ένα cd με ανέκδοτους σκοπούς και τραγούδια της μουσικής των ζουρνάδων του Πηλίου, με τίτλο «Ήταν του Μάη το πρόσωπο», που κυκλοφόρησε το 2009. Την έρευνα, τα κείμενα, τη διασκευή-ενορχήστρωση και την επιμέλεια παραγωγής την έκανε ο Γιάννης Καραμανιώλας, γνωστός και σημαντικός μουσικός, κοντραμπασίστας, ο οποίος συμμετέχει επί σειρά ετών, τόσο στην ορχήστρα της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας, όσο και σε άλλα μουσικά σχήματα. Τραγουδούν οι Χρίστος Τσιαμούλης, Μάρθα Φριντζήλα, Μαρία Θωΐδου και η Άννα Ασιατίδου. Η παραγωγή έγινε από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Αρτέμιδας Μαγνησίας.
Τα τραγούδια του cd, μαζί με κάποια συνοδευτικά σχόλια από το ένθετο είναι:
1) Εισαγωγή με νταούλια και ζουρνάδες-Βαρκούλα.
Ζωντανή ηχογράφηση τον Αύγουστο του 2006 στον Άγ.Λαυρέντη. Παίζονται οι σκοποί Αμυγδαλιά και Βαρκούλα. Καταγραφή: Α.Τσιάντος, οργανικό. Δημοφιλής συρτός σκοπός.
2) Ο Μάης.
Ερμηνεία: Μάρθα Φριντζήλα. Καταγραφή Δόμνα Σαμίου, αρχείο Απ.Τσιάντου. Ζωντανή ηχογράφηση στη Μακρυνίτσα κατά τη πρώτη αναβίωση των Μάηδων το 1976. Διακρίνεται η φωνή του Σταύρου Χατζησταμούλη (Σταύρακας) στον οποίον χρωστάμε πολλές πληροφορίες για τους Μάηδες, όπως τον τρόπο χορού και τα ακριβή βήματα των Ζεϊμπέκων. Συμμετέχει η Παραδοσιακή Χορωδία του Ομίλου Ερευνών Πηλίου Αγριάς. Διεύθυνση: Γιάννης Μπακαλέξης.
3) Αγιολαυρεντίτικος σκοπός*(Σουίτα πρώτη).
Καταγραφή Αποστ.Τσιάντος, Χαρ.Καραμανιώλας. Δημοφιλείς σκοποί στα ξεφαντώματα των ζουρνάδων, που εδώ συγκροτούν μία ολοκληρωμένη σουίτα οχτώ συρτών σκοπών.
4) Ο Σαγγάριος .
Καταγραφή στίχων Αικατ.Τσιάντου. Ερμηνεία: Χρίστος Τσιαμούλης
Συμμετέχει Ανδρική Χορωδία με τους:Δημ.Βουγιούκα, Ανέστ.Λουλούδη, Ανέστ.Χούμπλη, Νίκ.Παπαθανασίου, Ανδ.Κατσιγιάννη, Γιώρ.Ζίφκο, Απόστ.Μόσιο, Γιάν.Καραμανιώλα.
Τραγούδι Μικρασιατικής προέλευσης γνωστό και με το τίτλο Εσκί Σεχίρ. Ένα τραγικό γεγονός, η κατάρρευση του Ελληνικού μετώπου στις επιχειρήσεις του ’22 κοντά στο ποταμό Σαγγάριο της Μικράς Ασίας, στιγματίζει το σύνολο του τότε Ελληνικού πληθυσμού. Παίζεται ως Πατινάδα.
5) Ψαράδες.
Καταγραφή Λαυρέντης Νίτης. Ο νεαρός Λαυρέντης Νίτης αποτελεί το ελπιδοφόρο μέλλον στη διατήρηση της ζυγιάς των ζουρνάδων στο Πήλιο. Από μικρός ξεκινά αυτοδίδακτα να παίζει φλογέρα, έπειτα ζουρνά, και γρήγορα είναι σε θέση να συνδράμει τους
παλιότερους. Από μία παλιά ηχογράφηση του Θαν.Μαυρίκου αποθησαύρισε τον συγκεκριμένο σκοπό τον οποίο και μου έμαθε.
6) Αριστείτσα.
