Είχα την ευκαιρία πριν αρκετές ημέρες να συνομιλήσω με τον Ιωσήφ Βουράκη, έναν νέο άνθρωπο που αγαπά τον Πολιτισμό και είναι ευτυχής συγκυρία για τον Πειραιά να βρίσκεται στην θέση του Προέδρου του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας.
Άνθρωπος ευθύς με παραστάσεις από τον δύσκολο χώρο του εμπορίου έχει όραμα για τον Οργανισμό και θέλει να μιλά με έργα και καθημερινές παρεμβάσεις έτσι όπως κάθε Οργανισμός Πολιτισμού θα έπρεπε να κάνει. Στόχος του, ο Πειραιάς να είναι κέντρο Πολιτισμού και δήμος πρότυπο.
Ο Πολιτισμός τι ρόλο έχει στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του δήμου αλλά και πιο συγκεκριμένα στον Οργανισμό;
Εμείς όπως γνωρίζετε εδώ στον Πειραιά έχουμε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έναν φάρο πολιτισμού, όχι μόνο για την πόλη μας αλλά και για όλη την Αττική, όπου έχουν φιλοξενηθεί την τελευταία δεκαετία οι μεγαλύτερες θεατρικές παραστάσεις.
Το καλοκαίρι έχουμε το Βεάκειο Θέατρο όπου γίνονται θεατρικά και μουσικά φεστιβάλ. Επίσης διαθέτουμε κάποια επιμέρους θεατράκια, το Θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα» στα Καμίνια το Πολιτιστικό Κέντρο «Κώστας Κωσταράκος» και διάφορους άλλους μικρούς πολιτιστικούς χώρους.
Σαν πόλη ο πολιτισμός είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας καθώς το Δημοτικό Θέατρο ήταν από τα πρώτα κτίρια που φτιάχτηκε στην πόλη μας και γι’ αυτό το λόγο όλες οι δημοτικές αρχές και τώρα ακόμα περισσότερο, στηρίζουμε και τις χειμερινές παραστάσεις και τις καλοκαιρινές.
Ειδικά φέτος που υπήρξε αυτή η αναταραχή με τον κορονοϊό και έχοντας στο μυαλό μας ότι ο κόσμος σε τέτοιες περιόδους βρίσκει διέξοδο στον πολιτισμό, χρηματοδοτήσαμε το καλοκαίρι στο Βεάκειο, παραστάσεις και συναυλίες με το ποσό των 100.000 ευρώ. Νομίζω ότι είμαστε ο μόνος Δήμος στην Αττική αν όχι σε όλη την Ελλάδα που κάναμε κάθε μέρα επί δυόμιση μήνες παραστάσεις και συναυλίες.
Το ίδιο κάναμε και στο Δημοτικό Θέατρο. Είχαμε την ατυχία όταν κλείσανε τα θέατρα να είναι η πρεμιέρα του Μακβεθ, το οποίο ήταν ένα σοκ γιατί ήταν μια παράσταση την οποία την περιμέναμε, είχαμε προετοιμαστεί ήμασταν έτοιμοι και τελικά ακυρώθηκε η πρεμιέρα της. Παρόλα αυτά επενδύσαμε θεωρώντας τον πολιτισμό τη μεγαλύτερη διέξοδο και το μεγαλύτερο κεφάλαιο που μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο και κάναμε πολλές διαδικτυακές δράσεις. Προσαρμοστήκαμε και με αυτό τον τρόπο δείξαμε όχι μόνο ότι είμαστε έτοιμοι αλλά και το πόσο σημαντικό θεωρούμε τον Πολιτισμό σε τέτοιες περιόδους.
Λευτέρης Γιοβανίδης Καλλιτεχνικός Διευθυντής Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
Κάποιες δράσεις που είδαμε την περίοδο των Χριστουγέννων μέσω live streaming υπάγονται σε αυτό το πλαίσιο της προσαρμογής;
Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε, είχαμε προγραμματισμένες πολλές Χριστουγεννιάτικες δράσεις που θα γίνονταν δια ζώσης και πολλές θα τις χρηματοδοτούσαμε ως Οργανισμός. Το Δημοτικό Θέατρο ανήκει στον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Πειραιά. Θα κάναμε πολλές δράσεις στο Δημοτικό Θέατρο και πολλές ως Οργανισμός. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τις κάνουμε δια ζώσης τις περισσότερες τις προσαρμόσαμε να γίνουν διαδικτυακά.
Για παράδειγμα πριν μερικές μέρες είχαμε Αφήγηση Παραμυθιών από την Ξένια Καλογεροπούλου, κάναμε μια συνεργασία με την ΕΡΤ2 και γυρίσαμε τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Τσαρλς Ντίκενς, με τον Δημήτρη Πιατά, είχαμε διαδικτυακή προβολή παιδικών animation για τους μικρότερους φίλους, είχαμε τη μελοποίηση του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα από τον Σταμάτη Κραουνάκη με τεράστια ανταπόκριση, το ίδιο συνέβη και με τη συναυλία των REC που η νεολαία την αγκάλιασε.
