Γιατί «Λάθος Βήματα»;
Συχνά τα «Λάθος Βήματα» και στη ζωή και στο τραγούδι μας οδηγούν τελικά στον σωστό προορισμό. Είναι μια επιστροφή μετά από αρκετό καιρό στην δισκογραφία, είναι μια προσπάθεια τριών χρόνων, με εξαίρετους φίλους δημιουργούς και μουσικούς. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος. Όλα τα τραγούδια του δίσκους έχουν μια ιστορία κι ένα παράπονο. Οι «πονεμένες» καταστάσεις, μας προβληματίζουν και τελικά μας κάνουν καλύτερους.
Έχεις κάνει λάθη στη διαδρομή σου;
Πολλά. Τα αγαπάω όμως αυτά βήματά μου. Με κάναν γνωστή, στάθηκα με αξιοπρέπεια στη δουλειά μου, με αγάπησε ένας κόσμος. Άλλωστε ποιος μπορεί να κρίνει τι είναι σωστό ή λάθος.
Κοιτώντας πίσω τι σκέφτεσαι;
Θα μπορούσα να είχα κάνει πολύ περισσότερα, κυρίως στη δουλειά μου, αλλά δεν πιστεύω πως είναι αργά.
Η αλήθεια είναι πως αρκετοί σπουδαίοι και τρανοί συνάδελφοί σου σε ξεχωρίζουν και σε παραδέχονται για τις αρετές σου.
Αυτό με ευχαριστεί και με τιμά, αλλά ειλικρινά θέλω να δοκιμάσω πράγματα στο τραγούδι μου, στο ρεπερτόριό μου, στις συνεργασίες μου.
Είσαι λαϊκή τραγουδίστρια; Και τι σημαίνει τελικά αυτό στις μέρες μας;
Πολύ μεγάλη κουβέντα… Λαϊκούς τραγουδιστές λέμε εκείνους που έγραψαν ιστορία, που τους κουβαλάμε στην ψυχή μας όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Στράτος Διονυσίου και άλλοι μεγάλοι μας αυτής της γενιάς και πιο παλιοί ακόμη. Αυτός ο τίτλος είναι βαρύς για μένα αν και δε σου κρύβω πως αισθάνομαι έτσι. Ο κόσμος όμως θα κρίνει αν είμαι λαϊκή ερμηνεύτρια ή όχι. Εγώ προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατόν τα πιο «σωστά» βήματα και να δίνω την ψυχή μου στις ερμηνείες μου.
Μεγάλωσες σε ένα μουσικό περιβάλλον;
Ο πατέρας μου παίζει μπουζούκι και τραγουδάει, η μητέρα μου είναι τραγουδίστρια, τα’ αδέλφια μου είναι μουσικοί. Γεννήθηκα μες το τραγούδι και έχω λατρεία γι’ αυτό. Θυμάμαι ήμουν παιδάκι κι επειδή οι μπουζουξήδες ήταν και οι μαέστροι στα κέντρα που δούλευαν, ερχόντουσαν στο σπίτι σπουδαίοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες για πρόβα με τον μπαμπά μου, και απορούσα πως είναι δυνατόν να έχουν τόσες δυνατότητες και να μην είναι πρώτα ονόματα. Ακόμα και στα χρόνια του ΄80 για να σταθείς στο πατάρι έπρεπε να έχεις και φωνή και ρεπερτόριο βαρβάτο.
Εσύ δεν είχες τέτοια προβλήματα;
Μεγάλωσα με τη Γιώτα Λύδια, την Πόλυ Πάνου, την Καίτη Γκρέυ, τη Μαίρη Λίντα και τη Βίκυ Μοσχολιού. Μετά με την Αλεξίου αλλά και τη Γλυκερία όταν ξεκίναγε στην Όμορφη Νύχτα, τότε δηλαδή που μάθαινα να τραγουδώ. Είχα μεγάλη αγάπη από πιτσιρίκα στη Λίτσα Διαμάντη αλλά ήξερα απ’ έξω κι ανακατωτά το ρεπερτόριο του Στέλιου, του Στράτου όπως και του Κόλλια και του Μαργαρίτη.
Πέρα από τα λαϊκά κατέχεις και το λαϊκοδημοτικό.
Δέκα - έντεκα χρονών κοριτσάκι βρέθηκα σε δυο δουλειές στην επαρχία μαζί με τον Γιώργο Κόρο, την Κατερίνα Κόρου, την Τασία Βέρρα, τον Μάκη Μπέκο. Ήμασταν στο ίδιο πατάρι. Εγώ έλεγα λίγα τραγουδάκια, ήμουν κάτι σαν ατραξιόν. Έτσι ξεκίνησα να μαθαίνω τους δημοτικούς τραγουδιστές, τον Τάκη Καρναβά, τον Γιάννη Κωνσταντίνου και να ακούω κλαρίνα. Πως έπαιζε ο παλιός Βασίλης Σαλέας και πως παίζει ο κατοπινός σύγχρονός του και άλλους πολλούς. Μετά ήρθαν συνεργασίες και με άλλους μεγάλους δασκάλους και αναφέρομαι στην Σοφία Κολλητήρη, στον Κώστα Σκαφίδα ,στη Βάσω Χατζή, στο Λευτέρη Ζέρβα αλλά και με τον Σαλέα και τον Κωνσταντίνου και σίγουρα ξεχνάω αρκετούς.
