Δε θα επικαλεστώ την ετυμολογική έννοια του όρου «έντεχνος» ούτε θα τον κατατμήσω στα εξ ων συνετέθη για να αποδείξω το αυταπόδεικτο. Ούτε, βέβαια, είμαι από τους ανθρώπους που χωρίζουνε την τέχνη σε βαθμίδες και στρατόπεδα. Η μόνη διάκριση που υιοθετώ αναπόφευκτα είναι αυτή που διαχωρίζει το έντεχνο από το άτεχνο κι αυτό πάντα με τις δέουσες επιφυλάξεις.
Ο Κάρολος Κουν διατράνωνε πως η Τέχνη είναι μεγάλη, πως δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας και πως πρέπει να την πλησιάζουμε μονάχα με ευλάβεια και σεβασμό.
Κι είναι αυτή ακριβώς η εσωτερική συστολή και αυτό το δέος που εκπέμπονται διάχυτα όταν ο Χρήστος Μάστορας προσεγγίζει άλλα μουσικά πεδία, που καταδεικνύουν πως πρόκειται για μία αγνή, πολυσχιδή καλλιτεχνική προσωπικότητα με «ανθοφόρες» διακλαδώσεις χωρίς απολήξεις!
Βέβαια, αποτελεί οπωσδήποτε τόλμημα και διακινδύνευση η περιήγηση μέσα σε σπουδαία μουσικά -εν προκειμένω- μονοπάτια ενός καμβά που φέρει αποδεδειγμένα τη γνήσια υπογραφή του πολιτισμού. Ωστόσο, όταν αρωγός είναι ένα ταλέντο πηγαίο και ανεπιτήδευτο, τότε όλη η περιπλάνηση αποκτά όχι απλώς εποικοδομητικό και εξελικτικό χαρακτήρα για τους ίδιους τους καλλιτέχνες αλλά και ακτίνα φωτός για τους θεατές τους!
Ο Χρήστος Μάστορας αποδεικνύεται περίτρανα κάτοχος ενός τέτοιου ταλέντου, αφού -ιδίως το τελευταίο διάστημα- ελίσσεται με δεξιοτεχνία και δοκιμάζεται από σολίστ της κλασικής ροκ των David Bowie και Deep Purple υπό τους ήχους της κλασικής ορχήστρας (καμεράτας) στο Μέγαρο Μουσικής μέχρι και ερμηνευτής δημιουργιών του συνθέτη Γιάννη Σπανού στο πρόσφατο επεισόδιο της εκπομπής «Στην υγειά μας», με τους ομοτέχνους του να τον παραδέχονται πάντοτε.
Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι πλέον «πάνοπλος», με εφόδια τη γνώση και τη συνέπεια, τους χάρτες της επιτυχίας με μαεστρία σχεδιασμένους και τους στόχους προς κατάκτηση ευκρινώς σημαδεμένους. Η αθόρυβη προσπάθεια είναι τελικά το αναγκαίο συστατικό και η προϋπόθεση της θορυβώδους επιτυχίας, εκεί όπου κάθε κακόβουλη ένσταση θα κάτσει στον πάγκο της αφοπλισμένη.
Ο Χρήστος Μάστορας είναι, επομένως, από τις περιπτώσεις των καλλιτεχνών που κατεδαφίζουν τα σύνορα και ξηλώνουν τις ταμπέλες τέχνης που κάποιοι «ποιοτικοί» εμμένουν να βάζουν ως ασπίδα τους, επικαλούμενοι τα καθ’ αυτούς καλλιτεχνικά ιδεώδη!
Ο Κάρολος Κουν διατράνωνε πως η Τέχνη είναι μεγάλη, πως δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας και πως πρέπει να την πλησιάζουμε μονάχα με ευλάβεια και σεβασμό.
Κι είναι αυτή ακριβώς η εσωτερική συστολή και αυτό το δέος που εκπέμπονται διάχυτα όταν ο Χρήστος Μάστορας προσεγγίζει άλλα μουσικά πεδία, που καταδεικνύουν πως πρόκειται για μία αγνή, πολυσχιδή καλλιτεχνική προσωπικότητα με «ανθοφόρες» διακλαδώσεις χωρίς απολήξεις!
Βέβαια, αποτελεί οπωσδήποτε τόλμημα και διακινδύνευση η περιήγηση μέσα σε σπουδαία μουσικά -εν προκειμένω- μονοπάτια ενός καμβά που φέρει αποδεδειγμένα τη γνήσια υπογραφή του πολιτισμού. Ωστόσο, όταν αρωγός είναι ένα ταλέντο πηγαίο και ανεπιτήδευτο, τότε όλη η περιπλάνηση αποκτά όχι απλώς εποικοδομητικό και εξελικτικό χαρακτήρα για τους ίδιους τους καλλιτέχνες αλλά και ακτίνα φωτός για τους θεατές τους!
Ο Χρήστος Μάστορας αποδεικνύεται περίτρανα κάτοχος ενός τέτοιου ταλέντου, αφού -ιδίως το τελευταίο διάστημα- ελίσσεται με δεξιοτεχνία και δοκιμάζεται από σολίστ της κλασικής ροκ των David Bowie και Deep Purple υπό τους ήχους της κλασικής ορχήστρας (καμεράτας) στο Μέγαρο Μουσικής μέχρι και ερμηνευτής δημιουργιών του συνθέτη Γιάννη Σπανού στο πρόσφατο επεισόδιο της εκπομπής «Στην υγειά μας», με τους ομοτέχνους του να τον παραδέχονται πάντοτε.
Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι πλέον «πάνοπλος», με εφόδια τη γνώση και τη συνέπεια, τους χάρτες της επιτυχίας με μαεστρία σχεδιασμένους και τους στόχους προς κατάκτηση ευκρινώς σημαδεμένους. Η αθόρυβη προσπάθεια είναι τελικά το αναγκαίο συστατικό και η προϋπόθεση της θορυβώδους επιτυχίας, εκεί όπου κάθε κακόβουλη ένσταση θα κάτσει στον πάγκο της αφοπλισμένη.
Ο Χρήστος Μάστορας είναι, επομένως, από τις περιπτώσεις των καλλιτεχνών που κατεδαφίζουν τα σύνορα και ξηλώνουν τις ταμπέλες τέχνης που κάποιοι «ποιοτικοί» εμμένουν να βάζουν ως ασπίδα τους, επικαλούμενοι τα καθ’ αυτούς καλλιτεχνικά ιδεώδη!