Σε όλες τις δράσεις που έχουμε κάνει ανταποκρίνεται ο κόσμος, υπάρχει ενδιαφέρον, ίσως στην αρχή τους ξενίζει λίγο ή προκαλεί εντύπωση, ειδικά στις μεγάλες ηλικίες, αλλά είναι κάτι που εύκολα το ξεπερνάμε. Ο κόσμος, όπως έμαθε να ψωνίζει από τον υπολογιστή έτσι έμαθε να διασκεδάζει από τον υπολογιστή, προσαρμοστήκαμε, για όλους μας ήταν δύσκολο και για εμάς ήταν ακόμα πιο δύσκολο γιατί από εκεί που ανεβάζεις μια παράσταση σε ένα κοινό 1000 ατόμων ξαφνικά πρέπει να ετοιμάσεις κάτι για το ευρύτερο κοινό.
Για παράδειγμα, τον Σταμάτη Κραουνάκη τον είδαν παιδιά 10,15 και 30 χρονών που μπορεί να μην τον γνώριζαν. Τον είδαν όμως, τον μάθανε. Αντίστοιχα τους REC που έχουν ένα κοινό 25-30 χρονών θα τους δει κόσμος 45-50 και παραπάνω ενδεχομένως, οπότε αναγκαζόμαστε και οι καλλιτέχνες αλλά και εμείς, να φτιάξουμε όλο το πρόγραμμα ώστε να καλύψουμε ένα ευρύτερο φάσμα κοινού.
Συναυλία Rec
Οι διαδικτυακές παραστάσεις είναι κάτι που ήρθε για να μείνει; Οι επόμενοι μήνες απ΄ ό,τι φαίνεται θα είναι δύσκολοι, τα θέατρα θα παραμείνουν κλειστά, οπότε είναι κάτι που θα συνεχιστεί;
Το ιδανικό θα ήταν να πουν ανοιχτά τα θέατρα και οι χώροι πολιτισμού, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω, δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Εμείς ως Δήμος, ως ΟΠΑΝ και ως Δημοτικό Θέατρο έχουμε ήδη πρόγραμμα που ανακοινώθηκε εδώ και δύο μήνες αλλά δυστυχώς ξαναέκλεισαν τα θέατρα. Αν αύριο το πρωί μας πούν ανοίγετε είμαστε έτοιμοι να παίξουμε, έχουν γίνει οι πρόβες, είναι έτοιμα τα σκηνικά τα πάντα και θα ακολουθηθεί το πρόγραμμα από εκεί που έμεινε.
Επειδή όμως δεν προβλέπεται να ανοίξουμε, συζητάμε με όλους τους παραγωγούς, κάποιες από αυτές τις παραστάσεις να τις κάνουμε διαδικτυακά. Για εμένα δεν είναι το καλύτερο γιατί με διαφορετικό τρόπο βλέπεις μπροστά σου ειδικά μια θεατρική παράσταση, θέλει πάρα πολύ δουλειά να μπορέσεις να περάσεις στο θεατή αυτό που θα έβλεπε στο θέατρο. Η συναυλία είναι τελείως διαφορετικό γιατί τη συναυλία δεν είναι απαραίτητο να τη βλέπεις, την ακούς, έχεις ανοιχτό τον υπολογιστή σου, ακούς και περνάει ωραία η ώρα σου. Το θέατρο είναι λίγο πιο δύσκολο, σου βγάζει άλλα συναισθήματα. Παρόλα αυτά εμείς είμαστε έτοιμοι, δεν έχω ρωτήσει αντίστοιχοι χώροι πχ. Παλλάς, Εθνικό Θέατρο, τι ανταπόκριση είχαν. Προσπαθούμε να το αποφύγουμε, αλλά αν θελήσει ο παραγωγός και θεωρήσουμε κι εμείς ότι μπορεί να γίνει, θα γίνει αλλά θεωρώ ότι μια παράσταση θεατρική βλέποντάς τη από τον υπολογιστή σου ή την τηλεόραση δεν βγάζει αυτό που πρέπει, καίγεται
Παρουσίαση Προγράμματος Δημοτικού θεάτρου Πειραιά
Αντιμετωπίζετε τη διστακτικότητα κάποιων καλλιτεχνών να μη θέλουν να γίνει κάποιο live streaming με το φόβο ότι δεν θα παρουσιαστεί με τον τρόπο που θέλουν, να προτιμούν να έχουν κόσμο από κάτω; Σίγουρα θα το έχετε αντιμετωπίσει κι αυτό.
Ο καλλιτέχνης από το λίγο που ξέρω -γιατί εγώ μέχρι που ήρθα σε αυτή τη θέση δεν ασχολήθηκα ποτέ με το θέατρο, απλά σαν θεατής, παρόλα αυτά προσπαθώ να μάθω- έχω καταλάβει ότι ο ηθοποιός ή ο καλλιτέχνης που παίζει στο θέατρο, όλη του ανταμοιβή είναι το χειροκρότημα, ούτε τα εισιτήρια ούτε οι εισπράξεις που θα γίνουν, είναι το χειροκρότημα και έχω παρατηρήσει ότι σε πολλές παραστάσεις ο ίδιος ο ηθοποιός κάνει διάφορες εναλλαγές στο ρόλο του, σήμερα θα το παίξει αλλιώς, αύριο αλλιώς ανάλογα πως περνάει στον κόσμο. Αυτό προφανώς δεν γίνεται μέσω διαδικτύου και θεωρώ ότι κανένας από τους ηθοποιούς αν τον ρωτούσες τι προτιμάει ζωντανά στο θέατρο ή διαδικτυακά, θα επέλεγε διαδικτυακά. Δυστυχώς πρέπει να προσαρμοστούμε όλοι γιατί πλέον εκτός από το να προσφέρουμε πολιτισμό πάμε και στο άλλο κομμάτι, την επιβίωση των καλλιτεχνών. Σε ένα μήνα σχεδόν κλείνουμε ένα χρόνο όπου οι περισσότεροι καλλιτέχνες και όχι μόνο, πλέον όλοι είναι άνεργοι, δεν εισπράττουν από κάπου.
