Μεγάλο ψαχτήρι του ροκ και οικοδεσπότης όλων των ροκάδων που πέρασαν από τη Θεσσαλονίκη για συναυλίες. Επίσης ερευνητής του Ελληνικού Rock με το “Get That Beat” να είναι ορόσημο στο είδος καταγραφής συγκροτημάτων και μουσικών στην Ελλάδα των δεκαετιών 60-70-80 μαζί με τις δισκογραφίες τους.
Έχει συνολικά 7 βιβλία στο ενεργητικό του μεταξύ αυτών το “Οι Άγνωστοι του Ροκ” με 2000 ονόματα το οποίο βγήκε την εποχή που έγραφε στο θρυλικό 15νθήμερο περιοδικό “Μουσικό Εξπρές”. Λάτρεψε τον Μουσικό Τύπο, όσο και τους δίσκους που έχει στην μεγάλη δισκοθήκη του.
Ο Ντίνος Δηματάτης έχει μεγάλη ιστορία πίσω του. Από μικρός άναψε η σπίθα του ροκ μέσα του και έζησε συναρπαστικές ιστορίες στο απίθανο αυτό ταξίδι του που συνεχίζεται. Τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του “It’s Only Rock’n’Roll” (εκδόσεις Όγδοο) όπου αφηγείται όλα όσα έζησε. Καλύτερα να μας τα πει όλα αυτά ο ίδιος…
-Πότε ένοιωσες την ανάγκη να μοιραστείς μαζί μας τις βιωματικές μουσικές ιστορίες της ζωής σου;
Έχω την πεποίθηση ότι όσοι ασχολούμαστε τόσα χρόνια μέσα σ΄ αυτή την μουσική πανδαισία κάποια στιγμή πρέπει να καθίσουμε να βγάλουμε τον πλούτο των εμπειριών μας και των αναμνήσεων μας που είναι παρακαταθήκη για τους νεότερους. Και με αυτό το βιβλίο στέλνω ένα μήνυμα και σε άλλους γνωστούς από το χώρο να βγάλουν κι αυτοί τις εμπειρίες τους. Ένα ανάλογο βιβλίο από πχ. τους Γιάννη Πετρίδη, Λευτέρη Κογκαλίδη ή από τον Νίκο Στεφανίδη του εμπνευστή του θρυλικού κλαμπ Μύλος στην Θεσσαλονίκη θα ήταν κατά την άποψη μου πολύτιμο. Η σκέψη για αυτό το βιβλίο υπήρχε πάντα μέσα μου και έγινε πράξη όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου με τον δραστήριο εκδοτικό οίκο του Όγδοο.
ι
-Πότε ξεκινάει το αναμνησιακό κουβάρι και πώς περιγράφεις από την πλευρά σου το νέο βιβλίο σου It’s Only Rock’n’Roll, τι κατέγραψες σε αυτό;
Οι αναμνήσεις στο βιβλίο ξεκινούν από τα παιδικά μου χρόνια. Ποιο τραγούδι ψιθύρισα στα χείλη μου. Ποια ταινία με έκανε να λατρέψω τόσο δυνατά το ροκ κλπ. Και μέσα από αυτό το κουβάρι των αναμνήσεων μου, των εμπειριών και των εκατοντάδων εικόνων που βίωσα, ξετυλίγεται όλη η ροκ σκηνή στην Ελλάδα για τέσσερις δεκαετίες και πλέον με τις συναυλίες. Τον Μουσικό Τύπο και τις εντυπώσεις με τους δεκάδες διάσημους ροκ μουσικούς που γνώρισα..Είναι ένα κατά βάση αυτοβιογραφικό βιβλίο με δράση που εξομολογείται ένας ροκ αμαρτωλός στον εφημέριο της ενορίας του...!!!
Με τον θρυλικό Arthur Brown
-Η βασική ιδιότητά σου ήταν δικηγόρος. Η μουσική ήταν χόμπι ή αδιέξοδος στην καθημερινότητα;
Το βιοποριστικό επάγγελμα μου είναι δικηγόρος και δή σήμερα απόμαχος. Η λέξη συνταξιούχος με απωθεί αφού είμαι πάντα ενεργός με το πάθος μου. Στην μουσική.. Και αισθάνομαι ειλικρινά ευλογημένος, αν και αμαρτωλός...που κατάφερα να καταθέσω στην σκηνή εφτά βιβλία. Μοναδική περίπτωση στον χώρο. Και αντιλαμβάνεται κανείς τι θυσίες έκανα για να ισορροπήσω ανάμεσα σε αυτά....Την δουλειά μου και το πάθος και την αγάπη μου για την μουσική...