Καταγραφή στίχων Αικατερίνη Τσιάντου. Ερμηνεία: Μάρθα Φριντζήλα. Η βασικότερη Πατινάδα. Ο λαϊκός δημιουργός παίζει έξυπνα με τη ρίμα αρρώστια και Αριστέα, γυναικείο όνομα σύνηθες για το νοτιοανατολικό Πήλιο και τη περιοχή Αγριάς- Λεχωνίων-Αγίου Λαυρεντίου .
7) Ζεϊμπέκικος Μαΐσιος.
Καταγραφή Βαγγ.Μπότσαρης. Ο εννεάσημος σκοπός των ζεϊμπέκηδων των Μάηδων. Ο χορός τους τελείται σε κύκλο και χορεύεται με καθορισμένες κινήσεις και βήματα από όλους τα ίδια. Στο γύρισμα του χορού των ζεϊμπέκων ακούγεται το επιφώνημα «Σούιντα!» άγνωστης ερμηνείας, που εκφέρεται όμως με επιθετική-αποτροπαϊκή διάθεση.
8) Δειλινήτες*(Σουίτα δεύτερη).
Καταγραφή Αποστ.Τσιάντος, Χαρ. Καραμανιώλας. Σουίτα τριών αγαπημένων συρτών σκοπών σε πιο ελεύθερη απόδοση.
9) Μακρυνιτσιώτικος σκοπός (Μάη μου δροσερέ).
Καταγραφή Απ.Τσιάντος. Ερμηνεία Μαρία Θωΐδου. Ενορχήστρωση Δήμος Βουγιούκας. Τα λόγια δεν ανήκουν στο σκοπό αυτό. Αποτελούσαν όμως μέρος των χορικών διαλόγων που ο θίασος των Μάηδων απάγγελλε ή τραγουδούσε. Καθώς το πιθανόν μέλος έχει χαθεί, όπως και οι στίχοι του
Μακρυνιτσιώτικου σκοπού, θεώρησα γοητευτικό αυτό το ‘αυθαίρετο’ πάντρεμα να προσδώσω νέα μουσική σε έναν λόγο, και νέο λόγο σε μια μουσική, ομοειδή και τα δύο θεματικά.
10) Τσάκαλος.
Καταγραφή Απόστ.Τσιάντος. Εννεάσημος σκοπός που χορευόταν από τους παλιούς Πηλιορείτες ως βαρύ ζεϊμπέκικο.
11) Χορός στη Χατζίνη*(Σουίτα τρίτη).
Καταγραφή Θαν.Μαυρίκος, Βαγ.Μπότσαρης. Έξι σκοποί που συγκροτούν μια χορευτική σουίτα.
12) Γενιτσαρίσιος.
Καταγραφή Θαν.Μαυρίκος. Απόδοση: Δημ.Βουγιούκας. Ο επτάσημος σκοπός που στο δρώμενο των Μάηδων παίζεται για το χορό του Γενίτσαρου και μέχρι ο ίδιος να φονεύσει το γύφτο. Ο τετράσημος σκοπός στο τέλος σηματοδοτεί την Ανάσταση του γύφτου και τον χορό του.
13) Αμυγδαλιά.
Ερμηνεία: Άννα Ασιατίδου. Συμμετέχει η Παιδική Παραδοσιακή Χορωδία “ΙΩΝΙΑ” του Δημοτικού Ωδείου της Ν.Ιωνίας. Διεύθυνση: Κορνηλία Φραγκογιάννη. Η γνωστή αθηναϊκή καντάδα των αρχών του αιώνα σε στίχους του Γεώργιου Δροσίνη και μουσική του Γεώργιου Κωστή «Ετίναξε την ανθισμένη Αμυγδαλιά». Ιδιαίτερα αγαπητό τραγούδι στους ζουρνάδες του Πηλίου λόγω και της ανθικής θεματολογίας του. Παίζεται κυρίως σαν Πατινάδα σπανιότερα και χορευτικά.
14) Ανοιχτός.
Καταγραφή Χαρ.Καραμανιώλας, Αποστ.Τσιάντος. Ο επτάσημος σκοπός αυτός, παιζόταν πάντα το τελευταίο βράδυ και στο τέλος του τριήμερου πανηγυριού του προφήτη Ηλία, στον Άγιο Λαυρέντη μα και σε άλλα χωριά, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος των εορτασμών. Δε χορεύεται σαν καλαματιανός, αλλά αντικριστά ανοιχτά, αποτελώντας έτσι μια εκδοχή του αντικριστού χορού για το Πήλιο.
15) Μάης κατά Μαυρίκου.