Με τον Δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη
Έγιναν κάποια πράγματα το καλοκαίρι όμως στον Δήμο σας αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα συγκριτικά με άλλες χρονιές.
Εγώ το είδα και από εμάς, στο Βεάκειο, ένα θέατρο που χωράει περίπου 2.500 κόσμου με παραστάσεις οι οποίες χρηματοδοτήσαμε εμείς, πληρώσαμε τον ήχο, τα φώτα την εξέδρα στην ουσία κάναμε συμπαραγωγές με τους διοργανωτές, δεν είχε τον κόσμο που περιμένανε. Θα το χωρίσω σε 3 περιόδους: Όταν ξεκινήσαμε ήταν περίπου 100 – 150 κρούσματα την ημέρα, κι εκεί γέμιζε το θέατρο, 2-3 συναυλίες μάλιστα ήταν sold out, τηρώντας φυσικά όλα τα μέτρα, είχαμε καθημερινούς ελέγχους και τους περάσαμε όλους με άριστα. Όταν ξεκίνησε η αύξηση των κρουσμάτων στα 500-600 ημερησίως, σε sold out συναυλία δεν ήρθαν περίπου 300 άτομα με αγορασμένα εισιτήρια και μετά φτάσαμε στο σημείο που από μέρα σε μέρα κλείναμε και έγιναν εκδηλώσεις με 100-150 άτομα.
Προς το τέλος και οι νεότερες ηλικίες άρχισαν να φοβούνται και δεν πήγαιναν σε μέρη με πολύ κόσμο. Δυστυχώς δεν υπήρχαν τα αναμενόμενα έσοδα και δεν μιλάμε για ένα χώρο 2.500 θέσεων μιλάμε για το 60% που τελικά ερχόταν το 50%. Το ίδιο αντίστοιχα συνέβαινε και σε άλλα θέατρα οπότε τα έσοδα που είχαν οι καλλιτέχνες δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Συναυλία του προτύπου κέντρου Πειραιά στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
Σχεδιάζετε ένα επόμενο κύκλο live streaming για παράδειγμα για τις απόκριες ή είναι πολύ νωρίς;
Δυστυχώς σχεδιάζουμε. Kαι λέω δυστυχώς γιατί όπως είπαμε και πριν θα προτιμούσαμε να κάνουμε ζωντανές εμφανίσεις, να είμαστε σε πλατείες, να είμαστε σε θέατρα να έχουμε επαφή με κόσμο. Δεν μπορούμε δυστυχώς, άρα προετοιμαζόμαστε. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το κομμάτι το οικονομικό, γιατί η λογική και του δημάρχου και η δική μου είναι ότι πρέπει τον πολιτισμό να τον προσφέρουμε δωρεάν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Η πρόθεσή μας είναι να το κάνουμε, πρόθεσή μας είναι να βρούμε κάποιους χορηγούς οι οποίοι ήδη από μόνοι τους έχουν δείξει κάποιο ενδιαφέρον για τις επόμενες δράσεις μας. Θεωρώ ότι θα κάνουμε ένα καλό συνδυασμό θα βοηθήσει πάλι και ο Δήμος, ο δήμαρχος μέχρι τώρα, θα το πω έτσι όσο πιο απλά μπορώ, βάζει το χέρι στην τσέπη και βοηθάει, στηρίζει τον πολιτισμό της πόλης, θεωρώ δυστυχώς ότι θα πρέπει να κάνουμε κι άλλα διαδικτυακά. Το δυστυχώς πάει και πάλι στο ότι δεν θα θέλαμε να είναι έτσι.
Και οδηγούμαστε πάλι όπως το καλοκαίρι να υπάρχει βοήθεια στους παραγωγούς για τα θέατρα;
Αν χρειαστεί είμαστε έτοιμοι και για αυτό. Ελπίζω να ανοίξουν τα θέατρα το καλοκαίρι και αν χρειαστεί πάλι να βοηθήσουμε αν είναι δηλαδή το 60% ή 70% είναι σίγουρο πάλι ότι θα χρηματοδοτήσουμε όλες τις παραστάσεις. Επίσης να πω ότι φέτος δεν είχαμε μόνο το Βεάκειο, φέτος για να βοηθήσουμε, σκεφτήκαμε με τον Δήμαρχο για να κάνουμε μία «αποκέντρωση» του πολιτισμού, ένα φεστιβάλ, το «Πικνίκ Φεστιβάλ» το οποίο είχε παραστάσεις Καραγκιόζη, συναυλίες, μικρά θεατρικά και γύρναγε όλη την πόλη. Ξεκίνησε από δω πάνω από την Καστέλα πήγε στην πλατεία Πηγάδας, πήγαμε στο Φάληρο πήγαμε Καμίνια, κάναμε κάθε 3-4 μέρες στην πόλη μικρές συναυλίες και μικρά θεατρικά, μικρές περιφερειακές παραστάσεις, τα οποία ήταν δωρεάν φυσικά και υπήρχε μία τεράστια ανταπόκριση από τον κόσμο.
