Το ξέραμε πως η υγεία του Ρόμπερτ πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, είμασταν ανήσυχοι, αλλά μέσα στον καλοκαιρινό καύσωνα – άλλοι σε διακοπές κι’ άλλοι μόλις είχαν επιστρέψει – δεν περιμέναμε να μας έρθει τόσο ξαφνικό. Κυριακή πρωί, η Μπέσσυ Αργυράκη έκανε μια ανάρτηση στο Instagram που έγραφε: “Αντίο αγαπημένε μου, μελωδέ της καρδιάς μου, Άγγελε επί της γης…Τώρα θα τραγουδάς από κει ψηλά κι εμείς θα σε ακούμε για πάντα…”
Η Μπέσσυ ήταν ο μεγάλος του έρωτας. Εκείνη την εποχή (τέλη ‘70s – ‘80s) τα είχα ζήσει όλα από την αρχή. Ακόμα και όταν χώρισαν που τον Ρόμπερτ δεν τον χωρούσε ο τόπος. Ακόμα και όταν η Μπέσσυ ανακοίνωσε ότι θα παντρευτεί έναν γιατρό, που ο Ρόμπερτ δεν μιλιόταν.
Όταν πρωτομπήκα στην δισκογραφία, ήμουν ήδη fan των Poll. Και ξεκίνησα από την Polygram όπου και ο Ρόμπερτ, και ο Τουρνάς και ο Λογαρίδης έκαναν πια τους προσωπικούς σόλο δίσκους τους. Εκείνη την εποχή η εταιρία είχε όλα τα μεγάλα μοντέρνα ονόματα.
Δεν γράφω είχε όλους τους pop stars γιατί ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί ο όρος. Δεν το κρύβω ότι έκανα παρέα περισσότερο με τον Κώστα Τουρνά, ενώ με τον Ρόμπερτ και τον Λογαρίδη λιγότερο.
Ενώ ο Τουρνάς και ο Λογαρίδης είχαν fans περισσότερα αγόρια, ο Ρόμπερτ είχε ορδές κοριτσιών.
Γι’ αυτό και στην Μανίνα είχε τα περισσότερα εξώφυλλα απ’ όλους. Αυτό λοιπόν φρόντισα να το ενισχύσω και όποτε είχαμε φωτογράφηση του έβαζα πολύ στενά παντελόνια, του ξεκούμπωνα το πουκάμισο ή το καλοκαίρι διοχέτευα στον τύπο φωτογραφίες του με μαγιό. Ήθελα να τον κάνω ακόμα πιο sexy.
Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου 1949 από Βρετανό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, όταν τελείωσε το σχολείο λόγω του μπαμπά του βρέθηκε στην Ροδεσία, αλλά φρίκαρε και γύρισε πίσω. Ήθελε ν’ ασχοληθεί με την μουσική. Έπαιζε κιθάρα, έγραφε και μελωδίες. Με τον Τουρνά ήταν παιδικοί φίλοι οπότε το να δημιουργήσουν τους Poll ήταν σαν φυσική συνέχεια. Όταν η καριέρα των Poll έφτασε στο τέλος της, τα τρία βασικά μέλη – Τουρνάς, Ρόμπερτ και Λογαρίδης- ξεκίνησαν σόλο καριέρες.
Ο πρώτος δίσκος του Ρόμπερτ κυκλοφόρησε το 1974 με τίτλο «Robert Williams». Το 1976 σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι «Μίλα μου» (νουέτο με την Μπέσσυ) από τον δίσκο «Εσύ κι εγώ». Το ίδιο τραγούδι έγινε τεράστια επιτυχία επίσης από την δεύτερη εκτέλεση που του έκαναν η Χριστιάνα με τον Δάκη.
Το 1977, μαζί με τον Πασχάλη, την Μπέσσυ και την Μαριάννα Τόλη, εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με το τραγούδι «Μάθημα Σολφέζ», σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους Σέβης Τηλιακού, που βρέθηκε στην πέμπτη θέση.
Ο έρωτας του για την Μπέσσυ πήρε μεγάλες διαστάσεις και έκανε κακό στην καριέρα του. Αφ’ ενός το fan club των κοριτσιών ζήλευε φριχτά, απ’ την άλλη δεν είχε το μυαλό του στην δουλειά ή στο να στρωθεί να γράψει τραγούδια.
