Συνέντευξη στην Γεωργία Οικονόμου και στο news247.gr παραχώρησε η Κάτια Γκουλιώνη που φέτος ενσαρκώνει τη Σωτηρία Μπέλλου στην παράσταση «Σωτηρία με λένε».
Σ' αυτή μιλάει για τη μεγάλη ερμηνεύτρια και μεταξύ άλλων λέει:
Τι σε γοητεύει τόσο στη Μπέλλου;
Η ανάγκη της να υπάρχει. Με όποιον τρόπο. Να υπάρχει από τα πέντε της χρόνια που έχουμε καταγραφή γεγονότων για τη ζωή της μέχρι τη στιγμή που πέθαινε. Η ανάγκη της να υπάρχει με έναν τρόπο σύμφωνο με τις αρχές της. Με τεράστιο κόστος. Με συλλήψεις, με πολύ ξύλο, με τα δικαιώματα της επιθυμίας της γύρω από το σεξουαλικό κομμάτι που δεν το έκρυψε ποτέ.
Ήταν πολύ δύσκολο τότε να μιλάς ανοιχτά για τη σεξουαλική σου προτίμηση. Και η Μπέλλου το έκανε. Μιλούσε εντελώς ανοιχτά. Μιλούσε για τη σύντροφό της που έμεναν μαζί. Όχι σαν ιδιαιτερότητα. Αυτό είναι το επίτευγμα της γυναίκας αυτής. Τις προτιμήσεις της δεν τις αντιμετώπιζε ως ιδιαιτερότητα.
Τι ήταν αυτό που την έκανε να έχει αυτήν την εσωτερική δύναμη;
Δεν ξέρω, γιατί η οικογένειά της ήταν πολύ συντηρητική, άνθρωποι μεσοαστοί. Πήρε πολλή αγάπη από τον παππού της που ήταν ψάλτης. Από αυτόν έμαθε μέχρι τα έξι της χρόνια να τραγουδάει στο ψαλτήρι, στην εκκλησία της Χαλκίδας. Αυτό εξηγεί και τη βυζαντινή της φωνή και το ό,τι αυτή έβαλε στο λαϊκό τραγούδι κάτι εντελώς δωρικό και μετρημένο.
Εμείς έχουμε γι αυτήν την εικόνα του θωρηκτού, μίας γυναίκας πολύ δυναμικής. Καμία σχέση. Η ψυχή της ήταν σαν σπουργίτι. Έκλεβε από το μπακάλικο του πατέρα της και έδινε χρήματα στους φτωχούς. Οι γονείς τής απαγόρευαν να μιλά με αριστερούς και με κατώτερα, πολύ φτωχά δηλαδή, παιδιά. Αυτή όμως γεννήθηκε με έναν δέκτη πολύ πιο ευαίσθητο από τον μέσο όρο των ανθρώπων.
Δεν της έμενε ποτέ μία. Τα μοίραζε τα χρήματά της σε ανθρώπους που είχαν δυσκολίες. Έχω βρεθεί με γείτονές της στο Περιστέρι που με βοήθησαν αρκετά στον ρόλο μου. Της νοίκιαζαν ένα δωμάτιο δίπλα τους και μου μιλούσαν για το πόσο πολύ βοηθούσε και πόσο την αγαπούσαν όλοι στη γειτονιά.
Παντρεύτηκε μικρή και χώρισε ρίχνοντας βιτριόλι στον άνδρα της…. Μία ιστορία αντίστοιχη με αυτή που συνέβη πρόσφατα στην Κρήτη.
Η Μπέλλου απέφυγε μία ενδεχόμενη γυναικοκτονία. Την κακοποιούσε ο σύζυγός της, την έδερνε καθημερινά, με αποτέλεσμα ένα βράδυ από το πολύ ξύλο να αποβάλει 5 μηνών έγκυος. Μέσα στα χρόνια, όταν ένιωθε την αδικία, γινόταν θηρίο. Και δε φοβόταν τίποτα. Δε σταμάτησε ποτέ να μιλάει και αυτό την άφησε για πολλά χρόνια και εκτός δισκογραφίας.
Ποιο κομμάτι της ζωής της σε συγκινεί ιδιαίτερα πάνω στη σκηνή;
Στον εμφύλιο, πήγαν ΧΥΤΕΣ στο πρώτο τραπέζι και της ζήτησαν να πει “Του Αετού τον Γιο". Δεκαπέντε άτομα ορχήστρα και δε σηκώθηκε κανένας να την υπερασπιστεί, όταν αυτή απάντησε πως δε θα το τραγουδήσει. Το αποτέλεσμα; Την έβαλαν μέσα στην κουζίνα του μαγαζιού και τη σακάτεψαν στο ξύλο. Και έμεινε και άνεργη γιατί δεν μπορούσε το μαγαζί να συνεργαστεί μαζί της ξανά.