Pic Nic Festival Καλοκαίρι 2020
Τέτοια πράγματα ίσως να τα έχει περισσότερο ανάγκη ο κόσμος από κάτι πολύ πιο μεγάλο σε ένα σταθερό χώρο και το γεγονός ότι πήγατε και τους βρήκατε στις γειτονιές τους νομίζω έχει μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία αυτή την περίοδο.
Να φύγει κάποιος από το Φάληρο να πάει στο Βεάκειο, το σκέφτεται, θα έχει κόσμο, που θα παρκάρει, θα ταλαιπωρηθεί, φοβάται μην κολλήσει τον ιό. Όταν πας εσύ στη γειτονιά του, για παράδειγμα στην πλατεία Πηγάδας, εκτός από τον κόσμο που ήταν στην πλατεία, γύρω γύρω από τα σπίτια ήταν στα μπαλκόνια και παρακολουθούσαν, οπότε δίνουμε την δυνατότητα στον κόσμο να το ζήσει από κοντά χωρίς να πρέπει να πάει κάπου. Πήγε καλά, είχε μεγάλη επισκεψιμότητα ήταν φυσικά και δωρεάν. Μακάρι να μας έλεγαν ότι αύριο μπορείτε να κάνετε δράσεις έστω με κάποια περιοριστικά μέτρα, να μπορούσαμε να κάνουμε καθημερινά δράσεις
Βλέπω μια αισιοδοξία;
Αν και γενικά είμαι αισιόδοξος την παρούσα χρονική στιγμή δεν είμαι, δεν μπορώ να πω ψέματα πλέον. Στην αρχή έλεγα θα το ξεπεράσουμε, θα το παλέψουμε, αλλά όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι αυτό βαθαίνει πιο πολύ και αντίστοιχα, όλες αυτές τις δράσεις ένας ιδιώτης δεν μπορεί να τις κάνει, δεν μπορεί να το στηρίξει αυτό. Εμείς είμαστε Δήμος και μπορούμε να στηρίξουμε. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας που έχει ένα θέατρο, πώς θα επιβιώσει; Ας αφήσουμε τους καλλιτέχνες οι οποίοι θα πάρουν τώρα 500 ευρώ και το έχουνε κάνει σημαία κάποιοι, δεν σώζεσαι με 500 ευρώ μετά από ένα χρόνο, δεν είναι ούτε το νοίκι του σπιτιού του. Αφήνουμε τους καλλιτέχνες, οι ιδιώτες που έχουν τα θέατρα τι θα κάνουν; Πώς θα ανεβάσει μια παράσταση να την πληρώσει και να την χρηματοδοτήσει;
Live streaming με Σταμάτη Κραουνάκηκαι Σπείρα Σπείρα 26 Δεκεμβρίου
Αύριο μεθαύριο το σίγουρο είναι ότι δεν θα μιλάμε όλοι, κάποιοι στην πορεία θα χαθούνε θα αλλάξουν επάγγελμα.
Δεν ξέρω αν θα αλλάξουν επάγγελμα, θα χαθούνε γενικότερα. Εγώ έχω δύο κοσμηματοπωλεία στον Πειραιά. Αν τραβήξει αυτή η κατάσταση πώς μπορώ να τα στηρίξω; Βλέπω και τις επιχειρήσεις, δεν μπορούν να αντέξουν. Δεν υπάρχει κάποια αισιοδοξία, δεν έχουμε στήριξη ουσιαστική.
Να κλείσουμε με κάτι αισιόδοξο...
Όπως και να εξελιχθεί αυτή η ιστορία του κορονοϊού που ελπίζω να είναι το καλύτερο αποτέλεσμα, εμείς ως Δήμος Πειραιά και ως Οργανισμός έχουμε και έτοιμο πρόγραμμα και πολλές ιδέες να υλοποιήσουμε. Ελπίζω να μην χρειαστεί να τις υλοποιήσουμε όλες (διαδικτυακά) και να μπορέσουμε να βρεθούμε ξανά από κοντά σε θέατρα σε πλατείες και σε διάφορες άλλες δράσεις. Είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις ιδέες, να πω ότι το live του Σταμάτη Κραουνάκη έγινε μετά από μία ιδέα ενός φίλου: Ότι θα ήταν ωραία να υπάρξει ένα παραμύθι, το συζητήσαμε με το Σταμάτη, έγινε. Όποιος έχει κάποια ιδέα και μπορούμε να το στηρίξουμε και να το υλοποιήσουμε το συζητάμε και το βλέπουμε, δεν μιλάμε μόνο για τον Πειραιά πλέον με το διαδίκτυο η εμβέλεια είναι παγκόσμια. Η μόνη μου ευχή είναι να περάσει ο καιρός και να είμαστε όσοι περισσότεροι μπορούμε.
