Ο Γιώργος Κιμούλης με σαρκαστικό κείμενό του στο προσωπικό του προφίλ στο facebook απαντά στις επιστολές του Αμβρόσιου για την παράσταση Πλούτος, όπου μεταξύ άλλων υπογράμμιζε: «Δεν περίμενα ποτέ, ότι θα τρέχατε για να χειροκροτήσετε κάποιους ηθοποιούς, αριστερής κουλτούρας, οι οποίοι με χυδαίο τρόπο θα αναφέρονταν στο πρόσωπό μου».
«Θανάση, (συγνώμη για τον κοσμικό ενικό, αλλά μετά από μια τέτοια επιστολή, δεν αντέχει τίποτ’ άλλο) κατ' αρχάς θέλω να σ’ ευχαριστήσω, που έκανες μία τόσο αντικειμενική θριαμβευτική παρουσίαση της παράστασής μας - τόσες φορές επαναλαμβάνεις (ορθώς), πως "κατέκλυσαν" ένα θέατρο 1000 θέσεων, 1200 θεατές!!!, οι οποίοι μάλιστα “εχάρησαν σφόδρα καταχειροκροτώντας την παράσταση" - ελπίζω βέβαια (αν και ανησυχώ λιγάκι) στο τέλος να μη μας ζητήσεις και ποσοστά για την προώθησή της, γιατί δεν τη χρειαζόμασταν σε τέτοια έκταση. Στη συνέχεια, ειλικρινά, δεν περίμενα πως η παράστασή μας και εγώ θα ήμασταν η αιτία να συντομεύσεις την υποβολή της παραίτησής σου. Ευπρόσδεκτη πάντως. Αυτό όμως, βρε αθεόφοβε, που με ξεπερνάει είναι το πού θες να μοιραστείς τον πόνο σου! Κλαίω!!! Είναι απ’ τις καλύτερες τρολιές που έχουν γραφτεί. Ακόμα γελάμε, Θανάση...».
Η απάντηση του Γιώργου Κιμούλη
«Θανάση, (συγνώμη για τον κοσμικό ενικό, αλλά μετά από μια τέτοια επιστολή, δεν αντέχει τίποτ’ άλλο) κατ' αρχάς θέλω να σ’ ευχαριστήσω, που έκανες μία τόσο αντικειμενική θριαμβευτική παρουσίαση της παράστασής μας - τόσες φορές επαναλαμβάνεις (ορθώς), πως "κατέκλυσαν" ένα θέατρο 1000 θέσεων, 1200 θεατές!!!, οι οποίοι μάλιστα “εχάρησαν σφόδρα καταχειροκροτώντας την παράσταση" - ελπίζω βέβαια (αν και ανησυχώ λιγάκι) στο τέλος να μη μας ζητήσεις και ποσοστά για την προώθησή της, γιατί δεν τη χρειαζόμασταν σε τέτοια έκταση. Στη συνέχεια, ειλικρινά, δεν περίμενα πως η παράστασή μας και εγώ θα ήμασταν η αιτία να συντομεύσεις την υποβολή της παραίτησής σου. Ευπρόσδεκτη πάντως. Αυτό όμως, βρε αθεόφοβε, που με ξεπερνάει είναι το πού θες να μοιραστείς τον πόνο σου! Κλαίω!!! Είναι απ’ τις καλύτερες τρολιές που έχουν γραφτεί. Ακόμα γελάμε, Θανάση...».