Καταγραφή Θαν. Μαυρίκος. Ο δημοφιλής σκοπός του Μάη με τα ποικίλματα που συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο Θαν.Μαυρίκος. Ο σκοπός στο τέλος επίσης δικός του.
16) Τρίσημος κατά Μαυρίκου.
Ζωντανή ηχογράφηση. Καταγραφή Σεραΐνα Σεΐδου. Αρχείο Κωστή Δρυγιαννάκη. Σπάνιο δείγμα τρίσημου σκοπού για το Πήλιο. Αν και σε μεγάλη ηλικία ο Θανάσης Μαυρίκος παίζει με μεγάλη δεξιότητα για τις ανάγκες της έρευνας, της μουσικολόγου φοιτήτριας Σεραΐνας Σεΐδου.
17) Χοτζάδικος.
Ο σκοπός του χορού του Χότζα παιγμένος ζωντανά από το Θανάση Μαυρίκο και το Βαγγέλη Μπότσαρη κατά τη πρώτη αναβίωση του δρώμενου των Μάηδων το 1976 στη Μακρυνίτσα.
*Οι συγκεκριμένοι σκοποί είναι ανώνυμοι. Αποφάσισα να τους ονοματίσω για να έχουν ένα σημείο αναφοράς οι επόμενοι που θα ασχοληθούν.
Οι ηχογραφήσεις καθώς και οι μίξεις έγιναν στο Βόλο στο στούντιο Α 440 με ηχολήπτη το Γιώργο Ζαγόρη και βοηθό το Νίκο Δεληστάθη. Τα έργα είναι της ζωγράφου-χαράκτριας Έρρικας. Στο ιδιαίτερα καλαίσθητο ένθετο, υπάρχει ένα κείμενο του Γιάννη Καραμανιώλα σχετικά με το μουσικό ύφος του δίσκου: Από καιρό είχα την ανησυχία, με ποιο τρόπο η μουσική των ζουρνάδων του Πηλίου θα μπορούσε να περάσει και στις επόμενες γενιές καθώς έβλεπα πως νέοι μουσικοί δεν υπάρχουν να διατηρήσουν και να προσφέρουν γηγενώς στη συνέχεια αυτής της τέχνης (μοναδικό εξαίρεση ίσως αποτελεί ο Λαυρέντης Νίτης που θα αναφέρω παρακάτω). Η στήριξη μιας ηχογράφησης από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του δήμου Αρτέμιδας αποτέλεσε για μένα το βασικό έναυσμα. Ξεκινώντας όμως την λεπτομερή καταγραφή και ταξινόμηση σκοπών και τραγουδιών, άρχισα να έχω και την πεποίθηση πως δε θα μπορούσα να μεταφέρω στο δίσκο την συγκίνηση που δημιουργεί ο ζουρνάς και το νταούλι όταν ‘λειτουργούν’ στον ανοιχτό χώρο ενός χωριού, με τη συμμετοχή των χορευτών και την ενεργειακά φορτισμένη πλατεία, ή στη παρέα του γλεντιού και της τσιπουροκατάνυξης, όπου όλοι οι συνδαιτυμόνες καταθέτουν «ψυχή τε και σώματι» το μερίδιό τους στο κέφι του γλεντιού. Οι παλιότεροι μεγάλοι ζουρνατζήδες εκλείπουν, αλλά και να ζούσαν πολύ αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν, και εκείνοι μα και οι νεότεροι, να παίξουν σε ένα στούντιο με την οργάνωση και με τις επιταγές που αυτό επιβάλλει και κυρίως να βγάλουν το σωστό συναίσθημα, αυτό που εγώ θεωρώ πως κρύβεται κάτω από την μουσική τους. Άλλωστε ένας τέτοιος δίσκος λαογραφικού καθαρά ύφους δε με ενδιαφέρει, και υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί που ξέρουν πώς να το κάνουν καλύτερα. Επέλεξα όμως να υπάρχει στο δίσκο αυτό η ζωντανή αυθόρμητη ηχογράφηση με τις ατέλειές της, γιατί θεωρώ πως αποτελεί πολύτιμο αυθεντικό ντοκουμέντο που με την
