Το νέο single «Δως του νάνι νάνι» της Ζαχαρούλας Κληματσάκη είναι μια πρωτότυπη επανεκτέλεση ενός ρεμπέτικου τραγουδιού σε μουσική του Γεράσιμου Κλουβάτου και στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη που πρωτοτραγουδήθηκε από την μοναδική Μαρίκα Νίνου στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και ύστερα ερμηνεύτηκε από πολλές αξιόλογες φωνές όπως αυτή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία αλλά και το τραγούδι της "Το δείπνο", η Ζαχαρούλα Κληματσάκη μιλάει στο Ogdoo.gr ξεκινώντας από... την αρχή και φτάνοντας σε όσα πρόκειται να συμβούν.
Πώς προέκυψε η επαφή σου με το θέατρο και πώς με τη μουσική;
Από μικρή έκανα μαθήματα πιάνου και θεωρητικά μουσικής και ταυτόχρονα συμμετείχα σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις που κάναμε στο σχολείο. Επομένως με το που ήρθα Αθήνα η δραματική σχολή και τα μαθήματα φωνητικής αρχικά και στην συνέχεια η επαγγελματική ενασχόληση με αυτά ήρθε σαν φυσική εξέλιξη.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα από τα δύο ποιο θα ήταν αυτό;
Θα έψαχνα έναν τρόπο να τα συνδυάσω. Οι περισσότερες παραστάσεις στις οποίες συμμετέχω έχουν μουσικά στοιχεία και ταυτόχρονα ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω το κάθε τραγούδι προέρχεται από την θεατρική μου παιδεία. Οι τέχνες αυτές αλληλοσυμπληρώνονται και νιώθω ευλογημένη που έχω την δυνατότητα να εκφράζομαι και με τις δύο.
Πώς ήταν η μετάβαση από τα Χανιά στην Αθήνα; Θα έμενες σε αυτή τη φάση της ζωής σου μόνιμα στον τόπο καταγωγής σου;
Έγινε αρκετά ομαλά μετά το σχολείο μιας και υπήρχαν αρκετοί φίλοι και συγγενείς που έμεναν Αθήνα και με βοήθησαν στο πρώτο διάστημα προσαρμογής. Σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν θα επέστρεφα μόνιμα στα Χανιά. Θα με ενδιέφερε όμως η δημιουργία μιας συνθήκες που θα μου επέτρεπε να πηγαινοέρχομαι. Η Κρήτη είναι ένας τόπος με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα οπότε υπάρχει η δυνατότητα ενασχόλησης με το θέατρο και τη μουσική και εκεί.
Ποια μέρη της Αθήνας προτιμάς γιατί "δε θυμίζουν Αθήνα";
Την Αθήνα την αγάπησα πολύ με την πάροδο του χρόνου γι’ αυτό που είναι. Λατρεύω το κέντρο της γι’ αυτό και έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια να μένω στα Εξάρχεια. Ένα μέρος με έντονες αντιθέσεις που εξακολουθεί να διατηρεί το χρώμα και το άρωμα της γειτονιάς. Η Πλάκα είναι μια περιοχή την οποία όποτε επισκέπτομαι αισθάνομαι ότι με εξαγνίζει ενεργειακά ενώ τα βόρεια προάστια έχουν μια ηρεμία που μου ταιριάζει.
Γιατί επέλεξες να επανεκτελέσεις το "Δως του νάνι νάνι";
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το oriental. Είναι ένας χορός που εξυμνύει τη γυναικεία θηλυκότητα και ιδιοσυγκρασία. Κάποιοι λένε πως έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, σε τελετές γονιμότητας προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης. Εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε πάρα πολύ στις Αραβικές χώρες και κυρίως στην Αίγυπτο που πια τον συναντάμε σε πάρα πολλά είδη και παραλλαγές. Ήθελα λοιπόν να τον εντάξω στο performance μου με έναν τρόπο οικείο στο σύγχρονο θεατή. Η κατάσταση που περιγράφει το “Δως του νάνι νάνι” είναι η στιγμή που μια γυναίκα έχει στην αγκαλιά της έναν άντρα εντελώς παραδομένο καθώς βρίσκεται στα πρώτα στάδια του ύπνου. Και που οι ρόλοι αλλάζουν και από γυναίκα-άντρας γίνονται μητέρα-παιδί. Η ενορχήστρωση που έκανε ο Γιώργος Περού θεωρώ πως ανέδειξε τη διαχρονικότητα του κομματιού και το έφερε στο σήμερα. Που αυτό είναι και το ζητούμενο της κάθε επανεκτέλεσης.
Μετά "Το δείπνο" θα ακούσουμε κάτι νέο γραμμένο από εσένα;
Καθημερινά σκαρώνω στιχάκια και σε κάποια από αυτά δοκιμάζω διάφορες μελωδίες. Όταν ξανανιώσω την ανάγκη να μοιραστώ κάτι δικό μου με τον κόσμο θα υπάρξει καινούριο τραγούδι γραμμένο από εμένα. Και πιστεύω πως θα θα αργήσει πολύ αυτή η στιγμή.
