Γιάννη μάλλον θα πάρεις τα χρήματά μου κι εγώ του απάντησα, ο προφορικός λόγος δεν ισχύει, και ότι πρέπει να μου τα γράψει, και γελούσαμε».
Για την αδελφική φιλία του με τον Σάκη Μπουλά μίλησε στην Κορύνα Μαντάγαρη και την εφημερίδα Αγορά ο Γιάννης Ζουγανέλης: «Ο Σάκης ήταν πραγματικός αδερφός μου, και μερικές φορές είναι καλύτεροι οι αδερφοί που εν είναι εξ αίματος. Μεγαλώναμε μαζί, ο Σάκης ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος. Γνωριστήκαμε σε μια οντισιόν που μας καθόρισε η προσωπικότητα του Μάνου Χατζιδάκι. Δεν είχαμε λογοφέρει ποτέ, συμπράξαμε, δημιουργήσαμε σκεφτήκαμε, γράφαμε σκίζαμε. Ο Σάκης ήταν ένας άνθρωπος ευγενής και καλλιεργημένος. Είχαμε τους δικούς μας κώδικες επικοινωνίας τόσο στο θέατρο όσο και στη ζωή. Όταν συναντιόμασταν ήταν η χαρά, και η διάθεση για ζωή».
«Όταν πέθανε ανακουφίστηκα γιατί δεν άντεχα να τον βλέπω να παρακμάζει. Μόνο μια ώρα έπεσε σε κώμα και μετά έφυγε από τη ζωή. Όλα αυτά μου λείπουν. Με τον Σάκη δεν έκλαψα ούτε θα έκλαιγα ποτέ. Κάποτε που δεν είχαμε χρήματα και δουλεύαμε μεροδούλι μεροφάι είχαμε ορκιστεί ότι όποιος πεθάνει πρώτος θα πάρει τα χρήματα του άλλου. Στα τελευταία του μου είχε πει Γιάννη μάλλον θα πάρεις τα χρήματά μου κι εγώ του απάντησα ο προφορικός λόγος δεν ισχύει και ότι πρέπει να μου τα γράψει, και γελούσαμε».
Για την αδελφική φιλία του με τον Σάκη Μπουλά μίλησε στην Κορύνα Μαντάγαρη και την εφημερίδα Αγορά ο Γιάννης Ζουγανέλης: «Ο Σάκης ήταν πραγματικός αδερφός μου, και μερικές φορές είναι καλύτεροι οι αδερφοί που εν είναι εξ αίματος. Μεγαλώναμε μαζί, ο Σάκης ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος. Γνωριστήκαμε σε μια οντισιόν που μας καθόρισε η προσωπικότητα του Μάνου Χατζιδάκι. Δεν είχαμε λογοφέρει ποτέ, συμπράξαμε, δημιουργήσαμε σκεφτήκαμε, γράφαμε σκίζαμε. Ο Σάκης ήταν ένας άνθρωπος ευγενής και καλλιεργημένος. Είχαμε τους δικούς μας κώδικες επικοινωνίας τόσο στο θέατρο όσο και στη ζωή. Όταν συναντιόμασταν ήταν η χαρά, και η διάθεση για ζωή».
«Όταν πέθανε ανακουφίστηκα γιατί δεν άντεχα να τον βλέπω να παρακμάζει. Μόνο μια ώρα έπεσε σε κώμα και μετά έφυγε από τη ζωή. Όλα αυτά μου λείπουν. Με τον Σάκη δεν έκλαψα ούτε θα έκλαιγα ποτέ. Κάποτε που δεν είχαμε χρήματα και δουλεύαμε μεροδούλι μεροφάι είχαμε ορκιστεί ότι όποιος πεθάνει πρώτος θα πάρει τα χρήματα του άλλου. Στα τελευταία του μου είχε πει Γιάννη μάλλον θα πάρεις τα χρήματά μου κι εγώ του απάντησα ο προφορικός λόγος δεν ισχύει και ότι πρέπει να μου τα γράψει, και γελούσαμε».