Μεγάλος πλούτος.
Έψαχνα πολύ τη Φωτεινή Μαυράκη, την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον τρόπο που ερμήνευαν, τα γυρίσματά τους… Μαζί τους έμαθα να «αναπνέω»
Τρανταχτό βιογραφικό για ένα μικρό κορίτσι… τότε
Εγώ ξεκίνησα πιτσιρίκι. Στα 15-16 τα είχα κάνει όλα αυτά… Μεγαλόδειχνα κιόλας από μικρούλα κι όλοι με πέρναγαν και με περνούν μεγαλύτερη.
Με τον Χριστοδουλόπουλο;
Από το 2000 στο Καν Καν και μετά στεριώσαμε για πολλά χρόνια.
Απίστευτη φωνή, απίστευτο ταλέντο. Δεν είναι τυχαίο ότι κρατήθηκε τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή.
Στις μέρες το ύφος που λατρεύεις έχει «πέραση» και «προοπτική»;
Μα ο κόσμος δεν έπαψε στιγμή να αγαπάει αυτά τα τραγούδια. Μπορεί να μην φωτίζονται από τα μέσα αλλά είναι μες στις καρδιές του, παίζονται καθημερινά στα σπίτια, συντροφεύουν την καθημερινότητά του τις χαρές αλλά και τις δύσκολες ώρες του. Η λατρεία αυτή βγαίνει και στο διαδίκτυο όπου το παιχνίδι δεν είναι απολύτως ελεγχόμενο από τα μέσα και οι επιλογές είναι πιο ελεύθερες. Εκεί ο κόσμος διαλέγει τους πραγματικά καλούς…
Ασχολείσαι με το Ίντερνετ, το facebook;
Λίγο αλλά όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο μιας εισπράττω τόση αγάπη από τους φίλους που αναζητούν τραγούδια μου, στέλνουν μηνύματα, σχολιάζουν, επιδοκιμάζουν. Μέσα από εκείνους ταξιδεύει και η τελευταία μου δουλειά αφού ποτέ δεν ήμουν λατρεμένο παιδί των media... Ήμουν και είμαι και ντροπαλή κι αν θέλεις αυτή η συστολή καταντά ελάττωμα στο χώρο μας. Βέβαια υπήρξαν άνθρωποι των μέσων που με προσκάλεσαν στις εκπομπές τους, όπως η Σεμίνα Διγενή, ο Άκης Παυλόπουλος αλλά… τώρα δεν υπάρχουν και αντίστοιχες εκπομπές.
Πους χρωστάς ευχαριστώ;
Στον κόσμο που αγκαλιάζει και στηρίζει τις προσπάθειές μου. Στο Θεό, που μου έδωσε μια ωραία οικογένεια, λίγους αλλά καλούς φίλους, που με προίκισε με ευαισθησίες, που μου έδωσε μια φωνή για να τραγουδώ και να απαλύνω τους πόνους μου. Και φυσικά σε ορισμένους ανθρώπους που με βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές μου.
Ένας από αυτούς;
Δεν θέλω να ξεχωρίσω κανέναν… Θα σου μιλήσω όμως για τον αδελφό μου, τον μπουζουξή Αντώνη Πουλάκη που την τελευταία δεκαετία είναι μόνιμος συνεργάτης μου, στυλοβάτης σε όλες τις μουσικές μου προσπάθειες και ο άνθρωπος που μου έμαθε τις μουσικές του κόσμου. Μου μετέδωσε τις γνώσεις του που ξεπερνούν τα όρια της Ελληνικής μας λαϊκής μουσικής, γνωρίζοντάς μου την τζαζ, την σόουλ, την ανατολίτικη μουσική και τους καλλιτέχνες της, ανοίγοντάς μου απίστευτους μουσικούς ορίζοντες.
Τι σε φοβίζει;
Γινόμαστε μια κοινωνία που μοιάζει ξένη με αυτήν που γνώριζα. Προσπαθούν να μας κάνουν μισάνθρωπους. Χτίζεται γύρω μας ένα απάνθρωπο σύστημα που με τρομάζει.
Καλλιτεχνικά απωθημένα;
Να τραγουδήσω ακόμη καλύτερα τραγούδια, να συνεργαστώ με δημιουργούς που εκτιμώ και θαυμάζω.
Η ζωή χωρίς τραγούδι;
Δυσβάσταχτη! Όλα τα συναισθήματά μου αποτυπώνονται στο τραγούδι.
Δυο χρόνια στα «Σπιτάκια» στο Γκάζι, σε χάρηκε ο κόσμος.
Ένας χώρος πολύ φιλικός για τον κόσμο απ’ όλες τις απόψεις, με αληθινή διασκέδαση, φαγητό, καλό τραγούδι και καλές στιγμές και συνεργάτες δύο ξεχωριστούς καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Κοντολάζος αλλά και ο Πέτρος Ίμβριος.
Πριν το τέλος;
Να προσθέσω πως οι συνεργασίες μου με όλους τους προικισμένους καλλιτέχνες αποτέλεσαν για μένα μάθημα μουσικό αλλά και μάθημα ζωής. Το συμπέρασμα που αποκόμισα είναι ότι οι αληθινά σπουδαίοι
καλλιτέχνες είναι και οι πιο ταπεινοί άνθρωποι.
