Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων ο Θάνος Μικρούτσικος σε συνέντευξή του στον Γιώργο Σ. Κουλουβάρη που δημοσιεύεται στην Ναυτεμπορική με αφορμή τη συναυλία «Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή» στον Κήπο του Μεγάρου στις 4 Σεπτέμβρη.
«Επέλεξα (για τη συναυλία) το υλικό, υλικό που αντανακλά διαφορετικές περιόδους της δημιουργίας μου. Έτσι, θα ξεκινήσω με το “Ανεμολόγιο”, θα συνεχίσω με το “Άννα μην κλαις”, με τον “Μικρόκοσμο”, με τον “Ντικ”, αλλά και με το “Επέστρεφε”. Η “Ρόζα” θα είναι εκεί, όπως το “Ερωτικό” και το “Πάντα γελαστοί”. Δεν θα μπορούσαν, βεβαίως, να λείπουν και οι “7 Νάνοι”. Το “Μιλώ” του Μίκη με συγκινεί και μου θυμίζει τις μέρες που ξεκινούσαμε, αλλά και το “Όποια και να ’σαι” του Καλδάρα, που το θεωρώ μοναδική στιγμή στην ελληνική τραγουδοποιία».
«Τον κόσμο τον αλλάζουν μόνο οι άνθρωποι. Αλλά άνθρωποι με συνείδηση και με κριτική σκέψη. Και σε αυτό, η σοβαρή τέχνη έχει πολλά να προσφέρει. Σε περιόδους κρίσης, η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει και εμψυχωτικά και να συμβάλλει στη συγκόλληση του “εμείς”, που στις βάρβαρες κοινωνίες, όπως η δική μας, κατακερματίζεται».
«Στην πατρίδα μας, από το 2010, δημιουργήθηκε μια κατάσταση, που έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε ακραία φτωχοποίηση και έχει δημιουργήσει ανθρωπιστική καταστροφή. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει συμφέρον να σταματήσει αυτή η καταστροφική πορεία. Η κυβέρνηση των τελευταίων επτά μηνών, που θέλησε να αρθρώσει έναν άλλον λόγο, για την ώρα, ηττήθηκε. Αυτό δεν μπορεί παρά να δημιουργεί πίκρα και απογοήτευση».
«Για τον κάθε άνθρωπο, υπάρχει διαφορετική αντίληψη της ιστορίας και, άρα, και της σιωπής της. Προσπαθώντας να λειτουργώ στον ιστορικό χρόνο, θεωρώ ότι, στα πολύ μεγάλα γεγονότα, συνέβη κάποιες φορές, όταν υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, τις οποίες διαδέχτηκαν μεγάλες διαψεύσεις. Αλλά αυτό το παιχνίδι δεν σταματά ποτέ. Όταν άρχισε να γίνεται συνείδηση ότι το στοίχημα του σοσιαλισμού στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού άρχισε να χάνεται, η φλόγα άναψε στη Λατινική Αμερική. Και όσο ανάβουν φλόγες, τόσο ο βάρβαρος καπιταλισμός θα δαγκώνει δυνατότερα. Οι συσχετισμοί δυνάμεων μπορεί να φαίνονται τώρα πολύ δύσκολοι, αλλά πολλές φορές αλλάζουν.
Στο χέρι μας είναι η Γη να γίνει κόκκινη, αλλά από ζωή κι όχι από θάνατο».
Πηγή: naftemporiki.gr
Σταχυολογήσαμε μερικές χαρακτηριστικές στιγμές του:
«Επέλεξα (για τη συναυλία) το υλικό, υλικό που αντανακλά διαφορετικές περιόδους της δημιουργίας μου. Έτσι, θα ξεκινήσω με το “Ανεμολόγιο”, θα συνεχίσω με το “Άννα μην κλαις”, με τον “Μικρόκοσμο”, με τον “Ντικ”, αλλά και με το “Επέστρεφε”. Η “Ρόζα” θα είναι εκεί, όπως το “Ερωτικό” και το “Πάντα γελαστοί”. Δεν θα μπορούσαν, βεβαίως, να λείπουν και οι “7 Νάνοι”. Το “Μιλώ” του Μίκη με συγκινεί και μου θυμίζει τις μέρες που ξεκινούσαμε, αλλά και το “Όποια και να ’σαι” του Καλδάρα, που το θεωρώ μοναδική στιγμή στην ελληνική τραγουδοποιία».
«Τον κόσμο τον αλλάζουν μόνο οι άνθρωποι. Αλλά άνθρωποι με συνείδηση και με κριτική σκέψη. Και σε αυτό, η σοβαρή τέχνη έχει πολλά να προσφέρει. Σε περιόδους κρίσης, η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει και εμψυχωτικά και να συμβάλλει στη συγκόλληση του “εμείς”, που στις βάρβαρες κοινωνίες, όπως η δική μας, κατακερματίζεται».
«Στην πατρίδα μας, από το 2010, δημιουργήθηκε μια κατάσταση, που έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε ακραία φτωχοποίηση και έχει δημιουργήσει ανθρωπιστική καταστροφή. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει συμφέρον να σταματήσει αυτή η καταστροφική πορεία. Η κυβέρνηση των τελευταίων επτά μηνών, που θέλησε να αρθρώσει έναν άλλον λόγο, για την ώρα, ηττήθηκε. Αυτό δεν μπορεί παρά να δημιουργεί πίκρα και απογοήτευση».
«Για τον κάθε άνθρωπο, υπάρχει διαφορετική αντίληψη της ιστορίας και, άρα, και της σιωπής της. Προσπαθώντας να λειτουργώ στον ιστορικό χρόνο, θεωρώ ότι, στα πολύ μεγάλα γεγονότα, συνέβη κάποιες φορές, όταν υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, τις οποίες διαδέχτηκαν μεγάλες διαψεύσεις. Αλλά αυτό το παιχνίδι δεν σταματά ποτέ. Όταν άρχισε να γίνεται συνείδηση ότι το στοίχημα του σοσιαλισμού στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού άρχισε να χάνεται, η φλόγα άναψε στη Λατινική Αμερική. Και όσο ανάβουν φλόγες, τόσο ο βάρβαρος καπιταλισμός θα δαγκώνει δυνατότερα. Οι συσχετισμοί δυνάμεων μπορεί να φαίνονται τώρα πολύ δύσκολοι, αλλά πολλές φορές αλλάζουν.
Στο χέρι μας είναι η Γη να γίνει κόκκινη, αλλά από ζωή κι όχι από θάνατο».
Πηγή: naftemporiki.gr