-Πότε άρχισες να ακούς μουσική πιο οργανωμένα, δηλαδή να αγοράζεις δίσκους, να διαβάζεις, να καταγράφεις;
Ξεκίνησα να ακούω μουσική από μικρό παιδί και από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου να αγοράζω 45αρια. Το μεγάλο ερέθισμα ήταν μια ταινία που αναφέρω στο βιβλίο και ακολούθησε η εισβολή των Beatles. Είναι πολλά τα αγαπημένα δισκάδικα και αγόραζα από παντού. Όμως η μεγάλη μου προίκα έγινε όταν το 1972-73 ήμουν για σπουδές στην Ιταλία και γύριζα με τεράστιες σακούλες δίσκων.. Αργότερα ως συλλέκτης αντάλλαζα σπάνιους δίσκους με ανάλογους του εξωτερικού από Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία.
Ο Ντίνος Δηματάτης με τον Γιάννη Αλεξίου στο Vinyl is Back στο We στην Θεσσαλονίκη, Δεκ. 2017
-Πώς πέρασες τα νεανικά – εφηβικά σου χρόνια ; Έχεις ωραίες εν γένει αναμνήσεις;
Ήταν ωραίες εποχές αφού τότε γινόταν η επανάσταση σε πολλά επίπεδα. Και θεωρώ ευλογημένο τον εαυτό μου που έζησα εκείνη την περίοδο. Στέκια πολλά, παρέες πολλές. Είχα φίλους από το συνάφι του ροκ, από τον αθλητικό χώρο αφού έπαιζα ποδόσφαιρο και μπάσκετ παράλληλα, από την δικηγορία, εκτός από τον Κούγια γιατί απεχθάνομαι τοξικούς ανθρώπους...
-Με τα ελληνικά συγκροτήματα τι σχέση απέκτησες και πώς έφθασες στην ιδέα του Get That Beat;
Το έχω δηλώσει κατ’ επανάληψη. Θεωρούσα απαράδεκτο μετά τόσα χρόνια να μην υπάρχει κάποιο βιβλίο για το εγχώριο ροκ το οποίο λατρεύω. Έτσι ξεκίνησε μια πρώτη προσέγγιση το ’92 για να ακολουθήσει η τριλογία με το Get That Beat που είναι πλέον βιβλία αναφοράς για την σκηνή.
Με τον αδερφικό του φίλο Γιώργο Δημητριάδη
-Υπήρξε κάποιο συγκρότημα και κάποιος μουσικός που είχατε μια άλλη σχέση, πιο βιωματική, φιλική;
Με πολλούς μουσικούς από τον χώρο είχα και έχω βιωματικές σχέσεις. Θα αναφέρω εν συντομία δυο μόνο περιπτώσεις πχ. Με τον αλησμόνητο Δημήτρη Πολύτιμο που απαιτούσε όταν ερχόταν μαζί με τον Πουλίκα για λάιβ στην Σαλονίκη να είμαι πάντα παρόν εκεί και με τον Θόδωρο Βλαχάκη από τους θρυλικούς Magic De Spell που μου αφιερώνουν σε κάθε λάιβ τους από ένα τραγούδι.
-Τι έγινε όταν συνάντησες τον John Kay και τους Steppenwolf; Πώς ένοιωσες που γνώρισες ένα μουσικό θρύλο και εκείνους που καθόρισαν τη ζωή σου με την μουσική τους;
Όπως αναφέρω και στο βιβλίο ούτε και στα πιο τρελά μου όνειρα θα μπορούσα να φανταστώ να είμαι κοντά στον θρυλικό John Kay για μια εβδομάδα φύλακας άγγελος του. Αλλά εκείνος που με επηρέασε πιο δυνατά ήταν ο απίστευτος Alex Harvey.