Αρχίσαμε να κάνουμε πιο κολλητή παρέα όταν χώρισε με την Μπέσσυ και επειδή όντως ήταν στεναχωρημένος προσπαθούσα με κάθε τρόπο να τον κάνω να ξεχάσει και να ασχοληθεί με την καριέρα του. Ερχόταν απ’ το σπίτι με έπαιρνε, βγαίναμε, προσπαθούσα να ενισχύσω μια σχέση που ξεκίνησε με νεαρή τότε ηθοποιό (δεν θέλω να πω ποια είναι, γιατί ζει και δεν ξέρω αν θέλει), και του έβαζα χέρι ότι είχε παρατήσει τον εαυτό του και ενώ είχε πολύ ωραίο σώμα, είχε κάνει στομαχάκι. Τον κορόιδευα.
- “Το δικό σου δεν το κοιτάς!” μου απαντούσε.
- “Εγώ δεν είμαι τραγουδιστής, ούτε έχω κοριτσάκια να μου στέλνουν χιλιάδες γράμματα κάθε βδομάδα”, του απαντούσα.
Μια χρονιά που είχε πάρει ένα καινούργιο αυτοκίνητο με πήρε και πήγαμε οι δυο μας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος, απλά έτσι να παρακολουθήσουμε. Άλλωστε εκείνες τις εποχές όλη η δισκογραφία την περίοδο του φεστιβάλ μετακόμιζε στην Θεσσαλονίκη. Παιδιά μου δεν θα το ξεχάσω. Έτρεχε τόσο πολύ που στην αρχή “τα χρειάστηκα” αλλά μετά γούσταρα. Δεν έχω ξανακάνει την διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη τόσο γρήγορα, ποτέ στην ζωή μου.
Και επειδή πήγαμε βιαστικά, δεν βρίσκαμε ξενοδοχείο με δύο ελεύθερα δωμάτια. Βρήκαμε στο ξενοδοχείο “Καψής” με τα χίλια ζόρια, ένα δωμάτιο. Οπότε μείναμε μαζί. Ευτυχώς είχε δύο κρεβάτια. Δεν θα ξεχάσω ένα βραδάκι που ετοιμαζόμασταν να βγούμε εγώ διάβαζα εφημερίδες και ο Ρόμπερτ μπήκε για μπάνιο. Σε λίγο ουρλιάζοντας βγήκε τσιτσίδι να στάζει νερά, επειδή δεν είχε ζεστό νερό. Πήρε την ρεσεψιόν για να βρεθεί λύση… Όλη αυτήν την ώρα να πηγαινοέρχεται εκνευρισμένος και τσιτσίδι, πάνω κάτω στάζοντας νερά.
Έκλεισε το τηλέφωνο και μου έπιασε την πάρλα…
- “Δεν πας να φορέσεις το μπουρνούζι σου γιατί μου τα έχεις μοστράρει μέσα στην μούρη μου;”
Επίσης και για να τελειώνω, γυρνώντας απ’ το φεστιβάλ ήταν βράδυ και κάποια στιγμή παρατήρησε ένα περίεργο φωτάκι να αναβοσβήνει πίσω από κάτι δέντρα. Σταμάτησε για να το ελέγξουμε καλύτερα. Πράγματι ήταν κάτι περίεργο γιατί μια εμφανιζόταν και μια εξαφανιζόταν.
- “Διαστημόπλοιο”, μου είπε
- “Περίμενε βρε, μπορεί να είναι και αεροπλάνο”, του απάντησα.
Χρόνια μετά σε μια τηλεοπτική εκπομπή είπε ότι είμασταν μαζί και ότι είχαμε δει U.F.O. Λύσσαξαν τα κανάλια να μου τηλεφωνούν για να το επιβεβαιώσω….
Τα χρόνια πέρασαν, χαθήκαμε, ο Ρόμπερτ παντρεύτηκε, απέκτησε παιδιά, έγραψε τη μουσική και τους στίχους σε πολλά τραγούδια της τηλεοπτικής σειράς «Η Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου, με σημαντικότερο το τραγούδι έναρξης «Μες στην προσευχή μου», μέχρι και τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας έγραψε. Του θύμωσα, αλλά δεν του τηλεφώνησα.
Βρεθήκαμε κατά τύχη σ’ ένα γάμο. Αγκαλιές, φιλιά και του την είπα. Ψιλοαρπαχτήκαμε και κατέβασα μούτρα. Πριν τελειώσει όμως η βραδιά ήρθε μου έκανε μια σφιχτή αγκαλιά και μου έδωσε ένα σβουριχτό φιλί
- “Φίλοι για πάντα;” με ρώτησε.
- “Εννοείται”, του απάντησα γελώντας.
Ήταν τόσο καλό παιδί που δεν μπορούσες να του κρατήσεις κακία με τίποτα.
Έτσι θέλω - και έτσι θα τον θυμάμαι για πάντα τον Ρόμπερτ (μου).