Άνθρωπος ευθύς με παραστάσεις από τον δύσκολο χώρο του εμπορίου έχει όραμα για τον Οργανισμό και θέλει να μιλά με έργα και καθημερινές παρεμβάσεις έτσι όπως κάθε Οργανισμός Πολιτισμού θα έπρεπε να κάνει. Στόχος του, ο Πειραιάς να είναι κέντρο Πολιτισμού και δήμος πρότυπο.
Ο Πολιτισμός τι ρόλο έχει στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του δήμου αλλά και πιο συγκεκριμένα στον Οργανισμό;
Εμείς όπως γνωρίζετε εδώ στον Πειραιά έχουμε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έναν φάρο πολιτισμού, όχι μόνο για την πόλη μας αλλά και για όλη την Αττική, όπου έχουν φιλοξενηθεί την τελευταία δεκαετία οι μεγαλύτερες θεατρικές παραστάσεις.
Το καλοκαίρι έχουμε το Βεάκειο Θέατρο όπου γίνονται θεατρικά και μουσικά φεστιβάλ. Επίσης διαθέτουμε κάποια επιμέρους θεατράκια, το Θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα» στα Καμίνια το Πολιτιστικό Κέντρο «Κώστας Κωσταράκος» και διάφορους άλλους μικρούς πολιτιστικούς χώρους.
Σαν πόλη ο πολιτισμός είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας καθώς το Δημοτικό Θέατρο ήταν από τα πρώτα κτίρια που φτιάχτηκε στην πόλη μας και γι’ αυτό το λόγο όλες οι δημοτικές αρχές και τώρα ακόμα περισσότερο, στηρίζουμε και τις χειμερινές παραστάσεις και τις καλοκαιρινές.
Ειδικά φέτος που υπήρξε αυτή η αναταραχή με τον κορονοϊό και έχοντας στο μυαλό μας ότι ο κόσμος σε τέτοιες περιόδους βρίσκει διέξοδο στον πολιτισμό, χρηματοδοτήσαμε το καλοκαίρι στο Βεάκειο, παραστάσεις και συναυλίες με το ποσό των 100.000 ευρώ. Νομίζω ότι είμαστε ο μόνος Δήμος στην Αττική αν όχι σε όλη την Ελλάδα που κάναμε κάθε μέρα επί δυόμιση μήνες παραστάσεις και συναυλίες.
Το ίδιο κάναμε και στο Δημοτικό Θέατρο. Είχαμε την ατυχία όταν κλείσανε τα θέατρα να είναι η πρεμιέρα του Μακβεθ, το οποίο ήταν ένα σοκ γιατί ήταν μια παράσταση την οποία την περιμέναμε, είχαμε προετοιμαστεί ήμασταν έτοιμοι και τελικά ακυρώθηκε η πρεμιέρα της. Παρόλα αυτά επενδύσαμε θεωρώντας τον πολιτισμό τη μεγαλύτερη διέξοδο και το μεγαλύτερο κεφάλαιο που μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο και κάναμε πολλές διαδικτυακές δράσεις. Προσαρμοστήκαμε και με αυτό τον τρόπο δείξαμε όχι μόνο ότι είμαστε έτοιμοι αλλά και το πόσο σημαντικό θεωρούμε τον Πολιτισμό σε τέτοιες περιόδους.
Λευτέρης Γιοβανίδης Καλλιτεχνικός Διευθυντής Δημοτικού Θεάτρου ΠειραιάΚάποιες δράσεις που είδαμε την περίοδο των Χριστουγέννων μέσω live streaming υπάγονται σε αυτό το πλαίσιο της προσαρμογής;
Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε, είχαμε προγραμματισμένες πολλές Χριστουγεννιάτικες δράσεις που θα γίνονταν δια ζώσης και πολλές θα τις χρηματοδοτούσαμε ως Οργανισμός. Το Δημοτικό Θέατρο ανήκει στον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Πειραιά. Θα κάναμε πολλές δράσεις στο Δημοτικό Θέατρο και πολλές ως Οργανισμός. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τις κάνουμε δια ζώσης τις περισσότερες τις προσαρμόσαμε να γίνουν διαδικτυακά.
Για παράδειγμα πριν μερικές μέρες είχαμε Αφήγηση Παραμυθιών από την Ξένια Καλογεροπούλου, κάναμε μια συνεργασία με την ΕΡΤ2 και γυρίσαμε τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Τσαρλς Ντίκενς, με τον Δημήτρη Πιατά, είχαμε διαδικτυακή προβολή παιδικών animation για τους μικρότερους φίλους, είχαμε τη μελοποίηση του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα από τον Σταμάτη Κραουνάκη με τεράστια ανταπόκριση, το ίδιο συνέβη και με τη συναυλία των REC που η νεολαία την αγκάλιασε.