Γιώτης Μπάγκαλας – Ντίνος Δηματάτης με το δίσκο των Juicy Lucy στα χέρια στο Vinyl is Back στο We στη Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2017. Φωτο: Γ. Αλεξίου
-Με τον Γιώτη Μπάγκαλα θα είστε ένα φοβερό ροκ δίδυμο…
O Γιώτης Μπάγκαλας γνωστή ροκ περσόνα της πόλης και εξαιρετικός ντράμερ είναι σαν αδελφός μου αφού ζήσαμε μαζί πολλές απίστευτες ροκ καταστάσεις και συνεχίζουμε να ζούμε. Γνωριζόμαστε από τις αρχές των 70ς.
-Λέγεται ότι η Θεσσαλονίκη τις δεκαετίες 60-70 είχε καλύτερη και πιο γρήγορη πληροφόρηση από την Αθήνα; Ισχύει;
Δεν νομίζω να ισχύει αυτό. Ισχύει ίσως μόνο στην δημιουργία ροκ δυνατών συνόλων πχ. Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Xaxakes, αφού η Θεσσαλονίκη είναι πιο συγκεντρωμένη και οι μουσικοί επικοινωνούν πιο εύκολα.
-Τι θυμάσαι από τις ημέρες που η Θεσσαλονίκη ανακηρύχθηκε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997;
Ήταν αξέχαστες οι μέρες εκείνες. Με είχαν αναθέσει ένα περίπτερο για ελληνικό ροκ εν αγνοία μου....Υπεύθυνος ο καλός φίλος Ντίνος Κωστόπουλος. Το φτιάξαμε σε χρόνο ντε τε...με ιστορικές φωτογραφίες και δισκάκια. Εκεί η Οργάνωση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας με τίμησε για την προσφορά μου στον χώρο. Έγινε ένα ιστορικό πάρτι με Πουλικάκο, Idols κλπ.
-Τι σε κέντρισε περισσότερο στη ζωή του Παύλου Σιδηρόπουλου για να γράψεις ένα βιβλίο για εκείνον;
Όταν είχα γράψει το πρώτο βιβλίο για το ελληνικό ροκ άρχισαν να μου στέλνουν μηνύματα για πληροφορίες για τον Παύλο. Αυτό ήταν το ερέθισμα να καθίσω να γράψω την βιογραφία του Πρίγκηπα του εγχώριου ροκ που αποτέλεσε και το πιο ευυπόληπτο βιβλίο στη σκηνή.
-Ποια μεγάλη μουσική δικαστική μάχη θα ήθελες να είχες αναλάβει και γιατί;
Δεν θέλω να ανακατεύομαι σε μουσικές δικαστικές διαμάχες γιατί θέλω να παραμένω με όλους ένας καλός φίλος.
-Σε ποια χρονιά θέλεις να ξαναγύριζες με την μηχανή του χρόνου για να ξαναζήσεις κάτι και πάλι;
Δεν χρειάζεται να γυρίσω τον χρόνο πίσω γιατί την ιστορική και μοναδική δεκαετία των σίξτυς την έζησα και είμαι πολύ τυχερός γι’ αυτό.
Με την κορυφαία Marianne Faithfull
-Αναφέρεις στο βιβλίο ότι το Μουσικό Εξπρές του Τάσου Ψαλτάκη ήταν η αιτία να ξαναπιάσεις την πένα για δεύτερη φορά. Τι συνέβη και πότε ήταν η πρώτη φορά που έγραψες σε μουσικό έντυπο;
Ξεκίνησα το 1968 να γράφω στην εφημερίδα Νέα Αλήθεια ποδοσφαιρικά θέματα και λίγα μουσικά και μετά μεταπήδησα στην Θεσσαλονίκη. Τα γραφεία του Μουσικού Εξπρές έσφυζαν από γέλιο και δημιουργικότητα.. Αν θυμάμαι καλά ήταν κάπου στην Σπετσών. Εγώ έστελνα τα θέματα από την Θεσσαλονίκη.
-Τι πηγές είχες – σε μια εποχή που δεν υπήρχαν και πολλές πληροφορίες ειδικά για πιο άγνωστα ονόματα - για τις παρουσιάσεις των συγκροτημάτων στην στήλη σου «Οι Άγνωστοι του Ροκ» στο Μουσικό Εξπρές που μετά έγινε βιβλίο σου;
Εκεί ήταν το μεγάλο πρόβλημα για όλους εμάς που ασχολούμασταν με την έρευνα γιατί τότε δεν υπήρχε ιντερνέτ. Ούτε και πολλές εγκυκλοπαίδειες. Από περιοδικά, δίσκους κλπ μαθαίναμε κάποια πράγματα. Γι’ αυτό λάτρεψα με το ίδιο πάθος και τον Μουσικό Τύπο. Κάποια στιγμή λόγω αυτού του προβλήματος σε ένα βιβλίο μου έπαθα νευρικό κλονισμό και άφησα για δυο μήνες κάτω την πέννα.
