Γεννημένη ως Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι της Γαλλίας. Κόρη του ευγενούς Ζορζ Μπερτράν ντε Μποβουάρ, δικηγόρου με πνευματικές ανησυχίες, και της Φρανσουάζ Μπρασέρ, εύπορης και ευσεβούς αστής και μεγαλώνει σε ένα συντηρητικό, μεγαλοαστικό και καθολικό περιβάλλον.
Στα 14 της χρόνια απομακρύνεται από το Θεό και στρέφεται προς την φιλοσοφική αναζήτηση. Αποφασίζει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Ecole Normale Superieure. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που δίδαξε σε λύκειο αρρένων, με συναδέλφους όπως ο Κλοντ Λεβί-Στρος.
Το 1921 γνωρίζει τον Ζαν-Πολ Σαρτρ.
το 1931 ο Σαρτρ ζητά από τη Μποβουάρ να παντρευτούν και η απάντηση της προφανώς ήταν αποστομωτική: «ο γάμος είναι περιορισμός, αστικοποίηση, αλλά και θεσμοθετημένη παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών».
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η Μποβουάρ συναναστρέφεται με λαμπρά πρόσωπα όπως ο Καμύ, ο Ζενέ, ο Πικάσο και άλλα «αντιστασιακά στοιχεία» του Παρισιού. Παίρνει μέρος στην οργάνωση «Σοσιαλισμός και Ελευθερία» που ιδρύει ο Σαρτρ στα πλαίσια της αντίστασης. Οι συντηρητικοί και καθολικοί κύκλοι της Γαλλίας την βλέπουν ως «πορνογράφο» και «νυμφομανή».
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ αρνήθηκε πάντα ότι είχε ερωτικές σχέσεις με γυναίκες, όμως με βάση την αλληλογραφία και τα ημερολόγια, είχε τουλάχιστον τρεις τέτοιες σχέσεις με νεότερές της γυναίκες.
Η κυκλοφορία του έργου της «Δεύτερο φύλο» το 1949 την κάνει διάσημη σε όλον τον κόσμο και θεωρείται ακόμα και σήμερα βίβλος του φεμινισμού. Το Βατικανό συμπεριέλαβε το «Δεύτερο φύλο» στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων.
Η Σιμόν θεωρείται μητέρα του φεμινισμού δίνοντας μέσα από τα γραπτά της μια ριζοσπαστική ερμηνεία στο τι είναι γυναίκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ έχει αφήσει πίσω της ένα τόσο σπουδαίο έργο, έχει αποτυπωθεί στην συνείδησή πολλών ως η σύντροφος ενός σπουδαίου άντρα του Ζαν Πολ Σαρτρ.
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ πεθαίνει στις 14 Απριλίου 1986 από πνευμονία και θάφτηκε δίπλα στο Σαρτρ, στο κοιμητήριο του Μοντπαρνας στο Παρίσι.
Στα 14 της χρόνια απομακρύνεται από το Θεό και στρέφεται προς την φιλοσοφική αναζήτηση. Αποφασίζει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Ecole Normale Superieure. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που δίδαξε σε λύκειο αρρένων, με συναδέλφους όπως ο Κλοντ Λεβί-Στρος.
Το 1921 γνωρίζει τον Ζαν-Πολ Σαρτρ.
το 1931 ο Σαρτρ ζητά από τη Μποβουάρ να παντρευτούν και η απάντηση της προφανώς ήταν αποστομωτική: «ο γάμος είναι περιορισμός, αστικοποίηση, αλλά και θεσμοθετημένη παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών».
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η Μποβουάρ συναναστρέφεται με λαμπρά πρόσωπα όπως ο Καμύ, ο Ζενέ, ο Πικάσο και άλλα «αντιστασιακά στοιχεία» του Παρισιού. Παίρνει μέρος στην οργάνωση «Σοσιαλισμός και Ελευθερία» που ιδρύει ο Σαρτρ στα πλαίσια της αντίστασης. Οι συντηρητικοί και καθολικοί κύκλοι της Γαλλίας την βλέπουν ως «πορνογράφο» και «νυμφομανή».
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ αρνήθηκε πάντα ότι είχε ερωτικές σχέσεις με γυναίκες, όμως με βάση την αλληλογραφία και τα ημερολόγια, είχε τουλάχιστον τρεις τέτοιες σχέσεις με νεότερές της γυναίκες.
Η κυκλοφορία του έργου της «Δεύτερο φύλο» το 1949 την κάνει διάσημη σε όλον τον κόσμο και θεωρείται ακόμα και σήμερα βίβλος του φεμινισμού. Το Βατικανό συμπεριέλαβε το «Δεύτερο φύλο» στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων.
Η Σιμόν θεωρείται μητέρα του φεμινισμού δίνοντας μέσα από τα γραπτά της μια ριζοσπαστική ερμηνεία στο τι είναι γυναίκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ έχει αφήσει πίσω της ένα τόσο σπουδαίο έργο, έχει αποτυπωθεί στην συνείδησή πολλών ως η σύντροφος ενός σπουδαίου άντρα του Ζαν Πολ Σαρτρ.
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ πεθαίνει στις 14 Απριλίου 1986 από πνευμονία και θάφτηκε δίπλα στο Σαρτρ, στο κοιμητήριο του Μοντπαρνας στο Παρίσι.