Σε όλες τις δράσεις που έχουμε κάνει ανταποκρίνεται ο κόσμος, υπάρχει ενδιαφέρον, ίσως στην αρχή τους ξενίζει λίγο ή προκαλεί εντύπωση, ειδικά στις μεγάλες ηλικίες, αλλά είναι κάτι που εύκολα το ξεπερνάμε. Ο κόσμος, όπως έμαθε να ψωνίζει από τον υπολογιστή έτσι έμαθε να διασκεδάζει από τον υπολογιστή, προσαρμοστήκαμε, για όλους μας ήταν δύσκολο και για εμάς ήταν ακόμα πιο δύσκολο γιατί από εκεί που ανεβάζεις μια παράσταση σε ένα κοινό 1000 ατόμων ξαφνικά πρέπει να ετοιμάσεις κάτι για το ευρύτερο κοινό.
Για παράδειγμα, τον Σταμάτη Κραουνάκη τον είδαν παιδιά 10,15 και 30 χρονών που μπορεί να μην τον γνώριζαν. Τον είδαν όμως, τον μάθανε. Αντίστοιχα τους REC που έχουν ένα κοινό 25-30 χρονών θα τους δει κόσμος 45-50 και παραπάνω ενδεχομένως, οπότε αναγκαζόμαστε και οι καλλιτέχνες αλλά και εμείς, να φτιάξουμε όλο το πρόγραμμα ώστε να καλύψουμε ένα ευρύτερο φάσμα κοινού.
Συναυλία RecΟι διαδικτυακές παραστάσεις είναι κάτι που ήρθε για να μείνει; Οι επόμενοι μήνες απ΄ ό,τι φαίνεται θα είναι δύσκολοι, τα θέατρα θα παραμείνουν κλειστά, οπότε είναι κάτι που θα συνεχιστεί;
Το ιδανικό θα ήταν να πουν ανοιχτά τα θέατρα και οι χώροι πολιτισμού, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω, δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Εμείς ως Δήμος, ως ΟΠΑΝ και ως Δημοτικό Θέατρο έχουμε ήδη πρόγραμμα που ανακοινώθηκε εδώ και δύο μήνες αλλά δυστυχώς ξαναέκλεισαν τα θέατρα. Αν αύριο το πρωί μας πούν ανοίγετε είμαστε έτοιμοι να παίξουμε, έχουν γίνει οι πρόβες, είναι έτοιμα τα σκηνικά τα πάντα και θα ακολουθηθεί το πρόγραμμα από εκεί που έμεινε.
Επειδή όμως δεν προβλέπεται να ανοίξουμε, συζητάμε με όλους τους παραγωγούς, κάποιες από αυτές τις παραστάσεις να τις κάνουμε διαδικτυακά. Για εμένα δεν είναι το καλύτερο γιατί με διαφορετικό τρόπο βλέπεις μπροστά σου ειδικά μια θεατρική παράσταση, θέλει πάρα πολύ δουλειά να μπορέσεις να περάσεις στο θεατή αυτό που θα έβλεπε στο θέατρο. Η συναυλία είναι τελείως διαφορετικό γιατί τη συναυλία δεν είναι απαραίτητο να τη βλέπεις, την ακούς, έχεις ανοιχτό τον υπολογιστή σου, ακούς και περνάει ωραία η ώρα σου. Το θέατρο είναι λίγο πιο δύσκολο, σου βγάζει άλλα συναισθήματα. Παρόλα αυτά εμείς είμαστε έτοιμοι, δεν έχω ρωτήσει αντίστοιχοι χώροι πχ. Παλλάς, Εθνικό Θέατρο, τι ανταπόκριση είχαν. Προσπαθούμε να το αποφύγουμε, αλλά αν θελήσει ο παραγωγός και θεωρήσουμε κι εμείς ότι μπορεί να γίνει, θα γίνει αλλά θεωρώ ότι μια παράσταση θεατρική βλέποντάς τη από τον υπολογιστή σου ή την τηλεόραση δεν βγάζει αυτό που πρέπει, καίγεται
Παρουσίαση Προγράμματος Δημοτικού θεάτρου Πειραιά
Αντιμετωπίζετε τη διστακτικότητα κάποιων καλλιτεχνών να μη θέλουν να γίνει κάποιο live streaming με το φόβο ότι δεν θα παρουσιαστεί με τον τρόπο που θέλουν, να προτιμούν να έχουν κόσμο από κάτω; Σίγουρα θα το έχετε αντιμετωπίσει κι αυτό.
Ο καλλιτέχνης από το λίγο που ξέρω -γιατί εγώ μέχρι που ήρθα σε αυτή τη θέση δεν ασχολήθηκα ποτέ με το θέατρο, απλά σαν θεατής, παρόλα αυτά προσπαθώ να μάθω- έχω καταλάβει ότι ο ηθοποιός ή ο καλλιτέχνης που παίζει στο θέατρο, όλη του ανταμοιβή είναι το χειροκρότημα, ούτε τα εισιτήρια ούτε οι εισπράξεις που θα γίνουν, είναι το χειροκρότημα και έχω παρατηρήσει ότι σε πολλές παραστάσεις ο ίδιος ο ηθοποιός κάνει διάφορες εναλλαγές στο ρόλο του, σήμερα θα το παίξει αλλιώς, αύριο αλλιώς ανάλογα πως περνάει στον κόσμο. Αυτό προφανώς δεν γίνεται μέσω διαδικτύου και θεωρώ ότι κανένας από τους ηθοποιούς αν τον ρωτούσες τι προτιμάει ζωντανά στο θέατρο ή διαδικτυακά, θα επέλεγε διαδικτυακά. Δυστυχώς πρέπει να προσαρμοστούμε όλοι γιατί πλέον εκτός από το να προσφέρουμε πολιτισμό πάμε και στο άλλο κομμάτι, την επιβίωση των καλλιτεχνών. Σε ένα μήνα σχεδόν κλείνουμε ένα χρόνο όπου οι περισσότεροι καλλιτέχνες και όχι μόνο, πλέον όλοι είναι άνεργοι, δεν εισπράττουν από κάπου.