Με τον διάσημο κιθαρίστα Snowy White
-Πού γεννήθηκες, πρώτα μουσικά ερεθίσματα, πρώτα βινύλια; Καλός μαθητής;
Γεννήθηκα στο Σιδηρόκαστρο Σερρών όπως και ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης αλλά μηνών ήρθαμε στην Σαλονίκη και εκεί μεγάλωσα όλα τα χρόνια. Στο σπίτι είχα από μικρός πικ απ. Πρώτοι δίσκοι Beatles, Animals, Ray Charles, Dalida, Aznavour. Πρώτος άλμπουμ το Five live των Υardbirds. Ήμουν άριστος μαθητής στο δημοτικό, μέτριος στο γυμνάσιο.
-Κεφάλαιο ΠΑΟΚ. Ποια επιτυχία της ομάδας σου έζησες πιο έντονα και έρχεται πρώτα στο μυαλό όταν μιλάς για τα παλιά; Αγαπημένος παίκτης;
Η αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ ξεκίνησε από το δημοτικό όταν είδα σε μια αθλητική εφημερίδα μια φωτογραφία με απόκρουση του τερματοφύλακα του Πρόγιου. Και ενώ ο πατέρας μου και ο μεγαλύτερος αδελφός μου ήτα Αρειανοί....!!! Στα 70ς μάλιστα ανέλαβα και ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ στην εφημερίδα Θεσσαλονίκη. Και όπως γνωρίζεις είμαι και πρόεδρος σήμερα του Αtalanta salonico club. Έζησα με τον ΠΑΟΚ πολλές επιτυχίες όπως το πρώτο πρωτάθλημα που πήρε.. Αγαπημένος παίχτης ο Κούδας.
-Ποιο δίσκο έβαλες πρώτο στο πικάπ μόλις τελείωσες την συγγραφή του βιβλίου σου;
Το I'm not like everybody else με τον Chris Spedding....!!!!
*To It’s Only Rock’n’Roll του Ντίνου Δηματάτη κυκλοφορεί από το Όγδοο
Έχει συνολικά 7 βιβλία στο ενεργητικό του μεταξύ αυτών το “Οι Άγνωστοι του Ροκ” με 2000 ονόματα το οποίο βγήκε την εποχή που έγραφε στο θρυλικό 15νθήμερο περιοδικό “Μουσικό Εξπρές”. Λάτρεψε τον Μουσικό Τύπο, όσο και τους δίσκους που έχει στην μεγάλη δισκοθήκη του.
Ο Ντίνος Δηματάτης έχει μεγάλη ιστορία πίσω του. Από μικρός άναψε η σπίθα του ροκ μέσα του και έζησε συναρπαστικές ιστορίες στο απίθανο αυτό ταξίδι του που συνεχίζεται. Τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του “It’s Only Rock’n’Roll” (εκδόσεις Όγδοο) όπου αφηγείται όλα όσα έζησε. Καλύτερα να μας τα πει όλα αυτά ο ίδιος…
-Πότε ένοιωσες την ανάγκη να μοιραστείς μαζί μας τις βιωματικές μουσικές ιστορίες της ζωής σου;
Έχω την πεποίθηση ότι όσοι ασχολούμαστε τόσα χρόνια μέσα σ΄ αυτή την μουσική πανδαισία κάποια στιγμή πρέπει να καθίσουμε να βγάλουμε τον πλούτο των εμπειριών μας και των αναμνήσεων μας που είναι παρακαταθήκη για τους νεότερους. Και με αυτό το βιβλίο στέλνω ένα μήνυμα και σε άλλους γνωστούς από το χώρο να βγάλουν κι αυτοί τις εμπειρίες τους. Ένα ανάλογο βιβλίο από πχ. τους Γιάννη Πετρίδη, Λευτέρη Κογκαλίδη ή από τον Νίκο Στεφανίδη του εμπνευστή του θρυλικού κλαμπ Μύλος στην Θεσσαλονίκη θα ήταν κατά την άποψη μου πολύτιμο. Η σκέψη για αυτό το βιβλίο υπήρχε πάντα μέσα μου και έγινε πράξη όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου με τον δραστήριο εκδοτικό οίκο του Όγδοο.
