O Δώρος Δημοσθένους είναι ικανός ερμηνευτής, με σπουδές στην τέχνη του, πολλές και αξιόλογες συνεργασίες και πορεία με σταθερή ρότα στους ορίζοντες του καλού τραγουδιού. Στις 11 Μαρτίου παρουσιάζει στον Ιανό την μουσική παράσταση με τίτλο «Τα δίδυμα στον αστερισμό τους», η οποία είναι αφιερωμένη στο δίδυμο Απόστολος Καλδάρας-Μάνος Λοΐζος. Μαζί του δύο προικισμένοι μουσικοί, ο συνθέτης, μαέστρος και σολίστ του πιάνου Νεοκλής Νεοφυτίδης και ο Μάριος Παπούλιας (βιολί, κιθάρα, μπουζούκι). Παράλληλα ολοκληρώνεται η δημιουργία ενός νέου δίσκου του, σε μουσική δική του και στίχους της Ελένης Φωτάκη.
Τι ξεχωρίζεις στον Καλδάρα;
Τις επιρροές του από το μικρασιατικό τραγούδι καθώς και από την βυζαντινή μουσική που τον οδήγησαν στο λαϊκό τραγούδι. Το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» το οποίο θεωρώ αντίστοιχο του «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Βασίλη Τσιτσάνη.
Τι στον Λοΐζο;
Την ποικιλία στην μουσική του από πλευράς ύφους αλλά και ενορχηστρωτικά, την τελειομανία του στην χρήση των ήχων.
Πώς και γιατί ενώνονται οι καταθέσεις τους στην παράσταση;
Σίγουρα τους ενώνει το αισθητικό υπόβαθρο και η μεγάλη επιρροή από την Βυζαντινή μουσική. Θεματολογικά εμπνέονται και οι δύο από τα βάσανα των αδυνάμων και φυσικά ο μεγάλος όγκος τραγουδιών τους δίνει θέση στο πάνθεον των μεγάλων συνθετών.
Το λιτό μουσικό σχήμα αναδεικνύει τον πλούτο των τραγουδιών ή είναι μία ανάγκη των καιρών;
Το λιτό δεν είναι κατ’ ανάγκη φτωχό. Για παράδειγμα, με τον συνεργάτη μου συνθέτη και πιανίστα Νεοκλή Νεοφυτίδη καθώς και τον Μάριο Παπούλια στο βιολί, μπουζούκι και κιθάρα με κάνει να νιώθω πως μπορώ να προσεγγίσω με λίγο διαφορετικό τρόπο τα τραγούδια. Φυσικά μ αρέσει να έχω την πολυτέλεια να έχω όλη την ηχητική γκάμα οργάνων αλλά όντως είναι και ανάγκη των καιρών η μείωση της ορχήστρας.
Τι πως και πόσα άλλαξε ο κορονοϊός στην δημιουργία των τραγουδιών και την ψυχαγωγία;
Η δημιουργία άλλαξε, προς το καλύτερο πιστεύω. Μειώθηκαν οι προσδοκίες να φτιάχνονται τραγούδια για την μάζα και ο κάθε συνθέτης στράφηκε προς τις ανάγκες της ψυχής του, κοίταξε πιο βαθιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα τραγούδι πιο αληθινό. Η ψυχαγωγία σχεδόν ανύπαρκτη και οι τρόποι επικοινωνίας άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό και κυριάρχησε ο υπαρκτός φόβος που φαντασιακά τουλάχιστον θα παραμείνει για λίγο καιρό ακόμα.
Σήμερα γράφονται τραγούδια σαν κι αυτά τα ακριβά τον Λοΐζου και Καλδάρα υπάρχουν οι συνθήκες να τα γεννήσουν αλλά και να ταξιδέψουν;
Πιστεύω πως τραγούδια ωραία γράφονται αλλά δεν φτάνουν στο μεγάλο κοινό. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία όμως. Θεωρώ ότι οποίος ψάχνει βρίσκει και θα βρίσκει πάντοτε μικρά διαμάντια.
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Γενικώς έχω πολλά ευχαριστώ να μοιράσω
Σίγουρα στους δασκάλους μου στο τραγούδι, την Λέλα Στάμος και τον Γιώργο Ζερβάνο.
Το φωνητικό σύνολο Διάσταση της Κύπρου και τον Μάριο Παπαδόπουλο για τις εμπειρίες που μου χάρισαν και που με επέλεξαν για σολίστ τους 30 χρόνια πριν.
Μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη Λάγιο που ήταν κι η αφορμή να έρθω στην Αθήνα κι ας μην τον πρόλαβα λόγο του φευγιού του.