Με τον Δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη
Έγιναν κάποια πράγματα το καλοκαίρι όμως στον Δήμο σας αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα συγκριτικά με άλλες χρονιές.
Εγώ το είδα και από εμάς, στο Βεάκειο, ένα θέατρο που χωράει περίπου 2.500 κόσμου με παραστάσεις οι οποίες χρηματοδοτήσαμε εμείς, πληρώσαμε τον ήχο, τα φώτα την εξέδρα στην ουσία κάναμε συμπαραγωγές με τους διοργανωτές, δεν είχε τον κόσμο που περιμένανε. Θα το χωρίσω σε 3 περιόδους: Όταν ξεκινήσαμε ήταν περίπου 100 – 150 κρούσματα την ημέρα, κι εκεί γέμιζε το θέατρο, 2-3 συναυλίες μάλιστα ήταν sold out, τηρώντας φυσικά όλα τα μέτρα, είχαμε καθημερινούς ελέγχους και τους περάσαμε όλους με άριστα. Όταν ξεκίνησε η αύξηση των κρουσμάτων στα 500-600 ημερησίως, σε sold out συναυλία δεν ήρθαν περίπου 300 άτομα με αγορασμένα εισιτήρια και μετά φτάσαμε στο σημείο που από μέρα σε μέρα κλείναμε και έγιναν εκδηλώσεις με 100-150 άτομα.
Προς το τέλος και οι νεότερες ηλικίες άρχισαν να φοβούνται και δεν πήγαιναν σε μέρη με πολύ κόσμο. Δυστυχώς δεν υπήρχαν τα αναμενόμενα έσοδα και δεν μιλάμε για ένα χώρο 2.500 θέσεων μιλάμε για το 60% που τελικά ερχόταν το 50%. Το ίδιο αντίστοιχα συνέβαινε και σε άλλα θέατρα οπότε τα έσοδα που είχαν οι καλλιτέχνες δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Συναυλία του προτύπου κέντρου Πειραιά στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου ΠειραιάΣχεδιάζετε ένα επόμενο κύκλο live streaming για παράδειγμα για τις απόκριες ή είναι πολύ νωρίς;
Δυστυχώς σχεδιάζουμε. Kαι λέω δυστυχώς γιατί όπως είπαμε και πριν θα προτιμούσαμε να κάνουμε ζωντανές εμφανίσεις, να είμαστε σε πλατείες, να είμαστε σε θέατρα να έχουμε επαφή με κόσμο. Δεν μπορούμε δυστυχώς, άρα προετοιμαζόμαστε. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το κομμάτι το οικονομικό, γιατί η λογική και του δημάρχου και η δική μου είναι ότι πρέπει τον πολιτισμό να τον προσφέρουμε δωρεάν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Η πρόθεσή μας είναι να το κάνουμε, πρόθεσή μας είναι να βρούμε κάποιους χορηγούς οι οποίοι ήδη από μόνοι τους έχουν δείξει κάποιο ενδιαφέρον για τις επόμενες δράσεις μας. Θεωρώ ότι θα κάνουμε ένα καλό συνδυασμό θα βοηθήσει πάλι και ο Δήμος, ο δήμαρχος μέχρι τώρα, θα το πω έτσι όσο πιο απλά μπορώ, βάζει το χέρι στην τσέπη και βοηθάει, στηρίζει τον πολιτισμό της πόλης, θεωρώ δυστυχώς ότι θα πρέπει να κάνουμε κι άλλα διαδικτυακά. Το δυστυχώς πάει και πάλι στο ότι δεν θα θέλαμε να είναι έτσι.
Και οδηγούμαστε πάλι όπως το καλοκαίρι να υπάρχει βοήθεια στους παραγωγούς για τα θέατρα;
Αν χρειαστεί είμαστε έτοιμοι και για αυτό. Ελπίζω να ανοίξουν τα θέατρα το καλοκαίρι και αν χρειαστεί πάλι να βοηθήσουμε αν είναι δηλαδή το 60% ή 70% είναι σίγουρο πάλι ότι θα χρηματοδοτήσουμε όλες τις παραστάσεις. Επίσης να πω ότι φέτος δεν είχαμε μόνο το Βεάκειο, φέτος για να βοηθήσουμε, σκεφτήκαμε με τον Δήμαρχο για να κάνουμε μία «αποκέντρωση» του πολιτισμού, ένα φεστιβάλ, το «Πικνίκ Φεστιβάλ» το οποίο είχε παραστάσεις Καραγκιόζη, συναυλίες, μικρά θεατρικά και γύρναγε όλη την πόλη. Ξεκίνησε από δω πάνω από την Καστέλα πήγε στην πλατεία Πηγάδας, πήγαμε στο Φάληρο πήγαμε Καμίνια, κάναμε κάθε 3-4 μέρες στην πόλη μικρές συναυλίες και μικρά θεατρικά, μικρές περιφερειακές παραστάσεις, τα οποία ήταν δωρεάν φυσικά και υπήρχε μία τεράστια ανταπόκριση από τον κόσμο.