ι
-Πότε ξεκινάει το αναμνησιακό κουβάρι και πώς περιγράφεις από την πλευρά σου το νέο βιβλίο σου It’s Only Rock’n’Roll, τι κατέγραψες σε αυτό;
Οι αναμνήσεις στο βιβλίο ξεκινούν από τα παιδικά μου χρόνια. Ποιο τραγούδι ψιθύρισα στα χείλη μου. Ποια ταινία με έκανε να λατρέψω τόσο δυνατά το ροκ κλπ. Και μέσα από αυτό το κουβάρι των αναμνήσεων μου, των εμπειριών και των εκατοντάδων εικόνων που βίωσα, ξετυλίγεται όλη η ροκ σκηνή στην Ελλάδα για τέσσερις δεκαετίες και πλέον με τις συναυλίες. Τον Μουσικό Τύπο και τις εντυπώσεις με τους δεκάδες διάσημους ροκ μουσικούς που γνώρισα..Είναι ένα κατά βάση αυτοβιογραφικό βιβλίο με δράση που εξομολογείται ένας ροκ αμαρτωλός στον εφημέριο της ενορίας του...!!!
Με τον θρυλικό Arthur Brown
-Η βασική ιδιότητά σου ήταν δικηγόρος. Η μουσική ήταν χόμπι ή αδιέξοδος στην καθημερινότητα;
Το βιοποριστικό επάγγελμα μου είναι δικηγόρος και δή σήμερα απόμαχος. Η λέξη συνταξιούχος με απωθεί αφού είμαι πάντα ενεργός με το πάθος μου. Στην μουσική.. Και αισθάνομαι ειλικρινά ευλογημένος, αν και αμαρτωλός...που κατάφερα να καταθέσω στην σκηνή εφτά βιβλία. Μοναδική περίπτωση στον χώρο. Και αντιλαμβάνεται κανείς τι θυσίες έκανα για να ισορροπήσω ανάμεσα σε αυτά....Την δουλειά μου και το πάθος και την αγάπη μου για την μουσική...
-Πότε άρχισες να ακούς μουσική πιο οργανωμένα, δηλαδή να αγοράζεις δίσκους, να διαβάζεις, να καταγράφεις;
Ξεκίνησα να ακούω μουσική από μικρό παιδί και από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου να αγοράζω 45αρια. Το μεγάλο ερέθισμα ήταν μια ταινία που αναφέρω στο βιβλίο και ακολούθησε η εισβολή των Beatles. Είναι πολλά τα αγαπημένα δισκάδικα και αγόραζα από παντού. Όμως η μεγάλη μου προίκα έγινε όταν το 1972-73 ήμουν για σπουδές στην Ιταλία και γύριζα με τεράστιες σακούλες δίσκων.. Αργότερα ως συλλέκτης αντάλλαζα σπάνιους δίσκους με ανάλογους του εξωτερικού από Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία.
Ο Ντίνος Δηματάτης με τον Γιάννη Αλεξίου στο Vinyl is Back στο We στην Θεσσαλονίκη, Δεκ. 2017
-Πώς πέρασες τα νεανικά – εφηβικά σου χρόνια ; Έχεις ωραίες εν γένει αναμνήσεις;
Ήταν ωραίες εποχές αφού τότε γινόταν η επανάσταση σε πολλά επίπεδα. Και θεωρώ ευλογημένο τον εαυτό μου που έζησα εκείνη την περίοδο. Στέκια πολλά, παρέες πολλές. Είχα φίλους από το συνάφι του ροκ, από τον αθλητικό χώρο αφού έπαιζα ποδόσφαιρο και μπάσκετ παράλληλα, από την δικηγορία, εκτός από τον Κούγια γιατί απεχθάνομαι τοξικούς ανθρώπους...
-Με τα ελληνικά συγκροτήματα τι σχέση απέκτησες και πώς έφθασες στην ιδέα του Get That Beat;
Το έχω δηλώσει κατ’ επανάληψη. Θεωρούσα απαράδεκτο μετά τόσα χρόνια να μην υπάρχει κάποιο βιβλίο για το εγχώριο ροκ το οποίο λατρεύω. Έτσι ξεκίνησε μια πρώτη προσέγγιση το ’92 για να ακολουθήσει η τριλογία με το Get That Beat που είναι πλέον βιβλία αναφοράς για την σκηνή.
