Ναταλία Ρασούλη, η κόρη του, μου εμπιστεύτηκε αυτούς τους στίχους. Έχουν γράψει πολύ ωραίες μουσικές πάνω τους, διάφοροι συνθέτες, όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Πέτρος Βαγιόπουλος, η Βάσω Αλαγιάννη, ο Ορφέας Περίδης…»
Αυτά είχε δηλώνει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή της η ερμηνεύτρια και μας «ανοίγει» την όρεξη για τραγούδια με λαϊκό dna, αφού ο Μανώλης Ρασούλης πέρα την ανατρεπτικότητά και «ιδιομορφία» του ως στοχαστής και τεχνίτης του λόγου, δεν παύει σε καμία περίπτωση να είναι ένας μεταρρυθμιστής μεν, εραστής δε του «λόγος λαϊκός».
Οι συνθέτες που αναφέρει η ερμηνεύτρια –κάποιοι προσθέτουν και τον Ισραηλινό Poliker στο καστ- είναι όλοι δοκιμασμένοι τόσο στο χρόνο και την ιστορία του τραγουδιού όσο και στον «ρασούλειο» λόγο.
Στην ίδια συνέντευξη στο patrasevents.gr και στην Ελένη Βασιλοπούλου η Αλεξίου τόνισε μεταξύ άλλων:
«Τραγουδάω για όλη την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες. Δεν μπορώ να κάνω καμία διάκριση, γιατί τα τραγούδια απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους. Σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται για το τραγούδι, στους λιγότερο ενδιαφερόμενους, στους καλούς στους “κακούς” (αστειευομένη), σε όλους. Δεν μπορείς να κάνεις διακρίσεις, όταν το κοινό έρχεται να σε ακούσει και του απευθύνεις το τραγούδι σου...
Θέλω να ξαναγαπήσω την χώρα μου. Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε θυμώσει με κάποιες συμπεριφορές, όπως το ότι αντιμετωπίσαμε με έπαρση τις καταστάσεις, γιατί όλοι νομίσαμε ότι μπορούμε να έχουμε μία εύκολη ζωή χωρίς να κουραστούμε παραπάνω. Εγκαταλείψαμε τους στόχους μας, τους τόπους που γεννηθήκαμε και καίγεται η καρδιά μου όταν βλέπω αυτές τις ομορφιές που έχει οι χώρα μας, όχι μόνο να μην τις προσέχουν οι άνθρωποι, αλλά και καμία φορά να τις καταστρέφουν.
Είναι μία χώρα που τα έχει όλα και πιστέψτε με όσο ταξιδεύω, ανακαλύπτω την ομορφιά της, την ωραιότητα της. Θέλω να ξαναδώ την χώρα μου έτσι όπως την γνώρισα, με τις αρχές που μεγάλωσα, με το σεβασμό για την γλώσσα μου, για την πατρίδα μου, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τους φίλους, τους συγγενείς, τους γείτονες, τους καλλιτέχνες που ανταλλάσουν μεταξύ τους ιδέες, αναπτύσσουν λόγο και χτίζουν πράγματα.
Ζούμε σε μία παρά πολύ παρορμητική εποχή… Είναι τέτοια η ταχύτητα που δεν προλαβαίνουμε μερικές φορές, ούτε να σκεφτούμε και να δράσουμε μετά από σκέψη για να χτίσουμε τα πράγματα μέσα μας.
