Ο Mark Lanegan άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 57 ετών.
Ανάμεσα σε αυτούς που υποκλίνονται στο μεγαλείο του και Nick Cave.
Τα λόγια του, συγκινητικά, κεντράρουν το χάρισμα του Mark Lanegan.
Έγραψε ο Nick Cave στο blog του, Red Hand Files:
«Οι δρόμοι μου συναντήθηκαν με του Mark πολλές φορές. Συμμετείχαμε σε μερικές αμφιλεγόμενες δραστηριότητες στα '90s. Τραγούδησε μαζί με εμένα και τον Warren (Ellis) στα "White Light/White Heat" και "Fire And Brimstone" από το soundtrack του "Lawless". Ηχογράφησε την αγαπημένη μου διασκευή σε σύνθεσή μου, μια εκπληκτική εκδοχή του "Brompton Oratory".
Αν θυμάμαι καλά, συνεργαστήκαμε και σε δίσκο του Jeffrey Lee Pierce, ενώ συνόδευσε τους Bad Seeds σε περιοδεία το 2013 στην Αυστραλία. Μπορείτε να παρακολουθήσετε στο διαδίκτυο την επί σκηνής απόδοση του Mark στο "The Weeping Song" σε αυτή την περιοδεία.
Εγώ, ως frontman, είμαι αρκετά κινητικός στη σκηνή, σχεδόν νευρωτικός, δεν μπορώ να το σταματήσω. Είναι ο τρόπος μου να διαχειριστώ μια φωνή με την οποία ποτέ δεν ένιωσα άνετα.
Παρατηρείστε όμως τον Mark. Ανεβαίνει στη σκηνή, και φυτεύει τον εαυτό του εκεί που είναι το μικρόφωνό του. Μια γροθιά γεμάτη τατουάζ κρατάει γερά την βάση, και η άλλη αναπαύεται πάνω στο μικρόφωνο, αμετακίνητη, μαζική, αρσενική. Όταν έρθει η ώρα να τραγουδήσει, απλώς ανοίγει το στόμα του και απελευθερώνει τα blues, blues γεμάτα εμπειρία που κατακτήθηκαν με κόπο, και αυτή η φωνή, σε διαπερνάει, η ωμή του ενέργεια επί σκηνής είναι επιβλητική.
Σπουδαιότητα, ο Mark ήταν σπουδαίος. Ένας αληθινός τραγουδιστής, ένας εκπληκτικός συγγραφέας και μια πανέμορφη, αξιαγάπητη ψυχή. Αναπαύσου εν ειρήνη Mark».
Ανάμεσα σε αυτούς που υποκλίνονται στο μεγαλείο του και Nick Cave.
Τα λόγια του, συγκινητικά, κεντράρουν το χάρισμα του Mark Lanegan.
Έγραψε ο Nick Cave στο blog του, Red Hand Files:
«Οι δρόμοι μου συναντήθηκαν με του Mark πολλές φορές. Συμμετείχαμε σε μερικές αμφιλεγόμενες δραστηριότητες στα '90s. Τραγούδησε μαζί με εμένα και τον Warren (Ellis) στα "White Light/White Heat" και "Fire And Brimstone" από το soundtrack του "Lawless". Ηχογράφησε την αγαπημένη μου διασκευή σε σύνθεσή μου, μια εκπληκτική εκδοχή του "Brompton Oratory".
Αν θυμάμαι καλά, συνεργαστήκαμε και σε δίσκο του Jeffrey Lee Pierce, ενώ συνόδευσε τους Bad Seeds σε περιοδεία το 2013 στην Αυστραλία. Μπορείτε να παρακολουθήσετε στο διαδίκτυο την επί σκηνής απόδοση του Mark στο "The Weeping Song" σε αυτή την περιοδεία.
Εγώ, ως frontman, είμαι αρκετά κινητικός στη σκηνή, σχεδόν νευρωτικός, δεν μπορώ να το σταματήσω. Είναι ο τρόπος μου να διαχειριστώ μια φωνή με την οποία ποτέ δεν ένιωσα άνετα.
Παρατηρείστε όμως τον Mark. Ανεβαίνει στη σκηνή, και φυτεύει τον εαυτό του εκεί που είναι το μικρόφωνό του. Μια γροθιά γεμάτη τατουάζ κρατάει γερά την βάση, και η άλλη αναπαύεται πάνω στο μικρόφωνο, αμετακίνητη, μαζική, αρσενική. Όταν έρθει η ώρα να τραγουδήσει, απλώς ανοίγει το στόμα του και απελευθερώνει τα blues, blues γεμάτα εμπειρία που κατακτήθηκαν με κόπο, και αυτή η φωνή, σε διαπερνάει, η ωμή του ενέργεια επί σκηνής είναι επιβλητική.
Σπουδαιότητα, ο Mark ήταν σπουδαίος. Ένας αληθινός τραγουδιστής, ένας εκπληκτικός συγγραφέας και μια πανέμορφη, αξιαγάπητη ψυχή. Αναπαύσου εν ειρήνη Mark».
