Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων η Φωτεινή Βελεσιώτου στη Γιώτα Συκκά, σε άρθρο – παρουσίαση της τελευταίας που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Η Καθημερινή της Κυριακής.
Αφορμή η μεγάλη συναυλία της Βελεσιώτου στην Τεχνόπολη με τη συμμετοχή ξεχωριστών φίλων καλλιτεχνών.
Σταχυολογήσαμε μερικές ακόμη χαρακτηριστικές στιγμές της: «Έμαθα να μοιράζομαι από μικρή, λόγω της κύριας δουλειάς μου, της διδασκαλίας, αλλά και του αθλητισμού. Συνυπάρχω εύκολα γιατί ποτέ δεν διεκδικώ τίποτα. Ήμουν βέβαια τυχερή, μου ήρθαν στη ζωή μου ωραία πράγματα. Ευτυχώς που τα έζησα μεγάλη, γιατί, όταν σου συμβαίνουν τόσα σε μικρή ηλικία, συχνά αλλοιώνεται ο χαρακτήρας, επηρεάζεσαι και αλλάζει ο τρόπος σκέψης. Άργησα να φανώ, αλλά το απολαμβάνω. Δεν έχω απωθημένα. Μου αρέσει ό,τι γίνεται, είναι όμορφο, θα το κάνω όσο μπορώ ακόμη, αλλά νομίζω ότι δεν θα είναι για πολύ. Βλέπετε, θέλω να προλάβω να κάνω κι άλλα πράγματα στη ζωή».
«Ολα έγιναν τυχαία στη ζωή μου. Τραγουδούσα για την πλάκα μου σε ταβερνάκια των 50 ατόμων το πολύ. Ασχολιόμουν πολύ με τα παιδιά μου. Αλλά και των άλλων. Έκλεψα παιδικότητα από τους μαθητές μου, και νιώθω ευτυχής γι’ αυτά τα 24 χρόνια διδασκαλίας. Εντέλει, ευτυχώς που δεν έγινα γυμνάστρια. Ως δασκάλα έκανα περισσότερα πράγματα. Στον αθλητισμό βέβαια έμαθα να μοιράζομαι. Να χαίρομαι με το καλάθι που έβαζε η συμπαίκτρια».
«Ταυτίζομαι με τις μικρές ιστορίες που τραγουδώ, χαρές, πίκρες και έρωτες, Αν δεν μπω μέσα στο τραγούδι, δεν μπορώ να το αποδώσω. Επίσης διακωμωδώ τα λάθη μου, γελάω μαζί τους… Τη νύχτα τη συνήθισα. Ισως γιατί δεν κοιμάμαι ποτέ πολύ. Στις 7.30 είμαι πάντα όρθια. Γι’ αυτό λέω συχνά, δεν είμαι τραγουδίστρια αλλά μια απλή νοικοκυρά. Δεν έχω καλλιτεχνικά ωράρια, ξυπνάω νωρίς, μαγειρεύω, ράβω, κάνω δουλειές. Είμαι 57 ετών, έχω ακόμη να κάνω πολλά... Οχι, δεν είναι το γράψιμο. Eγώ δεν γράφω, σβήνω. Θέλω να ζω σε ένα νησί, να ψαρεύω όλη την ημέρα και να πίνω τσίπουρα με τους ντόπιους. Την ψαρόβαρκα την έχω».
Πηγή: Καθημερινή, Γιώτα Συκκά
Αφορμή η μεγάλη συναυλία της Βελεσιώτου στην Τεχνόπολη με τη συμμετοχή ξεχωριστών φίλων καλλιτεχνών.
Σταχυολογήσαμε μερικές ακόμη χαρακτηριστικές στιγμές της: «Έμαθα να μοιράζομαι από μικρή, λόγω της κύριας δουλειάς μου, της διδασκαλίας, αλλά και του αθλητισμού. Συνυπάρχω εύκολα γιατί ποτέ δεν διεκδικώ τίποτα. Ήμουν βέβαια τυχερή, μου ήρθαν στη ζωή μου ωραία πράγματα. Ευτυχώς που τα έζησα μεγάλη, γιατί, όταν σου συμβαίνουν τόσα σε μικρή ηλικία, συχνά αλλοιώνεται ο χαρακτήρας, επηρεάζεσαι και αλλάζει ο τρόπος σκέψης. Άργησα να φανώ, αλλά το απολαμβάνω. Δεν έχω απωθημένα. Μου αρέσει ό,τι γίνεται, είναι όμορφο, θα το κάνω όσο μπορώ ακόμη, αλλά νομίζω ότι δεν θα είναι για πολύ. Βλέπετε, θέλω να προλάβω να κάνω κι άλλα πράγματα στη ζωή».
«Ολα έγιναν τυχαία στη ζωή μου. Τραγουδούσα για την πλάκα μου σε ταβερνάκια των 50 ατόμων το πολύ. Ασχολιόμουν πολύ με τα παιδιά μου. Αλλά και των άλλων. Έκλεψα παιδικότητα από τους μαθητές μου, και νιώθω ευτυχής γι’ αυτά τα 24 χρόνια διδασκαλίας. Εντέλει, ευτυχώς που δεν έγινα γυμνάστρια. Ως δασκάλα έκανα περισσότερα πράγματα. Στον αθλητισμό βέβαια έμαθα να μοιράζομαι. Να χαίρομαι με το καλάθι που έβαζε η συμπαίκτρια».
«Ταυτίζομαι με τις μικρές ιστορίες που τραγουδώ, χαρές, πίκρες και έρωτες, Αν δεν μπω μέσα στο τραγούδι, δεν μπορώ να το αποδώσω. Επίσης διακωμωδώ τα λάθη μου, γελάω μαζί τους… Τη νύχτα τη συνήθισα. Ισως γιατί δεν κοιμάμαι ποτέ πολύ. Στις 7.30 είμαι πάντα όρθια. Γι’ αυτό λέω συχνά, δεν είμαι τραγουδίστρια αλλά μια απλή νοικοκυρά. Δεν έχω καλλιτεχνικά ωράρια, ξυπνάω νωρίς, μαγειρεύω, ράβω, κάνω δουλειές. Είμαι 57 ετών, έχω ακόμη να κάνω πολλά... Οχι, δεν είναι το γράψιμο. Eγώ δεν γράφω, σβήνω. Θέλω να ζω σε ένα νησί, να ψαρεύω όλη την ημέρα και να πίνω τσίπουρα με τους ντόπιους. Την ψαρόβαρκα την έχω».
Πηγή: Καθημερινή, Γιώτα Συκκά
