Η Γιοβάννα ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ1 που παρουσιάζουν ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος και η Νάνσυ Ζαμπέτογλου.
Η πηγαία ερμηνεύτρια στάθηκε στην τραυματική σχέση που είχε με τη μητέρα της.
Είπε, μεταξύ άλλων, η Γιοβάννα:
«Η μητέρα μου ήθελε να ζήσει μέσα από μένα. Δεν νομίζω ότι χαιρόταν με τη χαρά μου, χαιρόταν με τη χαρά που έπαιρνε επειδή εγώ έκανα κάτι. Τα είχα καταλάβει όλα, αλλά δεν τολμούσα, ήμουν πολύ δειλή. Έχω μόνο ένα παράπονο, μία πίκρα, γιατί ο μόνος άνθρωπος που τάχθηκε από τη φύση, από τον Θεό να έρθει κοντά με το πλάσμα που έφερε στον κόσμο είναι η μάνα. Τους δένει μια αόρατη κλωστή, η οποία δεν αλλάζει με τίποτα. Αυτή η κλωστή δεν υπήρχε. Υπάρχουν γυναίκες που απλώς γεννάνε, αλλά δεν είναι μάνες».
Και συνέχισε η Γιοβάννα:
«Δύο χρόνια πριν πεθάνει, 93 ετών, με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας, με λυγμούς και μου είπε: “Με συγχωρείς παιδάκι μου για όσα σου έχω κάνει”. Ούτε τότε άνοιξα το στόμα μου για να της πω κάτι, σιώπησα», εξομολογήθηκε η Γιοβάννα και συνέχισε: «Μου είχε πει “Δεν έμοιασες σε μένα που είμαι όμορφη, έμοιασες στον πατέρα σου που ήταν άσχημος”, ήμουν 12 χρονών. Το σέρνω ακόμα μαζί μου, μου στέρησε την αυτοπεποίθησή μου. Πήγαινα να φάω με φίλους και τα χέρια μου έτρεμαν επειδή ήμουν άσχημη. Δεν με χάιδεψε, δεν με αγκάλιασε ποτέ».
Και κατέληξε η Γιοβάννα:
«Έκανα τα πάντα και στάθηκα κοντά της την ώρα που έφευγε, την φρόντισα έτσι όπως δεν έχει φροντίσει παιδί μια αγαπημένη μάνα. Δεν διανοήθηκα ποτέ να την κλείσω σε οίκο ευγηρίας».
Η πηγαία ερμηνεύτρια στάθηκε στην τραυματική σχέση που είχε με τη μητέρα της.
Είπε, μεταξύ άλλων, η Γιοβάννα:
«Η μητέρα μου ήθελε να ζήσει μέσα από μένα. Δεν νομίζω ότι χαιρόταν με τη χαρά μου, χαιρόταν με τη χαρά που έπαιρνε επειδή εγώ έκανα κάτι. Τα είχα καταλάβει όλα, αλλά δεν τολμούσα, ήμουν πολύ δειλή. Έχω μόνο ένα παράπονο, μία πίκρα, γιατί ο μόνος άνθρωπος που τάχθηκε από τη φύση, από τον Θεό να έρθει κοντά με το πλάσμα που έφερε στον κόσμο είναι η μάνα. Τους δένει μια αόρατη κλωστή, η οποία δεν αλλάζει με τίποτα. Αυτή η κλωστή δεν υπήρχε. Υπάρχουν γυναίκες που απλώς γεννάνε, αλλά δεν είναι μάνες».
Και συνέχισε η Γιοβάννα:
«Δύο χρόνια πριν πεθάνει, 93 ετών, με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας, με λυγμούς και μου είπε: “Με συγχωρείς παιδάκι μου για όσα σου έχω κάνει”. Ούτε τότε άνοιξα το στόμα μου για να της πω κάτι, σιώπησα», εξομολογήθηκε η Γιοβάννα και συνέχισε: «Μου είχε πει “Δεν έμοιασες σε μένα που είμαι όμορφη, έμοιασες στον πατέρα σου που ήταν άσχημος”, ήμουν 12 χρονών. Το σέρνω ακόμα μαζί μου, μου στέρησε την αυτοπεποίθησή μου. Πήγαινα να φάω με φίλους και τα χέρια μου έτρεμαν επειδή ήμουν άσχημη. Δεν με χάιδεψε, δεν με αγκάλιασε ποτέ».
Και κατέληξε η Γιοβάννα:
«Έκανα τα πάντα και στάθηκα κοντά της την ώρα που έφευγε, την φρόντισα έτσι όπως δεν έχει φροντίσει παιδί μια αγαπημένη μάνα. Δεν διανοήθηκα ποτέ να την κλείσω σε οίκο ευγηρίας».