Έχεις στα σχέδια σου τη δημιουργία και κυκλοφορία κάποιου ολοκληρωμένου δίσκου;
Αυτός είναι ο στόχος μου. Να μαζευτεί το απαιτούμενο υλικό που θα έχει ομοιογένεια για να μπορέσει να γίνει ολοκληρωμένος δίσκος. Το “Δως του νάνι νάνι” θεωρώ πως είναι το πρώτο τραγούδι αυτού του δίσκου.
Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία αλλά και το τραγούδι της "Το δείπνο", η Ζαχαρούλα Κληματσάκη μιλάει στο Ogdoo.gr ξεκινώντας από... την αρχή και φτάνοντας σε όσα πρόκειται να συμβούν.
Πώς προέκυψε η επαφή σου με το θέατρο και πώς με τη μουσική;
Από μικρή έκανα μαθήματα πιάνου και θεωρητικά μουσικής και ταυτόχρονα συμμετείχα σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις που κάναμε στο σχολείο. Επομένως με το που ήρθα Αθήνα η δραματική σχολή και τα μαθήματα φωνητικής αρχικά και στην συνέχεια η επαγγελματική ενασχόληση με αυτά ήρθε σαν φυσική εξέλιξη.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα από τα δύο ποιο θα ήταν αυτό;
Θα έψαχνα έναν τρόπο να τα συνδυάσω. Οι περισσότερες παραστάσεις στις οποίες συμμετέχω έχουν μουσικά στοιχεία και ταυτόχρονα ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω το κάθε τραγούδι προέρχεται από την θεατρική μου παιδεία. Οι τέχνες αυτές αλληλοσυμπληρώνονται και νιώθω ευλογημένη που έχω την δυνατότητα να εκφράζομαι και με τις δύο.
Πώς ήταν η μετάβαση από τα Χανιά στην Αθήνα; Θα έμενες σε αυτή τη φάση της ζωής σου μόνιμα στον τόπο καταγωγής σου;
Έγινε αρκετά ομαλά μετά το σχολείο μιας και υπήρχαν αρκετοί φίλοι και συγγενείς που έμεναν Αθήνα και με βοήθησαν στο πρώτο διάστημα προσαρμογής. Σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν θα επέστρεφα μόνιμα στα Χανιά. Θα με ενδιέφερε όμως η δημιουργία μιας συνθήκες που θα μου επέτρεπε να πηγαινοέρχομαι. Η Κρήτη είναι ένας τόπος με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα οπότε υπάρχει η δυνατότητα ενασχόλησης με το θέατρο και τη μουσική και εκεί.
Ποια μέρη της Αθήνας προτιμάς γιατί "δε θυμίζουν Αθήνα";
Την Αθήνα την αγάπησα πολύ με την πάροδο του χρόνου γι’ αυτό που είναι. Λατρεύω το κέντρο της γι’ αυτό και έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια να μένω στα Εξάρχεια. Ένα μέρος με έντονες αντιθέσεις που εξακολουθεί να διατηρεί το χρώμα και το άρωμα της γειτονιάς. Η Πλάκα είναι μια περιοχή την οποία όποτε επισκέπτομαι αισθάνομαι ότι με εξαγνίζει ενεργειακά ενώ τα βόρεια προάστια έχουν μια ηρεμία που μου ταιριάζει.
Γιατί επέλεξες να επανεκτελέσεις το "Δως του νάνι νάνι";
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το oriental. Είναι ένας χορός που εξυμνύει τη γυναικεία θηλυκότητα και ιδιοσυγκρασία. Κάποιοι λένε πως έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, σε τελετές γονιμότητας προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης. Εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε πάρα πολύ στις Αραβικές χώρες και κυρίως στην Αίγυπτο που πια τον συναντάμε σε πάρα πολλά είδη και παραλλαγές. Ήθελα λοιπόν να τον εντάξω στο performance μου με έναν τρόπο οικείο στο σύγχρονο θεατή. Η κατάσταση που περιγράφει το “Δως του νάνι νάνι” είναι η στιγμή που μια γυναίκα έχει στην αγκαλιά της έναν άντρα εντελώς παραδομένο καθώς βρίσκεται στα πρώτα στάδια του ύπνου. Και που οι ρόλοι αλλάζουν και από γυναίκα-άντρας γίνονται μητέρα-παιδί. Η ενορχήστρωση που έκανε ο Γιώργος Περού θεωρώ πως ανέδειξε τη διαχρονικότητα του κομματιού και το έφερε στο σήμερα. Που αυτό είναι και το ζητούμενο της κάθε επανεκτέλεσης.
Μετά "Το δείπνο" θα ακούσουμε κάτι νέο γραμμένο από εσένα;
Καθημερινά σκαρώνω στιχάκια και σε κάποια από αυτά δοκιμάζω διάφορες μελωδίες. Όταν ξανανιώσω την ανάγκη να μοιραστώ κάτι δικό μου με τον κόσμο θα υπάρξει καινούριο τραγούδι γραμμένο από εμένα. Και πιστεύω πως θα θα αργήσει πολύ αυτή η στιγμή.
Έχεις στα σχέδια σου τη δημιουργία και κυκλοφορία κάποιου ολοκληρωμένου δίσκου;
Αυτός είναι ο στόχος μου. Να μαζευτεί το απαιτούμενο υλικό που θα έχει ομοιογένεια για να μπορέσει να γίνει ολοκληρωμένος δίσκος. Το “Δως του νάνι νάνι” θεωρώ πως είναι το πρώτο τραγούδι αυτού του δίσκου.