Μεγάλο ευχαριστώ στον Μιχάλη Κακογιάννη στον Δημήτρη Παπαϊωάννου που με επέλεξε να τραγουδήσω τα τραγούδια της αμαρτίας των Μάνου Χατζιδάκι και Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Στον συνθέτη Νίκο Κυπουργό στην Αγαθή Δημητρούκα που με είχε σαν παιδί της σε κάποια δύσκολη στιγμή μου.
Στον Χρήστο Λεοντή τον Ηλία Ανδριόπουλο στον Μιχάλη Γρηγορίου, στον Μιχάλη Χριστοδουλίδη.
Στον Λουκιανό Κηλαηδόνη για την αγάπη και την εμπιστοσύνη και στην οικογένεια μου που μ αντέχει και σ όλους τους φίλους και συνεργάτες που είναι δίπλα μου και στα καλά μου και στα δύσκολα μου.
Τι σε φοβίζει;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η στενοχώρια. Υποσυνείδητα σίγουρα έχω κι άλλους φόβους όπως ο μέσος άνθρωπος. Ο θάνατος δεν με φοβίζει γιατί δεν τον σκέφτομαι. Η δική μου αρρώστια πάλι δεν με φοβίζει. Πιο πολύ με φοβίζει η αρρώστια αυτών που αγαπώ, με τρομάζει θα έλεγα και αποφεύγω να το σκέφτομαι.
Το επόμενο βήμα ;
Αυτό το βήμα είναι μια ανάσα για μένα. Είναι η δουλειά που τελειώνω σε στίχους της Ελένης Φωτάκη και μουσική δική μου. Μια δουλειά που έχω κρατήσει στο συρτάρι για 8 χρόνια σαν και να φύλαγα το πιο ακριβό διαμάντι
Μια ευχή;
Να είμαι πάντα γεμάτος με τα πιο γλυκά συναισθήματα για όλους.
Info:
Παρασκευή 11 Μαρτίου
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24 στις 20.30
Λόγω των υγειονομικών συνθηκών και τα ισχύοντα μέτρα η παρακολούθηση τους με φυσική παρουσία γίνεται υποχρεωτικά με ηλεκτρονική κράτηση στο ianos.gr. Η είσοδος στο χώρο εκδηλώσεων στο (Cafe IANOS) επιτρέπεται μόνο με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης (έως 3 μήνες) και έλεγχο ταυτοπροσωπίας .
Μέγιστος αριθμός θεατών: 85 άτομα.
Είσοδος: 15€ (περιλαμβάνει ένα ποτήρι μπύρα ή ένα ποτήρι κρασί)
Για την είσοδο σας είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο ianos.gr ή στο ταμείο του βιβλιοπωλείου την ημέρα της εκδήλωσης και εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις.
Περισσότερες πληροφορίες: ianos.gr
Τι ξεχωρίζεις στον Καλδάρα;
Τις επιρροές του από το μικρασιατικό τραγούδι καθώς και από την βυζαντινή μουσική που τον οδήγησαν στο λαϊκό τραγούδι. Το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» το οποίο θεωρώ αντίστοιχο του «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Βασίλη Τσιτσάνη.
Τι στον Λοΐζο;
Την ποικιλία στην μουσική του από πλευράς ύφους αλλά και ενορχηστρωτικά, την τελειομανία του στην χρήση των ήχων.
Πώς και γιατί ενώνονται οι καταθέσεις τους στην παράσταση;
Σίγουρα τους ενώνει το αισθητικό υπόβαθρο και η μεγάλη επιρροή από την Βυζαντινή μουσική. Θεματολογικά εμπνέονται και οι δύο από τα βάσανα των αδυνάμων και φυσικά ο μεγάλος όγκος τραγουδιών τους δίνει θέση στο πάνθεον των μεγάλων συνθετών.
Το λιτό μουσικό σχήμα αναδεικνύει τον πλούτο των τραγουδιών ή είναι μία ανάγκη των καιρών;
Το λιτό δεν είναι κατ’ ανάγκη φτωχό. Για παράδειγμα, με τον συνεργάτη μου συνθέτη και πιανίστα Νεοκλή Νεοφυτίδη καθώς και τον Μάριο Παπούλια στο βιολί, μπουζούκι και κιθάρα με κάνει να νιώθω πως μπορώ να προσεγγίσω με λίγο διαφορετικό τρόπο τα τραγούδια. Φυσικά μ αρέσει να έχω την πολυτέλεια να έχω όλη την ηχητική γκάμα οργάνων αλλά όντως είναι και ανάγκη των καιρών η μείωση της ορχήστρας.