Όταν οι Poll επανενώθηκαν για μια συναυλία στον Λυκαβηττό, ήμουν ο άνθρωπος που τους έκανα την επικοινωνία. Εδώ μας βλέπετε στην press conference που είχα οργανώσει. Εγώ όρθιος και το γκρουπ καθισμένοι.
Η Μπέσσυ ήταν ο μεγάλος του έρωτας. Εκείνη την εποχή (τέλη ‘70s – ‘80s) τα είχα ζήσει όλα από την αρχή. Ακόμα και όταν χώρισαν που τον Ρόμπερτ δεν τον χωρούσε ο τόπος. Ακόμα και όταν η Μπέσσυ ανακοίνωσε ότι θα παντρευτεί έναν γιατρό, που ο Ρόμπερτ δεν μιλιόταν.
Όταν πρωτομπήκα στην δισκογραφία, ήμουν ήδη fan των Poll. Και ξεκίνησα από την Polygram όπου και ο Ρόμπερτ, και ο Τουρνάς και ο Λογαρίδης έκαναν πια τους προσωπικούς σόλο δίσκους τους. Εκείνη την εποχή η εταιρία είχε όλα τα μεγάλα μοντέρνα ονόματα.
Δεν γράφω είχε όλους τους pop stars γιατί ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί ο όρος. Δεν το κρύβω ότι έκανα παρέα περισσότερο με τον Κώστα Τουρνά, ενώ με τον Ρόμπερτ και τον Λογαρίδη λιγότερο.
Ενώ ο Τουρνάς και ο Λογαρίδης είχαν fans περισσότερα αγόρια, ο Ρόμπερτ είχε ορδές κοριτσιών.
Γι’ αυτό και στην Μανίνα είχε τα περισσότερα εξώφυλλα απ’ όλους. Αυτό λοιπόν φρόντισα να το ενισχύσω και όποτε είχαμε φωτογράφηση του έβαζα πολύ στενά παντελόνια, του ξεκούμπωνα το πουκάμισο ή το καλοκαίρι διοχέτευα στον τύπο φωτογραφίες του με μαγιό. Ήθελα να τον κάνω ακόμα πιο sexy.
Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου 1949 από Βρετανό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, όταν τελείωσε το σχολείο λόγω του μπαμπά του βρέθηκε στην Ροδεσία, αλλά φρίκαρε και γύρισε πίσω. Ήθελε ν’ ασχοληθεί με την μουσική. Έπαιζε κιθάρα, έγραφε και μελωδίες. Με τον Τουρνά ήταν παιδικοί φίλοι οπότε το να δημιουργήσουν τους Poll ήταν σαν φυσική συνέχεια. Όταν η καριέρα των Poll έφτασε στο τέλος της, τα τρία βασικά μέλη – Τουρνάς, Ρόμπερτ και Λογαρίδης- ξεκίνησαν σόλο καριέρες.
Ο πρώτος δίσκος του Ρόμπερτ κυκλοφόρησε το 1974 με τίτλο «Robert Williams». Το 1976 σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι «Μίλα μου» (νουέτο με την Μπέσσυ) από τον δίσκο «Εσύ κι εγώ». Το ίδιο τραγούδι έγινε τεράστια επιτυχία επίσης από την δεύτερη εκτέλεση που του έκαναν η Χριστιάνα με τον Δάκη.
Το 1977, μαζί με τον Πασχάλη, την Μπέσσυ και την Μαριάννα Τόλη, εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με το τραγούδι «Μάθημα Σολφέζ», σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους Σέβης Τηλιακού, που βρέθηκε στην πέμπτη θέση.
Ο έρωτας του για την Μπέσσυ πήρε μεγάλες διαστάσεις και έκανε κακό στην καριέρα του. Αφ’ ενός το fan club των κοριτσιών ζήλευε φριχτά, απ’ την άλλη δεν είχε το μυαλό του στην δουλειά ή στο να στρωθεί να γράψει τραγούδια.
Αρχίσαμε να κάνουμε πιο κολλητή παρέα όταν χώρισε με την Μπέσσυ και επειδή όντως ήταν στεναχωρημένος προσπαθούσα με κάθε τρόπο να τον κάνω να ξεχάσει και να ασχοληθεί με την καριέρα του. Ερχόταν απ’ το σπίτι με έπαιρνε, βγαίναμε, προσπαθούσα να ενισχύσω μια σχέση που ξεκίνησε με νεαρή τότε ηθοποιό (δεν θέλω να πω ποια είναι, γιατί ζει και δεν ξέρω αν θέλει), και του έβαζα χέρι ότι είχε παρατήσει τον εαυτό του και ενώ είχε πολύ ωραίο σώμα, είχε κάνει στομαχάκι. Τον κορόιδευα.
