Ο Γιώργος Γερολυμάτος παραχώρησε συνέντευξη στην τηλεοπτική εκπομπή «Έλα Χαμογέλα»,
Ο 65χρονος τραγουδιστής δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Εγώ θέλω να τραγουδάω μέχρι να είμαι λίγο γλυκούλης και ομορφούλης και να είναι καλή η φωνούλα μου και να αρέσω στον κόσμο. Από εκεί και πέρα, μετά δεν μπορώ. Θα φύγω αξιοπρεπώς. Γιατί ξέρετε κάτι; Το πιο σπουδαίο πράγμα στον καλλιτέχνη είναι να ξέρει να φεύγει. Ένας το έκανε αυτό με μεγάλη επιτυχία. Μόνο ο Στέλιος Καζαντζίδης. Στο ζενίθ απάνω που ήταν όλα τα εκατομμύρια πάνω του είπε φεύγω και έφυγε. Έρχονται και μου λένε για κάποιους καλλιτέχνες, στεναχωρήθηκα. Τώρα πρόσφατα και για κάποιο θρύλο που μου είπαν. Είναι άσχημο. Είναι είδωλα αυτοί. Δηλαδή, ο Πάριος και ο Βοσκόπουλος δεν είναι απλώς καλλιτέχνες, είναι σταρ, είναι πολύ μεγάλα ονόματα. Ο Βοσκόπουλος και ο Πάριος είναι γίγαντες στο ελληνικό τραγούδι. Πρέπει να υπάρχει ένα όριο πού τραγουδάς και πότε πρέπει να σταματάς. Είναι πολύ σημαντικό. Είναι πολύ φιλοσοφημένο αυτό που σου λέω. Γιατί εγώ μέσα στη νύχτα, κατάλαβα ότι αυτό το πράγμα είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις. Είναι πολύ δύσκολο πραγματικά».
Τέλος ο Γερολυμάτος στάθηκε και στην περίπτωση του Γιώργου Ζαμπέτα:
«Ο καλλιτέχνης έχει την αρρώστια, θέλει να τραγουδάει. Άμα δεν ακούς καλά τον εαυτό σου, που τα λες. Είναι ηρωίνη, είναι εξάρτηση. Είναι ζωή ολόκληρη. Ο Ζαμπέτας έπαιρνε με τη μάσκα οξυγόνου και έβγαινε με το μπουζουκάκι και έπαιζε. Ήθελε να ανεβεί στο πάλκο, να πεθάνει στο πάλκο, δικαίωμα του ήταν. Δε θέλω να πεθάνω στο πάλκο. Θέλω να είμαι μια ωραία ανάμνηση κι όταν έρθει η ώρα να φύγω. Δεν το καταλαβαίνω αυτό το πράγμα. Αυτή την εμμονή σε κάποιες ηλικίες, δεν την καταλαβαίνω. Και μετά να λένε: ο κακομοίρης/ η κακομοίρα».
Ο 65χρονος τραγουδιστής δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Εγώ θέλω να τραγουδάω μέχρι να είμαι λίγο γλυκούλης και ομορφούλης και να είναι καλή η φωνούλα μου και να αρέσω στον κόσμο. Από εκεί και πέρα, μετά δεν μπορώ. Θα φύγω αξιοπρεπώς. Γιατί ξέρετε κάτι; Το πιο σπουδαίο πράγμα στον καλλιτέχνη είναι να ξέρει να φεύγει. Ένας το έκανε αυτό με μεγάλη επιτυχία. Μόνο ο Στέλιος Καζαντζίδης. Στο ζενίθ απάνω που ήταν όλα τα εκατομμύρια πάνω του είπε φεύγω και έφυγε. Έρχονται και μου λένε για κάποιους καλλιτέχνες, στεναχωρήθηκα. Τώρα πρόσφατα και για κάποιο θρύλο που μου είπαν. Είναι άσχημο. Είναι είδωλα αυτοί. Δηλαδή, ο Πάριος και ο Βοσκόπουλος δεν είναι απλώς καλλιτέχνες, είναι σταρ, είναι πολύ μεγάλα ονόματα. Ο Βοσκόπουλος και ο Πάριος είναι γίγαντες στο ελληνικό τραγούδι. Πρέπει να υπάρχει ένα όριο πού τραγουδάς και πότε πρέπει να σταματάς. Είναι πολύ σημαντικό. Είναι πολύ φιλοσοφημένο αυτό που σου λέω. Γιατί εγώ μέσα στη νύχτα, κατάλαβα ότι αυτό το πράγμα είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις. Είναι πολύ δύσκολο πραγματικά».
Τέλος ο Γερολυμάτος στάθηκε και στην περίπτωση του Γιώργου Ζαμπέτα:
«Ο καλλιτέχνης έχει την αρρώστια, θέλει να τραγουδάει. Άμα δεν ακούς καλά τον εαυτό σου, που τα λες. Είναι ηρωίνη, είναι εξάρτηση. Είναι ζωή ολόκληρη. Ο Ζαμπέτας έπαιρνε με τη μάσκα οξυγόνου και έβγαινε με το μπουζουκάκι και έπαιζε. Ήθελε να ανεβεί στο πάλκο, να πεθάνει στο πάλκο, δικαίωμα του ήταν. Δε θέλω να πεθάνω στο πάλκο. Θέλω να είμαι μια ωραία ανάμνηση κι όταν έρθει η ώρα να φύγω. Δεν το καταλαβαίνω αυτό το πράγμα. Αυτή την εμμονή σε κάποιες ηλικίες, δεν την καταλαβαίνω. Και μετά να λένε: ο κακομοίρης/ η κακομοίρα».