Τι πως και πόσα άλλαξε ο κορονοϊός στην δημιουργία των τραγουδιών και την ψυχαγωγία;
Η δημιουργία άλλαξε, προς το καλύτερο πιστεύω. Μειώθηκαν οι προσδοκίες να φτιάχνονται τραγούδια για την μάζα και ο κάθε συνθέτης στράφηκε προς τις ανάγκες της ψυχής του, κοίταξε πιο βαθιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα τραγούδι πιο αληθινό. Η ψυχαγωγία σχεδόν ανύπαρκτη και οι τρόποι επικοινωνίας άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό και κυριάρχησε ο υπαρκτός φόβος που φαντασιακά τουλάχιστον θα παραμείνει για λίγο καιρό ακόμα.
Σήμερα γράφονται τραγούδια σαν κι αυτά τα ακριβά τον Λοΐζου και Καλδάρα υπάρχουν οι συνθήκες να τα γεννήσουν αλλά και να ταξιδέψουν;
Πιστεύω πως τραγούδια ωραία γράφονται αλλά δεν φτάνουν στο μεγάλο κοινό. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία όμως. Θεωρώ ότι οποίος ψάχνει βρίσκει και θα βρίσκει πάντοτε μικρά διαμάντια.
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Γενικώς έχω πολλά ευχαριστώ να μοιράσω
Σίγουρα στους δασκάλους μου στο τραγούδι, την Λέλα Στάμος και τον Γιώργο Ζερβάνο.
Το φωνητικό σύνολο Διάσταση της Κύπρου και τον Μάριο Παπαδόπουλο για τις εμπειρίες που μου χάρισαν και που με επέλεξαν για σολίστ τους 30 χρόνια πριν.
Μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη Λάγιο που ήταν κι η αφορμή να έρθω στην Αθήνα κι ας μην τον πρόλαβα λόγο του φευγιού του.
Μεγάλο ευχαριστώ στον Μιχάλη Κακογιάννη στον Δημήτρη Παπαϊωάννου που με επέλεξε να τραγουδήσω τα τραγούδια της αμαρτίας των Μάνου Χατζιδάκι και Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Στον συνθέτη Νίκο Κυπουργό στην Αγαθή Δημητρούκα που με είχε σαν παιδί της σε κάποια δύσκολη στιγμή μου.
Στον Χρήστο Λεοντή τον Ηλία Ανδριόπουλο στον Μιχάλη Γρηγορίου, στον Μιχάλη Χριστοδουλίδη.
Στον Λουκιανό Κηλαηδόνη για την αγάπη και την εμπιστοσύνη και στην οικογένεια μου που μ αντέχει και σ όλους τους φίλους και συνεργάτες που είναι δίπλα μου και στα καλά μου και στα δύσκολα μου.
Τι σε φοβίζει;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η στενοχώρια. Υποσυνείδητα σίγουρα έχω κι άλλους φόβους όπως ο μέσος άνθρωπος. Ο θάνατος δεν με φοβίζει γιατί δεν τον σκέφτομαι. Η δική μου αρρώστια πάλι δεν με φοβίζει. Πιο πολύ με φοβίζει η αρρώστια αυτών που αγαπώ, με τρομάζει θα έλεγα και αποφεύγω να το σκέφτομαι.
Το επόμενο βήμα ;
Αυτό το βήμα είναι μια ανάσα για μένα. Είναι η δουλειά που τελειώνω σε στίχους της Ελένης Φωτάκη και μουσική δική μου. Μια δουλειά που έχω κρατήσει στο συρτάρι για 8 χρόνια σαν και να φύλαγα το πιο ακριβό διαμάντι
Μια ευχή;
Να είμαι πάντα γεμάτος με τα πιο γλυκά συναισθήματα για όλους.
Info:
Παρασκευή 11 Μαρτίου
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24 στις 20.30
Λόγω των υγειονομικών συνθηκών και τα ισχύοντα μέτρα η παρακολούθηση τους με φυσική παρουσία γίνεται υποχρεωτικά με ηλεκτρονική κράτηση στο ianos.gr. Η είσοδος στο χώρο εκδηλώσεων στο (Cafe IANOS) επιτρέπεται μόνο με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης (έως 3 μήνες) και έλεγχο ταυτοπροσωπίας .
Μέγιστος αριθμός θεατών: 85 άτομα.
Είσοδος: 15€ (περιλαμβάνει ένα ποτήρι μπύρα ή ένα ποτήρι κρασί)
Για την είσοδο σας είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο ianos.gr ή στο ταμείο του βιβλιοπωλείου την ημέρα της εκδήλωσης και εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις.
Περισσότερες πληροφορίες: ianos.gr