Pic Nic Festival Καλοκαίρι 2020Τέτοια πράγματα ίσως να τα έχει περισσότερο ανάγκη ο κόσμος από κάτι πολύ πιο μεγάλο σε ένα σταθερό χώρο και το γεγονός ότι πήγατε και τους βρήκατε στις γειτονιές τους νομίζω έχει μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία αυτή την περίοδο.
Να φύγει κάποιος από το Φάληρο να πάει στο Βεάκειο, το σκέφτεται, θα έχει κόσμο, που θα παρκάρει, θα ταλαιπωρηθεί, φοβάται μην κολλήσει τον ιό. Όταν πας εσύ στη γειτονιά του, για παράδειγμα στην πλατεία Πηγάδας, εκτός από τον κόσμο που ήταν στην πλατεία, γύρω γύρω από τα σπίτια ήταν στα μπαλκόνια και παρακολουθούσαν, οπότε δίνουμε την δυνατότητα στον κόσμο να το ζήσει από κοντά χωρίς να πρέπει να πάει κάπου. Πήγε καλά, είχε μεγάλη επισκεψιμότητα ήταν φυσικά και δωρεάν. Μακάρι να μας έλεγαν ότι αύριο μπορείτε να κάνετε δράσεις έστω με κάποια περιοριστικά μέτρα, να μπορούσαμε να κάνουμε καθημερινά δράσεις
Βλέπω μια αισιοδοξία;
Αν και γενικά είμαι αισιόδοξος την παρούσα χρονική στιγμή δεν είμαι, δεν μπορώ να πω ψέματα πλέον. Στην αρχή έλεγα θα το ξεπεράσουμε, θα το παλέψουμε, αλλά όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι αυτό βαθαίνει πιο πολύ και αντίστοιχα, όλες αυτές τις δράσεις ένας ιδιώτης δεν μπορεί να τις κάνει, δεν μπορεί να το στηρίξει αυτό. Εμείς είμαστε Δήμος και μπορούμε να στηρίξουμε. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας που έχει ένα θέατρο, πώς θα επιβιώσει; Ας αφήσουμε τους καλλιτέχνες οι οποίοι θα πάρουν τώρα 500 ευρώ και το έχουνε κάνει σημαία κάποιοι, δεν σώζεσαι με 500 ευρώ μετά από ένα χρόνο, δεν είναι ούτε το νοίκι του σπιτιού του. Αφήνουμε τους καλλιτέχνες, οι ιδιώτες που έχουν τα θέατρα τι θα κάνουν; Πώς θα ανεβάσει μια παράσταση να την πληρώσει και να την χρηματοδοτήσει;
Live streaming με Σταμάτη Κραουνάκηκαι Σπείρα Σπείρα 26 ΔεκεμβρίουΑύριο μεθαύριο το σίγουρο είναι ότι δεν θα μιλάμε όλοι, κάποιοι στην πορεία θα χαθούνε θα αλλάξουν επάγγελμα.
Δεν ξέρω αν θα αλλάξουν επάγγελμα, θα χαθούνε γενικότερα. Εγώ έχω δύο κοσμηματοπωλεία στον Πειραιά. Αν τραβήξει αυτή η κατάσταση πώς μπορώ να τα στηρίξω; Βλέπω και τις επιχειρήσεις, δεν μπορούν να αντέξουν. Δεν υπάρχει κάποια αισιοδοξία, δεν έχουμε στήριξη ουσιαστική.
Να κλείσουμε με κάτι αισιόδοξο...
Όπως και να εξελιχθεί αυτή η ιστορία του κορονοϊού που ελπίζω να είναι το καλύτερο αποτέλεσμα, εμείς ως Δήμος Πειραιά και ως Οργανισμός έχουμε και έτοιμο πρόγραμμα και πολλές ιδέες να υλοποιήσουμε. Ελπίζω να μην χρειαστεί να τις υλοποιήσουμε όλες (διαδικτυακά) και να μπορέσουμε να βρεθούμε ξανά από κοντά σε θέατρα σε πλατείες και σε διάφορες άλλες δράσεις. Είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις ιδέες, να πω ότι το live του Σταμάτη Κραουνάκη έγινε μετά από μία ιδέα ενός φίλου: Ότι θα ήταν ωραία να υπάρξει ένα παραμύθι, το συζητήσαμε με το Σταμάτη, έγινε. Όποιος έχει κάποια ιδέα και μπορούμε να το στηρίξουμε και να το υλοποιήσουμε το συζητάμε και το βλέπουμε, δεν μιλάμε μόνο για τον Πειραιά πλέον με το διαδίκτυο η εμβέλεια είναι παγκόσμια. Η μόνη μου ευχή είναι να περάσει ο καιρός και να είμαστε όσοι περισσότεροι μπορούμε.