Μα και σήμερα, δεν έχουμε ακούσει ανθρωπους να χάνουν τη δουλειά τους γιατί δε στρατεύονται με τη γενικότερη νοοτροπία; Και ξέρεις στα θύματα αυτό που μένει, δεν είναι μόνο ο θύτης, αλλά αυτοί που δεν υποστηρίζουν το θύμα. Περισσότερο πληγώνει το δίσημο της σιωπής, παρά ο θύτης. Ο θύτης έχει καθαρό σήμα. Δεν είχε άγνοια κινδύνου η Μπέλλου. Τις συνέπειες τις ήξερε από μικρή. Και παρόλο που τη χτυπούσαν, ξανασηκωνόταν.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
Σ' αυτή μιλάει για τη μεγάλη ερμηνεύτρια και μεταξύ άλλων λέει:
Τι σε γοητεύει τόσο στη Μπέλλου;
Η ανάγκη της να υπάρχει. Με όποιον τρόπο. Να υπάρχει από τα πέντε της χρόνια που έχουμε καταγραφή γεγονότων για τη ζωή της μέχρι τη στιγμή που πέθαινε. Η ανάγκη της να υπάρχει με έναν τρόπο σύμφωνο με τις αρχές της. Με τεράστιο κόστος. Με συλλήψεις, με πολύ ξύλο, με τα δικαιώματα της επιθυμίας της γύρω από το σεξουαλικό κομμάτι που δεν το έκρυψε ποτέ.
Ήταν πολύ δύσκολο τότε να μιλάς ανοιχτά για τη σεξουαλική σου προτίμηση. Και η Μπέλλου το έκανε. Μιλούσε εντελώς ανοιχτά. Μιλούσε για τη σύντροφό της που έμεναν μαζί. Όχι σαν ιδιαιτερότητα. Αυτό είναι το επίτευγμα της γυναίκας αυτής. Τις προτιμήσεις της δεν τις αντιμετώπιζε ως ιδιαιτερότητα.
Τι ήταν αυτό που την έκανε να έχει αυτήν την εσωτερική δύναμη;
Δεν ξέρω, γιατί η οικογένειά της ήταν πολύ συντηρητική, άνθρωποι μεσοαστοί. Πήρε πολλή αγάπη από τον παππού της που ήταν ψάλτης. Από αυτόν έμαθε μέχρι τα έξι της χρόνια να τραγουδάει στο ψαλτήρι, στην εκκλησία της Χαλκίδας. Αυτό εξηγεί και τη βυζαντινή της φωνή και το ό,τι αυτή έβαλε στο λαϊκό τραγούδι κάτι εντελώς δωρικό και μετρημένο.
Εμείς έχουμε γι αυτήν την εικόνα του θωρηκτού, μίας γυναίκας πολύ δυναμικής. Καμία σχέση. Η ψυχή της ήταν σαν σπουργίτι. Έκλεβε από το μπακάλικο του πατέρα της και έδινε χρήματα στους φτωχούς. Οι γονείς τής απαγόρευαν να μιλά με αριστερούς και με κατώτερα, πολύ φτωχά δηλαδή, παιδιά. Αυτή όμως γεννήθηκε με έναν δέκτη πολύ πιο ευαίσθητο από τον μέσο όρο των ανθρώπων.
Δεν της έμενε ποτέ μία. Τα μοίραζε τα χρήματά της σε ανθρώπους που είχαν δυσκολίες. Έχω βρεθεί με γείτονές της στο Περιστέρι που με βοήθησαν αρκετά στον ρόλο μου. Της νοίκιαζαν ένα δωμάτιο δίπλα τους και μου μιλούσαν για το πόσο πολύ βοηθούσε και πόσο την αγαπούσαν όλοι στη γειτονιά.
Παντρεύτηκε μικρή και χώρισε ρίχνοντας βιτριόλι στον άνδρα της…. Μία ιστορία αντίστοιχη με αυτή που συνέβη πρόσφατα στην Κρήτη.
Η Μπέλλου απέφυγε μία ενδεχόμενη γυναικοκτονία. Την κακοποιούσε ο σύζυγός της, την έδερνε καθημερινά, με αποτέλεσμα ένα βράδυ από το πολύ ξύλο να αποβάλει 5 μηνών έγκυος. Μέσα στα χρόνια, όταν ένιωθε την αδικία, γινόταν θηρίο. Και δε φοβόταν τίποτα. Δε σταμάτησε ποτέ να μιλάει και αυτό την άφησε για πολλά χρόνια και εκτός δισκογραφίας.
Ποιο κομμάτι της ζωής της σε συγκινεί ιδιαίτερα πάνω στη σκηνή;
Στον εμφύλιο, πήγαν ΧΥΤΕΣ στο πρώτο τραπέζι και της ζήτησαν να πει “Του Αετού τον Γιο". Δεκαπέντε άτομα ορχήστρα και δε σηκώθηκε κανένας να την υπερασπιστεί, όταν αυτή απάντησε πως δε θα το τραγουδήσει. Το αποτέλεσμα; Την έβαλαν μέσα στην κουζίνα του μαγαζιού και τη σακάτεψαν στο ξύλο. Και έμεινε και άνεργη γιατί δεν μπορούσε το μαγαζί να συνεργαστεί μαζί της ξανά.
Μα και σήμερα, δεν έχουμε ακούσει ανθρωπους να χάνουν τη δουλειά τους γιατί δε στρατεύονται με τη γενικότερη νοοτροπία; Και ξέρεις στα θύματα αυτό που μένει, δεν είναι μόνο ο θύτης, αλλά αυτοί που δεν υποστηρίζουν το θύμα. Περισσότερο πληγώνει το δίσημο της σιωπής, παρά ο θύτης. Ο θύτης έχει καθαρό σήμα. Δεν είχε άγνοια κινδύνου η Μπέλλου. Τις συνέπειες τις ήξερε από μικρή. Και παρόλο που τη χτυπούσαν, ξανασηκωνόταν.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
