Σε μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Κώστα Μανιάτη και το news247.gr o Νίκος Ζιώγαλας, μεταξύ άλλων, περιγράφει την ιστορία πίσω από τη μεγάλη του επιτυχία «Σταρ του σινεμά»
Παίζετε συχνά μαζί με τον Καζούλη και σκεφτόμουν μια σύνδεση περίεργη που υπάρχει. Αυτός έχει γράψει τη “Φανή” το οποίο είναι για μια κοπέλα που δεν λέγεται Φανή και εσείς έχετε γράψει τη “Σταρ του σινεμά” για μια κοπέλα που όντως λέγεται Φανή.
Για μια Φανή ρε φίλε, ναι, έτσι ακριβώς.
Θα μας πείτε λίγο την ιστορία πίσω απ’ αυτό το τραγούδι;
Δούλευα μπάρμαν, στο Λούκι (το Λούκι είναι που έγραψαν οι Κατσιμιχαίοι το τραγούδι)...
Η Φανή, λοιπόν, ήταν μία πολύ όμορφη κοπέλα από την Κοζάνη, καλή της ώρα, -θα ‘χει μεγαλωσει κι αυτό το κορίτσι τώρα σαν εμένα… Και δούλευε εκεί, γκαρσόνα. Το μαγαζί είχε δύο χώρους, ήταν υπόγειο και ισόγειο. Και ανεβοκατέβαινε τα σκαλοπάτια, σέρβιρε και πάνω και κάτω.
Την είχα ερωτευτεί. Και μετά από έναν μήνα περίπου, κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος και της ανοίγομαι και εκείνη, ξαφνιασμένη, οπισθοχωρεί και μου λέει “σοβαρά; Να το συζητήσουμε”. Και φεύγει. Με λούζει κρύος ιδρώτας, “τι να συζητήσουμε λέω, τι ήταν αυτό που έπαθα”. Και πάω σπίτι μετά τη δουλειά και το γράφω ρε φίλε μία και έξω.
Η μελωδία υπήρχε στο μυαλό;
Τίποτα δεν υπήρχε, μου ήρθε όλο έτσι μπαμ, αυτό είναι από τα σπάνια πράγματα, δηλαδή στίχος και μουσική μαζί μια και έξω. Δεν διόρθωσα τίποτα.
Και δεν ξέρω αν το έμαθε ποτέ ότι το ‘γραψα για αυτήν, δεν την είδα ξανά μετά.
Τέλος πάντων, θα την ευγνωμονώ πάντα γιατί δεν δέχτηκε και ετσι μπόρεσα και έγραψα το τραγούδι γιατί αν δεν γινόταν αυτό, δεν θα το ‘γραφα. Αλλά μου αρνήθηκε πολύ ευγενικά.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
Παίζετε συχνά μαζί με τον Καζούλη και σκεφτόμουν μια σύνδεση περίεργη που υπάρχει. Αυτός έχει γράψει τη “Φανή” το οποίο είναι για μια κοπέλα που δεν λέγεται Φανή και εσείς έχετε γράψει τη “Σταρ του σινεμά” για μια κοπέλα που όντως λέγεται Φανή.
Για μια Φανή ρε φίλε, ναι, έτσι ακριβώς.
Θα μας πείτε λίγο την ιστορία πίσω απ’ αυτό το τραγούδι;
Δούλευα μπάρμαν, στο Λούκι (το Λούκι είναι που έγραψαν οι Κατσιμιχαίοι το τραγούδι)...
Η Φανή, λοιπόν, ήταν μία πολύ όμορφη κοπέλα από την Κοζάνη, καλή της ώρα, -θα ‘χει μεγαλωσει κι αυτό το κορίτσι τώρα σαν εμένα… Και δούλευε εκεί, γκαρσόνα. Το μαγαζί είχε δύο χώρους, ήταν υπόγειο και ισόγειο. Και ανεβοκατέβαινε τα σκαλοπάτια, σέρβιρε και πάνω και κάτω.
Την είχα ερωτευτεί. Και μετά από έναν μήνα περίπου, κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος και της ανοίγομαι και εκείνη, ξαφνιασμένη, οπισθοχωρεί και μου λέει “σοβαρά; Να το συζητήσουμε”. Και φεύγει. Με λούζει κρύος ιδρώτας, “τι να συζητήσουμε λέω, τι ήταν αυτό που έπαθα”. Και πάω σπίτι μετά τη δουλειά και το γράφω ρε φίλε μία και έξω.
Η μελωδία υπήρχε στο μυαλό;
Τίποτα δεν υπήρχε, μου ήρθε όλο έτσι μπαμ, αυτό είναι από τα σπάνια πράγματα, δηλαδή στίχος και μουσική μαζί μια και έξω. Δεν διόρθωσα τίποτα.
Και δεν ξέρω αν το έμαθε ποτέ ότι το ‘γραψα για αυτήν, δεν την είδα ξανά μετά.
Τέλος πάντων, θα την ευγνωμονώ πάντα γιατί δεν δέχτηκε και ετσι μπόρεσα και έγραψα το τραγούδι γιατί αν δεν γινόταν αυτό, δεν θα το ‘γραφα. Αλλά μου αρνήθηκε πολύ ευγενικά.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
