στα 85 του χρόνια.
Ο Ornette Coleman, ο σπεσιαλίστας του άλτο σαξοφώνου και συνθέτης, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αμφιλεγόμενους ανανεωτές της jazz, απεβίωσε την Πέμπτη στο Μανχάταν.
Αιτία θανάτου, ένα ισχυρό καρδιακό επεισόδιο, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του. Ήταν 85 ετών.
Στην δική του μουσική, τότε και αργότερα, ενσωματώνεται ένα νέο είδος λαϊκού τραγουδιού, τροφοδοτώντας απατηλά απλές μελωδίες με μια διαισθητική, συλλογική μουσική γλώσσα και μια στρατηγική παιξίματος χωρίς προκαταλήψεις στις ακολουθίες συγχορδιών. Το 2007, κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το άλμπουμ του "Sound Grammar".
Ήταν πιο ευφραδής και θεωρητικός από τον John Coltrane, τον άλλο μεγάλο ριζοσπάστη της εποχής. Ήταν ένα είδος μουσικού-φιλοσόφου, τα ενδιαφέροντα του οποίου έφταναν πολύ πιο πέρα από την jazz. Στην Αμερική είχε θεωρηθεί εγχώριος avant-gardist, προσωποποιώντας το αμερικανικό ιδεώδες της ανεξαρτησίας περισσότερο από κάθε καλλιτέχνη του περασμένου αιώνα.
Αν και τα λόγια του ήταν μερικές φορές θολά, η μουσική του συνήθως δεν ήταν. Πολύ λίγοι ακροατές σήμερα θα αδυνατούσαν να κατανοήσουν την γοητεία της στα πρώτα του τραγούδια όπως το "Una Muy Bonita" και "Lonely Woman". Οι δίσκοι του "The Shape of Jazz to Come", "Change of the Century" και "This Is Our Music", αν και πέρασαν από έναν αρχικό τοίχο σκεπτικισμού, ακόμα και γελοιοποίησης, σήμερα αναγνωρίζονται ως μερικά από τα σημαντικότερα album στην ιστορία της jazz.
Πηγή: rocking.gr
Ο Ornette Coleman, ο σπεσιαλίστας του άλτο σαξοφώνου και συνθέτης, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αμφιλεγόμενους ανανεωτές της jazz, απεβίωσε την Πέμπτη στο Μανχάταν.
Αιτία θανάτου, ένα ισχυρό καρδιακό επεισόδιο, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του. Ήταν 85 ετών.
Ποιος ήταν ο Ornette Coleman
Όπως αναφέρεται στο rocking.gr, ο Coleman διεύρυνε τους ορίζοντες της jazz και βοήθησε να αλλάξει πορεία το ιδίωμα. Εν μέρει αποτελώντας παράδειγμα στα τέλη της δεκαετίας του '50 και στις αρχές της δεκαετίας του '60, η jazz απελευθερώθηκε από τα δεσμά της αρμονίας και του ρυθμού, ενώ κέρδισε μια μεγαλύτερη απόσταση από το αμερικανικό ρεπερτόριο.Στην δική του μουσική, τότε και αργότερα, ενσωματώνεται ένα νέο είδος λαϊκού τραγουδιού, τροφοδοτώντας απατηλά απλές μελωδίες με μια διαισθητική, συλλογική μουσική γλώσσα και μια στρατηγική παιξίματος χωρίς προκαταλήψεις στις ακολουθίες συγχορδιών. Το 2007, κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το άλμπουμ του "Sound Grammar".
Η «απάντηση» του Ornette Coleman
Το πρώιμο έργο του -μια προσωπική απάντηση στον συνάδελφό του στο άλτο σαξόφωνο και επίσης καινοτόμο Charlie Parker- κείτεται ακριβώς μέσα στην παράδοση της jazz, δημιουργώντας μια σειρά προτύπων για όλους τους jazz μουσικούς του τελευταίου μισού αιώνα. Αλλά αργότερα αμφισβήτησε όλες τις παραδοχές σχετικά με την jazz, από την πρώτη μέχρι την τελευταία, φέρνοντας τις δικές του ιδέες σχετικά με την ενορχήστρωση, την επεξεργασία του ήχου και την τεχνική.Ήταν πιο ευφραδής και θεωρητικός από τον John Coltrane, τον άλλο μεγάλο ριζοσπάστη της εποχής. Ήταν ένα είδος μουσικού-φιλοσόφου, τα ενδιαφέροντα του οποίου έφταναν πολύ πιο πέρα από την jazz. Στην Αμερική είχε θεωρηθεί εγχώριος avant-gardist, προσωποποιώντας το αμερικανικό ιδεώδες της ανεξαρτησίας περισσότερο από κάθε καλλιτέχνη του περασμένου αιώνα.
Αν και τα λόγια του ήταν μερικές φορές θολά, η μουσική του συνήθως δεν ήταν. Πολύ λίγοι ακροατές σήμερα θα αδυνατούσαν να κατανοήσουν την γοητεία της στα πρώτα του τραγούδια όπως το "Una Muy Bonita" και "Lonely Woman". Οι δίσκοι του "The Shape of Jazz to Come", "Change of the Century" και "This Is Our Music", αν και πέρασαν από έναν αρχικό τοίχο σκεπτικισμού, ακόμα και γελοιοποίησης, σήμερα αναγνωρίζονται ως μερικά από τα σημαντικότερα album στην ιστορία της jazz.
Πηγή: rocking.gr