αμεσότητά του μπορεί να αποκαλύψει στον ακροατή τον κόσμο αυτής της μουσικής στις πραγματικές του διαστάσεις. Το πρώτο στοιχείο λοιπόν ήταν η εναρμόνιση των σκοπών καθώς ποτέ αυτές οι μουσικές δεν έχουν παιχτεί με νεότερα οργανικά σχήματα για να έχουν και κάπως ‘χρωματιστεί’ αρμονικά (εκτός της Αμυγδαλιάς και του Σαγγάριου). Ενώ η μελωδική γραμμή είναι απαράλλαχτη ως τη τελευταία της λεπτομέρεια, καθώς και η ρυθμική φόρμα, η αρμονία κινήθηκε πιο ελεύθερα σε μια απόπειρα ανάπτυξης και ανάδειξης της ίδιας της συνθετικής σκέψης του λαϊκού δημιουργού. Έτσι όταν τέλειωσε και η ταξινόμηση των σουιτών των συρτών σκοπών (οφείλω εδώ να πω πως οι επιμέρους σκοποί των τριών σουιτών παίζονται κατά τη σειρά που επιλέγει ο μουσικός. Η ομαδοποίηση έγινε βάσει της συνηθέστερης σειράς) αισθάνθηκα την ανάγκη ενορχηστρωτικά να πάω ένα βήμα παραπέρα και θεώρησα σκόπιμο να χρησιμοποιηθούν περισσότερα σολιστικά πνευστά όργανα εκτός του βασικού κλαρίνου που θα παίζαν τη κυρίως μελωδία. Τους εννεάσημους σκοπούς τους έπαιξαν κατά βάση νυκτά έγχορδα, ταμπουράς και μπουζούκι, καθώς υφολογικά βρίσκονται πλησιέστερα στις αντίστοιχες μελωδίες. Στους τετράσημους και επτάσημους το κλαρίνο, το φλάουτο, το νέι, το σαξόφωνο, η φλογέρα, το αερόφωνο ακορντεόν, ακόμη και το όμποε, ο εξελικτικός απόγονος του ζουρνά, όλα κλήθηκαν να υπηρετήσουν τη ρίζα της μουσικής σκέψης αφήνοντας κάποιες φορές τον καθιερωμένο ήχο της δημοτικής μουσικής, και με την προσέγγιση και τη ματιά ενός σημερινού ανθρώπου να ξεδιπλώσουν μια τέχνη διαχρονική και να ξαναδώσουν ένα μουσικό έργο γνήσια Ελληνικό, βγαλμένο από τη ψυχή του λαϊκού δημιουργού ,του απλού ανθρώπου.
Καλή ακρόαση | Γιάννης Καραμανιώλας
Θέλω μέσα από τη καρδιά μου να ευχαριστήσω την Αγαθή Δημητρούκα για την διαίσθησή της και την ευγενική παραχώρηση του στίχου του Νίκου Γκάτσου. Το Χρίστο Τσιαμούλη για την βοήθειά του και την υπομονή που μου διέθεσε όπως και τη Μάρθα Φριντζήλα ,τη Μαρία Θωΐδου, και την Άννα Ασιατίδου που μας δρόσισαν τόσο με τις φωνές τους. Επίσης τον Γιάννη Μπακαλέξη και τη Κορνηλία Φραγκογιάννη για την εξαιρετική ερμηνεία των Χορωδιών. Τον πρόεδρο του Καλλιτεχνικού Οργανισμού και παιδικό φίλο Αποστόλη Βλάχο για την υποστήριξη και τη κατανόηση… και τον συνοδοιπόρο Δήμο Βουγιούκα που με το μεγάλο ταλέντο του έδωσε μιαν άλλη πινελιά στο δίσκο αυτό. Τέλος όλα τα παιδιά που ήρθαν και έπαιξαν με μεράκι πιστεύοντας στο αποτέλεσμα. Τους ευχαριστώ θερμά!
Με αφορμή αυτό τον δίσκο, είχα τη χαρά να συνομιλήσω με το Γιάννη Καραμανιώλα.