- “Το δικό σου δεν το κοιτάς!” μου απαντούσε.
- “Εγώ δεν είμαι τραγουδιστής, ούτε έχω κοριτσάκια να μου στέλνουν χιλιάδες γράμματα κάθε βδομάδα”, του απαντούσα.
Μια χρονιά που είχε πάρει ένα καινούργιο αυτοκίνητο με πήρε και πήγαμε οι δυο μας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος, απλά έτσι να παρακολουθήσουμε. Άλλωστε εκείνες τις εποχές όλη η δισκογραφία την περίοδο του φεστιβάλ μετακόμιζε στην Θεσσαλονίκη. Παιδιά μου δεν θα το ξεχάσω. Έτρεχε τόσο πολύ που στην αρχή “τα χρειάστηκα” αλλά μετά γούσταρα. Δεν έχω ξανακάνει την διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη τόσο γρήγορα, ποτέ στην ζωή μου.
Και επειδή πήγαμε βιαστικά, δεν βρίσκαμε ξενοδοχείο με δύο ελεύθερα δωμάτια. Βρήκαμε στο ξενοδοχείο “Καψής” με τα χίλια ζόρια, ένα δωμάτιο. Οπότε μείναμε μαζί. Ευτυχώς είχε δύο κρεβάτια. Δεν θα ξεχάσω ένα βραδάκι που ετοιμαζόμασταν να βγούμε εγώ διάβαζα εφημερίδες και ο Ρόμπερτ μπήκε για μπάνιο. Σε λίγο ουρλιάζοντας βγήκε τσιτσίδι να στάζει νερά, επειδή δεν είχε ζεστό νερό. Πήρε την ρεσεψιόν για να βρεθεί λύση… Όλη αυτήν την ώρα να πηγαινοέρχεται εκνευρισμένος και τσιτσίδι, πάνω κάτω στάζοντας νερά.
Έκλεισε το τηλέφωνο και μου έπιασε την πάρλα…
- “Δεν πας να φορέσεις το μπουρνούζι σου γιατί μου τα έχεις μοστράρει μέσα στην μούρη μου;”
Επίσης και για να τελειώνω, γυρνώντας απ’ το φεστιβάλ ήταν βράδυ και κάποια στιγμή παρατήρησε ένα περίεργο φωτάκι να αναβοσβήνει πίσω από κάτι δέντρα. Σταμάτησε για να το ελέγξουμε καλύτερα. Πράγματι ήταν κάτι περίεργο γιατί μια εμφανιζόταν και μια εξαφανιζόταν.
- “Διαστημόπλοιο”, μου είπε
- “Περίμενε βρε, μπορεί να είναι και αεροπλάνο”, του απάντησα.
Χρόνια μετά σε μια τηλεοπτική εκπομπή είπε ότι είμασταν μαζί και ότι είχαμε δει U.F.O. Λύσσαξαν τα κανάλια να μου τηλεφωνούν για να το επιβεβαιώσω….
Τα χρόνια πέρασαν, χαθήκαμε, ο Ρόμπερτ παντρεύτηκε, απέκτησε παιδιά, έγραψε τη μουσική και τους στίχους σε πολλά τραγούδια της τηλεοπτικής σειράς «Η Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου, με σημαντικότερο το τραγούδι έναρξης «Μες στην προσευχή μου», μέχρι και τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας έγραψε. Του θύμωσα, αλλά δεν του τηλεφώνησα.
Βρεθήκαμε κατά τύχη σ’ ένα γάμο. Αγκαλιές, φιλιά και του την είπα. Ψιλοαρπαχτήκαμε και κατέβασα μούτρα. Πριν τελειώσει όμως η βραδιά ήρθε μου έκανε μια σφιχτή αγκαλιά και μου έδωσε ένα σβουριχτό φιλί
- “Φίλοι για πάντα;” με ρώτησε.
- “Εννοείται”, του απάντησα γελώντας.
Ήταν τόσο καλό παιδί που δεν μπορούσες να του κρατήσεις κακία με τίποτα.
Έτσι θέλω - και έτσι θα τον θυμάμαι για πάντα τον Ρόμπερτ (μου).
Όταν οι Poll επανενώθηκαν για μια συναυλία στον Λυκαβηττό, ήμουν ο άνθρωπος που τους έκανα την επικοινωνία. Εδώ μας βλέπετε στην press conference που είχα οργανώσει. Εγώ όρθιος και το γκρουπ καθισμένοι.