Με τον αδερφικό του φίλο Γιώργο Δημητριάδη
-Υπήρξε κάποιο συγκρότημα και κάποιος μουσικός που είχατε μια άλλη σχέση, πιο βιωματική, φιλική;
Με πολλούς μουσικούς από τον χώρο είχα και έχω βιωματικές σχέσεις. Θα αναφέρω εν συντομία δυο μόνο περιπτώσεις πχ. Με τον αλησμόνητο Δημήτρη Πολύτιμο που απαιτούσε όταν ερχόταν μαζί με τον Πουλίκα για λάιβ στην Σαλονίκη να είμαι πάντα παρόν εκεί και με τον Θόδωρο Βλαχάκη από τους θρυλικούς Magic De Spell που μου αφιερώνουν σε κάθε λάιβ τους από ένα τραγούδι.
-Τι έγινε όταν συνάντησες τον John Kay και τους Steppenwolf; Πώς ένοιωσες που γνώρισες ένα μουσικό θρύλο και εκείνους που καθόρισαν τη ζωή σου με την μουσική τους;
Όπως αναφέρω και στο βιβλίο ούτε και στα πιο τρελά μου όνειρα θα μπορούσα να φανταστώ να είμαι κοντά στον θρυλικό John Kay για μια εβδομάδα φύλακας άγγελος του. Αλλά εκείνος που με επηρέασε πιο δυνατά ήταν ο απίστευτος Alex Harvey.
Γιώτης Μπάγκαλας – Ντίνος Δηματάτης με το δίσκο των Juicy Lucy στα χέρια στο Vinyl is Back στο We στη Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2017. Φωτο: Γ. Αλεξίου
-Με τον Γιώτη Μπάγκαλα θα είστε ένα φοβερό ροκ δίδυμο…
O Γιώτης Μπάγκαλας γνωστή ροκ περσόνα της πόλης και εξαιρετικός ντράμερ είναι σαν αδελφός μου αφού ζήσαμε μαζί πολλές απίστευτες ροκ καταστάσεις και συνεχίζουμε να ζούμε. Γνωριζόμαστε από τις αρχές των 70ς.
-Λέγεται ότι η Θεσσαλονίκη τις δεκαετίες 60-70 είχε καλύτερη και πιο γρήγορη πληροφόρηση από την Αθήνα; Ισχύει;
Δεν νομίζω να ισχύει αυτό. Ισχύει ίσως μόνο στην δημιουργία ροκ δυνατών συνόλων πχ. Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Xaxakes, αφού η Θεσσαλονίκη είναι πιο συγκεντρωμένη και οι μουσικοί επικοινωνούν πιο εύκολα.
-Τι θυμάσαι από τις ημέρες που η Θεσσαλονίκη ανακηρύχθηκε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997;
Ήταν αξέχαστες οι μέρες εκείνες. Με είχαν αναθέσει ένα περίπτερο για ελληνικό ροκ εν αγνοία μου....Υπεύθυνος ο καλός φίλος Ντίνος Κωστόπουλος. Το φτιάξαμε σε χρόνο ντε τε...με ιστορικές φωτογραφίες και δισκάκια. Εκεί η Οργάνωση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας με τίμησε για την προσφορά μου στον χώρο. Έγινε ένα ιστορικό πάρτι με Πουλικάκο, Idols κλπ.
-Τι σε κέντρισε περισσότερο στη ζωή του Παύλου Σιδηρόπουλου για να γράψεις ένα βιβλίο για εκείνον;
Όταν είχα γράψει το πρώτο βιβλίο για το ελληνικό ροκ άρχισαν να μου στέλνουν μηνύματα για πληροφορίες για τον Παύλο. Αυτό ήταν το ερέθισμα να καθίσω να γράψω την βιογραφία του Πρίγκηπα του εγχώριου ροκ που αποτέλεσε και το πιο ευυπόληπτο βιβλίο στη σκηνή.
-Ποια μεγάλη μουσική δικαστική μάχη θα ήθελες να είχες αναλάβει και γιατί;
Δεν θέλω να ανακατεύομαι σε μουσικές δικαστικές διαμάχες γιατί θέλω να παραμένω με όλους ένας καλός φίλος.