Γιάννη πότε και με ποια αφορμή ξεκίνησε η έρευνα σχετικά με τη μουσική του Πηλίου;
Όπως γνωρίζεις τα μουσικά ακούσματα των πρώτων παιδικών χρόνων ευθύνονται εν πολλοίς για τη πορεία που θα ακολουθήσει ο άνθρωπος, είτε γίνει μουσικός είτε όχι. Σε εμένα υπήρξαν δύο. Από τη μία οι κασέτες με λαϊκά τραγούδια που παίζανε ανελλιπώς στο σπίτι μου, όπως του Καζαντζίδη, του Γαβαλά, του Τσιτσάνη και άλλων μεγάλων, που τελικώς με οδήγησαν να λατρέψω το μπουζούκι και τα πρώτα οργανωμένα μαθήματα στο όργανο να τα κάνω στη περίφημη και ιδιαίτερη σχολή Πλαγερά στο Βόλο. Αυτά γινόταν το χειμώνα. Γιατί τα καλοκαίρια οι ζουρνάδες στο χωριό ξεκινούσαν τα δικά τους. Ο πατέρας μου χωρίς να γνωρίζει μουσική, από ένστικτο θα έλεγα, άρχισε να ψάχνει να βρει να "αναστήσει" το όργανο. Οι μελωδίες, η οργανογνωσία, τα παιξίματα, τα μυστικά όλα!!!Και καθώς οι τελευταίοι ζουρνατζήδες είχαν εκλείψει από τη δεκαετία του ‘70, το εγχείρημα ήταν δύσκολο. Όμως τα κατάφερε. Ξαναβρήκε αυτό που λέμε χαμένο κρίκο. Ο ζουρνάς άρχισε να παιανίζει ξανά στον Άγιο Λαυρέντη Πηλίου και σε άλλα χωριά. Και ποιός θα έπαιζε νταούλι; Ο μικρός υιός Ιωάννης!! Χρειαζόταν όλα αυτά νομίζω, για να σου περιγράψω πως όταν μετά από δεκαετίες σαν επαγγελματίας μουσικός πλέον (σπούδασα κοντραμπάσο), αισθάνθηκα την ανάγκη να καταγράψω αυτό το μουσικό απομεινάρι, την Πηλιορείτικη δηλαδή ζυγιά ζουρνά-νταούλι, βγήκαν πολλά στην επιφάνεια. Η έρευνα ξεκίνησε το ‘09 και κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο. Σκοπός μου ήταν να παιχτούν αυτοί οι σκοποί με μεγάλη λαϊκή ορχήστρα, έτσι που και το αποτέλεσμα να μη κουράζει και να αναδειχθούν καλύτερα οι ομορφιές αυτών των μελωδιών.
Γιατί χρησιμοποίησες για τίτλο το στίχο του Νίκου Γκάτσου;
O δίσκος κυκλοφόρησε το Μάη του 2009. Και ο τίτλος του είναι δανεισμένος από το ομώνυμο τραγούδι, από την «Αμοργό» του Νίκου Γκάτσου και το έβαλα έπειτα από άδεια της Αγαθής Δημητρούκα. Κατά κάποιο τρόπο, το παραδοσιακό έθιμο των Μάηδων έρχεται να συνομιλήσει με το τραγούδι των δύο δασκάλων μου του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου.
Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι ερμηνευτές των τραγουδιών του δίσκου;
Το Χρίστο τον Τσιαμούλη τον γνώρισα μέσω της συνεργασίας που είχα με την Εστουδιαντίνα και εκτίμησα το ήθος, το ταλέντο του και την καθαρή στάση του απέναντι σ'αυτό που ονομάζουμε παραδοσιακή μουσική. Η Μάρθα Φριντζήλα από τότε που εμφανίστηκε στο πλευρό Θανάση Παπακωνσταντίνου τράβηξε τα βλέμματα όλων, καθώς και το δικό μου, με την ξεχωριστή φωνή της. Την αναζήτησα, την βρήκα και αμέσως και δέχτηκε να συμμετάσχει. Η Μαρία η Θωΐδου είναι παιδί δικό μας. Αν και είχε τη δική της αυτόνομη πορεία στο τραγούδι, επέλεξε να εργάζεται και να ζει στη περιοχή μας, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τη μουσική αυτή. Και η Αννούλα η Ασιατίδου είναι μια νέα κοπέλα που στο ξεκίνημά της έδειξε πως διαθέτει μια ιδιαίτερη φωνή. Γενικά τα κριτήρια της επιλογής που με ρωτάς, ήταν το ταλέντο και η ικανότητα και όχι αν ανήκουν σ' αυτό ή σε κάποιο άλλο είδος μουσικής.
