να κάνω Live, είναι η ανάσα μου! Είναι αρκετά κουραστικό αλλά δεν μπορώ να ζήσω με άλλους ρυθμούς. Αγαπάω τη δουλειά μου και θέλω να δίνω όλη την ενέργειά μου σε αυτή.
Τι μουσική ακούς; Πώς βλέπεις τη γενιά σου, τόσο σε ερμηνευτικό, όσο και σε δημιουργικό επίπεδο; Υπάρχει «νέο αίμα» στο τραγούδι;
Ακούω όλα τα είδη μουσικής αλλά κυρίως ελληνική μουσική. Πραγματικά είναι αστείρευτη, κάθε μέρα ανακαλύπτω και μαθαίνω κάτι καινούργιο. Είμαι πολύ χαρούμενη και αισιόδοξη γιατί βλέπω ότι υπάρχει «νέο αίμα», υπάρχουν εξαιρετικές φωνές και δημιουργοί που έχουν να πουν και να δώσουν πολλά στο τραγούδι. Και το σημαντικό είναι ότι τα νέα παιδιά είναι πολύ καλά «διαβασμένα». Έχουν σπουδάσει και έχουν τόσες γνώσεις που αγγίζουν την τέχνη με την ταπεινότητα που πρέπει. Αυτό είναι απαραίτητο για να δημιουργηθεί μια αγνή αισθητική γύρω από το τραγούδι. Όταν μέσα σε μία κρίση αρχίζει και ανθίζει η τέχνη τότε υπάρχει ελπίδα.
Πες μου μια συναυλία που παρακολούθησες και δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Γιατί την επιλέγεις;
Η συναυλία που δε θα ξεχάσω ποτέ είχε πρωταγωνίστρια την Τάνια Τσανακλίδου με συμπρωταγωνιστές τον Μανώλη Καραντίνη τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη και τον Παναγιώτη Τσεβά. Ένιωσα την απόλυτη πληρότητα και ότι κοίταζα κατάματα το πεπρωμένο μου. Εκείνο το βράδυ, όλα βρήκαν μέσα μου τη θέση τους, τόσο απλά!
Και μια συναυλία που θα ήθελες να παρακολουθήσεις ή να έχεις παρακολουθήσει.
Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν σε εκείνο το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης όπου η Τζένη Βάνου τραγούδησε το «Να μ΄αγαπάς». Κάθε φορά που ακούω το απόσπασμα δεν μπορώ να το πιστέψω! Είναι πραγματικό αριστούργημα!
Ευχαριστώ θερμά.
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ!