-Σε ποια χρονιά θέλεις να ξαναγύριζες με την μηχανή του χρόνου για να ξαναζήσεις κάτι και πάλι;
Δεν χρειάζεται να γυρίσω τον χρόνο πίσω γιατί την ιστορική και μοναδική δεκαετία των σίξτυς την έζησα και είμαι πολύ τυχερός γι’ αυτό.
Με την κορυφαία Marianne Faithfull
-Αναφέρεις στο βιβλίο ότι το Μουσικό Εξπρές του Τάσου Ψαλτάκη ήταν η αιτία να ξαναπιάσεις την πένα για δεύτερη φορά. Τι συνέβη και πότε ήταν η πρώτη φορά που έγραψες σε μουσικό έντυπο;
Ξεκίνησα το 1968 να γράφω στην εφημερίδα Νέα Αλήθεια ποδοσφαιρικά θέματα και λίγα μουσικά και μετά μεταπήδησα στην Θεσσαλονίκη. Τα γραφεία του Μουσικού Εξπρές έσφυζαν από γέλιο και δημιουργικότητα.. Αν θυμάμαι καλά ήταν κάπου στην Σπετσών. Εγώ έστελνα τα θέματα από την Θεσσαλονίκη.
-Τι πηγές είχες – σε μια εποχή που δεν υπήρχαν και πολλές πληροφορίες ειδικά για πιο άγνωστα ονόματα - για τις παρουσιάσεις των συγκροτημάτων στην στήλη σου «Οι Άγνωστοι του Ροκ» στο Μουσικό Εξπρές που μετά έγινε βιβλίο σου;
Εκεί ήταν το μεγάλο πρόβλημα για όλους εμάς που ασχολούμασταν με την έρευνα γιατί τότε δεν υπήρχε ιντερνέτ. Ούτε και πολλές εγκυκλοπαίδειες. Από περιοδικά, δίσκους κλπ μαθαίναμε κάποια πράγματα. Γι’ αυτό λάτρεψα με το ίδιο πάθος και τον Μουσικό Τύπο. Κάποια στιγμή λόγω αυτού του προβλήματος σε ένα βιβλίο μου έπαθα νευρικό κλονισμό και άφησα για δυο μήνες κάτω την πέννα.
Με τον διάσημο κιθαρίστα Snowy White
-Πού γεννήθηκες, πρώτα μουσικά ερεθίσματα, πρώτα βινύλια; Καλός μαθητής;
Γεννήθηκα στο Σιδηρόκαστρο Σερρών όπως και ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης αλλά μηνών ήρθαμε στην Σαλονίκη και εκεί μεγάλωσα όλα τα χρόνια. Στο σπίτι είχα από μικρός πικ απ. Πρώτοι δίσκοι Beatles, Animals, Ray Charles, Dalida, Aznavour. Πρώτος άλμπουμ το Five live των Υardbirds. Ήμουν άριστος μαθητής στο δημοτικό, μέτριος στο γυμνάσιο.
-Κεφάλαιο ΠΑΟΚ. Ποια επιτυχία της ομάδας σου έζησες πιο έντονα και έρχεται πρώτα στο μυαλό όταν μιλάς για τα παλιά; Αγαπημένος παίκτης;
Η αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ ξεκίνησε από το δημοτικό όταν είδα σε μια αθλητική εφημερίδα μια φωτογραφία με απόκρουση του τερματοφύλακα του Πρόγιου. Και ενώ ο πατέρας μου και ο μεγαλύτερος αδελφός μου ήτα Αρειανοί....!!! Στα 70ς μάλιστα ανέλαβα και ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ στην εφημερίδα Θεσσαλονίκη. Και όπως γνωρίζεις είμαι και πρόεδρος σήμερα του Αtalanta salonico club. Έζησα με τον ΠΑΟΚ πολλές επιτυχίες όπως το πρώτο πρωτάθλημα που πήρε.. Αγαπημένος παίχτης ο Κούδας.
-Ποιο δίσκο έβαλες πρώτο στο πικάπ μόλις τελείωσες την συγγραφή του βιβλίου σου;
Το I'm not like everybody else με τον Chris Spedding....!!!!
*To It’s Only Rock’n’Roll του Ντίνου Δηματάτη κυκλοφορεί από το Όγδοο