Tι νόημα έχει σήμερα, με την κρίση στη δισκογραφία αλλά και τη γενικότερη οικονομική κρίση , να κυκλοφορεί ένας τέτοιος δίσκος; Είχε αποδοχή το εγχείρημα, πέρα από τα στενά όρια της περιοχής της Μαγνησίας;
Εκεί που μπορούμε πρέπει να παλεύουμε, εκεί που δεν μπορούμε πρέπει να νικάμε!!!! Την οικονομική κρίση θα τη λάμβανα υπ' όψιν μου, μόνο αν με ενδιέφερε να βγάλω χρήματα από αυτή τη προσπάθεια. Εμένα ο στόχος μου ήταν άλλος. Άσε που η κρίση νομίζω πως μακροπρόθεσμα κάνει καλό στη τέχνη. Ξεσκαρτάρει τα κακώς κείμενα, καθώς ο κόσμος με τα λιγότερα που διαθέτει, μαθαίνει τώρα να ψάχνει τι αξίζει κ τι όχι. Στη Μαγνησία είχε θετικότατες κριτικές, αν και πολλοί το έκριναν πολύ αυστηρά. Στο κρατικό ραδιόφωνο ακούστηκε επίσης ικανοποιητικά ειδικά το κομμάτι που τραγουδάει ο Χρίστος.
Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει από την περιοχή του Βόλου πολλά σημαντικά σχήματα και παραγωγές. Εστουδιαντίνα, Μουσικό Σχολείο, Ορχήστρα «Ιωνία», δίσκοι όπως ο δικός σου, του Βαγγέλη Μαχαίρα, του Δήμου Βουγιούκα, του Χρήστου Δασκαλόπουλου και βεβαίως του Ανδρέα Κατσιγιάννη. Τι ιδιαίτερο συμβαίνει εκεί και γίνονται όλα αυτά τα πράγματα;
Πολλές φορές το έχω συζητήσει αυτό το θέμα. Θεωρώ πως και ο Βόλος κουβαλά την πλούσια παράδοση που κουβαλούν και οι άλλες πόλεις της χώρας που διαθέτουν λιμάνι όπως ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, κάνοντάς τον να διαφέρει από τις υπόλοιπες Θεσσαλικές πόλεις. Μια πόλη με έντονη ρεμπέτικη ιστορία - οι Μιλαναίοι είναι μόνο ένα παράδειγμα - μια πόλη με έντονη αστική κουλτούρα με μαντολινάτες στις αρχές του αιώνα..Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο Βόλος έχει τροφοδοτήσει τα πάλκα, τα πατάρια και τις μουσικές σκηνές της πρωτεύουσας με τους καλύτερους μουσικούς.
Έχεις ασχοληθεί και με τη σύνθεση;
Ποιός μουσικός δεν έχει φτιάξει τραγουδάκια... Η απάντηση είναι όχι. Το να είσαι σωστός και μάχιμος μουσικός απαιτεί αρκετή ενέργεια. Όταν αφήσω το κοντραμπάσο τότε θα πιάσω για τα καλά τη κιθαρούλα μου...
Ποια είναι τα σχέδιά σου, όσον αφορά δίσκους, συναυλίες κλπ;
Οι συνεργασίες μου αυτή τη περίοδο είναι συγκεκριμένες. Με τον Βαγγέλη Τρίγκα ανεβάσαμε μια παράσταση με τίτλο «Βασίλης Τσιτσάνης-Μανώλης Χιώτης. Από το ρεμπέτικο στο λαϊκό» Είναι μια άκρως εξαιρετική δουλειά με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και τη Σοφία Παπάζογλου. Θα παρουσιαστεί σε κάποιες συναυλίες αυτό το καλοκαίρι και από την ερχόμενη χειμερινή περίοδο θα παρουσιαστεί ξανά αναβαθμισμένο. Θα τα ξαναπούμε όμως τότε. Θα παίζω ακόμη, με συγκεκριμένους μουσικούς στο χώρο της δημοτικής μουσικής στα Τρίκαλα και στη Λάρισα. Έχω επίσης ξεκινήσει πρόβες με ένα νέο σχήμα τους «Volos jazz orchestra». Επίσης είναι τιμή μου που τα τελευταία δύο χρόνια συνεργάζομαι με το ροκ συγκρότημα του "Μύλου" της μουσικής σκηνής των Λαρισαίων. Μετά από τα χειμερινά παιξίματα θα συνεχίσουμε κάποιες καλοκαιρινές εμφανίσεις σε συγκεκριμένα στέκια. Και φυσικά οι ζουρνάδες και τα νταούλια του Πηλίου δεν θα σταματήσουν να ηχούν ούτε αυτό το καλοκαίρι…
