Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που κατέθεσαν τη γνώμη τους στο Special Portofolio -έτσι αυτοχαρακτηρίζεται- του Gala ήταν και η Δήμητρα Γαλάνη.
Το θέμα του περιοδικού που κυκλοφορεί με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα είχε τίτλο: Music Stars – H μεγάλη επιστροφή στη σκηνή.
Η Δήμητρα Γαλάνη τοποθετήθηκε με καίριο τρόπο για την «μουσική» στον τόπο μας, στον καιρό -πριν αλλά και κατά τη διάρκεια- της πανδημίας, θέτοντας «αφορμές» για το… μετά.
Οι σκέψεις της Γαλάνη:
«Ποια είναι η άποψη μου για τη μουσική βιομηχανία; Νομίζω ότι δεν υπάρχει μουσική βιομηχανία πλέον, γιατί για να υπάρξει πρέπει να υπάρχει κοινό που θα τη στηρίζει. Στη χώρα μας, δυστυχώς το κοινό «αποφάσισε» προ πολλού, ότι η μουσική πρέπει να προσφέρεται δωρεάν (πειρατεία κ.λπ.). Αυτό πλέον δεν το λέω με διάθεση πικρίας. Διαπίστωση κάνω. Έτσι οι εταιρείες δίσκων δεν είχαν συμφέρον και σιγά-σιγά η παραγωγή με καινούριο υλικό γινόταν με αυτοχρηματοδότηση. Τα χρήματα έβγαιναν κατά κάποιο τρόπο από τα live.
Μια λεπτομέρεια όμως. Ο Έλληνας αποφάσισε τη μουσική δωρεάν, αλλά πλήρωνε αδρά για να κάτσει πρώτο τραπέζι πίστα και να πετάει γαρίφαλα. Τη χρονιά αυτή βέβαια πήγαν στο καλό και τα πρώτα τραπέζια πίστα…
Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι μας αντιμετωπίζουν σαν χομπίστες και όχι ως επαγγελματίες. Σαν να μην είμαστε δημιουργοί που παράγουμε έργο, συναισθήματα, ήχους και εικόνες και ησυχάζουμε τις ψυχές των ανθρώπων. Κοιτάζουμε συνεχώς στις ανακοινώσεις πότε θα ανοίξουν, π.χ., τα καταστήματα λιανικής και άφησαν τελευταίες στη λίστα τις μουσικές σκηνές, τα θέατρα, τους κινηματογράφους, τις συναυλίες.
Και δεν θέλω να ακούγομαι παραπονούμενη. Εμένα η ζωή μου τα ‘φερε καλά, δημιούργησα, ο κόσμος με αγαπάει, έκανα έναν κύκλο και φυσικά θα συνεχίσω να παράγω, γιατί χωρίς τη μουσική δεν μπορώ να ζω. Απλά σκέφτομαι τα νέα παιδιά. Η κρίση στη μουσική υπήρχε και πριν από τον COVID. Απλά τώρα γιγαντώθηκε. Και δεν θα έπρεπε, γιατί ζωή χωρίς επικοινωνία δεν έχει νόημα».
Το θέμα του περιοδικού που κυκλοφορεί με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα είχε τίτλο: Music Stars – H μεγάλη επιστροφή στη σκηνή.
Η Δήμητρα Γαλάνη τοποθετήθηκε με καίριο τρόπο για την «μουσική» στον τόπο μας, στον καιρό -πριν αλλά και κατά τη διάρκεια- της πανδημίας, θέτοντας «αφορμές» για το… μετά.
Οι σκέψεις της Γαλάνη:
«Ποια είναι η άποψη μου για τη μουσική βιομηχανία; Νομίζω ότι δεν υπάρχει μουσική βιομηχανία πλέον, γιατί για να υπάρξει πρέπει να υπάρχει κοινό που θα τη στηρίζει. Στη χώρα μας, δυστυχώς το κοινό «αποφάσισε» προ πολλού, ότι η μουσική πρέπει να προσφέρεται δωρεάν (πειρατεία κ.λπ.). Αυτό πλέον δεν το λέω με διάθεση πικρίας. Διαπίστωση κάνω. Έτσι οι εταιρείες δίσκων δεν είχαν συμφέρον και σιγά-σιγά η παραγωγή με καινούριο υλικό γινόταν με αυτοχρηματοδότηση. Τα χρήματα έβγαιναν κατά κάποιο τρόπο από τα live.
Μια λεπτομέρεια όμως. Ο Έλληνας αποφάσισε τη μουσική δωρεάν, αλλά πλήρωνε αδρά για να κάτσει πρώτο τραπέζι πίστα και να πετάει γαρίφαλα. Τη χρονιά αυτή βέβαια πήγαν στο καλό και τα πρώτα τραπέζια πίστα…
Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι μας αντιμετωπίζουν σαν χομπίστες και όχι ως επαγγελματίες. Σαν να μην είμαστε δημιουργοί που παράγουμε έργο, συναισθήματα, ήχους και εικόνες και ησυχάζουμε τις ψυχές των ανθρώπων. Κοιτάζουμε συνεχώς στις ανακοινώσεις πότε θα ανοίξουν, π.χ., τα καταστήματα λιανικής και άφησαν τελευταίες στη λίστα τις μουσικές σκηνές, τα θέατρα, τους κινηματογράφους, τις συναυλίες.
Και δεν θέλω να ακούγομαι παραπονούμενη. Εμένα η ζωή μου τα ‘φερε καλά, δημιούργησα, ο κόσμος με αγαπάει, έκανα έναν κύκλο και φυσικά θα συνεχίσω να παράγω, γιατί χωρίς τη μουσική δεν μπορώ να ζω. Απλά σκέφτομαι τα νέα παιδιά. Η κρίση στη μουσική υπήρχε και πριν από τον COVID. Απλά τώρα γιγαντώθηκε. Και δεν θα έπρεπε, γιατί ζωή χωρίς επικοινωνία δεν έχει νόημα».
