Η τυχαία γνωριμία με τον Δημήτρη Ρέζο τον περασμένο Ιούλιο (δυο μόλις μήνες μετά την επιστροφή μου από την Κούβα –όθεν και το κέντρισμα που αμέσως μου προκάλεσε ο τίτλος «Βαραδέρο» του πρόσφατα κυκλοφορήσαντος μυθιστορήματός του) κι η συνακόλουθη κατάδυση σε βάθη εκ πρώτης όψεως αδιάγνωστα, καθώς περιδιάβαζα την βιωματική κατάθεσή του, με ταξίδεψαν στον κόσμο των ηρώων του. Ένα κόσμο τόσο κοντά στη σημερινή μας κοφτερή πραγματικότητα, που ωστόσο μοιάζει έτη φωτός μακριά από μας. Ή έτσι νομίζουμε. Δεν γνωρίζω το υπόλοιπο δημοσιευμένο έργο του Δ.Ρ. Ομολογώ, πάντως, ότι το «Βαραδέρο», μια νωπογραφία στην οποία συναντώνται και συν- ή αντενεργούν πρόσωπα υφαίνοντας τον ιστό που περίτεχνα στηρίζει (ή «φυλακίζει») τον μοναδικό πραγματικόν ήρωά του, τον καπετάνιο, μόνο σε πρωτόλειο δεν παραπέμπει. Η αίσθηση που σ’ αφήνει παραπέμπει σε εικαστικές εκρήξεις του διαμετρήματος ενός Ιερώνυμου Bosch...
Πλοκή που δεν έχει να ζηλέψει τους μεγάλους του θρίλερ κι ωστόσο πατά στέρεα στο έδαφος μιας πραγματικότητας, που άμεσα αναγνωρίζεται ως η δική μας καθημερινή τύρβη, μαστορικά δοσμένη ατμόσφαιρα «αγωνίας» όπου κι όσο χρειάζεται, ώστε τ’ αποτέλεσμα να μη μοιάζει πεποιημένο. Και χαρακτήρες ζωγραφισμένοι τόσο που να μη χάνουν τη μυθιστορηματική τους γοητεία. Και τ’ αποτέλεσμα; Ο πανταχού παρών κίνδυνος – της ανατροπής, της απώλειας, της καταστροφής. Ο καπετάνιος (κι απόκοντα οι άλλοι χαρακτήρες του έργου) έχουν βάλει πλώρη κατά κει κι η ρότα τους μοιάζει σίγουρη. Το ίδιο σίγουρη όσο κι η σφιχτή αφήγηση του Δ.Ρ. Η λύση του δράματος (η οποία σ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης μόνο αλλά ιδιαίτερα έντεχνα υπονοείται) δίνει τροφή στην προσδοκία μιας συνέχειας, ενός μετα-μυθιστορήματος. Θέλω να ελπίζω ότι ο συγγραφέας δουλεύει ήδη τα βιωματικά του ερεθίσματα προς την σωστή κατεύθυνση. Στο μεταξύ ελπίζω ότι το «Βαραδέρο» σύντομα θα γνωρίσει την τόσο απαραίτητη δεύτερη, ξαναδουλεμένη και – κυρίως! – εξ υπαρχής επιμελημένη έκδοση που του αξίζει. Την εύχομαι από καρδιάς στο έργο, τον συγγραφέα και τους αναγνώστες του και την περιμένω
· Ο Πέτρος Στράνης διετέλεσε Πρέσβης της Ελλάδος στην Κούβα μέχρι και τον Μάιο του 2013.
